Days had passed and it's already a month of december- my birth month. Tomorrow, december 2 is my 19th birthday. Nalaman ni eythan iyon kay mildred kaya gusto niyang magpa throw-party na agad ko namang hindi sinang ayunan. Ayaw ko na kasing mag abala pa siya para sa akin. Hindi naman ako galante sa pagcecelebrate tuwing nagbibirthday ako eh!

"Whether you like it or not! We should celebrate your birth day tomorrow."

"But-"

"No more buts! Okay? Go to your bed now. Good night." Nakangiting sabi ni eythan pagkatapos ay pumatak ng isang halik sa noo ko.

Hindi na ko nagreact. Mukha namang hindi siya magpapatalo. Hahayaan ko na lang siya sa pinaplano niya. Besides he just want me to be happy on my birthday.

Ngumiti ako sakanya pagkatapos ay pumasok na ng kwarto ko. I happily go to bed and close my eyes. Mahimbing akong nakatulog at nagising na lang ako kinaumagahan na ang poging pigura ni eythan ang una kong nasilayan.

"Good morning!" He greet me happily as he place the breakfast on the side table. "Did you sleep well?" Tanong niya.

"Yup. I did." Nakangiti kong sagot sakanya.

"That's good. Here! I brought your breakfast. I'll make you happy today because it's your birth day." Sabi niya at tumawa.

"Ah ganon?! Pag birth day ko lang?" Sabi ko at pinagtaasan siya ng kilay.

Tumawa siya at niyakap ako bigla. "Of course not! Araw araw kitang papasayahin dahil mahal kita!"

I smiled.

I'm so happy for having eythan in my life. Ngayon ko lang naramdaman ang ganitong kasiyahan at ayaw kong mawala sa akin to. I hope we'll last forever.

After we ate. We went together in school. Nitong mga nagdaang araw, tuwing dumarating kami sa school ni eythan na magkasama ay awtomatikong tumatahimik ang mga taong nadadaanan namin. Hindi ko alam kung matatanggap pa ba nila ako bilang girlfriend ni eythan or hindi na. But i don't care anymore! Wala naman sila magagawa kung nagmamahalan talaga kami. I will conquer all for love.

Alam kong hindi sila makapaniwala na sa dinami dami ng magagandang babae na nakapaligid kay eythan ay ako pa tong simpleng babae lang ang nagustuhan niya. Kaya naman hindi na ako nagtataka kung bakit madaming nagagalit sa'kin ngayon. Pero minsan ay hindi ko maiwasang makaramdam ng takot lalo na kapag nakakarinig ako ng mga bulungan na gusto nila akong sabunutan o saktan.

"Baby, i'll text you later. Punta kana sa klase mo. I will go this way." Sabi ni eythan at nginuso ang kaliwang direksyon.

I frowned. Lian and her company were standing on the corridor. They're looking at me with their sharp look. Even the other students glaring at me- As if they want to pull my hair or kill me.

"Where.. are you going?" Tanong ko.

Tumingin ako sakanya. Bakit kasi hindi niya ko ihatid ng tuluyan sa classroom? Konting lakad na lang naman eh, malapit na kami tapos bigla siyang hihinto. Aish?! Paano pag umalis siya bigla na lang may humila ng buhok ko?!

"May kakausapin lang ako. Go ahead! Titignan kita hanggang sa makapasok ka ng room."

"Huwag na! Sige na, mauna kana." Sabi ko sakanya. Kasalungat naman ng gusto ko. Geez! Ayokong magpahalata na natatakot ako.

"You sure? I'll go first, then." Sabi niya at tinalikuran ako agad.

Nataranta ako bigla. Isang hakbang pa lang niya palayo ay pinigilan ko na siya, hinila ko ang laylayan ng suot niyang damit. Dahan dahan niya kong nilingon at ngingiti ngiti. Looks like he's trying to stop himself for smirking but absolutely he can't. Sumilay ang nakakalokong ngisi sa labi niya at nag lypsinc ng 'what?'.

"I'll go first." Sabi ko.

He laugh. "Okay, go before they pull your hair." Pang aasar niya. Hindi agad ako nakagalaw sa inis. Alam din pala niya yun tapos hindi man lang ako proteksyonan. Aish! "What? you don't want to go yet? Oh! Shall we do good bye kiss-"

Nanlaki ang mata ko at hinampas siya sa braso para matigil sa sinasabi. Tumawa naman siya dahilan para maasar ako lalo. Geez! Inirapan ko siya at naglakad na papuntang classroom. Nang nasa tapat na ako ay nilingon ko siya. Winagayway niya ang kamay niya at ngumiti. Sinenyasan niya ko na pumasok na ng diretso sa loob. So, i did. Napatingin ako sa bintana pagkatapos kong maupo. Lian and other girls just rolled their eyes before they leave. Nakahinga ako ng malalim pagkatapos nun.

This will be really hard! But we can do this.

Fighting!

"Class dismissed."

Pagkatapos ianunsyo ng professor namin iyon ay agad akong lumabas ng class room. Hinanap hanap ko si eythan pero wala siya. Usually pag dismissal ay sinusundo niya ko. Jigs and shawn too. Magkablockmate kami at pansin kong hindi sila pumasok sa huling klase. Nagtaka ako dahil doon. It's unusual. What's going on?

Napakurap ako ng biglang tumunog ang cell phone ko. I immediately open it and saw his text.

From: Eythan
Punta ka sa auditorium.

Napaisip ako bigla. Anong ginagawa niya sa auditorium? Hindi naman siya madalas magpunta doon. Tsaka bakit kailangan doon pa kami magkita? Aish, isintabi ko na lang ang mga katanungan at tinungo na lang ang auditorium. Nang malapit na ko dun ay nakarinig ako ng tugtog mula sa loob at may mga naghihiyawang mga babae. Kahit hindi pa man ako nakakalapit ng tuluyan ay rinig na rinig ko na ang madaming boses na nagmumula sa loob. What is really going on?

Muntik na ko matumba ng biglang may sumanggi saking grupo ng mga babaeng estudyante. Tumatakbo sila papunta sa loob ng auditorium. They seems excited. "Dalian niyo. Kumakanta sina eytha. Oh my gosh!" Sabi nung isang babae sa mga kasama niya. Hindi man lang nagsorry sakin. Akala mo ay mga uod na binudburan ng asin at kilig na kilig. Geez!

But wait! Ano daw?

Kumakanta? Sina eythan? Dito sa loob ng auditorium? Gosh, what is that? Hindi naman nila usually ginagawa iyon? May hidden tallent din pala sila sa pagkanta? Whatever!

Pinagpatuloy ko na lang ang paglalakad. Nang nasa tapat na ko ng pintuan ng auditorium ay tahip tahip na kaba ang agad kong naramdaman. Binalewala ko na lang iyon at dahan dahan kong binuksan ang pintuan. Nung una ay sinilip ko muna. Nang makitang busy ang mga tao sa panonood sa nasa stage ay tsaka na ako pumasok ng tuluyan. Nakakabinging hiyawan ang naririnig ko. Mga babaeng kilig na kilig sa nagpaperform sa stage. Mula dito sa likod ay sinilip ko kung sino ang mga iyon. Nagulat ako ng makitang sina eythan nga ang naroroon. I was dumbfounded and i can't move my feet like it was glued on the floor.

Si eythan ay nakaupo sa isang monoblock chair at may hawak na gitara habang kumakanta. Mio was holding a drum stick on the side, looks like enjoying doing his part. Shawn and wilson were holding instrument too that i don't know what instrument is that. And jigs was on the piano, seriously and feeling the music.

Natapos ang kanta at nakakabinging hiyawan muli ang aking narinig. Lumingon lingon sa paligid si eythan. Napakurap ako bigla ng dumako ang kanyang tingin banda dito sa akin, in just a snap our eyes suddenly met.

He smiled at me.

That moment everybody looks at me and suddenly stop talking. Ang kaninang maingay at naghihiyawang mga babae ay tumahimik.

"Gosh, anong ginagawa niya dito?"

"She's ruining the happiness here."

Mga bulong ng mga taong nandoon. Napakagat ako sa labi ko habang kay eythan lang nakatutok ang tingin ko. Ayokong tumingin sa paligid. Ayokong salubungin ang mga matatalim nilang mga tingin. All i want to see is eythan's eyes, His eyes that full of sincerity and love for me.

Eythan cleared his throat and smiled. Nakuha nun ang atensyon ng mga tao. Nabawasan ng kaba ang dibdib ko at nakahinga ako ng malalim. But still, hindi pa rin ako makakilos at nanatili lang akong nakatingin sakanya.

"Hi guys. I have one more last song to sing. Do you want to hear?" Tanong niya na naging dahilan para maging wild ulit ang mga tao. Ngumiti siya habang tinitipa tipa ang gitara. "I'll dedicate this song to my special someone. She's the one who makes me believe in love again." Sabi niya at biglang tumahimik ang mga tao. "I am pretty informed that you guys didn't like her, but i want you all know this, She's my life now. Kung mawawala siya sakin ay ikakamatay ko. I'm so cheesy, right?" Sabi niya sabay tawa. "But it's true. I love her! I really really love her. So i hope you guys be happy and accept us."

Tumingin siya sa'kin. Inangat niya ang kanyang kamay at ginalaw galaw ang hintuturo back and forth. Ginamit niya iyon bilang senyales na lumapit ako. Huminga ako ng malalim bago lakas loob na dahan dahang lumapit. Nang makalapit ay nakatayo lang ako doon habang nakatingala sa kanya. Hindi naman masyadong mataas ang entablado na kinaroroonan niya pero sapat na iyon para tumingala ng konti sakanya ang mga taong nasa ibaba na katulad ko. Tinanggal niya ang nakasabit na gitara sa katawan niya bago tumayo at mas lumapit pa sa akin. He lean downwards enough lang para magpantay ang aming mukha. Hindi na ko nakatingala sakanya ngayon. Nagkatitigan kami at ramdam ko ang malakas na tibok ng aming puso. Tahimik ang lahat at iyon lang ang tangi kong naririnig.

Nilapit niya ang kanyang bibig sa tenga ko. "Happy birthday." Mahina niyang bulong bago ulit ako harapin. Ngumiti siya at dahan dahang nilapit ang kanyang mukha sa akin. Nanlaki ang mata ko ng maglapat ang aming mga labi. His eyes was pretty closed. I heard everyone gasp on my back but no one tried to utter any word. Huminga ako ng malalim ng matapos ang halik na iyon. Ilang segundo kaming ganoon at tingin ko ay kay tagal kong hindi nakahinga. Ngumiti siya bago tumayong muli at pumwesto sa upuan niya. Kinuha niya ang gitara at nagsimulang kalabitin iyon. Ang ibang miyembro ay sumabay din sa pagtugtog ng kanilang mga instrumento. His eyes was intentionally just looking at me while singing the song titled as forevermore.

Ang ganda ng lyrics at malumanay ang melody. Every words of the lyrics touch my heart. And also everyone who's here in auditorium. Nang magchorus ay nagsimulang sabayan ng mga audience ang kanta at winagayway ang kamay sa ere tila sinasabay sa bawat ritmo ng kanta.

He's gaze were full of sincerity and it makes me feel emotional. Tears of joy fell down in my cheeks. I shed it right away and smiled. Dumagundong ang malakas na palakpak ng matapos ang kanta. Liningon ko ang mga tao sa likod ko, They smiled at me as they happily clap their hands.

I unconsciously smile at them too. Pagkatapos nun ay paisa isang nagsiupuan ang mga tao. Nagulat ako ng may makitang mga alak sa bawat lamesa. Ano naman kaya ito ngayon? Bakit may alak dito sa loob ng school? Nilingon ko si eythan. Naabutan ko siyang pababa ng stage ganun din sina mio, shawn, wilson at jigs.

Lumapit si eythan sakin at hinawakan ako sa kamay. "Are you happy?"

Tumango ako. "Yes." Of course, i am.

Ngumiti siya at giniya na ko papunta sa isang bakanteng lamesa at upuan. Our friends were there already. Zander and company. Si mildred ay nandoon din katabi ni wilson. Ang akala ko ay wala siya dito. Napadako ang tingin ni mildred sa amin ng malapit na kami. She smiled widely. "Happy birthday!" Sabi niya.

Nang makaupo ako ay sunud sunod na birthday greetings and gifts ang aking natanggap. Kinantahan pa nila ako ng birthday song. Even the other students sing along with us. I' m so happy! Ang pagtanggap ng ibang tao sa relasyon namin ni eythan ay napakagandang regalo para sa akin. At siyempre ang effort na ginawa ng aking mga kaibigan at lalong lalo na ni euthan ang lubos na nagpasaya sa akin.

Pagkatapos ng kanta ay may nilabas silang cake with 19 candles.

Ang saya saya ko dahil talagang pinaghandaan talaga nila ito. At talagang lahat sila ay may partisipasyon para mabuo ang party celebration na ginawa nila para sa akin.

Pagkatapos maibahagi ang mga cake ay nagsimula ng mag inuman ang lahat. May nakaassign na dj kaya habang masayang nag iinuman ay may kasabay na tugtog. I'm just wondering kung paano nakapasok ang alak sa school at paano nagamit ang auditorium ng hindi nagagalit ang mga dean. Tinanong ko si eythan at sinabi niyang humingi siya ng permiso sa dean kaya huwag daw akong mag alala. After all, anak siya ng may ari ng school kaya hindi dapat ako magtaka.

In my peripheral vision. I saw lian and her company glaring at me. Nilingon ko sila ng tuluyan, may hawak silang baso na may lamang alak. Masamang nakatingin sa'kin si lian. Tikom ang bibig ko ng bigla niya kong irapan at padarag na binaba ang shot glass bago lumabas ng auditorium. Melanie and krisha followed the leader.

I heaved a deep sigh.

We can't please everyone to like us. So let it be.

Yan ang mantra ko sa buhay.

****
🥺