Ο Tom τραγουδούσε τους πρώτους στίχους του τραγουδιού ενώ εγώ έπαιζα με το promise ring στο δάχτυλο μου. Η μόνη φορά που το είχα βγάλει ποτέ ήταν μετά τον 'χωρισμό' μου. Ωστόσο, το φορούσα όλη την διάρκεια της διαμονής μου εδώ πέρα, γιατί δεν ήθελα να πιστέψω ότι είχε τελειώσει.

Τώρα ίσως να μην έχει τελειώσει.

Είπε ότι θα πετούσε μέχρι εγώ, και δεν θα το έκανε αυτό για κανέναν μόνο και μόνο για να ξεκαθαρίσει τα πράγματα. Θα πρέπει να ήταν κάτι πιο ιδιαίτερο!

Ήξερα ότι ήταν ξεχωριστή και ότι ακόμα με αγαπούσε. Και εγώ την αγαπούσα ακόμα. Απλά χρειαζόταν να μιλήσουμε για αυτά που έγιναν ως όριμοι ενήλικες. Ήξερα ότι ήταν όλα δικό μου λάθος, οπότε αυτή έπρεπε απλώς να ακούσει. Ήταν μια πολύ καλή ακροατής, οπότε για να είναι ειλικρινής δεν νομίζω ότι θα υπάρξει πρόβλημα, εκτός και αν φερόταν πολύ ξεροκέφαλα!

"Nathan είναι η σειρά σου να τραγουδήσεις!". Ο Siva μου πέταξε ένα μαξιλάρι και εγώ του το πέταξα πίσω.

"Εντάξει!". Κατευθύνθηκα προς το μικρόφωνο. Ο Jay μου έδωσε ένα ζευγάρι μεγάλα ακουστικά και μου έδειξε προς ένα μεγάλο κόκκινο σημάδι στο πάτωμα της αίθουσας ηχογράφησης.

"Μπες στο τετράγωνο σου και ξεκίνα να τραγουδάς!"

Στριφογύρισα τα μάτια μου και έκανα ένα γρήγορο ζέσταμα, τραγουδώντας μερικές σκάλες και κάτι άλλες φωνητικές ασκήσεις.

"Τελειώνεις μήπως;;" ρώτησε ο Max.

"Ναι, ναι! Ορίστε μπορείς να πατήσεις το κουμπί της ηχογράφησης.". Του είπα βαριεστημένα και αυτός μου έκανε σήμα με τον αντίχειρα του. Ένα μικρό κόκκινο φως άναψε στο μικρόφωνο, υποδεικνύοντας ότι ηχογραφούσε και εγώ ξεκίνησα να τραγουδάω τα κομμάτια που μου είπαν.

"She can't sing,

She can't dance,

But who cares?

She walks like Rihanna,

She can't sing,

She can't dance,

But who cares?

She walks like Rihanna...". Περίμενα μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να μπορέσει ο Max να σταματήσει την ηχογράφηση αυτού του κομματιού και να αρχίσει να ξανά ηχογραφεί και τότε ξεκίνησα να τραγουδάω το επόμενο μέρος.

"You can feel that beat when she's in the room, you can feel your HEA-r...t-". Η φωνή νου ξαφνικά έγινε πάρα πολύ τσιριχτή και μετά κατέβηκε ασυνήθιστα χαμηλά. Στην πραγματικότητα πόνεσε. Πήρα μια βαθιά ανάσα και ξεκίνησα να τραγουδάω τα λόγια μου ξανά. "You can feel that beAT when she's in the ROOm, you can FEel yOur HE-". Τα παράτησα ξανά, γιατί ήταν πραγματικά πολύ οδυνηρό.

"Είσαι καλά;;". Ο Tom ήρθε τρέχοντας μέσα στην αίθουσα και με άρπαξε από τους ώμους.

"Είμαι μΙα χαρά-"

"Πάμε να σου πάρουμε κάτι να πιείς εντάξει;;" είπε ο Scooter, ενώ έκανε την εμφάνιση του πίσω από τον Tom και εγώ έγνεψα με ένα ελαφρή γρύλισμα.

Και οι δύο με ακολούθησαν μέχρι την κουζίνα και ο Scooter μου έβαλε ένα ποτήρι νερό. Με το ζόρι κρατήθηκα από το να τον ρωτήσω τι έριξε μέσα, γιατί για όλα τον είχα ικανό. Ακούμπησα τα χείλη μου στο χείλος του γυαλιού και ήπια σιγά σιγά το νερό μέχρι που εξαφανίστηκε όλο.

"Αισθάνεσαι καθόλου καλύτερα;;" ρώτησε ο Tom.

"Ναι..." ψιθύρισα και το κινητό μου ξεκίνησε να κουδουνίζει με το τραγούδι 'In my Veins' του Andrew Belle. Ήξερα ακριβώς ποιός ήταν, πριν καν το βγάλω από την τσέπη μου, οπότε ήμουν πολύ χαρούμενος.

"Ποιός είναι;;" ρώτησε ο Scooter και σταύρωσε τα χέρια του.

"Η Jenny...". Συνέχισα να μιλάω ψιθυριστά.

"Γιατί σου τηλεφωνεί;;"

"Εγώ-"

Ο Tom με έκοψε πριν μπορέσω να ολοκληρώσω την πρόταση μου.

"Επειδή είναι τρελά ερωτευμένοι ο ένας με τον άλλον και δεν μπορείς να το σταματήσεις αυτό! Δεν μπορείς να σταθείς εμπόδιο μπροστά σε δύο ανθρώπους που αγαπιούνται τόσο πολύ όσο αυτοί οι δύο! Και πριν ξεκινήσεις τις αηδείες σου σε σχέση με τους φανς, οι φανς αγαπάνε τους Nenny! Εμείς αγαπάμε τους Nenny! Οι γονείς του αγαπάνε τους Nanny! Το μόνο άτομο που φαίνεται να έχει πρόβλημα με τους Nenny είσαι εσύ!" έλεγε και εγώ όση ώρα μίλαγε είχα ένα μικρό χαμόγελο στο πρόσωπο μου. "Τα έχω όλα υπο έλεγχο..." μου είπε.

"Δεν έχω κανένα πρόβλημα με το να είναι μαζί! Κάνω ότι κάνω για εσάς τους πέντε, και ξεχνάει ότι αυτό ήταν ΕΠΙΛΟΓΉ του!"

"Έφυγα θυμωμένα από το δωμάτιο και κλειδώθηκα στο μπάνιο για να απαντήσω στην κλήση του αγαπημένου μου κοριτσιού. Το τηλέφωνο μου είχε σταματήσει να χτυπάει μέχρι τώρα, οπότε της τηλεφώνησα εγώ.

"Επιτέλους! Ευτυχώς που είσαι όμορφος, αλλιώς θα σου έλεγα εγώ! Τώρα, εγώ είμαι στο αεροδρόμιο εντάξει;;"

"Αυτό είναι υπέροχο!" Χαμογέλασα, αν και δεν μπορούσε να το δει.

"Το ξέρω ότι είναι υπέροχο! Θα είμαι μαζί σου σύντομα, αλλά έχω να σου ζητήσει μια χάρη..."

"Ότι θες πανέμορφη!"

"Μπορείς να έρθεις να με πάρεις;; Όταν προσγειωθώ στο LAX?"

"Ααα φυσικά! Τι ώρα πιστεύεις ότι θα προσγηωθείς;;" την ρώτησα.

"Το υπολόγισα ήδη για σένα μωρό μου, θα είναι στις έξι η ώρα, σύμφωνα με την δικιά σας ώρα!"

"Και αυτό γλυκό μου κορίτσι, αποδεικνύει το πόσο ανόητος ήμουν που σε άφησα να φύγεις." αναστέναξα.

"Ναι ήσουν! Και θα μιλήσουμε γιαυτό μετά της έξι!"

"Να έχεις καλό ταξίδι μικρό, σε αγαπάω!"

"Και εγώ σε αγαπάω...". Τερματίσαμε και οι δύο την κλήση και εγώ π&για στον από πάνω όροφο όπου ήταν όλοι οι υπόλοιποι.

"Για σας πΑΙδια!". Η φωνή μου ξεκίνησε πάλι να παίζει, που πραγματικά μου έσπαγε τα νεύρα!

"Nathan πρέπει να πας σπίτι! Νομίζω ότι έχεις καταπονήσει πολύ τον λαιμό σου και χρειάζεσαι ξεκούραση!" είπε ο Siva πέρνοντας το βλέμμα του από τον πίνακα με το μοντάζ και κοιτώντας με.

"Μα πρέπει να ΗΧογραφήσουμε το single!" διαμαρτυρίθηκα.

"Έχουμε αρκετά κομμάτια με την φωνή σου για να δουλεύουμε bro! Σε παρακαλώ εσύ απλά ξεκουράσου!"

Ένευσα και μάζεψα τα πράγματα μου γρήγορα. Βγήκε στον δρόμο και αφού πείρα ένα ταξί κατευθύνθηκα προς το σπίτι.

Οι κάμερες, ευτυχώς, δεν με ακολούθησαν, αλλά είχα μερικές ώρες μέχρι να έρθει η Jenny.

Α/Ν

Άλλο ένα καθυστερημένο κεφάλαιο!! 😂😂

Χαχα συγνώμη, αλλά είμαι 2α λυκείου και ο ελεύθερος μου χρόνος είναι πολύ περιορισμένος...

Αυτό ήταν το σημερινό κεφάλαιο και όπως βλέπεται είμαι στο τσακ να τους τα φτιάξω, και θα το κάνω! Αν δεν ρίξω το αεροπλάνο βέβαια;)

Επειδή με ρωτήσατε αρκετοί για το εξώφυλλο που δείχνει νοσοκομείο και τέτοια, έχω να σας πω ότι η ιστορία δεν τελειώνει ακόμα! Το ότι η Jenny επιστρέφει στον Nathan δεν σημαίνει τίποτα! Υπομονή και θα δείτε!

Και κάπου εδώ τελειώνει η φλυαρία μου!!!! 😂 Φιλιά και καλό σας βράδυ 💋

Vomment!