Na school haalt Ray Anne op. Hij ziet de glimlach op het gezicht van zijn zus. 'Wat is er?' vraagt hij. 'Niks, ik heb gewoon een goede dag gehad op school.' 'Da's mooi.' Hoewel het Ray niet lukt om Anne uit te horen, hebben ze toch een gezellig gesprek. Marty is ook mee. Zoals gewoonlijk zit hij spelletjes te spelen. Anne laat niet blijken wat ze vanavond van plan is. De grootste obstakels zijn toch weg.

Thuis aangekomen schenkt Ray appelsap in. Luke zit met een pak zakdoeken op de bank. Hij heeft nog steeds last van zijn neus. 'Waarom heeft Luke neusimplantaten?' vraagt Anne. Jennifer legt het uit. 'Luke heeft hooikoorts,' vertelt ze, 'door die implantaten blijven de klachten weg. Ze zorgen er ook voor dat je neus minder snel verstopt raakt en voorkomen ook loopneuzen.' De uitleg klinkt Anne als muziek in de oren. 'Hoeveel kosten die implantaten?' vraagt ze. 'Veel,' zegt Ray, 'maar jij krijgt geen implantaten omdat je geen hooikoorts hebt.' Anne gaat zuchtend achterover zitten. Stomme Ray. Misschien was ze beter af op kamers. Marty slobbert ondertussen zijn appelsap naar binnen. 'Zal ik een film aanzetten?' vraagt Jennifer. Ze zet de TV aan en streamt een komedie. 'Hebben jullie ook DVD'S?' vraagt Anne uit nieuwsgierigheid. Ray kijkt op van de film. 'We hebben wel DVD's, maar die gebruiken we niet meer.' Anne heeft dit antwoord wel enigszins verwacht. In haar tijd wad het grootste gedeelte van de mensheid ook al overgestapt op Netflix.

Ray gaat om zes uur eten garen. Anne, Luke, Jennifer en Marty zitten al aan tafel. Binnen tien minuten zet Ray het eten op tafel. Gebakken aardappeltjes met een kaasburger. Alweer vegetarisch. Zodra iedereen zit, begint het gezin met eten. Anne begrijpt niet waarom ze nooit vleesvervanger heeft geprobeerd.

Als iedereen klaar is met eten, is het half zeven en al donker. Anne heeft om vijf over zeven met Salem afgesproken. Hij komt haar ophalen. Ray en Luke maken zich klaar om naar de implantator te gaan. 'Marty moet om half acht naar bed,' zegt Ray tegen Jennifer. Jennifer knikt. 'Als alles meezit, zijn we vanavond om negen uur terug.' Nadat Ray dit heeft gezegd, verlaat hij het huis. 'Beterschap, Luke,' zegt Jennifer tegen haar broer. Hij heeft haar een hand en loopt achter Ray aan. Jennifer, Marty en Anne blijven naar Ray en Luke zwaaien tot ze uit het zicht verdwijnen.

Ondertussen heeft Anne een ander probleem. In welke kleren gaat ze op date? Als Jennifer even niet oplet, gaat ze naar zolder. Daar slapen Luke en Jennifer. Naast hun kamers staat er een inloopkast met kleding en rommel. Anne hoopt dat Ray haar mooie kleren daar heeft bewaard. Met een kloppend hart doet ze de deur van de inloopkast open. Anne doet het licht aan en ziet dat de kleren helemaal achterin liggen. Voorzichtig loopt ze naar voren. Ondertussen ziet ze een knuffeltje liggen. Het is de Beanie Boo die ze voor haar laatste verjaardag heeft gekregen. Ray heeft nog meer spullen van Anne. Ze roepen herinneringen op bij Anne. Naast de planken met spullen die Ray van haar heeft geërfd, zit een kast. Anne doet hem open en weet niet wat ze ziet. Ray heeft allemaal kleding van haar bewaard. Anne ziet haar kerstoutfit hangen. Ze denkt terug aan de tijd dat zij als grote zus de baas speelde over Ray. Verder ziet ze haar jurk die ze op haar laatste schoolfeest droeg. Een niet al te lange jurk met glittertjes. Die vindt Anne perfect om op haar date te dragen. Ze neemt zich voor om later een keer uitgebreid naar haar oude spullen te kijken. Nu eerst haar date.

Op haar smartglasses ziet Anne dat het al vijf voor zeven is. Nog tien minuten! Anne rent de trap af. Ondertussen verzint ze een smoes om weg te komen. Jennifer zit met Marty voor de TV. Ze zullen het toch niet merken dat ik weg ben, denkt Anne. 'Wil je mee film kijken?' vraagt Jennifer. 'Nee,' zegt Anne, 'ik ben nogal moe, dus ik ga zometeen ook naar bed. Laat me vanavond maar met rust.' Anne vindt het een goede smoes en gaat weer naar boven. Snel trekt ze haar feestjurk aan. In de kast van Luke vindt Anne een grote pop. Volgens Anne doet hij er niks mee. Luke zal het vast niet erg vinden dat de pop weg is. Anne pakt haar pyjama van haar kussen. Ze kleedt de megabarbie uit en helpt haar in haar eigen pyjama. Het zweet staat op Annes voorhoofd. Zeven uur. Nog vijf minuten! Zal Salem er al staan? Koortsachtig legt ze de pop in bed met haar gezicht onder de deken. Ze is voor nu veilig.

Anne denkt er niet aan om haar tanden de poetsen. Als ze het raam opendoet ziet ze Salem naast zijn auto staan. 'Ik kom eraan!' schreeuwt Anne door het raam. Ze hoopt dat niemand het heeft gehoord. Anne ziet dat er onder het raam een lager stuk zit. Het enige wat ze kan doen is springen. 'Kom op,' zegt Anne tegen zichzelf, 'je kunt dit.' Ze gaat in het kozijn staan en beseft dat ze niet meer terug kan. Anne telt in haar hoofd tot drie. Zonder te aarzelen, springt ze op de schuur. Salem geeft een hard applaus. 'Joehoe, Anne. Brave girl.' Nu komt het moeilijke. Van de schuur naar de stoep springen. Dat is een stuk hoger dan wat ze net heeft gesprongen. 'You can do it!' roept Salem twee keer. Anne houdt haar wijsvinger voor haar mond. Het teken dat Salem stil moet zijn. Jennifer mag dit niet horen. Anne loopt naar de rand van de schuur. Ze wil niet onder de schaafwonden naar de bioscoop. Nog één keer werpt Anne een blik op het raam. Die zit gelukkig dicht.

Anne besluit om langs de regenpijp omlaag te kruipen. Ze denkt dat dat de veiligste manier is. Salem staat naar de actie van zijn vriendin te kijken. Anne gaat zitten en laat zich zakken. Heel voorzichtig klimt ze omlaag. Salem pakt Anne bij haar middel en zet haar aan de grond. 'Do you have er zin in?' vraagt Salem. Anne knikt. Ze stapt met haar vriend in zijn zelfrijdende auto. Op naar de bioscoop.