GULF POV

Sitting in the corner of the restaurant while sipping a coffee is not me. Wala lang akong magawa dahil yung pakay ko ay abala pa sa kanyang trabaho.

Hindi ko na rin alam kung ilang beses ako nagpakawala ng  malalim na buntong hininga. Ang alam ko lang, maliban sa kape, iyon lang ang tanging paraan para makalma ko ang aking sarili at wag lumipad ang kamo ko sa kanyang mukha.

8 years.

8 fucking years! I cried! Pain ate me for 8 fucking years. Nagluksa ako, at pinilit ko ang sarili ko magpakatatag para sa mga bata. I tried to smile and be happy kahit deep inside, durog na durog ako.

And all of it ay para pala sa maling tao.

Nakakaputang ina lang na nagluluksa ako sa maling tao. For eight years, si Strong pala ang pinagluluksa ko ng sobra at si Mew, ay buhay at tahimik kaming  pinagmamasdan sa malayo.

I hate him!

I hate the idea na para akong tanga na umiiyak, nagluluksa pero yung iniiyakan ko pala ay buhay. Buhay na buhay.

Yes, I am somehow, happy. Buhay pala sya. Humihinga. Pero mas lamang ang galit ko. Dahil pinagmukha nya akong tanga.

I know he has his reason. Pero, pwede naman nya sabihin sa akin eh. I can ride on whatever plan he have. Hindi nya ako kailangang pagtaguan.

I feel betrayed! Alam mo yung pakiramdam na ang tanga-tanga mo, tapos yung nahpaparamdam sa akin sa mga oras na ito na isa akong malaking tanga ay yung taong minahal ko ng sobra?

Muli akong nagpakawala ng isang malalim na buntong hininga. I close my eyes tightly before I stand up and went out of the restaurant. Dumiretso ako sa likod ng restaurant.

I let my tears out. I let myself cried. I can't take it! It's too painful.

"Hindi kita iniwan para maging mahina ka ng ganito Gulf."

I look behind me and saw Mew, or should I call him Raymart now? He's standing at the door, wearing his waiter uniform and looking at me seriously.

He is still handsome. Damn it!

Nilapag ko ang kape sa maliit na lamesa na nakita ko at lumapit kay Mew.

I smiled at him in a very sarcastic way at tsaka dumapo ang aking kamao sa kanyang mukha.

I punch him as strong as I can and I don't even give a fuck kung nasaktan ko sya o nakadapa sya ngayon sa semento.

I fucking hate him!

Mew slowly stand up. Pinagpagan naga ang kanyang uniform at marahang humarap sa akin.

His mouth is bleeding and I don't give a fuck. Kulang pa yan. Kulang na kulang pa.

"Sorry." He said seriously and with full of sincerity.

And again, I don't give a damn fuck!

"Sorry? Ganun lang? Sorry? Ang galing naman pala."

"I know. Sorry is not enough."

"Buti alam mo. Kasi ikakagulat ko talaga kung iisipin mo that sorry is enough."

"Can I explain?"

"No! Hindi ko tatanggapin kahit anong paliwanag mo! Not even a single word or any letter from your explanation."

"Gulf."

I step back twice ng akma nya akong hahawakan.

"No, Mew.You have all the time and chance to explain to me. You have a lot of days, months, years, para magpakita sa akin, para mag explain sa akin. You have a lot of time and chances for 8 years, pero wala kang ginawang kahit ano!"

"Sorry."

"STOP SAYING SORRY DAHIL WALA DIN YANG SILBI!"

"Can I please explain?"

"Ano ipapaliwanag mo?Kung bakit ka nagtago? Kung bakit ka nasa Silverton? Kung bakit Raymart na ang pangalan mo? Kung bakit ngayon ka lang nagpakita? I don't need it. Hindi ko kailangan narinig sayo lahat ng sagot sa mga tanong na yan Mew, dahil kayang-kaya Kong hanapin ang mga sagot na gusto kong malaman."

"Pero, hindi ba mas maganda na sa akin mo mismo narinig?"

"Hindi. Hindi ko gusto na sayo marinig. Bakit? Kasi mahihirapan akong piliin kung alin ang dapat paniwalaan ko. Dahil sa puntong ito Mew, bawat salita na lalabas sa bibig mo, kasinungalingan na para sa akin."

"Gulf.."

I wipe my tears and looked at him seriously. "Sabi nila Mew, pag gusto madaming paraan. Pag ayaw madaming dahilan. And you prove it right. Tell me Mew, masaya ba? Are you happy to see me crying all night? Natutuwa ka ba na makita akong durog na durog? Gaano ka kasaya na pinagmukha mo akong tanga? Kami ng mga bata?"

"Of course not."

"Really? Sinungaling ka ngang talaga."

"Gulf, paano ako magiging masaya na hindi ko kaya kasama?"

"Then why you let us suffer? Why you let us believe na patay ka na kung hindi mo pala iyon kinakasaya? Why, Mew?"

"Coz I have to do it."

"You have to do it? O talagang gusto mo lang? Oo nga pala, I forgot. Ayaw mo sa anak natin. You let our first babies die, and since the triplets didn't die, iniwan mo sila. Iniwan mo kami. Now I get it."

"Gulf hindi yan totoo. Hindi mo alam kung gaano ko kayo gusto makasama."

"Pwes,wag ka na mag aksaya pa ng panahon na ipaalam pa sa akin, dahil wala na akong paki alam."

"Gulf, please, let me explain."

"No, Mew. Ubos na lahat ng chances mo para magpaliwanag sa akin. There's nothing left."

"Gulf, please."

"No, Mew. Kahit pa lumuhod ka ngayon sa harapan ko.Kahit umiyak ka pa ng dugo. I don't want to hear any of your explanation."

"Gulf, you have to. You have to hear me out. Lalo na ngayon nasa panganib ang buhay nyo."

"Drop the act Mew. Wala ka sa tv drama at hindi tayo artista. Kung sa mga drama, kunting iyak lang, nabibigyan na ng chance, pwes sa drama lang yun Mew. At kung nasa panganib man kami ng mga anak KO, wala nang bago doon. Danger is our middle name. I can protect them and I can protect my life."

Tatalikuran mo na sana si Mew pero may hindi pa pala ako nasabi. I want to say it now dahil wala na akong balak na harapin pa sya.

"I'm still glad to see you alive and breathing Mew. Seeing  you standing in front of me right now, kahit papaano nawala yung sakit na naramdaman ko ng malaman kong namatay ka KUNO. But despite the happy feeling I have right now dahil sa buhay ka, yung galit ko sayo mas higit pa. It's not nice to know na buhay ka but I want you to know, you are not welcome in my life at all."

"Gulf naman,wag naman ganito."

"You choose to exit in my life Mew. Kahit anong rason meron ka ngayon, wala akong paki alam na doon. You decide to leave me, then, there's no way na makakabalik ka pa.  This is where our love story ended Mew."