In de bus zoekt Anne weer een hele bank op. Zo kan ze weer bij Salem zitten. Anne zet haar halflege tas op de plek naast zich. Luke wil die plek nog inpikken zodat hij op Anne kan letten.  "Gast, I am not een kleuter." zegt ze. "Dat is prima. Vooral if you gekidnapt wilt worden." De bus begint te rijden met tweehonderd kilometer per uur. De passagiers blijven dankzij G-krachten op hun stoel zitten. De operator let erop of alles goed verloopt. Annes hart maakt een sprongetje als de bus arriveert bij de halte waar Salem opstapt. Helaas voor Anne komt hij niet de bus in. Anne voelt verdrietig aan hoe de bus wegrijdt. Haar gedachten dwalen af naar Salem. Hij zal wel ziek thuis zitten. Ineens moet de bus keihard rennen. Zo hard dat iedereen zich vastklampt om niet te vallen. Dan schrikt Anne op uit haar gedachtenwereld. Iedereen is in shock. Iemand trekt de deur open. Anne zoekt haar neef en nicht op. Luke heeft een huilende Jennifer tegen zich aan. "Soon, hide yourself achter een stoel. Anne duikt achter een stoel en kruipt er een stukje onder. Niet zover zodat ze makkelijk weg kon. Er staan twee mannen voorin de bus. "Is Anne de Boer hier?" buldert de grootste man. Iedereen is stil. De overvallers wachten tot iemand een kik geeft. Na een lange stilte wordt het wachten de mannen teveel. De grote man loopt naar achteren. Hij stopt bij Jennifer. "Laat my sister met rust!" zegt Luke. Hij drukt zijn zusje steviger tegen zich aan. "Jennifer de Boer, we know dat Anne lives with your family." Jennifer knikt verlegen. Ze weet niet hoe ze met de situatie moet omgaan. "Vertelt us more!" zegt de man. Hij pakt Jennifer bij haar oksels. Luke probeert de man nog te stoppen, maar hij wordt in zijn buik getrapt. Kreunend zakt hij in elkaar. De anderen in de bus worden koest gehouden door de andere overvaller. Jennifer probeert haar ontvoerder nog in zijn kruis te trappen. Daarop pakt de man haar nog steviger vast. De operator stuurt een oproep naar de politie. "Is here echt no Anne de Boer?" vragen de overvallers. Één van de twee mannen gaat voor de achterste bank staan. "Go out!" schreeuwt hij. Zonder erbij na te denken volgt iedereen de bevelen van de overvallers op. Anne doet haar capouchon op en helpt Luke overeind. Samen gaan ze achter de menigte aan. De operator wordt als laatste de bus uit gesleept. Anne duiken met haar capuchon op tussen de mensenmassa. Ze wil niet dat de overvallers haar vinden. Luke kijkt toe hoe de mannen zijn zusje proberen te ontvoeren. Op dat moment komt de politie met gierende banden aan gereden. De mannen laten Jennifer los. Zij grijpt haar kans om te ontsnappen. Meteen rent Jennifer naar haar broer toe. De overvallers rijden weg.

Een agent ondervraagt de operator van de bus. "The mannen reden away." vertelt de geschrokken man. "They waren looking for Anne de Boer." De agent noteert alles wat de operator zegt.  Iedereen wordt gevraagd om zich te identificeren. Een vrouwelijke agent heeft een apparaatje waarmee ze vingerafdrukken kan lezen. Dat duurt lang, want er zijn ongeveer zestig tieners die in de bus zaten. Allemaal zijn ze geschrokken van wat er is gebeurd. Er zijn ook Journalrobots gearriveerd. Ze schieten wat plaatjes van de nasleep van het misdrijf. Bij de tieners heerst er drukte en spanning. De agenten hebben iedereen een nummer gegeven. Anne is als twintigste aan de beurt. Zwijgend stapt ze naar de agent met het apparaatje toe. De agent drukt het ding tegen haar vinger. Ze schrikt als ze op het schermpje leest met wie ze te maken heeft. "You are Anne de Boer, toch?" Anne knikt. "Kom mee with me." zegt de agent. Ze begeleidt Anne naar een rustige plek. "Are you benaderd by a onbekende?" vraagt de agent. "Ja," zegt Anne. "Gisteren heb ik nog een oproep ontvangen van een onbekend iemand. Er stond geen informatie over wie het bericht heeft verzonden." De agent noteert alles op haar smartglasses. "Do you have dat bericht nog?" "Yes." Anne pakt haar smartglasses. Ze is blij dat ze het bericht heeft bewaard. Het bericht is snel gevonden. Anne laat het bericht aan de agent lezen. De agent kopieert het bericht op haar smartglasses. "Do you have more vreemde berichten?" "Ja, ik heb een keer een videoboodschap gekregen van een onbekende man. Die heb ik wel verwijderd." "We can find out who these berichten verzonden heeft." zegt de agent. "Thanks for the information." De agent richt zich weer op een andere taak. Alle tieners zijn inmiddels geïdentificeerd. "What will er nu gaan gebeuren?" vraagt één van de brugklassertjes. "I don't know." zegt een ander. Een kwartier lang staan de passagiers van de overvallen bus op het pas gemaaide grasveldje bij het winkelcentrum. Tenminste, het was een winkelcentrum. Er komt een hele kudde bezorgde ouders opdraven. De hele stad heeft van de busoverval gehoord. De ouders worden opgevangen door de aanwezige agenten. De directeur van de school komt er ook aan. Hij gaat op een picknickbankje staan. "My dear pupils. I feel zo sorry for what er is gebeurd. I understand dat jullie geen zin meer in school hebben. I give jullie all een dag vrij." Alle scholieren juichen zacht. De meeste van hen gaan met hun ouders mee naar huis. Alle anderen worden opgevangen door de agenten. Ze wachten tot hun ouders ook komen. Anne gaat bij Luke en Jennifer zitten. "Waar blijft dad?" vraagt Jennifer snikkend. "I don't know." zegt Luke. "Hij zal ons wel halen." Ze wachten en wachten. Het enige wat de drie nog willen is naar huis. Er zijn meer kinderen die op hun ouders of verzorgers wachten. Seconden worden minuten en kwartieren worden uren. Dat gebeurt er als je op iets wacht. Na een minuut of zeven stopt er een auto bij het grasveldje. Ray stapt uit. Zijn zus en kinderen rennen op hem af. Jennifer drukt haar vader bijna plat. Zo blij is ze om hem te zien. Zelfs Luke doet dat. Al die gebeurtenissen worden Anne teveel. Ze wordt duizelig. "Jongens, help." zegt ze bijna onverstaanbaar. Ray rent naar Anne toe. Annes zicht verslechtert en ze valt flauw.

Anne wordt wakker in de woonkamer. Haar kleren kleven aan haar huid door het zweet. Ze weet niet hoe lang ze van de wereld is geweest. Ray zit in de stoel naast haar. "Gelukkig, je bent weer wakker." Hij reikt Anne een glas water aan. "W-w-wat is er gebeurd?" stottert Anne. "Je was in shock door die overval." vertelt Ray. "Je lichaam kon het even niet meer aan." Anne drinkt het halve glas leeg. "Ze zochten naar mij en ik ga denk ik niet meer met die schoolbus." Luke en Jennifer komen de trap af. Ze lijken allebei al bijgekomen te zijn van de schrik. "Het is al twee uur 's middags." vertelt Jennifer. "En de overval staat overal op internet." Anne kan voor het eerst na de overval weer aan Salem denken. Hij heeft geluk gehad dat hij thuis was. Zo heeft hij de overval niet meegemaakt. Jennifer durft de rest van de dag de deur niet meer uit. De overval heeft de levens van de familie de Boer even omgegooid.