HADES POV

"Wala ka bang plano para sa kasal ni Death?" Tanong ni Vulcan sa akin. He's playing darts in my office, while I'm sipping a coffee and staring at the newspaper and the wedding invitation that was sent to me a week ago.

Kakaiba talaga ang kapatid ko. Biruin mo nakasila sya ng isang prinsesa. Not just a simple princess, but a beautiful and smoking hot one. He's too lucky. Idagdag pa na isang linggo mula ngayon, he can rule all over the whole underground. Thanks to that bitch that he adopted.

F*ck that girl. I can't touched even her hair. She's well guarded. Marami syang bantay, including my new precious girl. Not to mention that she's brutal and a well trained punisher. Mew really knows who to picked.

"Maliban sa aattend ako, wala na akong ibang plano." I picked the wedding invitation and read all the details.

This is the reason why the wedding is called the wedding of the year. Bigatin lahat ng ninong at ninang. Plus the duke, countess and the crown princess will also present. The security is damn tight. Pati ang president ay nakisawsaw sa security. The wedding is perfect, as the ordinary people words describe it. Well, it's perfect, if the word underground will not be mention.

"Seryoso ka?" Tumigil si Vulcan sa kanyang ginagawa at umupo sa upuan na nasa tapat ng lamesa.

"Mm." Tumango ako. "The security is damn tight, royals and politicians are present. Even the president is there. Media are also present. I won't take a risk."

Binitawan ko ang invitation tapos dinampot ko ang plato na may lamang brownies at nagtungo sa isa pa naming kasama. Iniabot ko sa kanya ang plato na agad naman nyang kinuha.

"Why is that?"

"Sabihin nalang natin na, gusto ko muna maging manunuod sa palabas ni Mew at ni dad. They are making a great show and I'm enjoying it. Beside, it's dad. I don't want to steal the light to him." Umupo ako sa tabi ng lalaking kasama namin.

"How about Gulf?"

Napailing ako. "He's stupid. Nababagot ako makipaglaro sa kanya. Hindi man lang sya nag effort na basahin ang diary ni Eyes. Or maybe he did, but he is busy being so low because of the so-called love."

"You've been there, Hades. Alam mo ang pakiramdam nya." Natatawang sagot ni Vulcan.

"Yeah. Naiintindihan ko naman sya, but, damn! Masyado na syang nagpapaka baba." Iritado akong sumandal. Kukuha sana ako nung brownies kaso tinampal ng namin ang aking kamay. Napailing nalang ako. Apaka damot nya pagdating sa matamis.

"You secretly loved Cyclone and now you are head over heels with one of the poisonous roses. Should I expect for another great show Hades?"

"Don't change the topic Vulcan." I hissed at him.

Tumawa lang ito at tinaas ang kanyang dalawang kamay.

"Any further plan? I'm bored you know. You killed our precious toy, Eyes; baka nakakalimutan mo."

"Sa ngayon, wala pa. I'm giving the stage to my father. I'm enjoying the father and son battle."

"But you already know who will win. Isn't it boring?"

Umiling ako. "In every story, there is an unexpected twist. It can either changed the ending or change the characters personality."

Bumalik ako sa aking upuan. Ngumisi ako habang inimagine ko ang mga pwedeng mangyari. There's a lot of twist in this game. And I'm damn excited  about it.

"Why don't you strike while the iron is still hot?"

"That will be boring. I might get burn also if I do that. Palamigin muna natin ng kaunti ang bakal bago muling initin. In that way, we can easily do whatever we want."

"Hidden plan. I like it."

Nakangiting tumayo si Vulcan at muling naglaro.

Tinitigan ko ang kasama namin na lalaki. He innocently eating his brownies. Napangiti ako. I'll give the stage to my father. I'll be their audience. I'll hide my double edge sword for now.

GULF POV

"Are you sure about this? Pwede ka naman hindi umattend." Ani ni Mild.

Nasa kwarto na ako ng hotel na pagdadausan ng kasal nila Mew. Maaga akong sinundo ni Anuson kanina.

"Oo nga naman Gulf. We can do reason. Mew will surely understand it." Susog pa ni Boun.

"Don't be too hard on yourself." Sambit naman ni Kao.

"Ayos lang ako. Beside, sa lahat ng ginawang mabuti ni Mew sa akin, kahit ito lang maibigay ko sa kanya." Tapos ay ngumiti ako sa kanila.

"Don't fake us with that smile, Gulf." Napalingon ako sa may pintuan. Kakapasok lang ni Max at Tul.

"Ayos lang naman talaga ako." Sagot ko sa kanila.

"Your words can deceive us but not your eyes." Ani Fluke.

Yumuko ako tsaka mapait ba ngumiti.

He's it right. Fluke is absolutely right.

"Pwede bang wag nyo nalang tignan ang mata ko?

Mariin kong tinikom ang aking bibig para pigilan ang aking pag-iyak. Not now, I already had enough last night. May mamaya pa.

"How can we ignore it? Kitang-kita namin yung sakit." It's Cooheart voice.

Hindi ako umimik. Wala akong makapa na salita para isagot sa sinabi ni Cooheart. Sabi nga nila, eyes are the window of the soul. The window of real emotion. I know I can't hide my pain and it's visible through my eyes. It's hard to hide lalo na kung sobrang sakit.

"Wag ka na umattend Gulf." Hiniwakan ni Mild ang kamay ko. Nilingon ko sya tsaka ako ngumiti.

"Don't worry about me, I can manage. Aattend ako. Ayaw ko na walang bestman si Mew sa kasal nya."

"Hay naku. Masokista ka ngang talaga." Ginulo nya ang aking buhok tsaka tumayo. "Magpahinga ka na. Kailangan mo ng lakas mamaya."

Tumango ako. Nagsitayuan na din ang lahat ng mga kasama ko sa silid at nagsipaglabasan. Sinundan ko nalang sila ng tingin at ngumiti. They are Mew's friend, but they all come here para aluhin ako at hikayatin na wag na dumalo ng kasal. Pero nakapag desisyon na ako. Attend ako kahit na alam kong sobrang sakit. Gusto ko maging manhid sa bawat sakit at ito lang ang nakikita kong paraan. Ang saktan ang sarili ko ng paulit-ulit hanggang sa wala na akong maramdaman na sakit. Let the pain numb you sabi nga nila.

Nang makalabas na silang lahat ay tumayo ako ng kama at nagtungo sa may veranda. Tumingin ako sa baba. Abala ang lahat sap ag-aayos ng malawak na harden ng hotel. Doon gaganapin ang kasal nila Mew. Hindi ko alam kung sadyang mapagbiro ang tadhana o sinadya na ang silid na gagamitin ko ay nasa itaas nlang hardin na pagdadausan ng kasal. If it is the latter, the, let's just let it go. But if it the first, then, thank you for adding the pain.

Umalis ako sa veranda at bumalik sa loob ng silid. Humiga ako sa kama at tumitig sa kisame. Masyado akong maaga dito, pero naiintindhan ko ang rason ni Anuson sa maaga nyang pagsundo. Masyado na nga silang magiging abala mamaya para isingit pa ang pagsundo sa akin. Malayo din ang apartment ko dito sa hotel at mahirap na maipit ng traffic. May mga ilang daan kasi ang sinara dahil sa kasal na ito. Kaya naman madaming lugar ang sobrang traffic dahil ginawang alternate road iyon.

The wedding of the century. Ganyan ilarawan ng mga tv news channel at maging ng mga dyaryo ang kasal na magaganap. A wedding of the princess and a raising businessman. Unusual pair but heavens made, at madami pang ibang salita ang ginamit para ilarawan ang mga ikakasal. Trending sa lahat ng social media ang magaganap na kasal at numero uno sila sa search engine. Halos lahat ay masaya sa magaganap na kasalan. Madami ang bumabati sa social media kahit na alam ng mga ito na hindi iyon mababasa ng dalawa. Madami ang nagdidiwang kahit na hindi naman talaga sila kilala ng mga ito. Madami rin ang nais na makasaksi ng kasal. Ang alam ko ay pinagbigyan ang hiling ng mga ito. May mga piling media na magcocover ata ng kasal. I'm not sure about the details of it. Ang alam ko lang ay may ginawa silang paraan para sa kahilingan ng mga mamayan.

Lahat ay masaya. Sa tingin ko ay ako lang ang hindi. Ito rin ang rason kung bakit, kahit nasasaktan ako, aattend pa din ako ng kasal. Ayaw kong ako ang maging dahilan para may mapunang mali sa kasal ni Mew. The wedding should be perfect at hindi ko balak sirain iyon dahil lang nasasktan ako. Masyado akong selfish kung gagawin ko iyon. This will be also my goodbye to him.

Mabilis kong pinahid ang aking luha. Sinabi ko na sa sarili ko na hindi ako iiyak sa araw na ito. Kahit gaano ito kasakit para sa akin, hindi ako iiyak. Ito ang pinakamasayang araw para kay Mew, ayaw ko na makita nya akong nasasaktan, kahit naman alam ko na wala syang paki-alam doon. He knew how much I love him at ayaw ko na makaramdam sya ng guilt sa araw na ito. Wala din naman na ako balak na iparamdam iyon sa kanya kahit kelan.

It's my choice. I choose to love him. I choose to let my feelings for him grow. Kung may dapat man sisihin sa nangyari sa akin, ako yun at hindi sya. Kung noon pinigilan ko na itong nararamdamn ko, hindi ako masasaktan ng ganito. Kung hindi ko namis interpret lahat ng kilos nya, hindi ako aabot sa ganito. I want to have a good memory with him for the last time. Gusto ko makita nya na isa ako sa masaya para sa kanya sa araw na ito.

Pumikit ako at humugot na malalim na buntong-hininga. I need a rest para may lakas akong itago ang lahat ng sakit mamaya.

"Bet na bet ko talaga ang event na ito. Ang daming gwapo." Natawa ako sa sinabi ng bakla nanag reretouch ng make up na nilagay sa mukha ko. Kanina pa ito kinikilig at halos hindi na magkanda ugaga sa pag-aayos sa amin. Hindi nya alam kung kanino sya magpapacute. Kahit ilang beses na sya tinarayan ni Cooheart ay sige lang sya.

"Single ka pa, Sir?" Maharot na tanong nya sa akin. Napapangiti nya ako sa bawat kilos at tili nya. He really had a guts to do all of it.

"He's already taken." Napatingin ako sa akin kanan. Mew is standing beside me. Nakatingin ito sa akin na salubong ang kilay.

"No, I'm not." Sagot ko habang nagtatakang nakatingin sa kanya.

"Yes, you are." Ani Mew tapos ay binalingan nya ang nag memake up sa akin. "You did a good job, but not your mouth." Tapos ay muli syang tumingin sa akin. "You need to take a picture with me."

"Oh." Sagot ko. Then he left.

Nagkatinginan kami nung nag memake up sa akin. Parehas kami nagulat sa sinabi at inasta ni Mew. Lalo na ako. That was the first time na naging rude si Mew sa ibang tao kahit wala naman itong ginagawang masama.

"Okay ka na. You can do picture-picture. Iba nalang lalandiin ko. Katakot ang groom, kala mo kakain ng buhay."

"Intindihin mo nalang. Kasal nya." Sagot ko.

"Sabagay. Kahit ako pag kinasal ako sa prinsipe mangangarag ako ng bongga. Anyway, kung ikakasal ka, kontakin moa ko. Bibigyan kita ng 50% discount." May iniabot sya sa akin na calling card. "Call me baby, okay."

Natatawa akong tumango sa kanya. Kekembot-kembot syang umalis sa pwesto ko at nilapitan ang isa nyang kasama na nag-aayos kay Fluke at Prem. Iiling-iling na nilagay ko sa wallet ko ang calling card na binigay nya sa akin.

Nilingon ko si Mew. He's taking picture with Anuson, Max and Mild; he's groomsmen. Napakagwapo nya sa suot nyang asul na americana. He's dazzling. Not to mention that he is smoking and burning hot. Kaya halos lahat ng nag-aayos sa amin dito ay hindi magkamayaw sa kagwapuhan nya. Extra lang yung mga hitsura namin dito kung ikokompara sa kanya.

"Next, bestman." Anunsyo ng photographer. Nagpakawala ako ng isang malalim na buntong-hininga. Ngumiti ako tsaka ko lumapit kay Mew.

"Congrats." Bati ko sa kanya.

"Your smile is too fake." Sagot nya sa akin.

"Wag mo nalang pansinin." Sagot ko pabalik sa kanya.

Pumwesto ako sa tabi nya. Nagsimula na ang photographer na kunan kami ng litrato. Maya't maya nyan kaming binibigyan ng instruction sa kung paanong pose ang gagawin namin. Nakailang shot din kami bago nagsawa sa kakakuha sa amin ang photographer.

"Can I ask one more shot?" Ani ni Mew sa photographer. Kasabay niyon ay paglingkis ng mga braso nya sa bewang ko.

Umalingawngaw ang tiliian sa silid. Ako naman ay ramdam ko ang pag-iinit ng aking mukha.

"Ano bang ginagawa mo Mew? Pabulong na tanong ko kay Mew.

"Just this one, Gulf." Sagot nya.

Mew instructed the photographer to take a picture of us in the position we are in. He's hugging me from the back while his chin is resting on my shoulder. Ako naman ay bahagyang nakalingon sa kanya habang hawak ko ang kamay nya na nakayakap sa bewang ko.

I'm holding my tears. Ito ang unang beses na litrato namin ni Mew na ganito sa harap ng napakaraming tao. Kakilala man namin ang mga andito, pakiramdam ko pinagsisigawan nya sa lahat na pagmamay-ari nya ako.

Nagpakawala ako ng isang malalim na buntong-hininga tsaka ngumiti. Kunting sandali nalang, magiging asawa na sya ng iba. Let me misinterpret everything in my head.

Ngayon naiintindihan ko na ang iba na pilit kumakapit at nagpapakatanga. Kahit alam ba nila na mali na, sumisige pa din sila. Painful realization still the sweetest of all the pain.

"Don't attend please, Gulf." Bulong nya sa akin. Hindi pa rin sya kumakalas sa pagkakayakap sa akin.

"Your wedding will not br perfect if you are missing your bestman." Sagot ko. Marahan kong pinisil ang kanyang kamay.

"I can replace you. Madaming bisita, madaling humugot ng kung sino lang."

"I can handle. Don't worry." Tinapik ko ang kanyang kamay tapos at sinandal ko ang aking ulo sa kanyang balikat. Tumingin ako sa kisame para pigilan ang luha ko na kanina pa gustong umalpas.

"Thank you for everything, daddy." Mahinang sabi ko, sapat na para marinig nya iyon.

"I'm sorry is all I can can say for you." Tumango lang ako.

"Take care of yourself, always.  I can't be with you always, but I'll make sure that you are always safe."  Napasinghap ako ng halikan nya ang aking leeg.

"I can take care of myself. Don't worry." Umalis ako sa pagkakasandal sa kanya. I looked straight to him and give ny genuine smile.

"Be happy, my dearest person." Tsaka ako pumihit at niyakap sya.

Then, I slowly push him away tsaka ko sya tinalikuran.

"I'm sorry baby." He hold mu hand and stop me from walking away.

"Stop saying sorry Mew. I can't appreciate it since I really don't know the reason why."

Hinila ko ang aking kamay na hawak nya at nag tungo sa banyo. I calm myself there. Marahan ko na minasahe ang aking dibdib. Gusto maging manhid sa mga oras na ito. It's too painful and it's hard to handle.

Kinulong ko ng ilang minuto ang aking sarili sa banyo at ng makalma ko na aking emosyon, lumabas na ako.

"Are you okay?" Sinalubong ako agad ni Mild.

Ngumiti ako at tumango. I'm not okay, but I have to.

"May nagpapabigay." May inabot sa akin si Prem na isang maliit na sobre. Kinuha ko iyon at agad na binuksan. Isang papel lang naman ang nakalagay doon. Kinuha ko iyon at binasa ang nakasulat.

'Everything happens for  reason. Smile, it suits you more.'
-BL-

Napatingin ako kay Mild. Umiling sya agad. Ibinalik ko sa loob ng envelop ang papel at nilagay iyon sa aking bulsa. Mamaya ko na iintindihin ang tungkol dito. Sa ngayon aatupagin ko muna ang kasal ni Mew.

"Let's go gown guys. The wedding is about to start. Let's go through this shit!" Anunsyo ni Kao. Tumayo ito at inalalayan nya si Cooheart tapos ay lumabas sila ng silid.

"Pag hindi mo na kaya, umalis ka na. May nakaabang na sasakyan para sayo." Bulong sa akin ni Mild.

Tumango ako at nagpakawala ng isang malalim na buntong-hininga tsaka ako lumabas ng silid.

Masaya ang paligid pero hindi ko iyon maramdaman. I can see but I can't feel.  I was standing on my feet pero ramdam ko ang pangangatog ng aking mga paa.

"Let's start everyone!" Sigaw ng wedding planner. Agad na umalingawngaw ang tunog pangkasal. The children infront of me start walking while throwing petals on the isle.

"Go, Mr. Bestman." Magiliw na utos sa akin ng wedding planner.

I plastteres a smile on my face and walk down the aisle. Hindi ganun kahaba ang lalakaran kaya naman pinagpasalamat ko iyon. Pakarating ko sa unahan ay agad akong lumingon sa aking likuran.

The man I saw in the cementery was the one who's walking in the aisle. Sya ba ang papa ni Mew? He has mask on his eyes. Napakunot noo ako ng tumingin sya sa akin at ngumiti.

"This is a happy day. Why you and Mew had a serious face." Aniya.

Alanganin akong ngumiti. Ilang beses akong lumunok. That voice. He has the same voice with that man.

I close my eye tapos ay muli akong tumingin sa aisle. Imposible ang iniisip ko.

Mew is already walking down on it with a happy face. Ikinuyom ko nalang ang kaming kamay na nasa aking tagiliran. I can handle this pain. After all of this, matatapos na din ang sakit.

Hindi ko inalis ang tingin ko kay Mew. Hindi ko alam kung halat na sa kanya ako makatingin, pero wala akong pakialam doon. Gusto ko makita ang bawat emosyon nya. I want to see how happy he is so that I have a reason to give up. Dahil gustohin ko man bumitaw, mas lamang ang pagmamahal ko sa kanga kesa sa pagbitaw na nais ko.

Why it is hard to give up even if it is too painful already?

Mahaba ang entourage dahil ang daming pares ng ninong at ninang. Lahat ay mga kilalang tao sa lipunan. Kahit ang mga kilalang tao sa pulitika at parte ng entourage. May iilan din mga artista. At sa buong durasyon noon ay nanatili ang tingin ko kay Mew. It's painful, but I really can't take my eyes to him.

Nang makarating sa upuan nila ng huling pares ng abay ay nag iba ang tunog na umaalingawngaw sa buong paligid. It's time for the bride to walk down the aisle.

(Song: Born For you- David Pomeranz)

Inalis ko ang tingin ko kay Mew at tumingin sa bride. Lyn is stunning in her wedding dress. Napakaganda din ng ngiti nya. She's really beautiful. Napakamapanakit nga lang ng ganda nya.

Marahan itong naglakad sa aisle kasama ang kanyang mga magulang.

Ibinalik ko ang aking tingin kay Mew. Nakangiti pa din sya. Tumingin ako sa langit para pigilan ang aking luha. That smile, it was once for me, but now its not anymore.

"Take care of my daughter, Mew." Muli kong binalik ang tingin ko kay Mew. Nasa harapan na nya sina Lyn. "No matter what happened, you have us in your back."

Iniabot ng ama ni Lyn ang kamay ng anak kay Mew.

"I will, dad."

Tumango ang ama ni Lyn. Saglit itong tumingin sa akin at ngumiti. Sinuklian ko naman ito simpleng ngiti at pag bow.

"Are you ready?" Masuyong tanong ni Mew kay Lyn.

"Always."

Iniwas ko ang tingin ko sa kanila. Humarap ako sa unahan at pilit na inignora ang saya na nakita ko sa kanila.

The ceremony started. Wala akong naintindihan sa sinasabi ng pari dahil nakatingin lang ako sa likod ni Mew. Maya't maya din ang paghawak ni Mild sa kamay ko, checking if I'm still okay.

If I can scream that I'm not okay, I already do it. Dapat nga siguro ay hindi na ako umattend pa dito. Masyadong masakit. Nakalawala ng lakas. My whole body feel the pain. Para akong tinutorture.

As they utter their vows, I fished out my phone and start playing games. Gusto ko man hilingin na yung vows nila ay hindi totoo, masyado na akong masama kung gagawin ko iyon.

"Gulf stop this. Baka hindi kayanin ng puso mo." Bulong sa akin ni Boat na nasa likuran ko lang.

Tinignan ko ang maliit na bagay na kinabit nya sa aking daliri. Tignan ko ang mga numero doon tsaka ako ngumiti. Nag thumbs up lang ako kay Boat. Kaya ko pa. If it can numb me, then I'll handle the this pain well.

O kaya, pwede na din naman tumigil sa pagtibok ang puso ko. Stop beating, so that I can stop breathing. By that everything will end and I there'a no pain anymore.

"Everyone, i represent to all of you, Mr. & Mrs. Mew Suppasit. The new prince of Luxemborgh with his princess."

Lahat ay tumayo at nagsipalakpakan.

Ako naman ay tumayo din hindi para makisaya sa anunsyong iyon. Umalis ako sa lugar na iyon ng nakayuko. I can't stop my tears anymore.

This is it, I think. I wish you both happiness. I'm giving my blessings to both of you.

I really love you and it's not easy to say good bye. But this is it for me. Let me kill this love I have for you, my dearest Mew. Let me kill it for a while so that I can go through with my life.

I love you but it's really a goodbye for us.

I'll always love you Mew. Sana alam mo yan.

Sa hotel na din ginanap ang reception. Hindi ako kumain. Mali, hindi ako makkain ng maayos. Hindi ko malunok ang pagkain ko.

Inilayo ko ang aking sarili sa karamihan. Umupo ako sa isang sulok kung saan hindi mapapansin ng lahat. May maliit na program na magaganap mamaya-maya lang. I have to give a message to the newly wed as a bestman. Kailangan ko ayusin ang sarili ko, para maging maayos ako mamaya.

Habang sinisimsim ko ang red wine na laman ng wine glass na dala ko ay matama akong nakatingin sa ama ni Mew na nasa hindi kalayuan. Madilim ang pwesto ko at ang pwesto nya ay maliwanag. Kitang-kita ang kilos nya maging ang napaka gandang ngiti sa kanyang labi.

Hindi ko inalis ang aking paningin sa kanya. He really looks familiar to me. Parang nakita ko na sya sa kung saan.

That patch on his eyes made me curious as well.

Inisang tungga ko ang laman ng wine glass. I'm still looking ay that old man. Nang pumihit ito paharap sa akin, bigla akong kinabahan. He's looking straight at me. Pakiramdam ko ay nakikita nya ako kahit na alam kong imposible iyon. Tago ang pwesto ko at madilim pa.

Parang tumigil ang pag pintig ng puso ko ng dahan-dahan nyang alisin ang takip ng isa nyang mata. He rubbed that part and when he removed his hand, I can fully see his whole face.

Hindi nagbago ang mukha nya kahit pa artipisyal nalang ang isa nyang mata. Bakit hindi ko sya nakilala agad? Bakit hindi ko agad nakilala ang taong pumatay sa aking pamilya?

--------------------

Sawahaseyo mina-san.

Enjoy reading. malapit na tayo matapos, and I'm so happy and overwhelm of your support. Maraming salamat. Sana supportahan nyo din yung english version nito na ginawa ko for international waanjai.

Hindi ako magaling na manunulat, at ang suportang binibigay nyo sa kwentong ito ay labis kong pinagpapasalamat. Any comment bad or good, you can send it to me directly here in wattpad.

if you want to be friends with me or talk to me add me to this accounts.

Fb: Laarnie Jalober

IG: https://instagram.com/arn_jalober?igshid=135tcxbavd9v8

twitter:
https://twitter.com/Arn13829252?s=07

And to those who are in lain because of the previous chapter, sorry na po. Love ko si Gulf wag kayo mag alala. Mahal ko sya katuld ng pagmamahal ko kay Mew at Anuson😁.