Een Jaar Later

P.o.v Moeder van Julian

Julian is al een jaar niet naar beneden gekomen. Hij ziet er niet uit. Hij eet amper. Hij zit alleen maar te huilen. Ik maak me zorgen. Hij slaapt ook amper. Hij is ook niet meer naar school gegaan. Ik loop naar boven en ik klop op de deur. Geen reactie. Had ik al verwacht. Als ik binnen kom ligt Julian op de grond. Ik loop naar hem toe. Hij zal wel slapen. Ik leg mijn hand in zijn nek. Ik voel geen hartslag. In paniek bel ik de ambulance. Ze nemen Julian mee. Ik ga eerst naar de winkel voor chocola, want dan heeft hij iets lekkers als hij wakker word. Als ik in de winkel sta zie ik Bella weer. "Bella?" Ze draait zich om. Julian had gelijk. Ze is veranderd. Dan draait ze zich om en wil weg lopen. "BELLA JIJ BLIJFT NU STAAN. DOOR JOU LIG MIJN JULIAN IN HET ZIEKENHUIS!" Schreeuw ik. Iedereen kijkt me aan. Bella staat stil.

P.o.v Bella

Julian ligt in het ziekenhuis door mij? Ik draai me om. "Wat heb ik gedaan dan?" Sis ik. "Jij zei dat je terug wilde naar Leon, dat jij voor hem iets waard bent. Daar door heeft Julian zich een jaar opgesloten op zijn kamer. Hij at bijna niks en sliep bijna nooit. DRINGT HET NIET TOT JE DOOR? HIJ HOUD VAN JE EN HEEFT NIKS MET ÉÉN OF ANDERE ELEANOR!" Schreeuwd ze. Dan loopt ze weg. Ik blijf achter. Julian heeft niks met haar? Hij houd van mij? Ik kan het niet geloven. Julian houd van mij. Dat kan niet. Niemand houd van mij. Waarom hij wel? Ik moet naar het ziekenhuis. Ik sms Leon dat ik wat later kom. Dat ik een vriend bezoek in het ziekenhuis en dat ik daarna terug kom. Ik reken af en ren naar het ziekenhuis. Ik vraag naar Julian. Kamer 666. Getal van de duivel. Dat stelt me ook echt gerust. Ik ren naar zijn kamer. Ik open de deur en zie Julian liggen. Ik ren naar hem toe. Hij ligt roerloos in bed. Ik schuif hem een beetje op en ga naast hem liggen. Ik speel wat met zijn haar. "Julian. Ik ben er. Word wakker. Ik ben er weer." Voor het eerst na een jaar en twee maanden begin ik te huilen. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Ik fluister lieve dingen in zijn oor. "Het spijt me. Ik weet niet wat me bezielde. Word nou wakker." Ik schud hem heen en weer om hem wakker te krijgen. Ik begin wanhopiger de schudden. Zijn moeder haald me bij hem weg. Ik zal tegen de muur en begin nog harder te huilen. Wat heb ik gedaan? Ik stop niet met huilen. Ik zie een sms van Leon.

"Als jij niet heel gou terug komt vermoord ik je."

Ik schrik. "De politie is al onderweg naar hem. Julian was je een keer gevolgd. Hij word opgepakt en zijn vrienden ook."