Otobüse biniyorum. Köşeye bir yere geçip oturuyorum. Kulaklığımı taktığımda dünyadan silinmiş hissine kapılıyorum. Rastgele bir şarkı açıyorum, melodisi yabancı geliyor. Daha önce hiç dinlemediğim bir şarkı.

“bir varmış, bir yokmuş
bir görünmüş, iki kaybolmuş
kız peşinden çok koşmuş
ama o hep kaybolmuş”

Bir şeyler anımsıyorum. İnsan unuttum dediklerini hiç anımsar mı? Oluyor işte, olmuyor demeyin. Kapatıyorum şarkıyı, otobüsten inip eve yürüyerek varıyorum.

Unuttum sanıp anımsıyorum.

Yine unutmuş gibi yapıp yoluma devam ediyorum.

Her zamanki gibi.