This will be a very long update since epilogue and this will be the Girl's Pov.

At sa lahat ng sumuporta, nagbasa, nagvote at nag antay ng slow update maraming salamat po sa inyo.

So enjoy this UD ;)

Lyne's Pov

Everything is like a fantasy. This would be like magic. Hanggang ngayon I can't believe na nangyari ito.

Dati were just a kid who loves to play at the Park, Carefree and stressfree. Batang walang inintindi kundi ang mag laro. Pero ngayon, look at us now, were been matured and independent.

Ang sarap maging bata pero mas masarap balikan ang masasyang araw noong bata kapa.

I remember the day, place and event kung paano kami nagkakilala.

I was crying under a tree at the Park when she came to me and held a handkerchief. She seated beside at me, ask me what was wrong? That's our first encounter and I thought that would be the last.

Pero mukhang pinaglalapit kami ng tadhana. Nakita ko siya pinagtatanggol ang isang batang babae na nasa likod niya. Umiiyak at madungis, siguro dahil sa mga kausap niya. At mukhang ayaw mag paawat ng mga nang aayaw sa kanya.

Lalapit na sana ko para tumulong, when another girl stood on her side and help her in those bully.

Tatlo laban sa tatlo kung titignan pero malalaki sila compare sa kanila. kaya lumapit narin ako sa kanila.

"At nagdala ka pa talaga ng resback ha!" Inis na sabi sa kanya ng pinakaleader nila.

"Oo naman, bakit natatakot ka?" Mapang asar niyang tanong.

"Hu! Sinong takot?" Inis niyang saad ng tangkang susugod sa amin. Kinuha ko naman ang payong ko pang self defense, sila din may hawak kaya napilitang umalis yung mga bully na yung.

At yun na yun doon kami nagkakilalang apat. That was a epic but wonderful part of my childhood memory.

After that incident we became friends, Raixene, Chaessa and Deniel.

Hanggang sa nakilala namin siya, a boy who make her heart and mind crash. A first guy that became our friend and her lover.

The place, time, event and moment are so perfect. Pero gaya nga ng sinabi nila ang saya may kapalit ng lungkot.

The accident that Blayke involved have been dept- rooted on her memory. Sa nagdaang panahon na magkakasama kami, she always remembered that, dreaming  and blaming herself for that.

"Hoy! Chaessa tulaley ka na naman" Sita sa kanya ni Raixene ng nasa loob kami ng Jollibee pagkatapos namin mag gala.

"Oo nga" Sang ayon ko kay Raixene

Sa aming magkakaibigan ako ang di madaldal.

"Sorry" Paghihingi niya ng paumanhin.

"Naalala mo na naman siya ano?" tanong ni Deniel sa kanya pinagmamasdan ko lang sila

"Hay it's been 7 years di mo parin yun nakakalimutan? Hay wala ka naman kasalanan doon eh" Sabi ni Raixene sa kanya

"Yeah tama ka" Sang ayon ko kay Raixene habang kumakain ng fries.

Malungkot siyang tumingin sa glasswindow saka tumingin sa pagkain niya.

"kahit na anong pilit ko na sabihin sa sarili ko na di ako ang may kasalanan, di ko parin maalis sa isipan ko yung nangyari at sinisisi ko ang sarili ko" Dahilan niya

Hay natruma talaga siya doon. He saw all the details kung paano yun nangyari and it's creep her out every night.

The atmosphere in our place have been up dahil sa panggugulo ni Deniel. Change topic ayaw niya kasi ng Drama. Palibhasa witty and carefree parin, ipapakita niya talaga kung sino siya.

The chitchat continue and I end it by telling them na bumuli na ng school supplies since malapit na ang pasukan.

Our days continue, until on the first day of school. That's an unexpected event the guys that were talking last week ay nakita namin together with his friend Rylen, Jasper and Nikee.

Naging shocking moment yun para sa amin pero mas malala para kay Chaessa. Our reaction are the same.

Akala namin tapos na magiging ayos na bumalik na siya eh. Pero hindi were very dissappointed when he say that he didn't know about us.

we all confuse, anong nangyayari sa kanya. Different theories came out on us. That he have an anmesia or something.

And the theory of anmesia are prove by what his friend Rylen and Nikee told on me and Deniel.

Kinuwento namin yun kila Chaessa at Raixene kung anong nangyari sa kanila. The truth have been reveal.

Gumawa kami ng plano kung paano ipapaalala yung mga nakaraan nila, together with friend. Hindi lang naman sila Blayke at Chaessa ang may love life syempre kami rin.

Blessing in Disguise ang pagkakawala ng alaala ni Blayke. Kung hindi doon hindi kami magkakakilala ni Rylen. Ang taong minahal ko at patuloy kung mamahalin pang habang-buhay.

Habang patuloy ang plano nilang pagpapaalala lalo kaming nagkakilalala. We became friends until he ask me kung pwede ba niya kong ligawan.

That's very simple and of course romantic in other way.

"Ahmm, Lyne" Kinakabahan niyang tawag sa akin habang nakahiga siya sa lap ko. Nasa likod kami ng building namin, nakaupo ako sa ilalim ng puno habang siya nama'y nakahiga.

"Ano yun?" Malambing at mahina kong tanong habang tinitignan siya ng mabuti. Ang gwapo talaga niya. Lalo na kapag malapitan.

"Uhmm matagal ko ng gustong itanong sayo ito eh pero, hay!" Umupo siya mula sa pagkakahiga sa lap ko at humarap sa akin.

"Can I court you?" Nakangiti niyang tanong sa akin.

Natulala ako sa sinabi niya. Totoo ba ito? He asking me kung pwede ba akong ligawan. Omo uminit ang pisngi ko. Shaks nagbublush ako.

"Your blushing" He chuckled and he look handsome when he do it.

"So" Nakanguso niyang tanong.

Teka ano bang sasabihin ko? Nawawalan ako ng mga sasabihin. It's omygosh why I am so speechless? Simpleng Yes lang naman eh.

"I take it a yes, dahil silent meant yes right?" Nakangisi niyang sabi sa akin.

Still speechless ang lola niya at mas namula ng todo. After that day I thought it was a joke but he's serious.

Every minute, second or day he made me feel especial. Pinapakita niya talaga kung gaano ka kahalaga sa kanya.

Months has pass it became better and better. Our lives remain silence and happy, until the day that I answer him.

We're at the park seating on the swing. There's a silent between us. Nobody talking until I decided to speak.

"Rylen" Pagtatawag ko sa kanya ng pansin, lumingon naman siya sa akin.

"Ah you ask me yesterday right?" Pagsasabi ko sa kanya. I felt nervous sh*t this fucking crap!

"Yes, what is it?" Takang tanong niya

"Uhm, well I just wanna answer that, and my answer is Yes" Pikit mata kung sabi sa kanya.

Nang wala akong marinig kong ano sa kanya, napamulat ako bigla. And I saw him, tulala at parang di makapaniwala.

"Hoy!" Sabay tapik ko sa kanya.

"Nanaginip ba ako?" Tanon niya sa akin sabay turo sa sarili niya.

"Hahahaha hindi no this is real Rylen" Natatawang sagot ko sa  kanya.

"Weehhh pakisampal nga ako" Utos niya sa akin.

"Ok" Sagot ko at sinampal siya.

"Aray!!" Daing niya ng masampal ko na siya

"Oh ano gising ka na ba?" Biro kong tanong sa kanya.

"Totoo nga!! Wahhh!!! Girlfriend ko na siya!!!" Sigaw niya at binuhat ako ng paikot-ikot.

Pagkatapos non naging mas sweet niya sa akin. Kami ni Rylen ang unang nagkarelasyon habang sila ay ligawan stage palang.

After 1 month na panliligaw ni Blayke kay Chaessa. Nagdesisyon siyang sagutin na ito.

Nasa bahay kami ni Deyniel talking about anything since no assignment at girls bonding na rin.

Nang nalaman namin na sasagutin na ni Chaessa si Blayke syempre ang saya namin. Ang naudlot nilang pagmamahalan noon madudugtungan na.

Until that day come strange feeling fill me. Pero pinagsawalang bahala ko yun. Nakita namin siya sobrang saya nakangiti pang naglalakad papunta sa room namin.

Pagkadating namin sa room na dissappoint kaming lahat. Kasi alam namin andoon sila pero ni anino nila wala. Hanggang sa nagstart na ang klase hindi sila nagpakita.

Tumambay kami sa labas ng room since vacant pwede kaming lumabas. Tapos may nagtanong sa amin na babae.

"Excuse me, dito ba ang room ni Blayke?" Tanong niya sa amin

Tinignan ko ang babae, dayo siya base sa itsura niya.

"Yes! Bakit mo siya hinahanap?" tanong sa kanya ni Chaessa

Sinagot naman siya ng babae in her maarteng way of speaking, gosh pabebe.Pero mas nagulat kami sa huling sinabi niya.

"I'm his Girlfriend" Saad niya sa amin

"Huh! nagbibiro ka ba?" Gulat kong tanong sa kanya

"No, I'm serious" Seryosong sagot niya

What? Paano? Teka! Magsasalita pa sana siya ng dumating sila Blayke.

"Twyla!" Madiing tawag ni Blayke doon sa babae.

Ng makalapit sila saka naman takbong umalis si Chaessa sa lugar namin.

"Chaessa!!" Sigaw namin sa kanya

Nag usap pa silang dalawa bago hinabol ni Blayke si Chaessa. Naiwan pito sa pwesto namin. Tulala sa mga pangyayari.

"Blayke!" Sigaw nitong Twyla na ito at akmang susundan niya sana si Blayke ng pigilan siya nila Rylen.

"Pwede ba Twyla tumigil kana! Tantanan mo na si Blayke" Inis na saad ni Rylen sa kanya.

"What? pati ba naman ikaw?"Hindi niya makapaniwalang tanong.

"Hindi lang siya pati kami"Seryosong sagot ni Nikee.

"Ano pa bang kailangan mo sa kanya ha? Ang linaw ng sinabi mo sa kanya dati, na wala ka ng paki sa kanya kaya ka nakipaghiwalay tapos ano to?" galit na tanong ni Jasper sa kanya.

"What? I didn't say something na ganon" Depensa niya.

Tsk... sinungaling.

"Anong wala, meron, meron"Saad naman ni Nikee.

"At kung wala ka ng sasabihin pa. Mas mabuting umuwe ka na at umalis baka kung ano pang magawa ko sayo kahit na babae ka pa" Banta sa kanya ni Jasper.

Kaya napilitan siyang umalis pero bago siya tumalikod sa amin.

"Hindi pa ako tapos, magbabayad kayo" Banta niya sa amin. Tsaka siya tuluyang umalis. Nagkatinginan naman kami nila Deyniel at saka masamang tumingin sa kanila.

"Chill, mag eexplain kami" Taas kamay na sabi ni Nikee.

At kinuwento nga nila sa amin na ex ni Blayke si Twyla ng nasa U.S pa sila.

Lumipas ang oras hanggang sa may matanggap kaming text na naaksidente si Chaessa. Kaagad kaming pumunta sa lugar kong saan siya dinala, doon namin nakilala si Daniel, ang taong tumulong kay Chaessa. Naging down fall namin yun hanggang sa isang araw. Akala namin tuluyan na siyang mawawala pero lumaban siya.

Hanggang sa lumipas ang taon wala na kaming balita kay Blayke parang naulit uli ang mga pangyayari noon. We're been successful naging Fashion designer ako at nagkaroon ng sariling kompanya. Si Deniel naging Professional Chef.  Si Raixene At Chaessa parehas na naging teacher pero magkaiba ang level na tinuturuuan.

Hanggang sa isang araw bumalik uli siya. Nag explain ng side niya. Nalaman namin kung bakit 10 years siyang hindi nagparamdam. Yung araw na yun ang pinakamasayang araw na dumating.

Yun na, kompleto na kami, masaya na uli pero akala lang namin yun. Nagkaroon ng gulo pero this time lahat na kami apektado hindi lang sila Chaessa at Blayke.

Our relationship turn upside down. Ang dating tahimik naging magulo. Lalo na ng nakita ko sila.

Nasa Mcdo kami ni Rence ng makita ko na ang daming missed called kaya napagpasyahan kong tawagan siya, pero hindi niya sinasagot. I called Nikee to get info to where about on earth is Rylen.

"Saan naman kaya yun?" tanong ko sa sarili ko.

Until I decide to get into his favorite bar. I saw him with other girl. They close to each other. Sinundan ko sila ng umalis sila sa bar.

Hanggang sa bahay ni Rylen hinatid siya pero hindi lang yun ang nagpagulat sa mundo ko. Sa sinabi niya at ginawa humina at nagduda na ko sa pagmamahal niya sa akin.

Hanggang sa may pictures and video na akong nakuha. Na mas nagpagulo sa puso't isipan ko. Sa tindi, bumitaw ako na kahit alam kong hindi dapat.

That was our last meet. Yung akala mong tatapos sa sakit na nararamdaman mo yun pa ang papatay sayo.

"Hey!"Bigla niyang tawag sa akin.

"Andyan ka na pala" Saad ko sa kanya at yumakap sa kanya.

Niyakap naman niya ako pabalik.

"Hmm... bakit parang ang lalim ng iniisip mo?" Nahihimigang tanong niya sa akin.

"Wala, naaalala ko lang mga nangyari dati" Sagot ko sa kanya.

"Like what?" tanong niya at mabilis akong hinalikan sa labi.

"Yung sa bar, nakita kita may kasamang iba tapos nung hinatid ka niya, hinalikan mo at sinabihang mahal kita" May bahid ng selos kong kwento sa kanya.

Ngumisi lang siya sa sinabi ko.

"Aw my Lyne tot hahaha" Tawa niya.

"Aray!" Daing niya ng hampasin ko yung dibdib niya.

"Chansing ka ha"Nakapikit ang isang mata niyang sabi.

"Hmftt" Sabay talikod ko sa kanya.

"Tampororot na siya! Ano ka ba nong araw na kasing yun dapat susuprisahin kita" Sabay yakap niya mula sa likod.

"Nasuprise nga ako" Tampo kong sabi.

"Tsk! ako ang nauna. I saw you with Rence--you two look sweet so I got jealous. Nag bar ako, then dumating siya. Lasing lang ako non" Malambing niyang paliwanag.

"Talaga?" Tanong ko sa kanya.

"Yes" Sabay halik niya sa batok ko.

"Eh yung letter nabasa mo na ba?" Maingat niyang tanong sa akin.

"Hindi pa" Mahina kong sagot ng maalala ko yun.

"Basahin mo na, andito lang ako"Sabi niya at pinaharap niya ko sa kanya.

"Don't be afraid" Saad niya sabay halik sa noo ko.

"Ok" Sagot ko sa kanya at kumalas para kunin ang Letter.

Umupo kami sa sofa para basahin ko ang sulat.

Dear Lyne ;

Kung nababasa mo namn ito, alam mong wala na ako. Patawarin mo ako dahil nagawa ko ito. Hindi ko man masabi sayo ng personal pero sana sa pamamagitan ng sulat na ito maintindihan mo ang rason ko.

I love you from the beginning. Simula ng makita kita sa Park noong bata pa ako, corny man pero na love at first sight ako sayo. Lagi kitang sinusundan, tinitignan insort stalker. Hindi kita magawang lapitan dahil nahihiya ako.

Noong naghighschool na, mas lalong tumindi ang pagmamahal ko sayo pero gaya parin ng dati, nakatingin lang ako sayo mula sa malayo. I was planning to move para makipagkilala sayo pero naunahan  nako ni Rylen, bago niyong kaklase. Lagi ko kayong nakikitang magkasama hanggang sa marinig ko kayo na.

Umalis ako, pumunta sa ibang bansa. Hanggang sa nagpasyahan kong umuwe. Nag apply ako ng trabaho sa companya mo pero di ko alam na ikaw ang may ari. Ang dati kong pangarap natupad na pero huli na ko kayo parin. Pero ito na ang tunay na rason.

Nasa labas ako ng companya, nag aabang ng masasakyan ng may biglang humintong van sa harap ko. Lumabas ang mga lalaking nakaitim, sapilitan nila akong kinuha at doon ko siya nakilala. Tinorture nila ako para mapapayag na kumampi sa kanila pero hindi ako pumayag. Hanggang sa nilabas nila ang nag iisang kasama ko sa buhay, Ang Mama ko. Ng hindi ako pumayag, harap-harapan nilang nilapastangan ang Mama ko. Ginahasa, pinahirapan saka pinatay mismo sa harap ko.

Yun ang pinakamasakit na nangyari sa akin, siya nalang ang natitirang meron ako pero ng dahil sa inyo nawala. Doon ako napapayag, nagkaroon ako ng galit sa inyo at sa iyo, sinisisi ko ikaw dahil kong hindi kita nakilala edi hanggang ngayon sana buhay pa ang Mama ko.

Kasado na ang lahat, hanggang sa nagawa na ang plano. Nakita kita kung paano ka umiyak noon araw na pinanood sa inyo ang plano para kila Rylen. Naalala ko ang Mama ko, ganon din siya ng nawala ang tatay ko. Naalala ko din kung anong huling sinabi niya bago siya nawala. 'Wag mong hayaan na kontrolin ka nila, Anak. Alam mong masama ang pagbawi sa iba. Alalahanin mo kapag ginawa mo ang ginawa sayo ng iba katulad ka na rin nila'. Yun ang huling pangaral niya sa akin kaya nagplano kami ni Alfred na itakas kayo. Alam namin na delikadong sitwasyon pero yun nalang ang solusyon. Halatado narin kasi nila kami, kaya kahit makatakas tayo malalaman nila pero kahit ganon at least nakatakas tayo. Lubos akong nagsisisi sa ginawa ko, sana ay mapatawad mo ako. Ginawa ko lang yun dahil sa Mama ko sana maintindihan mo.

Lubos na Nagmamahal;  
Rence

Napatakip naman ako ng bibig ko sa nabasa ko. Kung si Alfred pamilya, sa kanya naman ang Mama niya. Grabe siya pati ibang inosenteng tao dinamay niya.

Hindi ko na kinaya kaya napahagulgol na ko. Niyakap naman ako ni Rylen.

"Kung nasaan ka man ngayon Rence, pinapatawad na kita" Bulong ko sa isip ko.

Raixene's Pov

Everything happen for some reason. Yan ang motto ko . Yan din ang pinaniniwalaan ko sa mga nangyari sa amin.

Masaya man o malungkot, may paliwanag o dahilan ang lahat. Ang buhay ng  tao parang gulong  minsan naasa baba, minsan nasa taas. Marami man kaming pinagdaanan pero hanggang ngayon , Ito kami nakatayo. Patuloy na nakikipagsapalaran sa buhay na tinatahak namin.

Nakakaproud lang dahil nakaya namin yun, pero alam namin hindi pa tapos, life continue chasing your dream. At alam din namin kahit anong pagsubok ang dumaan ay kakayanin namin basta sama-sama.

"Anlalim ng iniisip natin ah" Saad ng isang mapang asar na boses.

Ayan na naman siya kainis.

"Pakialam mo ba?" Mataray kong saad sa kanya.

"Ay ang sungit naman" pang aasar niya lalo sa akin.

"Pwede ba Jasper, kung wala kang magawa sa buhay mo lubayan mo ko!" Inis kong sabi sa kanya. Nakangisi lang ang baliw, makaalis na nga.

Iniwan ko siya doon, ganon lagi ang mga sagupaan namin. Kundi asaran, bangayan o awayan. Never kaming nagkasundo dahil napakanagger niya grabe ha! Moody pa daig pa ang babaeng may period.

Pero ang hindi ko alam sa ganong ugali niya ako napaibig. Narealize ko lang yun ng may iba siyang babaeng kasama. Naiinis at nagagalit ako, yun pala selos na ang nararamdaman ko. dahil doon iniwasan ko siya ng isang buwan, hindi pinapansin at binabaliwala.

Hanggang sa nagka aminan na kami.

"Hoy! Raixene mag usap nga tayo" Inis niya sabi sabay hablot ng kamay ko.

"Ano namang pag uusapan natin, Aber?" Taas kilay kong tanong.

"Anong masamang ginawa ko ha? Bakit mo ko iniiwasan at hindi pinapansin?" Frustrated niyang tanong.

"Wala" Bitter kong sagot.

"Ano? Wala? Wala lang? Ha? Ano ba talaga ha?" Sigaw niya sa akin.

"Pwede ba wag mo kong sigawan" Sigaw ko din sa kanya.

"Eh kung ayaw mo, sabihin mo na kasi ang dahilan" Inis niyang sabi.

"Dahil nagseselos ako, ano masaya ka na?" Sigaw ko sa kanya

"Ano?" Gulat niyang tanong.

"Nagseselos ako dahil mahal na kita" Naiiyak kong sabi.

Ngumiti lang siya.

"At bakit ka nakangiti?" Inis kong tanong.

"Ang cute mo palang magselos, halika nga dito" Natatawa niyang sabi at binuka ang kamay para yakapin ako.

"Ano ka ba, wag ka ngang magselos doon. Ikaw lang ang mahal ko"sabay halik niya sa noo ko.

Napangiti naman ako ng maalala ko ang mga panahon na yun.

"Anong ningingiti-ngiti mo dyan?" Masungit na tanong ng isang boses

"Oh andyan ka na pala"Sabay yakap ko sa kanya.

"Ewan ko sayo" Nakabusangot niyang saad

"Ay sus tampo ka na nyan?" Mapang asar kong tanong sa kanya.

Tinignan naman niya ako ng masama at kumalas sa yakap ko, tapos tumalikod.

"Hala siya" gulat kong sabi. Nako itong moody na lalaking ito.

Niyakap ko naman siya mula sa likod. Malambing nga ito.

"Si Baby damulag ko nagtatampo" Pabebe kong sabi sa kanya.

Wala naman response.

"Ano ka ba, naalala ko lang yung mga asaran natin nooon kanina, kaya nakangiti ako" paliwanag ko sa kanya.

"Talaga?" Naka baby talk niyang tanong sa akin.

"Oo nga" Sagot ko sa kanya.

"Pramis"Nakababy talk parin niyang sabi, ang kulit ng lahi nito.

"Opo" Sagot ko at pumanhit sa harap niya at hinalikan siya sa labi.

"Ano bati na tayo?" malambing kong tanong sa kanya

"Kiss mo muna ako" Sabay nguso niya.

Iba din eh tsk.

"Wahhh!! dili dili!!" Tili ng isang bata, kaya napamulat siya ng hindi oras.

Nilingon ko naman, sila Alfred pala.

"Panira talaga" Inis niyang bulong sa tabi ko

"Mukhang yatang nakaistorbo kami ah" bungad sa amin ni Alfred buhat-buhat niya si Freniech, ang anak niya.

"Buti alam mo" Inis na bulong ni Jasper.

"Ahh" Daing niya ng sikuhin ko siya.

"Oh pre ayos ka lang?" takang tanong ni Alfred  sa kanya.

"Ah oo may amazonang naniko sa akin" Daing niyang sagot habang nakahawak sa tyan niya.

Tinignan ko naman siya ng masama, nag zip sign naman siya ng bibig niya. Mabuti naman at naintindihan niya.

"Ah bakit nga pala kayo andito?" takang tanong ko sa kanila.

"Ah kasi next week na ang birthday ni Freniech, iimbitahan ko kayo" nahihiyang sagot ni Ciniech ang asawa niya.

"Ah ganon ba, sige asahan mo pupunta kami" Masaya kong sagot.

"Diba?" sabay tingin ko sa kanya.

"Oo naman, dadalo kami sa birthday niya" Nakahalf smile niyang sabi.

"Yeheyy!!" masayang sabi ni Freniech.

"Sige ha, aasahan ko yan" Saad ni Alfred.

"Kung ganon mauna na kami, dumaan lang talaga kami dito para personal kayong imbitahan. Magsisimba pa kami" Nakangiting pag papaalam ni Ciniech.

"Wala yun no" nahihiya kong sabi.

"Oh sige alis na kami, baka di na namin maabutan yung misa"Pag papaalam ni Alfred

"Oh sige mag iingat kayo" Sabay kaway ko.

Tumalikod na sila at nagsimula ng maglakad.

"Ang saya nilang tignan no" Saad ko kay Jasper habang tinatanaw silang lumalayo sa amin.

"Oo nga, balang araw ganyan din tayo" Sabi niya sabay akbay sa akin.

"Syempre naman" Nakangiti kong sabi.

"so, tara na may pupuntahan pa tayo" yaya nya sa akin.

"Saan?" Tanong ko sa kanya.

"Secret" Nakangiting aso niyang sagot.

"Nako sinasabi ko sayo Jasper, kung anomang kalokohan yan. Yari ka talaga sa akin" Banta ko sa kanya.

Umiling lang siya sa sinabi ko, baliw talaga ito.

"Tara na nga" Sabay hawak niya sa kamay ko at sabay kaming naglakad palayo sa school kung saan ako nagtuturo.

Deniel's POV

God has a plan for us. Lahat ay nasa kanyang plano. Kung masaya ka, lalagyan niya ng kalungkutan, hahayaan kang sulusyonan ito dahil iyon ang nasa plano niya.

Parang kami nakatakdang magkita. Ang simpleng harutan nauwe sa malalim na pag iibigan.

Si Nikee ay isang number 1 na maharot, kwela, kalog at kung anu-ano pang tawag sa kanya. Siya yung taong tipong kapag nakita kang malungkot kahit simpleng gesture napapatawa ka.

katulad ng dati, nasa may school garden ako. Nag iisa palibhasa kasi nakahanap ng kaharutan yun iba.

Tulala akong nagmumuni-muni ng bigla siyang sumulpot sa gilid ko.

"Bakit ang lungkot ng sevol ko?" Pabebe niyang tanong sa akin, nakapout pa siya mukha tuloy siyang tanga.

"Hay ewan ko sayo Nikee" Natatawa kong saad.

"Ngayon naman tumatawa kana, hala nakatira ka ng drugs no" Nakatakip ang kamay niya sa bibig niya at may nanlalaki na mata.

"Ay nako, baliw ka na" Umiling kong sabi.

"Kj ka" At umarte na parang batang inagawan ng candy.

"Hay nako, nakakaloka ka makaalis na nga" At umamba akong aalis ng bigla siyang umupo at kumapit sa binti ko.

"Hoy ano ba bitawan mo nga ako" Sabi ko habang tinutulak palayo ang ulo niya sa akin

Lintik para siyang tuko ang kapit.

"Hoy! Ano ka ba baka may makakita sa atin, baka isipin may kung  sa kababalaghan tayong ginagawa" sabay hampas ko sa ulo niya.

Bigla naman siyang tumingala sa akin at ngumiti ng malademonyo.

"Hoy! Bakit ganyan ka makatingin?" Kinakabahan kong tanong sa kanya

Dahan-dahan siyang umangat mula sa pagkakaupo ng ganon parin ang istura niya. Tinignan niya ko ng malagkit sabay hawak sa braso ko pataas sa balikat ko. Tumindig naman ang mga balahibo ko sa ginawa niya.

"Hoy, tumigil ka nga" Kinakabahan kong sabi at umatras.

Tinignan lang niya ako at nagpatuloy, umatras naman ako ng dahan-dahan hanggang sa nabangga ako sa matigas na bagay. Paktay dead end, pader na.

Kinulong niya ako sa braso niya. Nakangiti parin siyang malademonyo.

"Uy walang ganyanan"Natatakot kong sabi.

Hindi siya nagsalita sa halip ay inilapit niya ang mukha niya sa akin. Napapikit naman ako sa kaba.

Nang may maramdaman akong malambot sa noo ko. He kiss me forehead. Napamulat naman ako sa ginawa niya.

"Pft" Natatawa niyang reaction.

"Salbahe ka"Sabi ko at pinaghahampas siya sa dibdib.

"Nakakainis ka! Alam mo yun" Naiiyak kong sabi.

"Hey! Sorry na" Sabay yakap niya sa akin.

"Huhuhu" Iyak ko sa dibdib niya.

"Sorry na pala, Uy" Pagtatahan niya sa akin

"Anong iniisip mo?" Bigla niyang tanong sa akin at niyakap ako mula sa likod.

"Nah! I'm just remember something" Nakangiti kong sagot sa kanya.

"Hay buti nalang natapos na" Saad ko at humilid sa dibdib niya.

"Oo nga, sa dinami-dami ng pinagdaanan natin, tignan mo ito parin tayo sama-sama"Saad niya at isinandal ang mukha niya sa balikat ko

"Tama ka, Nakasurvive tayo" Sabi ko at tumingin sa kanya.

"Yeah, that was because we're connected to each other"Sabi niya at inikot ako paharap sa kanya

"Hmm paano kayo kung hindi konektado ang mga magulang antin? Can we find each other?" Tanong ko sa kanya.

"Yes! we have our own way to found us" Nakangiti niyang sagot.

"Hmm, God have a way to find us our way to each other. Naniniwala ako na nakaplano na magkita at magkasama tayo" Sabi ko at niyakap siya.

"Yeah" Tangin sagot niya.

"Finally it's over" Saad niya.

"Nope" Tutol ko sa kanya.

"Bakit naman?" Takang tanong niya.

"It will continue, hindi pa tapos nag pause lang" sagot ko.

"Ok"Kibit kalikat niyang sabi

Ang sarap sa feeling dahil sa lahat ng pinagdaan niyo achievement na ang makasurvive, Reward na ang love life.

It's not over yet nag pause lang. It will conrinue until the end.

Our love for each other will never ended. It will last until sa kabilang buhay.

Chaessa's POV

Ang saya isipin na kahit anong pagsubok na hinarap namin ito kami nakatayo parin.

Ang dating mga makukulit na bata, tumanda at naging responsable.

Yung akala mong nagkataon lang ay hindi pala. Lahat kami ay konektado sa isa't-isa.

From our root to it's fruit. Mula sa magulang namin hanggang sa amin.

Nalaman ko lang ito ng ikuwento sa amin ni Deniel.

Napagdesisyonan namin magkita-kita sa cafe sa labas ng village namin, yung dating pinagmeetingan naman before kami nakidnap.

"Oh where here again" Bulas ni Deniel.

"Yeah" Nakangiting saad ni Raixene.

"As usual"Saad naman ni Lyne.

"So" Pabitin kong saad.

"Ano bang gagawin natin dito?" Tanong ko sa kanila.

"Bonding, I guess" Sagot ni Raixene.

"Catch up" Saad naman ni Lyne.

"All of the above" Sagot naman ni Deniel.

"Baliw ka talaga" Umiiling na saad ni Raixene.

"Buti nainform ka!" Kunwaring gulat niyang sabi.

"Hay ayan na naman siya"Saad ni Lyne sabay kamot sa buhok.

Umiling lang ako sa kanila.

"Ano ba naman kayo, ang Kj niyo namiss ko lang naman kayo mula ng makatakas ako no" Nakapout niyang sabi

Napatahimik naman kami sa sinabi niya. Naalala namin uli ang araw na yon. Nakatakas kami pero nahuli uli tangin si Deniel lang ang tuluyang nakawala.

Malungkot man kami pero ng mabalitaan namin na nakatakas siya at di na makita nagkaroon kami ng pag asa.

"Boss, hindi na mahanap yung isa. Nakatakas ng tuluyan" Inform sa kanya ng tauhan niya.

"What?! Hindi pwede yun! Wag na wag kayong babalik dito hanggan't di niyo siya nahahanap!!!" Galit niyang utos sa mga tauhan niya.

Galit siyang bumaling sa amin at kinaladkad si Alfred.

"Alfred! Bitiwan niyo siya" Sigaw ni Raixene.

"Saan niyo siya dadalhin?" Sigaw na tanong ni Lyne.

"Sa huling hantungan niya" Galit niyang saad at tinuluyan ng kaladkarin si Alfred.

Mas tumindi ang dinanas namin sa loob ng ilang araw na pamamalagi namin doon. Kung dati hindi kami sinasaktan, ngayon minu-minuto, oras-oras kaming sinasaktan hanggang sa araw na maligtas kami.

"Uy! Uy! Uy! ayan na naman walang iyakan. Mga iyaking bata" Saad ni Deniel habang nakataas ang dalawang kamay.

"Kj" Inis na bulong ni Raixene.

"Sinabi mo pa" Sang ayon ni Lyne.

"Ano pa nga ba" Saad ko naman.

"Ayan na naman kayo pinagtutulungan niyo na naman ako" Nagtatampo niyang sabi.

"Hay ewan
ko sayo" Umiiling kong sabi

"Gutom na ko, mag order na kaya tayo" Pag aagaw pansin ni Raixene.

"Mabuti pa nga" Kaagad na sang ayon ni Deniel.

Nag order na kami ng pagkain namin. Ng dumating kaagad naming nilantakan.

"Uhubhbfguyjc v gnjhuh" Biglang saad ni Deniel habang puno ang bibig niya ng pagkain.

"Hoy ano ka ba, don't talk when your mouth is full"Pangaral sa kanya ni Lyne

"Ano ba yang sasabihin mo?" Curious na tanong ni Lyne.

"Ackk!!"Ayan nabulunan na siya.

"Ayan! oh tubig" Inis na sabi ni Raixene sabay abot sa kanya ng tubig.

Ininom naman niya kaagad at huminga ng kaunti saka nagsalita.

"May sasabihin lang ako naalala ko bago namin kayo iligtas" Seryosong sabi niya ng makarecover na.

"Ano yun?' Tanong ko sabay lapit ng kaunti.

"Na we're connected ever since"Sagot niya.

"Connected?" Takang tanong ni Raixene.

"Yes, mula sa ating mga magulang" Sagot niya at sumubo ng fries.

"Wehhh??? Talaga?" Di makapaniwala kong tanong.

"Yep" Masaya niyang sagot

"Aww nakakacurios tuloy, I wanna know their story. Alam mo ba Deyniel?" Tanong ko sa kanya.

"Yes" at yun kinuwento na niya yun mga alam niya.

I can't believe, kung saan sila nagkakilala doon din kami nagkakilala. It's destiny, Fate or so whatever called about it.

"Hey! what's bothering in you?" Tanong niya ng makarating sa pwesto ko.

"I just wondering. What if our parents never connected since in the beginning? Can we find each other?" tanong ko baya tingin sa kanya.

"I guess so" Kibit balikat niyang sagot.

"Basta ang mahalaga ngayon. We had each other" nakangiti niyang saad.

"Yeah, simula pagkabata hanggang ngayon" Sagot ko.

"Hmm finally macocontinue na din antin ang love story natin" Sabay tingin niya sa langit.

"Yep, it will continue until on our last breathe" Sabay tingin ko din sa langit

Nagkatinginan naman kami habang nakahiga sa damo sa may Park.

Tinitigan ko siya sa mata. Kitang kita dito ang saya sa kabila ng mga pangyayari.

"Hoy" Biglang saad sa amin ng panira ng moment.

"Ano ba Deniel napakakill joy mo talaga"Saad ko at umupo mula sa pagkakahiga.

"Di ka pa nasanay" Sabat naman ni Raixene na nasa tabi ni Jasper.

Umiling lang sila Rylen at Lyne.

"Bro" Sabay dag an ni Nikee kay Blayke.

"Uy ano ba umalis ka na sa ibabaw ko, ang bigat mo" Reklamo niya sa halip na umalis siya mas diniinan pa niya ang sarili niya.

"Hahahahaha" Tumawa lang si Nikee.

Nagkatinginan naman sila Jasper at Rylen saka tumango at ngumisi. Mukhang alam ko na ang nasa isip nila. Kaya tuluyan na kong tumayo at lumayo kila Blayke at Nikee.

Tama nga ang hinala ko nakidag an natin sila Jasper at Rylen. Mga baliw talaga itong mga to.

"Para silang mga baliw" Side comment ni Raixene.

"Yeah mga tukmol talaga" umiiling na sabi ni Lyne.

"Yah" Tangin sabi ni Deniel.

"tsk... parang mga ewan" Saad ko naman

Bigla naman umakbay sa akin si Deniel. Niyakap naman ni Raixene ang braso niya at humilig naman si Lyne sa balikat ni Raixene.

This Park will be longer to remeber. we watch them mocking each other. I hope this day will be longer, the time will stop but our story never stop.

"Hay sa wakas tapos na ang mission natin. Tapos narin ang story ni Miss A"Sigaw ni Cupid

"Hay makakabalik na ba tayo?" Tanong ko sa kanya.

"Yes baby, babalik na tayo. Maayos na uli ang timeline ko" Nakangiti niyang sagot.

"So it's the end?" Tanong ko

"Nope" Sagot niya.

"Then what?" Tanong ko.

"The continuation" Sagot niya at nagsimula na kaming maglakad.

It's your're turn Miss A.

Author's Note:

Yeheyyyy, let's party, party wotwot finally natapos ko na. It's another achievement na naman sa akin. Although may nauna na akaong natapos na story.

I just wanna say thank you sa mga bumasa, silent man o hiindi. Sa sumabaybay kahit usad pagong ang update. Sa mga sumuporta at nagvote thank you.

At syempre sa mga friends ko na nagpupush sa akin, nagmomotivate at sumusuporta sa pagsusulat ko. Ito na guys finally tapos na. at Syempre sa parents ko thank you din.

At sa lahat salamat sa Panginoon, for giving me this kind of talent.

And again thank you so much. Dahil tapos ko na ito yung iba ko naman story na natingga na sa tagal ng update.

See yah guys sa other story ko. Support niyo din.

PRINCESSNALICS >>>>>>>