PAMELA POV

Hindi ko deserve pahalagahan at irespeto?

Huh!

I can accept those word kung sa ibang tao manggagaling. Sa mga taong hindi ako kilala. Sa mga taong hindi parte ng mundong ginagalawan namin.

But from him? It's a big NO!

Hinugot ko ang aking kamay at kasabay nun ay ang paglabas din ng ilang bituka nya.

"Tsk." Bulong ko. Bakit naman kasi sumama ang bituka. Need ko patuloy silang ibalik.

I shove his intestine inside as if I were shoving my clothes inside my closet. I am not satisfied with this, pero, wala akong magagawa. I don't have any permission to kill him.

Kita kung paano sya nanginig. Kung paano sya sumuka ng dugo. He's turning purple, pero wala akong paki- alam.

Tinalikuran ko si James para kumuha ng mga balahibo sa lamesa. Dylan si sitting beside the table at nakasunod lang ito ng tingin sa akin.

"Not satisfied?" Tanong nya sa akin.

"No." Lumabi ako tsaka ako dumampot ng sampung balahibo. "I want him dead, kaso hindi pwede."

"Want me to find a new toy for you?"

Mabilis akong umiling. "No. I can satisfy myself with him."

"Okay. Sabi mo eh."

Ngumiti ako sa kanya. He really knows how to handle me. Kaya nyang sakyan ang mood at the same time, he can easily read me. Maybe because he is a Psychologist.

Muli akong lumapit kay James at walang sabing ginawang dart ang kanyang katawan. Bahala na kung saan dumapo ang mga ito. It can't satisfied me at all dahil wala na ding lakas si James after kong halukayin ang kanyang tyan.

"Princess, ito na." It's Joel. Pinakuha ko sa kanya ang life support ng mga laruan ko. Wire lang naman iyon na nakakunekta sa tatlong sucket sa labas. Ikakabit ko lang ang dulo nun kay James at ipapa on ang switch. Then, a high voltage electricity will make him alive.

Masyado syang mahina kung hindi pa sya mabuhay sa kuryenteng iyon.

"Buhay pa sya. Itabi mo nalang." Wika ko tsaka ako muling tumalikod kay James. My eyes are set on the chain saw na nasa ilalim ng lamesa.

Hindi ko lang sya pwedeng patayin, pero pwede ko syang chopchopin.

"Need help, my wife?"

"No." Matigas kong tugon.

Bawal nyang tanggalin ang angas ko. Not now and not here.

Binuhat ko and chainsaw at nilapag iyon sa mismong harapan ng naghihingalong si James. I hold the upper handle and make a quick and smooth pull of the start cord.

Nanghihina akong tinignan ni James then the chainsaw I am holding. Ngumisi ako dahil sa kabila ng nanghihina nyang mukha, kita ko ang takot nya.

"Joel, kabit mo na." Utos ko kay Joel. I am talking about the life support na para sa mga katulad ni James. Ikakamatay nya ang gagawin kong pagputol sa kanyang paa, pero dahil hindi sya pwedeng mamatay, kailangan nya ng life support. I want him to feel the pain. Yung sakit na dadalhin ng kanyang kaluluwa hanggang sa kabilang buhay.

"Let me." Ani Dylan. Kinuha nya kay Joel yung mga wire at inutusan nya itong magpunta na sa main switch. Hinayaan ko nalang si Dylan. After all, mas mabilis sya magkabit ng life support kesa kay Joel. I am itching to cut James left limbs.

"Done." Ani Dylan.

"Thank you, hubby ko."

"Anything for you my wifey."

I give him a sweet smile tsaka ko hinarap si James.

"Let's start, bitch."

Lumapit ako sa kanya and I start cutting feet from the ankle joint.

"Masarap ba?" Tanong ko kay James. Sumasama na sya kay kamatayan dahil nanginginig na ang kayang katawan at tumitirik na din ang kanyang mata. Sad to say, hindi pa sya pwedeng mamatay. I am not done with him yet.

"Let's go the the next point." Masiglang sabi ko tsaka ko muling nilapat ang chainsaw sa kanyang tuhod, cutting his legs up to the knee joint.

Napapapikit ako sa bawat talsik ng dugo sa aking mukha. The whole room was filled with the strong smell of blood and it satisfied me a lot. But what made me happy today ay yung makitang unti-unting humihiwalay ang left leg nya ay humihiwalay na sa kanyang katawan. I love how his body shaking because of the pain. Totally satisfying.

"Ayan!" Nakangiti kong sabi habang nakatingin sa gumugulong na legs ni James.

"Bi..bitch!"

"Ay perfect ka naman James! Nakakapagsalita ka pa talaga no?" I glared at him.

Me? Bitch? Oh well. I am but I don't want to hear it coming from him. It's nakakabanas.

"I don't like your legs na. I want your tongue."

Tatalikuran ko na sana sya ng biglang bumukas ang pinto ng aking play area at umalingawngaw ang tatlong putok ng baril.

"But I want his life, ate."

Napakibit-balikat nalang ako. Nilingon ko si James and he is dead. Tatlong tama ng bala sa ulo lang naman ang pumatay sa kanya.

"Sabi mo eh. May magagawa ba ako." Wika ko kay First. It's him who kill James. His first blood.

"Maglinis na kayo, kakain na ako." Utos ko kila Joel. Binitawan ko na din ang chainsaw na hawak ko at naglakad papalapit kay Ja na nakatayo lang sa likod ng First.

"Bring him to ate Lea. He needs another therapy, I think."

"I will." Sagot ni Ja.

I look at First at naawa ako sa kanya ng unti-unti syang maupos na parang kandila sa aming harapan. It's been a years yet his trauma is still there. Seeing James and killing him bring everything back to this kid.

I hope one day, me and him will be completely healed and have a normal life with our favorite person.