√jessica√

√Nog steeds een flashback√

Als ik mijn ogen open schijnt er een vel licht in waardoor ik ze gelijk weer sluit. Na een tijdje open ik mijn ogen weer en laat ze wennen aan het licht. Als mijn ogen eindelijk gewend zijn zie ik dat er twee mensen naast me liggen in een bed alleen ik kan niet precies zien wie het zijn. "Waar ben ik?" vraag ik me hardop af. Op dat moment komt er een vrouw binnen die helemaal wit is gekleed."Je bent in het ziekenhuis."antwoord de witte vrouw. "Hé,waarom?" vraag ik. "Je hebt een ongeluk op de fiets.... "En voordat de vrouw haar zin af kon maken riep ik al" is mijn fiets nog wel heel!?" Ja die is nog helemaal heel." Zegt de vrouw geduldig terwijl ze een afstandsbediening je pakt en op een drukke drukt. Wanneer ze op het knopje drukt voel ik dat mijn rug omhoog gaat. Wanneer ik helemaal rechtop zit zie ik wie er naast me liggen. "W w wat is er met mijn papa en mama gebeurd?"Vraag ik. "Ze zijn aangereden toen ze je wouden beschermen. Zegt de vrouw.

√einde flashback√

Als ik eraan terug denk voel ik de tranen alweer over mijn wangen rollen. Maar het laatste weet ik nog alsof het gisteren was gebeurd. Ik moest nog een paar dagen in het ziekenhuis blijven om te weten of alles nog goed met me ging. Maar toen ik uit het ziekenhuis mocht moest ik een paar dagen bij opa en oma logeren. En ongeveer na ongeveer een week wist ik pas hoe het met papa en mama was. Ze lagen alle twee in coma en stonden er niet goed voor die in doe avond nog waren ze gestorven. En nu zit ik dus hier in het adoptiehuis omdat mijn opa en oma niet goed voor mij konden zorgen.

Ik kijk nog even naar de foto als ik word onderbroken door Amira die schreeuwend de kamer binnen komt (we delen samen een kamer)"Er komen nieuwe adoptieouders!" schreeuwt ze. "Wanneer?" vraag ik. "Vanavond volgens mij." antwoord Amira. Even later word er op de kamerdeur geklopt."Binnen." zeg ik. Marja (debaas van het adoptie huis) komt binnen. "Komen jullie eten?" vraagt ze "ja we komen er aan." Zegt Amira.

Als we over de gang lopen ruikt het heel erg naar patat. "Ligt het aan mij of ruikt het hier naar patat?" vraagt Amira."alsof je mijn gedachten kon lezen dat wou ik ook net zeggen." gil zeg. Zonder dat het de bedoeling is beginnen we sneller te lopen. En ja hoor als we even later de eetzaal in komen lopen staan er bakken met patat op tafel. Als even later iedereen er is komt Marja voor aan staan en laat iedereen stil zijn. "Zoals jullie zien eten we patat en dat eten we alleen als er iets speciaal is. Maar dat is er ook want vanavond komt Rutger vink ook wel genoemd als furtjuh om misschien een van jullie wil adopteren." Zegt Marja. Een luid gejoel luidt op en iedereen begint te eten.

Als we klaar zijn lopen Amira en ik weer terug naar onze kamer. Als we eenmaal terug komen roepen Amira en ik gelijk er tijd "ENZO KNOL!" We zijn maar een heel klein beetje verslaafd aan EnzoKnol dus niet wij zijn zijn grootste fans. Ik pak mijn laptop en start YouTube op.

Als we een uur later in de adoptiekamer staan zien we dat furtjuh er al is." Okhelek en Rutger hebben het er net over gehad iedereen die niet van YouTube ,make-up of stunten houd gaat weg. Ooh jammer denk ik Amira en ik houden beide wel van YouTube en stunten maar we houden dus echt niet vanmake-up dus lopen we terug naar onze kamer en gaan weer EnzoKnol kijken

√na veel filmpjes kijken later√

Amira en ik zijn net voor de zo veelste keer de vlog aan het kijken dat Enzo zijn arm breekt als Marja ineens binnen komt. "En wat denken de dames ervan om even te gaan slapen?"vraagt Marja. "Oh ja helemaal vergeten"zegt Amira. En een paar minuten liggen we tanden gepoetst en al in bed en wensen elkaar weltrusten

Heyy meisjes weer een hoofdstukje deze keer ietsjes langer dan de vorige

-xxx-jes van mij😘💋