Chapter 89

GULF POV

"Pa." Pamela approach me with worries face. I know that kind of  face of her. Bagot na naman sya at may bago na naman syang trip sa buhay.

She's still calling me dad despite knowing that I am his older brother. Minsan tinatawag nya din akong kuya, lalo na pag naiinis sya. She also became the third boss and the princes of the org. It was Haii's decision.

Pamela never change. Her ruthless attitude still the same or I think it became worst. Hindi ko alam kung ilang bakanteng lote naba ang nabili ko para gawing libingan ng mga laruan nya. As much as I want to put all of them in one place, I really can't. These past months, bigla-bigla nalang nalalaman ng mga police ang mga napapatay ni Pamela. They find the grave where Pam bury them out of the blue. Luckily my daughter know how to handle everything. Walang makuhang lead ang mga pulis sa nakukuha nilang bangkay. Hiter also help Pam on changing all the information of Pamela's toys para mailayo ang mga police sa katotohanan. Pati autopsy report ay binabago nila.

But, I'm still worried. Gusto ko nang ipatingin sa psychiatrist si Pamela. Lumalala na sya at natatakot ako. Not only for her, for us, but also to my kids. Isa sa kanila ang sa tingin ko ay susunod sa yapak nya. Also, hindi na normal ang ginagawa ni Pamela. I know and I can see that their is something wrong with her. Mentally and emotionally.

Hiter said that he once heard Pamela said that the pain is still there at hindi nya alam kung paano nya maaalis iyon. Maybe the death of his brother took a big impact to him tapos nasundan pa ni Mew.

"Don't give me that look pa." Ani Pamela at umupo sa tabi ko. "I know, you are worried about me. I already scheduled an appointment sa Psychiatrist na kilala kaibigan ni tito Anuson."

"And why is that?" Takang tanong ko.

"I don't want you to get worried about me. Alam ko naman na matagal mo nang napapansin ang behavior ko, hindi ka lang nagsasalita. So, I take initiative nalang."

Ngumiti ako. I hug her and pat her head gently. "Good move princess." Malumanay ko na sagot.

"But, that's not the real reason why I'm here. I heard about it."

"About what?"

"Seriously pa? Magmamaang maangan ka talaga?"

"I don't want to talk about it yet Pam, pero nagpapa imbestiga na ako."

"Well, for me, it's not daddy. I saw him died. I saw how Bright shot him. Kasama din nya ako nung pumirma sya as your organ donor. I was there nung kinukuha ang heart nya. I was there the whole time. Andon ako nung trinansfer ang heart nya sayo. Ako ang nagbantay nung imimbalsamo sya. Ako mismo ang naging mata sa lahat ng proseso."

"Shhh. Calm down Princess. Calm down." Pilit kong pinapakalma si Pamela.
r
Tama ang lahat ng sinabi nya. All of them are saying na si Pamela ang nagbantay ng lahat. She's the strongest person they saw that time. Hindi ito kumurap ng sa bawat proseso. Hindi ito nagpakita ng luha not until Mew's body was transfer to  the church para paglamayan. She was there. Sya ang naging mata ng lahat. Sya ang naging bantay sa bawat kilos at lahat ng proseso. Kung masakit sa akin na nawala si Mew, mas higit na masakit iyon kay Pamela dahil nasaksihan nya ang lahat.

"Wag kang maniniwala pa sa kung anuman ang magiging resulta ng pagpapa imbestiga mo. Dahil ako na mismo ang magsasabi sayo. Daddy is already 6ft under the ground."

"Promise."

Ilang oras ko pinakalma si Pamela. I even put her to sleep.

I never see Pamela break down like that at naiintindihan ko kung bakit naging ganun sya. Her wound is not yet healed, parehas kami.

Sa totoo lang, gusto kong umasa na buhay si Mew. Na sya ang nakikita nila Hurricane sa school at sa sementeryo. Umaasa ako na one day, Mew will stand in front of me, breathing and smiling. Umaasa ako na mayayakap ko sya ulit, makakausap, at mahahagkan. But there is huge part in me saying that all of it is just my wishful thinking. Na hindi na iyon mangyayari dahil walang patay na nabubuhay. That the person my daughter saw is not Mew, but someone who is impersonating him for some reason.

At kung ganun nga, gusto ko agad malaman kung ano ang pakay nya sa akin at sa mga anak ko. I want to confront him face to face. I will not allowed him to used Mew's face and ruined what I am protecting.

"Dadddddyyyy!"

Naputol ang pag iisip ko ng marinig ko ang matinis na boses ni Hurricane. Nasa baba pa sya for sure dahil medyo malayo pa ang boses nya, pero yung boses nya abot na hanggang dito sa aking opisina. Napapaisip ako kung itong anak ko ba na ito eh panakain ng mga nurse ng speaker nung pinanganak ko. Napalakas ng boses.

"Hurricane can please just walk!" Dinig ko na sigaw ni Cloud.

Napailing nalang ako. Kung may isang taong kayang sumagad ng pasensya ni Cloud, si Hurricane yun. Si Thunder naman ang hangganan ng pasensya ni Ja.

"Don't want. I want to talk to dad." Sagot ni Hurricane. Papalapit na ang boses nya.

"Walk, or papaliparin kita."

"Do I look like a bird, Cloud?"

"No. You look like a witch. And it's kuya Cloud!"

Pinatulan na nga ni Cloud.

"Ang ganda ko namang witch."

"Sinong may sabi? Saang parte ka maganda?"

"I hate you Ulap!"

"The feeling is mutual."

Lumabas na ako ng opisina ng pumalahaw na ng iyak si Hurricane. Pakalabas ko ay nakita kong binatukan ni Ja si Cloud habang hawak nya sa braso si Thunder.

Something happened. Ja face is so serious. Magkasalubong din ang kanyang kilay.

"Dadddy!" Palahaw na iyak ni Hurricane sabay takbo sa akin. I immediately picked her up and wipe her tears. I hugged her and pat his back. Si Cloud naman ay nagmano lang sa akin bago dumiretso sa kanyang kwarto. Ja escorted Thunder to his room. Narinig ko pa itong sinabihan si Thunder na magpalit ng damit or else hindi sya tuturuan ng assignment nya.

Wala akong sinabi. Pinatahan ko lang si Hurricane habang hinihintay na lumabas si Ja sa kwarto ni Thunder.

"What happened?" Seryoso kong tanong kay Ja.

"We saw him." Lumibot sya sa likod ko at tinapik ang braso ni Hurricane. "Go to your room, change your clothes. No more but, Hurricane."

Gusto kong matawa sa tono ng boses ni Ja. Masyadon bossy. If I know, tiklop naman sya sa isang tao.

As soon as Hurricane enter her room ay agad na humarap sa akin si Ja.

"We saw someone who exactly look like daddy. "

"And?"

"Hurricane approached him and call him dad."

"Then?"

"He shoved Hurri aside. Hindi naman nasaktan si Hurri, pero sa lakas ng pagkakatabig sa kanya, napaupo sya sa semento."

"What did you do?"

"Nothing. I just picked up Hurri."

"Ja, what did you do?" I know Ja. Ubos man ang pasensya nya sa triplets, hindi ito papayag na may manakit sa kanila. Dare to touch even the tip of their hair, a bullet will rain after.

"I told him not to wear my dad's face."

"And?"

"That jerk laugh and said that it's his face, he will have it until his last breath."

"Anything else?"

May kinuhang papel si Ja sa kanyang bulsa at inabot sa akin. "I saw this in his wrist."

Kinuha ko ang papel at tinignan ang naka drawing doon. "Dad is not fan of tattoo. I'm sure it's not dad."

Tumango nalang ako. "Go to your room and rest. I'll take care of this.

Author's Note:

Helllooo! It's been a long time since I finished ALTK 2. It took me long time also para pagdesisyonan ang ALTK 3. I know this is long over due, but here it is.

Let's all say goodbye to other characters and welcome new characters.

Enjoy reading po.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top