Aishiteiru, wypłakuję nad zwłokami w świetle florystycznych lamp;
Po dopasowanym, czarnym jak twe oczy, garniturze został ledwie łach.
Owa scena mnie męczy pod kocem spadających gwiazd, jak korona zakleszczona wokół obaw
O kolejne, niefortunne jutro: nieważne me krzyki, nieuwaga to śmierci objaw.
W zębach ściskam ostatni papieros z dna paczki Marlboro,
By przez chwilę poczuć smak twego ducha nim życie mnie dźgnie na nowo.
Łez zabrakło na podlanie fioletowych chryzantem, więdnących w salonie;
Echo obija się o puste ramki, wtem zdjęcia rozpływają się na akwilonie.