Lyne’s POV

Another day na naman ano kayang ang mangyayari ngayon?

Tahimik na naman kami nag-aantay ng susunod na panggyayari. Pero there’s something wrong kanina ko pa ito nararamdaman.

Pansin ko ang pagiging tahimik at pagkatulala ni Raixene parang ang lalim ng iniisip niya. Si Chaessa naman nakasandal yung ulo niya sa tuhod niya. Si Deniel naman malayo ang tingin.

Hay! Buntong hininga ko.

Ilang sandal pa ay bumukas ang pintuan at niluwa ang mga tauhan niya kasama siya. Hanggang ngayon di ko parin alam kong anong dahilan niya. Di ko siya pinansin nakita ko naman nag iwas tingin si Raixene sa kanya.

Tahimik niyang nilapag ang pagkain sa harapan ko. Tinignan niya ako parang may sinasabi ang mga mata niya pero di ko maintindihan.

Umalis na sila kaya isa-isa ng kumain ang mga kasama ko. Tinignan ko muna ang pagkain ko bago ako nagsimulang kumain pero may napansin akong nakaipit sa kutsara na isang pirasong papel.

Nacurious ako kaya tinignan ko. Pagkabuklat ko nagulat ako sa nakasulat.

Isang kataga pero alam ko ang kahulugan. Tinupi ko ang papel at tinago ko mamaya ko na sasabihin sa kanila.

Pinagpatuloy ko lang ang pagkain ko na parang walang nangyari. Ilang saglit lang ay bumalik na sila at kinuha ang mga pinagkainan naming.

Tumingin siya sa akin ng makahulugan parang tinatanong kong nakuha ko ba yung mensahe. Tumungo ako ng pasimple para sagutin ang tanong niya.

Ng makuha niya ang sagot ko kaagad siyang tumayo pero bago sila tuluyang lumabas nahuli si Alfred kasabay ng pagkahulog ng isang pirasong papel.

Nagkatinginan kami ni Raixene nakita din pala niya. Sumenyas ako na pasimple niyang kunin ang papel na hinulog ni Alfred.

Nang makuha niya ang papel kaagad siyang lumapit sa akin at tumabi.

“Anong nakasulat?” Bulong kong tanong sa kanya.

“Mamayang gabi pupuntahan naming kayo mag-handa kayo” Basa ni Raixene sa nakasulat.

“Meron din akong nakuha bigay niya” Sabay pakita ko kong anong nakasulat.

“Escape” Basa niya sa nakasulat

“Ibig sabihin ay itatakas nila tayo?” Tanong ko sa kanya. Bigla naman siyang namutla.

“Bakit?” Worried kong tanong sa pero imbis na sagutin niya ako ay umiyak siya kaya nabigla ako.

“Hey what happen?” Tanong ko naagaw naman ng pag iyak niya ang pansin nila Chaessa at Deniel kaya kaagad silang lumapit sa amin.

“What’s happening here?” Kaagad na tanong ni Chaessa ng nakalapit siya samin.

“I don’t know I just tell her na itatakas tayo nila Rence at Alfred mamayang gabi” Sagot ko sa tanong ni Chaessa

“What?” Gulat nilang tanong.

“Itatakas nila tayo?” Gulat na tanong ni Deniel.

“Oo yun yung nakalagay sa sulat na binigay nila” Sabay abot ko sa kanila ng mg sulat.

“Oh so they already have a plan” Seryosong saad ni Chaessa.

“Yah but why are you crying Raixene? I think there’s a deep reason kung bakit ka umiyak sa sinabi ko. Tell us what is it?” Pag iintriga ko sa kanya

“Yeah that’s true there’s an acceptable reason for Raixene’s reaction” Seryosong sagot ni Deniel dahil hindi na makasagot ng maayos si Raixene

“Ano ba yun?” Curious kong tanong

“Last night” Pagsisimula niya.

“Alfred came in our room di niyo alam because you two are already in deep dream. While me and Raixene still up but nakahiga pa kami. When Alfred came we pretend that we are sleeping then suddenly he cried” Pagkukuwento niya sa amin

“And then?” Tanong ko.

“Alfred state his real reason behind on betraying Raixene” Pagpapatuloy niya

“And what he’s reason?” Tanong naman ni Chaessa

“Because he protecting his own family” Sagot niya, saka ko lang naintindihan. Alfred doing this betrayal because of his own family? May sarili na siyang pamilya.

Tsaka ko lang nainitindihan ang lahat lahat. She’s crying because there’s might something bad happen at kung tama ang hinala ko binilinan na siya.

“Did Alfred leave a will on you?” Tanong ko.

“Yes” Malat niyang sagot.

“That absurd” Mahina kong saad

Alfred already know na may masamang mangyayari mamayang gabi and binilinan na niya si Raixene.

This is a crucial plan. Do we had to do this?

“Guys kailangan ba nating gawin ito?” Alinlangang tanong ko sa kanila

“Do we had a choice? Four days na tayo dito and escape plan is our hope to leave in this hell” Desperadang sagot ni Chaessa

Chaessa is right this is our hope and plan. But this is crucial this might bad things happen. Can we do this without leaving anyone died?

Napatigil naman si Raixene sa pag iyak sa sinabi ni Chaessa.

“I know but kailangan ba yung mangyari?” Pagak niyang tanong

Walang nakaimik sa amin.

“I know it’s hurt for you but fears are no space for us now. If we don’t do this who will save us?” tanong naman ni Chaessa

“I think mas mabuting magpahinga muna tayo” Suggestion ni Deniel
“Deniel’s right we should rest for now” Sang ayon ko sa sinabi ni Deniel

Sumang ayon naman sila at bumalik sa kanya-kanyang pwesto.

This situation is really critical, crucial, and dangerous as they plan it. Anong rason bakit nila gagawin ito? They feel guilt o baka naman kasama ito sa plano nila? Hay nakakastress mag isip ng rason lalo na ang pinakautak nitong lahat?

Are we all connected? Bakit ngayon kung saan masaya na at maayos na saka naman sila manggugulo? Ganito ba lagi? Hay sa kahit anong story talaga there are antagonist at sa story namin silang apat ang kontrabida that’s life, the reality. Walang thrill ang buhay o story kong walang manggugulo sa inyo.

Mabilis lumipas ang oras at tanghali na.

Naghatid uli sila ng pagkain sa amin pero kung kanina sulat lang ngayon sketch na ng buong lugar.

So planado na nila ang lahat ang kailangan nalang ay ang pumayag kaming lahat.

Naglapit-lapit uli kaming lahat.

“So guys anong plano?” Tanong ko sa kanila.

“Para sa akin go ako  sa plan nila even it’s risky” Walang paligoy ligoy na sagot ni Chaessa. Desidido talaga siya sa desisyon niya.

“I see, you’re desparate to leave in this hell” Comment ni Deniel sa kanya.

I sense something heavy dense ng atmosphere.

“What are you referring?” Nakataas na kilay na tanong ni Chaessa kay Deniel. Oh-oh! War na this.

“I just want to say na desperado ka na hindi mo man lang alamin kong ayos lang ba kay Raixene” Sacratic niyang sagot kay Chaessa.

Oh mukhang may mag aaway pa

I plan to interfee to them but Raixene come first.

“Guys stop it please maybe Chaessa’s right escaping is the best choice for now. And we don’t know that they still alive and can save us” Pagtitigil ni Raixene sa dawala.

Sa sinabi ni Raixene napatahimik sila at nalagay sa totoong pangyayari.

“Yeah that’s right. So go na ba sa plan nila?” Tanong ko sa kanila.

“Yes” Sagot ni Raixene

“Ok” Tamemeng sagot nilang dalawa.

“So it all set, tonight we’re going to escape this place” Announce ko.

“Yeah! I hope na will succeed” Kinakabahang saad ni Chaessa.

“Yeah” Sang ayon ni Raixene

And the conversation end.

Magkakatabi kaming nakaupo sa isang sulok ng kwartong ito. Nagpapalipas ng oras inaabangan na dumating ang tamang time para sa plano.

At sumapit na ang gabi lahat kami kinakabahan. And I think it’s 12 midnight na tahimik na ang paligid.

Another minutes has pass at saka sila pumasok wearing all black outfit.
Tumayo na kaming lahat.

“Let’s go” Yaya sa amin ni Alfred.

“ok” Sagot naming .

Unang lumabas si Alfred sumunod si Raixene, Deniel, Chaessa, Ako huli si Rence for cover up and look out sa likod.

Dahan dahan kaming lumabas sa pinanggalingan naming.

“Dito!” Saad ni Alfred at sumunod kami. Malayo layo na kami sa pinanggalingan naming.

“Wait!” biglang saad ni Alfred at sumenyas siyang umupo at gumilid. Ilang saglit lang ay may ilang bantay na dumaan.

Nagquite sign naman si Alfred. Sa pagkaalis nila dahan-dahan kaming tumayo nilingon-lingon muna ni Alfred ang paligid bago umarangkada uli. Dirediretso kami sa hallway lumiko sa kaliwa diretso uli saka kumanan at nasa labas na kami. Pero akala ko sa unahan kami lalabas pero sa likod kami lumabas. Halata naman kasi puro kakahuyan ang nakikita ko.

“Tara na bago pa nila malaman na nakaalis tayo” Saad ni Rence

“Ok” Sagot naming kaya lakad takbo ang ginawa namin. Nakaalpas na kami sa bahay na pinaglagyan sa amin.

“Ouch!” Daing ko ng matapilok ako.

“Lyne! Ayos ka lang?” Nag aalalang tanong nila sa akin.

“Hindi yung ankle ko” Nangangaray kong sagot.

“Tara na sakay sa likod ko” Utos ni Rence hindi na ko nagdalawang isip na sumakay dahil masakit talaga.

Nang makasakay na ko sa likod niya.

“Tara na” Yaya niya kila Alfred at tuloy tuloy kaming naglakad hanggang sa tuluyan na kaming makalayo sa lugar na yun.