Anne kan haar gedachten niet van Salem af houden. Hij is gewoon te knap om weg te denken. Zijn prachtige, blauwe ogen staan voor eeuwig op haar netvlies. De nacht na de ontmoeting met Salem heeft Anne een prachtige droom. Ze wordt in de schoolbus overvallen door een paar mannen. Zwart gekleed en onherkenbaar. Behalve die overvallers zit er verder niemand in de bus. Ook geen chauffeur. Iedereen is gevlucht. Anne is hulpeloos en de overvallers kunnen gewoon hun gang gaan. Naar als ze bijna Annes smartglasses stelen, verschijnt Salem. Nog knapper dan op school. "Wees niet afraid, my sweetheart," zegt hij geruststellend. De overvallers worden bang en rennen  huilend weg. Salem hoeft niets te doen. Hij pakt Annes hand en neemt haar mee naar zijn prachtige villa. Net als in een superheldenfilm. Salem staat op het punt om Anne te kussen als de wekker gaat. Boos zet Anne hem uit. "Je hebt mijn droom verpest, rotding." Ze gaat weer liggen en probeert weer in slaap te vallen. Een kwartier later wordt Anne weer wakker gemaakt. Als ze haar ogen opendoet, ziet ze Jennifer. "We komen too late," zegt ze. Anne doet haar kussen over haar hoofd. "Grr, laat me," zegt ze chagrijnig. "Hij vroeg me bijna ten huwelijk." "Heeft het with that boy te maken?" vraagt Jennifer. "Hoe weet je dat?" "Luke told me." Anne wordt boos. Luke heeft aan Jennifer verteld dat ze verliefd is op Salem. Het liefst wil ze hem slaan of hem verrot schelden. Anne zegt tegen zichzelf dat ze dat beter niet kan doen. Moeizaam kleedt ze zich aan. Anne zoekt met zorg haar kleren uit. Dit keer trekt ze kleren aan die gisteren zijn besteld. Anne bestelde gelijk naar school en haar pakketje kleren kwam na het avondeten aan. Zo snel gaat alles in 2050.

Anne zit in tijdnood. Luke en Jennifer hebben allebei al een ontbijtreep op. "Anne, the bus is coming," zegt Luke. Anne pakt snel een ontbijtreep mee voor onderweg. Als zij buiten is, gooit ze de deur dicht. Luke rammelt er nog even aan om te controleren of hij goed dicht zit. Als hij zeker weet dat alles goed op slot zit, vertrekken ze naar de bus. Annes, Luke en Jennifer moeten rennen om op tijd te komen. Anne hobbelt maar wat achter haar neef en nicht aan. De bus staat op het punt om te vertrekken als ze bij de halte aankomen. Snel checken ze in en zoeken een plaats. Iedereen zit al in de bus. Anne zoekt snel een lege bank uit. Daar kan Salem straks zitten. Die komt erbij tijdens de tweede stop vanaf Annes bushalte. Tijdens de drie minuten dat de bus bij die halte staat, zit Anne in spanning te wachten. Het kan ook zo zijn dat Salem ziek is. Die spanning is voor niks. Salem stapt gewoon de bus in en gaat naast Anne zitten. "Hey Anne," zegt hij vrolijk. "Hey Salem," zegt Anne terug. "Mag ik your number?" Anne wordt weer onzeker. Hebben ze wel uberhaupt een nummer in 2050. "Listen, alle smartglasses and their eigenaren staan in een big databases op internet. You can say a name en diegene een message sturen." Daar heeft Anne niet aan gedacht. Meteen zet ze haar smartglasses op en zoekt Salem op. Meteen stuurt ze hem een oproep. "Hey hottie," zegt Anne in afwachting van een reactie. "Hey lieve Anne," zegt Salem terug. De sfeer wordt verpest als Anne een bericht krijgt van een onbekende. Er staat alleen tekst. Het raarste is dat er geen afzender bij staat.

Beste Anne,

Gefeliciteerd met your new life. We hope dat je het leuk hebt. Maar not for long. Pas op voor us. We will find je. If we kidnap you, we can get heel veel money. Tenminste, if your brother can pay dat bedrag. You hear nog een keer from me.

Groetjes van XXXXXXXXX

Anne wordt bang. Diegene van dat bericht weet echt alles van haar. Dat hij weet dat Anne opnieuw leeft is vanzelfsprekend. Het heeft immers overal in het nieuws gestaan. Maar hij weet dus ook dat ze bij haar volwassen broer woont. Voordat Anne iets tegen Salem kan zeggen, stopt de bus voor de school. Iedereen stapt uit. Anne raakt Salem dit keer niet kwijt. Samen lopen ze de school Salem merkt op dat Anne zich niet al te prettig voelt. "Wat is er?" vraagt hij lief. "In de bus," begint Anne. Ze twijfelt of ze zomaar alles aan haar nieuwe vriend kan vertellen. Dit is de tweede dag dat ze hem kent. Waarom zou ik aan hem twijfelen, denkt Anne. "Nou, ik kreeg dus een berichtje van een anoniem iemand. Hij zegt dat hij me wil ontvoeren voor losgeld." "I see," zegt Salem. "Wees niet afraid. He bedreigt you alleen maar." Anne is blij dat ze het toch aan Salem heeft verteld. Ze wil wat belangrijks tegen hem zeggen als de bel gaat. Annes weg scheidt weer met die van Salem. De eerste les van het rooster is Taal, de combinatie van Engels en Nederlands. Het is de eerste keer dat ze dat vak kreeg. De lerares betreft een zekere Ps. Jefferson. Anne begrijpt niet waarom ze dat "Ps" voor iemand achternaam zetten in plaats van meneer of mevrouw. Ze vraag het maar aan Luke. "Waarom noemen we de leraren niet gewoon  'meneer' of zo?" Luke begint met zijn uitleg. "Nobody zegt iemands geslacht anymore. The world is genderneutral. And Ps. staat voor person." "Bedank voor je uitleg, Luke. Nu weet ik eindelijk hoe dat zit." Ps. Jefferson begint met haar uitleg. Ze is nog best jong. Anne schat haar op een jaar of negenentwintig. "Pupils, last week hadden we de test. Ik ben happy with your good cijfers. Nobody heeft een onvoldoende." De klas kijkt blij. Iedereen legt zijn workpad op tafel. Anne hoeft van Ps. Jefferson niet helemaal bij hoofdstuk 1 te beginnen. Ze kan gewoon meelopen met de rest. Dat vindt Anne best. Bij Technologie moet ze echt alles inhalen wat de klas al heeft gehad. En dan gooit Ps. Duncan er ook nog een toets bovenop. Dat valt Anne zwaar. Haar brein is geen geheugenchip zoals je bij de robot ziet. Anne denkt erover om kunstmatige intelligentie in haar hersenen te planten. Dan zou ze alles weten wat ze moet weten, want Anne moet nog heel veel weten.