Ben, A.

Hayata tutunmaya çalışıyorum. Zor yetişiyorum ona. Tam t harfinin kuyruğuna tutunurken düşüyorum. Hayata dolanıp düğüm oluyorum.

Aradan kimine göre saniyeler, kimine göre yıllar geçiyor. Zaman ağır geliyor, altında eziliyorum. Çürüyorum.

Ben, A.

Satır başı ve sonu arasında sıkışan, harflerde boğulan beden. Kanayan beden.

“Küçükken büyüdüm ben. Saçımı kendim örebildiğimde, bayramlık alışverişine gitmediğimde, oyuncaklarım kaybolduğunda, dizimdeki morluklar gözaltlarıma taşındığında büyüdüm ben. Çok yanlış büyüdüm anne. Neden beni uyarmadın? Neden kollarını mor bedenime, sarı ruhuma sarmadın anne? Neden anne?”

Dipteyken yere çakılıyorum, canım acıyor. Saçlarım parçalanıyor. Ağlıyorum. Sessizce.

Ben, A.

Kanatlarımı koparıyorlar, uçamıyorum. Sırtımdaki iki kesikten kanlar fışkırıyor. Çığlık atıyorum içimden. İçimden çığlıklar taşıyor. Yine de duymuyorlar.

Ben, A.

Düşünüyorum. Hatırlıyorum. Sararıyorum. Alışıyorum. Yeri geliyor gülümsetiyorum ama her seferinde a’cıyorum. Engel olamıyorum.

Ben, A.

On yedi yaşına giriyorum on sekiz adımda. Dudaklarım hüzne boyanıyor, haberim yok. İlk kez mezarlığa gidiyorum. Soluyorum, cebimden dökülen çiçekler gibi. Onu soluyorum.

“Uzun, ince parmaklarıyla papatyadan taç örüyor. Mutlu gözüküyor. Gülümsüyor. Bana değil. Ne taç ne de gülümseme.”

Ben, A.

İlk kez elime mürekkepli bir kalem alıyorum. Önüme bir kâğıt koyup yazıyorum. Yazmam gerektiğini hissettiğim için yazıyorum.
Harflere bağlanıyorum. Kördüğüm oluyorum.

Kanımdan mürekkep akıyor.

Ben, A. 

Yanıyorum. Kül olup savruluyorum. Küllerim geceyi bulandırıyor berrak bir suya sıçrayan çamur misali.
Kararıyorum. Gün gibi.

“Hayallerim kaçıyor abi, yakala onları. Bırakmasınlar beni. Dayanamam abi, onlar benim nefeslerim. Nefes alamıyorum abi.”

Ben, A.

Duyulmayan.

A’cıyan.

Unutan.

Tutunamayan.

A’ğlayan.

Solan.

Alışan.

Nefret eden.

Çürüyen.

Boğulan.

Kaybeden.

Değişen.

Devam eden.

Anlam veremeyen.

Geç kalan.

Geri dönmeyen.

A’cıdan doğan.

Ben, A.

“Sürüklediğim bavulları bir kenara koyuyorum. Bir cesaret arkama bakıyorum. Kimseye göremiyorum. Bu ilk sefer değil, alışkınım. Gidiyorum. Kimse fark etmiyor. Dönmüyorum. Kimse anlamıyor.”

Ben, A.

Çığlık çığlığa.

06.11.16
S o n.