Umudun aslında hiç var olmadığına inanıyorum, tek seferlik gücüm bedenimi terk ediyor. Eskiye dönüyorum, bir o dönmüyor.

Hüznün kovaladığını acı, acının kovaladığını hüzün yakalar. Yazan duvara ben de bir cümle yazıyorum. Hüzün acının dostudur.

Elime çığlıklarımı kestiğim makası alıyorum. Birkaç kesik bırakıyorum onun değdiği yerlere. Bu ilk sefer değil, alışkınım.

Kan kokusu etrafı sarıyor.

O da beni sarsın istiyorum.

Sadece istiyorum.

Ne o geliyor, ne de beni sarıyor.

Diyorum ya, bu ilk sefer değil, alışkınım.