Ayesha's PoV

Gulat kaming napatingin sa buong loob ng puting kwarto. Oo puti na naman!

"Ano bang meron sa puting kwarto?"tama nga naman si Brent, anong meron sa puting kwarto at lagi naming nakikita. Maging sa panaginip man o sa personal. Napatingin kami sa lalaking nakaharap sa bintana at nakatalikod sa amin.

"Good you're finally here!"a man said without even facing us, but wait...parang pamilyar 'yong boses niya saan ko ba narinig 'yon? Hindi  ko alam pero basta pamilyar.

"You can now enter."he ordered us that's why we followed him. As I looked around to check the whole room, I saw different paintings and ancient things that is place in every corner of the room. It has a little chandelier on the center ceiling, a crystal white floor and a thick black curtain on the window. On the center part of the room, in front of the window is a desk made by wood and a swivel chair. There is a silver stone on  the top of the table and a golden name sculpted on it. I can't read it well because of our distance but I know it's  a name. We stopped in five feet away from the table infront of a sofa.

"You may sit down!"the man said nicely as if he's enjoying our presence. Ang weird naman niya. Bigla na lang niya akong tinignan at ngumiti. Bakit parang ang creepy niya?

Kaharap ng desk niya ay sofa sa magkabilang side kaya umupo ako sa kanang bahagi kasama sila Thea, Thyn at Kiara habang sa kabila naman iyong tatlo. Walang nagtangkang magsalita sa amin at pawang mata lang namin ang nag-uusap, not until the man spoke.

"Welcome to my school!"he happily exclaimed which made us frowned.

"What school?"Thea manage to asked.

"Ito ba 'yong sinasabi nila mama na school?"sunod pang sabi ni Thyn. The heck! Kung ito 'yon bakit paano kami nakarating? 'Yong fountain ba?

"Acrofyce Academy my dear,"nakangiting sagot nito sa tanong ni Thea. Acrofyce Academy? Ang weird na nga ng mga tao pati pangalan ng school ang weird din. Pati pa nga pangalan niya ang weird din e, ang weird nilang lahat.

"And to answer your question Thyn, yes this is it!"lahat kami ay hindi makapaniwala dahil sa naging sagot niya.

"Nagbibiro ka ba?"I asked him. Imposibleng i-enroll kami nila mama at tita dito.

"Sana nga nagbibiro ako Ayesha."biglang seryosong sagot nito sa akin.

"Pero bakit naman kami i-eenroll nila mama dito diba?"tama si Theo, bakit naman kami i-eenroll dito nila mama knowing na hindi naman kilala itong school na 'to and idagdag pa na hindi pamilyar ito para sa amin.

"Because all of you are one of us, a peculiar."lalo lamang kaming naguluhan dahil sa sinabi niya.

"Teka nga lang, bakit ang gulo? Hindi ko maintindihan e!"reklamo ni Brent sa kanya. Kahit naman kami naguguluhan din naman.

"Alin ang hindi niyo maintindihan? That all of you are one of us?"he place his arms on the table while looking at us. He look so different kumpara kanina. He's more creepy now.

"Yes it is! Hindi nga namin alam kung bakit at kung paano kami napadpad sa lugar na ito!"Brent can't control his temper.

"Let me enlighten you."huminga ito ng malalim bago tumingin ulit sa amin.

"You should, kasi wala kaming maintindihan!"pagsagot sa kanya ni Thea. Hindi ko alam pero kanina ko pa ito napapansin. The way he talked and speak, pati na rin iyong boses niya, all of it looks familiar. Hindi ko alam kung saan ko narinig iyon, pero pamilyar sa akin.

"Compose yourselves and I will formally orient you."umayos siya ng upo sa swivel chair at pinagsaklop ang kamay na nakapatong sa mesa. By his appearance, I think nasa mis 30's siya may beard at masasbi kong may itsura din.

"Oh thank you for the compliment Miss Maya I appreciate it."

"How did—"but he cutted my words.

"All of you Welcome to Acrofyce Academy, my school!" so sa kanya nga talaga ito? Malamang Ayesha stupid!

"Hindi na ako magpapaligoy ligoy pa you are here because you're one of us your own light chose you that's why all of you are here."I don't know what to react dahil inulit lang naman niya iyong sinabi niya sa amin kanina. Pero ang kumuha ng atensiyon ko ay iyong sinabi niyang light.

"You mean, those colorful lights?"I asked. 'Yon lang naman iyong alam kong liwanag, simula sa panaginip namin hanggang sa nangyari sa fountain.

"Yes it is, every Acros have their own lights and I know you already saw it that's why you're here because you're peculiars."kumunot na naman ang noo ko dahil hindi ko maintindihan ang mga sinasabi niya.

Peculiars? What Peculiars?

"All of you are not normal as what you all think you are, all of you are Peculiars."

I looked at him with disbelief.

"D-did you j-just talked in...in my mind?"taka kong tanong sa kanya.

"That is called Telepathy Ayesha, a proof that you're not not normal as what you think you are."ngumiti ito sa akin. Now it's really getting weird.

"Don't think that way Miss Thea."nadako ang tingin namin may Thea dahil sa sinabi niya.

"Bakit hindi, you're insane!"pagtataas ng boses ni Thea sa kanya.

"Am I insane Ayesha?" napaatras ako dahil sa narinig sa isip ko.

"Scared? Don't be because I know you're like me."napatingin ako sa kanya at napakunot ang noo ko.

"Stop!"hawak ko ang ulo ko dahil bigla na lamang sumakit iyon dahil sa kanya.

"Ayesha are you okay?"hinawakan ni Thea ang mga braso ko. Unti-unti kong tinanggal ang kamay sa ulo ko ng nawala ang sakit, saka tumango na lang ako sa kanya.

"You heard me Ayesha because you are one of us."what is happening in this world!? As what I remember we are just normal students na may normal na buhay and....and sa isang iglap lang ganito na ang nangyari? Hindi kailanman naitanim sa isip ko na maging ganito pero bakit ako? Bakit kami? All we want is a normal life, for we are normal and ordinary.

"If you're normals why you're here, and why the fountain let's you in away from those razzak?"May alam ba sila mama dito? May alam ba sila sa sinasabi ng lalaking ito ngayon?

"You mean 'yong mga halimaw?"tila hindi ko na alam ang iisipin ko sa mga oras na ito. Iyong tahimik naming buhay ay bigla na lamang naging magulo, and I hate it!

"Yes dear Thea, once you saw your own lights, the razzak will smell every chosen who are still out of this world to take their light away,"I can't believed want I'm hearing right now, hindi ko lubos isipin na lahat ng nangyari sa amin ay makatotohanan.

"And you're lucky that you're still alive."But why?! Bakit hindi sinabi nila mama sa amin agad, na kailangan pang may mangyaring masama at mapunta kami sa hindi namin alam na lugar bago namin malaman!

"Who are you anyway? Bakit alam mo lahat ng ito? Bakit kilala mo kami? Bakit alam mo 'yong mga nangyari sa amin?"sunod sunod na tanong ni Zike sa kanya. He's right bakit niya alam lahat ng nangyari sa amin? Hindi kaya siya 'yong--

"Ayesha, finally you already solve one of the puzzle."

I saw him smirked causing me to frowned at him.

"What puzzle?"I saw how their reaction looks like but I didn't mind them. I only mind what I heard from this man.

"Anong sinasabi mo Ayesha?"takang tanong sa akin ni Kiara.

"Hindi niyo ba narinig?"umiling lang sila sa akin. Pinagloloko ba nila ako?

"You heard his voice again right?"Zike manage to asked causing me to turn my gaze and nodded to him. Tumingin muli ako sa kanya and amusement is visible on his face.

"Now Ayesha, who am I?"naguguluhan naman akong tinignan ng mga kaibigan ko.

"Siya iyong lalaki sa panaginip natin."after saying it kita ko ang pagkagulat sa mga mukha nila. I know hindi sila makapaniwala buy it's the truth.

"I know you're wondering but you're gonna pick up every pieces of the puzzle along the way."makahulugang sabi nito sa amin. Hindi na kami nagsalita pa dahil overload na ang utang namin dahil sa mga nalaman namin.

"Always remember that no one of you is ordinary, all of you are Chosen and you can't run away from it so better awake your powers before you start attending your classes,"he said and stood up walking towards the window.

"Don't you worry, Acrofyce Academy is designed to help you with your magics for you to be able to control it. All you need is to awaken your powers with your inner self."his voice is full with authority as he said those.

"I know you can do it."pagakatapos ng tagpong iyon ay lumbas na kami ng office na bagsak ang balikat at hindi alam kung saan pupunta. Hindi nama namin alam kung saan hahanapin iyong dorm number na binigay niya sa amin.

"Baliw 'yong lalaking 'yon!"inis na sigaw ni Brent.

"Pero... Pero paano kung totoo iyon?"takot na sabi ni Thyn sa amin. Hindi man nila nahahalata pero kanina pa siya ganyan simula ng nagsimulang magsabi ng kung ano ano si....sino nga ba 'yon? Hindi ko kilala basta siya ang headmaster.

"Huwag kang matakot magkakasama naman tayo."akbay sa kanya ni Theo. Minsan ko lang makitang ganyan si Theo kay Thyn pero alam kong concern siya sa kambal niya.

"Sana lang talaga makatagal tayo dito."sabi ni Brent kasabay ng pagbuga niya ng hangin.

"Kung sinabi niya na hindi tayo normal, it means hindi rin normal 'yong mga estudyante dito."Zike said habang naglalakad kami.

"Weird things is yet to come."usal naman ni Thea. Nagpatuloy kami sa paglalakad papuntang west wing kasi doon daw iyong dorm namin. Hindi na kami nag-abalang tawagin pa sila Shaia para magpatulong dahil my sense of direction naman kami, pwera na lang kay Brent.

"Dito ba iyong west wing?"alanganing tanong ni Brent sa amin. Iyan na nga ba iyong sinasabi ko.

"Huwag mo kaming igaya sayo na walang sense of direction."nagkibit balikat na lang ito at hindi na sumagot pa. Sa di kalayuan natatanaw na namin ang isang gusali na kumpara sa iba'y mas maganda itong tignan at hindi rin ito nakadugtong sa ibang mga dorms.

"Bakit nakahiwalay?"

"Kasi hindi nakadugtong?"nakatanggap ng masamang tingin si Brent dahil sa sagot nito kay Thyn. Napakapilosopo kasi. Nakarating kami sa dorm at may limang palapag ito, umakayat kami hanggang sa pinakataas ng gusali.

"Anong floor ba talaga tayo Ayesha?"tanong sa akin ni Thea habang pataas kami sa ikatlong hagdan.

"Floor L lang naman iyong nandito."sagot ko sa kanila.

"At anong floor na ito?"sabi naman ni Theo.

"I think third floor pa lang, siguro sa pinakataas pa tayo."sagot ko sa kanya.

"Hindi ko na kaya!"hingal na sabi ni Thyn sa amin. Maging kami ay hinihingal na din dahil sa taas ng inakyat namin.

"Pagod din kami oy!"sigaw naman sa kanya ni Theo.

"Hindi ba uso ang elevator dito? Duh! 21st century na kaya!"inis namang sabi ni Thyn.

"Ang ingay mo gawin kaya kitang century tuna!"sabi naman ni Brent sa kanya. Nakakaoagod na ngang umakyat e! Hindi ba sila napapagod magbangayan?

"The two of you should stop malapit na nga tayo nagrereklamo pa kayo."prenteng sabi naman ni Zike kahit hinihingal din ito ng kaunti.

"Siya lang maingay."turo ni Brent kay Thyn. Umirap naman ito sa kanya.
Pagkatapos ng nakakapagod na paglalakad sa hagdan, we finally reached the top and we didn't even utter any single word out of tiredness. We're standing infront of a golden for with a golden knob. There is a sculptued letter "L" on the surface of the door making it more elegant. Parang nakakahiyang hawakan dahil sa kintab nito. Kumatok ako ng ilang beses pero walang nagbukas ng pinto.

"Baka walang tao."sabi ni Theo. Pinihit ko ang sedura ng pinto at sunod sunod kaming pumasok. A elegant and breathtaking interior design welcomed us, from the three elegant and shining chandeliers in the ceiling, the thick gray curtains, the clear flooring, ancient paintings and expensive stones that is displayed in every corner of the house. A flat screen television on the center aisle with a round sofa set and a round table between it and a veranda.
There is also a four doors from the left side and three doors from the right right side.

"Is this even a dorm?"Thea said with disbelief. Tila nawala iyong pagod namin dahil sa nakita namin ngayon.

"It's a five star hotel."Zike said while roaming around. Ganon ba kayaman ang paaralang ito para magkaroon ng ganitong dorm? Pagkarating namin sa loob ay dumiretso agad kami sa sala at agad kaming umupo sa round sofa.

"I never expect na ganito ang dorm."Thea said while resting her back with closed eyes.

"Nakakahiya pang tumapak."napatawa namin kami sa sinabi Brent, but he's right mahihiya ka talagang tumapak kung ganito kakintab ang sahig.

Hindi talaga ako makapaniwala na ganito ang dorm na sinabi nila, it exceed our expectation. Baka iyong isang gamit dito'y milyon na ang halaga. Naging tahimik ang buong kwarto at lahat ay pawang namamahinga. I rested my back on the sofa and I feel relieved.

"I really can't believed." Brent suddey spoke.

"Na ganito ang dorm natin?"umiling si Brent.

"Sa mga sinabi ng lalaking 'yon."lahat naman kami hindi makapaniwala sa mga nagyayari. Imagine, one day nag-aaral lang kami at masayang nabubuhay bilang isang normal na tao and out of a sudden napunta kami dito? Tapos may bigla na lang magsasabi na hindi kami normal? Well that's insane.

"Wala man lang tayong kagamit-gamit."bumuntong hininga si Thyn.

"Siguro naman may nagtitinda dito diba?"sabi naman ni Kiara. Magic world na may malls? Well magic nga nagkatotoo mall pa kaya dito.

"As if naman may pera tayo."binagsak ni Thyn ang katawan sa sofa habang nakahalukipkip.

"We must rest now kailangan nating magpahinga. This day is very unusual for us, kailangan nating bumawi ng lakas kasi alam kong we're not only tired physically but also mentally."usal ni Zike.

"Do start talking now?"asar sa kanya ni Kiara.

"Bahala kayo."napatawa naman kami dahil doon. We agreed that girls will take the four rooms and the boys for the three rooms. Pinili ko iyong kwartong malapit sa dulo dahil gusto ko ng tahimik. Naglakad ako palapit doon at pinihit ang silver metal na sedura ng pinto at pumasok na.

A gray and white motif really makes me feel home. Ganito rin iyong kwarto ko noon, pati na ang pag-aayos ng kama at iba pa. Naglakad ako palapit sa kama at binagsak ang sarili.
Tomorrow we'll finally see 'yong mga weird na tao, yes they're weird because they have magics. As if naman hindi magmumukhang weird 'yon para sa mga katulad namin diba? 

Pinikit ko ang mga mata ko at hindi ko mapigilang mapaluha ng maalala si mama. Kamusta na kaya siya ngayon? Alam niya na narito na kami pero bakit hindi niya sinabi sa akin? Bakit kailangan niyang magsinungaling? Ang daming tanong na gusto kong tanungin sa kanya pero wala e, wala siya rito.

Pinunas ko ang mga takas kong luha bago huminga ng malalim. Sana sa pananatili namin dito ay mahanap namin lahat ng kasagutan. Naguguluhan man ako o kami ngayon sana darating iyong araw na malinawan kaming lahat. Iyon na lang ang dalangin ko, dahil ang hirap gumalaw sa mundo ng kasinungalingan o sa mundo na wala kang kaalaam-alam.

"All of you are not normal as what you all think you are, all of you are Peculiars."

Nag-echo sa isipan ko ang sinabi nito sa akin. Mariin kong pinikit ang aking mga mata at hinayaan ko na lamang hatakin ako ng antok para magpahinga.

To be continued...

———
©Sage_Xrachen