"Λυπούμαστε πολύ για την φωνή σου." μου είπε ο Max καθώς κατεβαίναμε την σκάλα το επόμενο πρωί.

"Δεν πειράζει.". Αποφάσισα να κρατήσω την ένταση της φωνής μου πολύ χαμηλά, σαν ψίθυρο, μέχρι την εγχείρηση, για να σταματήσω να την καταπονώ, αλλά και να μπορώ ακόμα να παίρνω μέρος στις συζητήσεις.

"Είμαστε όλοι ακριβώς ένα βήμα από πίσω σου να ξέρεις! Θα σε υποστηρίξουμε μέχρι το τέλος αδερφέ!"

"Το ξέρω. Απλά ας αλλάξουμε το θέμα." επέμεινα μέχρι που ένιωσα ένα χαστούκι στον πισινό μου. "Κάποιος έχει κέφια πρωί πρωί." είπα στην Jenny που στεκόταν ελάχιστα πίσω μου με ένα στραβό χαμόγελο.

"Όχι, απλά ήθελες να αλλάξουμε το θέμα!" είπε κλείνοντας μου το μάτι. "Τώρα, θα προσφερόμουν να σου φτιάξω μια κούπα τσάι, αλλά το δικό σου έχει τόσο καλύτερη γεύση. Θα σου φτιάξω μια κούπα αν θες ωστόσο."

"Θα το κάνω εγώ, γλυκιά μου. Εξάλλου και εσύ χρειάζεσαι λίγη προσοχή αυτή τη στιγμή." της είπα με νόημα.

"Όχι! Τελείωσε!" χαμογέλασε και η καρδιά μου σταμάτησε να χτυπά.

"Τελείωσε;; Σε παρακαλώ όχι! Μην μου το κάνεις αυτό!". Άρπαξα το χέρι της και της έκανα κουταβίσια μάτια, το οποίο την έκανε να χαμογελάσει.

"Οοο, όχι εμείς χαζούλι! Εμείς ποτέ δεν πρόκειται να τελειώσουμε! Ξέρεις τι εννοώ!" είπε και αναστέναξα με ανακούφιση.

"Ευχαριστώ τον Θεό που δεν εννοούσες εμάς!". Περπατήσαμε χέρι χέρι μέχρι την κουζίνα και απλά με παρακολουθούσε όσο ώρα έφτιαχνα το τσάι.

"Τα κάνω όλα σωστά, αλλά απλά δεν έχει καλή γεύση!". Κούνησε το κεφάλι της με απογοήτευση για τον εαυτό της.

"Αωω! Αγάπη μου είσαι τέλεια! Ό,τι και να κάνεις είναι τέλειο και σε αγαπώ τόσο πολύ!". Της έδωσα την κούπα της και την είδα να κοκκινίζει.

"Και εγώ σε αγαπώ πάρα πολύ.". Έκατσε σε ένα από τα σκαμπό γύρω από τον πάγκο, οπότε την ακολούθησα και έκατσα ακριβώς δίπλα της. "Κοιμήθηκες καθόλου μετά από το όνειρο;;"

"Ναι, χάρη σε σένα. Είσαι τόσο ζεστή και βολική για αγκαλίτσες! Σε ευχαριστώ γλυκό μου..."

"Αωω, όποτε θες!". Έγειρε και με φίλησε παθιασμένα, οπότε, φυσικά,  ανταπέδωσα! Την αγαπούσα τόσο πολύ, και ήθελα να το ξέρει αυτό! Τα λόγια δεν είναι αρκετά και εγώ δεν είμαι έτοιμος για πρόταση γάμου. Ξέρω ότι αυτή είναι η μια και μοναδική, αλλά χρειαζόμουν ακόμα χρόνο να την έχω ως κορίτσι μου, ειδικά αφού πάει ακόμα σχολείο!

Και τότε μου ήρθε μια ιδέα, που απλά μου καρφώθηκε στο μυαλό, όταν πήρε ένα σταφύλι από το μπωλ με τα φρούτα.

Θα το λάτρευε!

"Μεγάλο στόμα μωρό μου!". Πήρε άλλο ένα στο χέρι της και το κράτησε μπροστά στο στόμα μου μέχρι να ανοίξω μου. Το έβαλε στο στόμα μου, και εγώ έκλεισα το στόμα μου πριν προλάβει να πάρει τα δάχτυλα της. Χαμογέλασε και στριφογύρισε τα μάτια της. "Θα με αφήσεις να πάρω το χέρι μου;;"

Κούνησα το κεφάλι μου και με κοίταξε με σηκωμένο το φρύδι.

"Κακιά...". Τελικά άφησα τα δάχτυλα της, και παρόλου που ήταν γεμάτα σάλια, ήξερα ότι δεν την ένοιαζε και αυτός ήταν ένας ακόμα λόγος για την οποία την αγαπούσα! Θα μπορούσα να κάνω οτιδήποτε και πάλι δεν θα την ένοιζε. Εκτός από το να την απατήσω φυσικά, αλλά αυτό δεν θα το έκανα ποτέ...ξανά. Είμαιτόσο χαρούμενος που αυτή ήταν εκείνο το κορίτσι, ωστόσο! Δεν ήταν το πρώτο μου φιλί, αλλά ήταν το καλύτερο κατά πολύ!

Τώρα χρειαζόμουν να βρω έναν τρόπο να την κάνω να φύγει από το σπίτι για μερικές ώρες για να μπορέσω να βάλω το σχέδιο μου σε εφαρμογή!

Αυτά που χρειαζόταν να κάνω ήταν:

~ Να της φτιάξω ένα ωραίο ρομαντικό γεύμα, και να ικετέψω τον Tom να μου το μαγειρέψει για μένα, γιατί όλοι ξέρουμε πόσο χάλια είμαι σε αυτό.

~ Να ντυθώ με ένα ωραίο κουστούμι.

~ Να ζητήσω ευγενικά από τα αγόρια να της τραγουδήσουν.

~ Να τους πληρώσω.

~ Να την ρίξω με τις ρομαντικές μου ικανότητες.

~ Να κερδίσω sexytime μαζί της αργότερα. *ΓΙΟΥΠΙ*

~ Να χουζουρέψω στο κρεβάτι αγκαλιά με τον έρωτα της ζωής μου.

Τώρα το μόνο που χρειαζόμουν ήταν να την διώξω για λίγη ώρα από το σπίτι. Έστειλα μήνυμα στον Seev και αφού έλαβα την συγκατάθεση του, στράφηκα προς την Jen.

"JenJen;;"

"Μμμμ...;;"

"Θυμάσαι που ήθελες να πας για ψώνια χθες;; Γιατί δεν το κάνεις σήμερα;;" την ρώτησα και κοκάλωσε για μια στιγμή.

"Ναι! Πάμε."

"Όχι και οι δύο μαζί. Μόνο εσύ! Ο Siva μπορεί να έρθει μαζί σου αν θέλεις. Είναι καλός στο να διαλέγει ωραία ρούχα."

"Γιατί δεν έρχεσαι εσύ;;" κατσούφιασε και έκανε μια λυπημένη φατσούλα.

"Εγώ και τα αγόρια θα κάτσουμε να δούμε έναν αγώνα ποδοσφαίρου." της είπα.

"Τότε θα μείνω για να κάτσουμε αγκαλιά."

"Jenny σε παρακαλώ! Πήγαινε για λίγο κοριτσίστικο χρόνο! Ή να δεθείς με τον Seev και να έχεις κοριτσίστικο χρόνο."

"Θα πάω με τον Siva για να μην με απαγάγουν.". Ήταν αναστατομένη μαζί μου, και μπορούσα να το καταλάβω από το πρόσωπο της. "Σε αγαπώ Nath, θα τα πούμε αργότερα.". Με αγκάλιασε και μου έδωσε μόνο ένα φιλί για να με χαιρετήσει, που φανέρωνε την αναστάτωση της.

"Και εγώ σε αγαπώ μωρό μου!"

Αρκέστηκε στο να ανασηκώσει το φρύδι της, αλλά είδα την καρδιά της να λιώνει λιγάκι. Ωωω, μπορούσα να την κάνω να μην είναι θυμωμένη μαζί τόσο εύκολα!

Με το που έφυγε αποφάσισα να ξεκινήσω κατευθείαν να βάζω το σχέδιο μου σε δράση, εξηγώντας το στα αγόρια, αλλά δεν ήταν καθόλου συνεργάσιμοι.

"Εξήγησε το μου αυτό άλλη μια φορά." μου ζήτσε ο Max καθώς συνέχιζε να πατάει κουμπια στην κονσόλα του X-box.

"Σας θέλω όλους σας να με βοηθήσετε, σας παρακαλώ, να δείξω στην Jenny πόσο πολύ την αγαπώ! Θέλω εσένα και τον Tom να μας μαγειρέψετε ένα γεύμα, τον Jay να γίνει ο σερβιτόρος και από όλους σας να τραγουδήσετε! Ο Seev θα είναι επίσης σερβιτόρος, αλλά τώρα λείπει σε αποστολή! Σας παρακαλώ... Αυτή είναι η μια και μοναδική..."

"Καλά..." αναστέναξαν όλοι τους.

"Σας ευχαριστώ! Τώρα ας στρωθούμε όλοι στη δουλειά! Χρειαζόμαστε Ένα τραπέζι και νεραϊδένια φώτα τοποθετημένα στην βεράντα, κοστούμια για όλους μας, ένα ωραίο γεύμα έτοιμο και να διαλέξουμε την μουσική που θα τραγουδήσουμε!"

"Θα παίξω με την κιθάρα μου!" προσφέρθηκε ο Tom και ένευσα συγκαταβατικά, ενώ έκλεινα την τηλεόραση, αφού με το ζόρι μπορούσα να ακουστώ.

"Και ο Max μπορεί να με βοηθήσει να διαλέξω το γεύμα που θα μαγειρέψω!". Τον άρπαξε από το χέρι και έφυγαν και οι δύο από το δωμάτιο, αφήνοντας εμένα και τον Jay μόνους μας.

"Θα ασχοληθώ με τα κοστούμια! Εσύ μπορείς να τους επιβλέπεις όλου!" μου είπε και έφυγε και αυτός, οπότε κοιτούσα τα αγόρια στην κουζίνα.

"Δεν το κάνεις έτσι!" είπα με τον πιο δυνατό μου ψίθυρο. "Παιδιά πάρτε το στα σοβαρά! Από πότε ξεφλουδίζουμε τα καρότα;;"

"Εμμμ.... Nathan, εγώ είμαι ο ειδικός εδώ πέρα, οπότε ΞΕΦΛΟΥΔΙΖΩ ΤΑ ΚΑΡΌΤΑ!". Τράβηξε τον δίσκο κοπής με τα καρότα από κοντά μου και συνέχισε να κόβει, οπότε τον άφησα να ασχοληθεί με αυτό. Θα ήταν πιο γρήγορα να τα πετάξει απλά στο τηγάνι, αλλά πραγματικά χρειαζόμουν την βοήθεια τους, οπότε δεν διαφώνησα άλλο.

Max, τι κάνεις;; Μην τα δοκιμάζεις με το κουτάλι, που βάζεις πάλι πίσω στο τηγάνι! Δεν θέλω να πάθουμε τροφική δηλητηρίαση!"

Τότε πώς υποτίθεται ότι θα ξέρω αν έχουν καλή γεύση;;"

"Χρησιμοποίησε ένα διαφορετικό πιρούνι!". Η όλη κατάσταση με άγχωναι τόσο πολύ, που βγήκα με φόρα στο σαλόνι και άναξα την τηλεόραση, όπως πάντα.

Στιγμές αργότερα, χτύπησε το κινητό μου, και είχα μια ειδοποίηση στο tweeter, οπότε έριξα μια ματιά.

'@TomParker - Ο @NathanSykes επινοή νέο τρόπο να μαγιρεύει. Ούτε σεφ να ήταν! Υποτίθεται πρέπει να τα ξεφλουδίζεις τα καρότα χαζέ x'

Απλά το αγνόησα και αποφάσισα να στείλω μήνυμα στην Jenny.

"Χευ, ελπίζω να περνάς καλά αγάπη μου. Μου λείπεις πολύ, αλλά ο αγώνας είναι πολύ καλός...'. Έβαλα γρήγορα το κανάλι για να δω το σκορ. 'Το σκορ είναι 3-2 υπέρ της ομάδας μου. Θέλω να κακομάθεις λίγο αγοράζοντας ένα φόρεμα ικανό να πας σε επίσημο χορό. Υπάρχουν λεφτά στην τσάνα σου! Να το φοράς όταν έρθεις σπίτι. Σ'αγαπώ xxxx'

Όλα πηγαίναν σύμφωνα με το σχέδιο, οπότε έψαξα στο Google αν πρέπει να καθαρίζεις τα καρότα ή όχι. Έλεγε ότι οποιοσδήποτε τρόπος ήταν αποδεκτός οπότε χα!

Ένιωσα τόσο περήφανος,  οπότε έστειλα tweet στον Tom.

'@NathanSykes - @TomParker το Google λέει ότι η μέθοδος μου να τα πετάξουμε στο τηγάνι είναι αποδεκτή. :Ρ'

--