13

Ik was onderweg naar de natuurzeemeerminnen, maar er kwam ineens een storm! Diezelfde storm die mij scheidde van mijn ouders, en nu dus ook van mijn weg want mijn Seapas sloeg op hol...

Ik dwaalde helemaal rond en belandde uiteindelijk op een strand. Ik herkende het strand, het was het strand achter Luke's huis. Zal ik langsgaan? Vroeg ik me af, of zal ik verdergaan?

Ik besloot langs te gaan, ik had Luke gemist, dat kon ik niet ontkennen. Ik zwom zo ondiep mogelijk en sleepte mezelf op het strand. Met mijn vuurkrachten verdampte ik het water, daar kwamen ze dan, mijn benen.

Ik liep Luke's achtertuin in. Ik vond zijn moeder op een bankje. 'Melody! Waar ben jij geweest? Wat goed om je te zien!' Riep ze verrast. 'Eh... nou ja ik ben op reis geweest. Ehm... Waar is Luke?'

Ze barstte in tranen. 'Wat is er?'

'Luke-Luke is er niet meer, hij is verdronken.' Zei ze door haar tranen heen. Ik kon mijn tranen met moeite bedwingen, als ik ze zou laten stromen zou ik weer een zeemeermin worden en dat kon niet. 'Hoe-hoe kan dat?'

'Hij zocht naar een meisje, hij zocht naar jou. Hij miste je vreselijk dus is hij je gaan zoeken, en niet teruggekeerd. Wij vragen ons nog steeds af hoe hij kon verdrinken, waarom zou hij jou daar zoeken?'

De tranen stroomden over mijn wangen, ik werd een zeemeermin. 'Wat? Ben jij een zeemeermin?' Vroeg ze verbaasd. 'Ja, daarom zocht hij bij de zee.'

'Ik heb nog nooit een zeemeermin gezien, maar ik vind je geweldig, hebben zeemeerminnen ook krachten?'

'Ja.'

'Kunnen zeemeerminnen mensen weer levend maken?'

'Ik weet het niet, ik heb het nog nooit gedaan, ik heb sinds 2 weken mijn krachten pas.'

'Welke krachten heb je?'

'Allemaal, ik ben de uitverkorene...'

Toen werd het stil, ik zag hoe de ogen van Lucy begonnen te glinsteren. 'Als je ze allemaal hebt, kun je het proberen?'

'Dan moet ik hem eerst vinden.'

'Hij is ergens in de zee.'

'Wanneer is hij verdronken?'

'2 weken geleden, op jouw verjaardag.'

Ik rende de zee in en startte mijn zoektocht naar Luke, tenminste, wat er nog van Luke over was...


Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top