Amara

Nandito kami ngayon sa luneta park. Hindi ko alam sa kaniya bakit bigla niya akong inaya na dito kami mag-date. "Bakit mo naman naisipan na dito tayo mag-date?" natatawa kong sambit. "Wala lang gusto ko lang masaya naman dito oh tignan mo mga bata nag-eenjoy," turo niya sa mga batang nag-lalaro. 

It's been 3 months since he courted me...until now he wasn't asking me kung kailan ko siya sasagutin siguro ay ayaw niya akong ma-pressure. 

Hindi ko nga din alam bakit ko natiis itong mokong na 'to eh. Boto naman sa kaniya si Dad and Mom mukhang nagpa-impress para maging boto sila sa kaniya. Hindi ko pa nga na-memeet ang parents niya ewan ko ba bakit hindi niya tinatanong na makipag-meet sa parents niya. 

Mga kaibigan ko naman ay lagi kaming inaasar, minsan nga eh dinodogshow nila kami. 

Habang tumatagal, mas nakikilala ko ang totoong Hunter. At sa paglipas na iyon ay mas lalo ko siyang minamahal kung sino siya. At kung ano estado niya. 

We both grow in wealth family but it was totally different gaya ng mga nakukwento niya. Nasa kaniya daw lahat ng pressure. He was still earning his hours as a pilot pero sabi niya ay malapit niya na makumpleto ang 150 hours. 

We both looked mature because of our future. Nakapag-exam na din ako last last month. Hanggang ngayon wala pa din ang resulta. Kung ano man ang magiging resulta noon tatanggapin ko na. At kung hindi man ako makapasa, papasok na lang ako sa law school. 

"Kailan ko ma-memeet ang parents mo?" I asked. Agad naman siyang napatingin sa akin. "Bakit? Gusto mo na ba sila makilala?" he asked me back. I nod. "Label muna," he joked. Natawa naman ako sa kaniya. 

"What if hindi kita sagutin?" I teased him back. "Ay huwag, pa-pangit ang buhay mo kapag hindi mo ako sinagot," he said. "I love you," I whispered to his ears. 

Kita ko sa kaniyang mukha ang gulat dahil sa aking sinabi. Sabi ko kasi sa kaniya kapag nag-ily ako sa kaniya it means na sinasagot ko na siya. Hindi niya siguro inaakala na sasabihin ko sa kaniya iyon. 

"P-paki-ulit nga," nauutal niyang sambit. Natawa naman ako lumapit ako sa kaniyang tenga. "Ang sabi ko I love you," I said. Nagulat ako ng bigla siyang sumigaw. "Yes!" he yelled.

Nahiya ako dahil bigla kaming pinag-titinginan ng mga tao. "Hoy! Umupo ka nga! Nakakahiya oh!" turo ko sa mga taong tumingin sa amin kanina. "Pasensiya na, masaya lang talaga ako. Balak ko sanang tanungin kita pero lagi mo na lang talaga ako inuunahan," he pouted which made him cute. 

"Oo alam ko pero huwag mo na uulitin iyon, nakakahiya talaga," natatawa kong sambit. He kissed my forehead. "I love you the most, Amara," he smiled. 

He was the one who gave me a butterfly inside of my stomach. Lahat ng hindi ko nararanasan noon sa past relationship ko...sa kaniya ko naranasan. Hindi pa din ako makapaniwala na boyfriend ko na siya. 

"Papakilala na kita kila Mommy, I'm sure matutuwa iyon kapag nalaman nila," he smiled. Close siya sa family niya pero sa ibang relatives daw nila ay hindi dahil matataas ang standard at pride hindi mo na daw ma-rereach. 

"Sure," I smiled. 

Hindi pa din mawala ang ngiti sa kaniyang labi kaya masaya na ako na nakikita ko siyang masaya ngayon. 

"Sa isang araw dadalhin kita sa bahay," he said. I nod. Hindi pa din ako makapaniwala...na akin na siya ngayon. 

"I can't believe that you are mine now, Love," he smiled and reached for my hand. "Ako din, hindi ko inaakala na sa reader ko pa pala ako ma-iinlove ng ganito," natatawa kong sambit. "Nawalan ka na ba ng angas?" he joked. "Oo, matagal na dahil sa iyo," saad ko. 

"Hindi na kita papakawalan pa, kung may problema man tayong madadaanan...alam ko naman na malalagpasan natin dalawa iyon basta pareho tayong naka-kapit at magtitiwala sa isa't isa," he said. 

His eyes was full of sincerity, napaka-faithful niya simula no'ng niligawan niya hanggang ngayon na naging kami. 

Sometime unexpected things to happened was the best. Hindi mo inaakala na 'yung pusong bato mo may makakapag-palambot pa pala. 

"Hindi ako marunong mangako, Mahal. Kasi kasabihan nga promises are meant to be broken daw. Minsan totoo siya, minsan hindi naman, pero asahan mo hangga't naka-kapit tayong dalawa...lalaban ako...lalaban tayong dalawa sa mundong magulo," he said. 

"Hangga't nandito ka, Mahal. Hahawakan kita ng mahigpit hanggang sa maisip mo na hindi mo na ako kayang bitawan," he even do a joked. "Kahit kailan ka talaga," natatawa kong sambit. 

"Mahal kita, Amara Seah Collins," he smiled. "Mahal din kita, Hunter Dave Aranda," I answered. 

If you both still holding on, kapit lang huwag kang bibitaw. Hangga't lumalaban siya, ganoon din gawin mo. Lumaban ka gaya ng paglaban niya sa pagmamahal niya sa'yo. Magtiwala kayo sa isa't-isa na makakaya niyo ang lahat.

Iyon lamang ang isa sa mga natutunan ko sa pagmamahal. Ang pagtitiwala sa isa't isa.