Zoals jullie inmiddels wel weten, ben ik een enorme kluns. Ik loop tegen deuren aan, val trappen op en struikel over bijna elk opstapje/afstapje.

Maar de grootste blunder gebeurde op de eerste schooldag van het nieuwe schooljaar een jaar geleden.

Laten we met een tijdmachine terug naar het derde leerjaar op het voortgezet onderwijs gaan.

Het is zomer 2015 en een nieuw schooljaar was aangebroken. Samen met mijn fietspartner waren we op tijd vertrokken. Een wereldwonder, kun je haast zeggen.

Helaas was er iets mis met mijn fiets. Ik voelde het al aan het begin van de weg, maar trekte me er niets van aan. Nu merk ik pas hoe mijn trapper ergere, rare bewegingen maakt.

Plots, breekt hij af. Ik zeg tegen mijn fiets partner dat we moeten stoppen. Ik raap de trapper op en duw hem in mijn tas. Fietsen is nu onmogelijk.

Uiteindelijk komt mijn fietspartner met het idee dat ik haar schouder vast pakt en zij dan ons als het ware vooruit trek.

Het tempo waarop we nu vootuit gaan, is niet erg snel. We hebbem geluk dat de trapper pas op het laatste stuk eraf viel.

We komen aan op school, zoals als gewoonlijk maar net op tijd en de jassen nog bij ons. Beide zijn we buiten adem, vooral mijn fietspartner.

De tweede bel gaat en er is geen leraar te bekennen. Met de klas blijven we nog even staan voor het lokaal, maar een iemand gaat navragen of de leraar er aan komt. Het blijkt dat de leraar ziek is en de les uitvalt. Hoe-ra...

De dag duurt niet lang. Ik had maar tot het derde lesuur. Terwijl ik wacht op mijn vader zit ik op wattpad en dergelijke.

Mijn vader is op school aangekomen, maar dat heb ik niet opgemerkt. Ook hij heeft mij niet buiten zien staan, maar vind je het gek als het buiten koud is en het elk moment kan regenen.

Mijn vader gaat de school in, maar ook daar zit hij mij niet zitten. Volgens hem zaten er zoveel meiden met lang blond haar, hoe moest hij weten wie van die meiden zijn dochter was? (Dit zei hij letterlijk op weg naar huis)

Hij besluit naar de balie te gaan, en vraagt om Ilze Insertrandomachternaam uit klas A3a. De congiërge kijkt op zijn computer en zegt dat ik geen les heb, wat mijn vader al wist. Hij zegt dan ook dat hij mij komt ophalen, maar mij niet ziet.

"Wil Ilze Instertrandomachternaam zich nu melden bij de conciërge lounge" klinkt er door de speakers. Ik kijk op van mijn telefoon en zie daar mijn vader staan. Hij draagt zijn vieze overal met daaronder zijn laarzen. Hij mist alleen nog een hark en pet of hij was een echte boer zoals in films en slechte tv-series.

Met een rood hoofd sta ik op van mijn plek, loop richting de congiërge lounge en loop met een boogje erom heen, kijkend naar de grond. De congiërge denkt grappig te zijn om nog een een schepje boven op mijn schaamte te doen.

"De volgende keer komt hij je broodtrommeltje brengen".

Ik loop door de uitgang, pak mijn fiets en breng hem naar mijn vader die inmiddels voor de school staat met de vierkante bak van een auto van mijn oma. We laden de fiets in en gaan eindelijk op weg naar huis. Een huis waar ik veilig ben van blunders of andere awkward situaties, of in iedergeval niet voor andere mensen.

En zo, kwam mijn eerste schooldag van leerjaar drie op de middelbare tot een enigzins goed einde.