"Goedemorgen." Mompelde Narcissa halfslapend terwijl ze de woonkamer binnenliep.

Maar toen ze haar ogen opende was ze verbaasd om te zien dat het niet Regulus was.

Het was Lucius.

"Oh Narcissa. Ik had je zo erg gemist dat ik heb besloten speciaal voor jou eerder terug te komen. Heb je koffie voor me gemaakt? Wat lief." Zei hij terwijl hij de koffiekop die voor Regulus bedoeld was pakte en een kus op haar wang drukte.

Natuurlijk had hij haar niet gemist.

Er was morgen een extra dooddoener vergadering gepland.

Narcissa liep in stilte de woonkamer uit en zocht het hele huis door, maar er was geen spoor van Regulus te vinden.

Of van haar boek.

Ze had het de hele tijd bij haar gehad, maar nu was het ineens weg, net als Regulus verdwenen.

Net toen ze in huilen wilde uitbarsten liep Lucius de slaapkamer binnen.

"Narcissa lief, heb je me niet gemist?" Vroeg hij terwijl hij dichter naar haar toe begon te lopen en ze omdraaide. Ze liep achteruit tot haar benen de rand van het bed raakten en Lucius haar licht duwde waardoor ze op het bed viel.

"Na-natuurlijk heb ik je gemist Lucius. Ik ben gewoon verbaasd dat je eerder terug bent." Zei ze waarna Lucius gemeen grijnsde. "Ach, zo erg is het niet. Of wel?" Vroeg hij. Een test, dat was wat hij probeerde te doen.

Wat jammer dat Narcissa de antwoorden wist.

~~

Diezelfde avond had ze met Austin afgesproken.

Ze moest nu weten waar de ketting was verstopt.

Nu, anders was het te laat.

"Hey Cissa. Wat is er?" Vroeg hij bezorgd toen hij haar gezicht zag. Ze gaf hem een knuffel en hij rustte zijn hoofd op haar schouder terwijl Narcissa zacht zuchtte. "Austin, waar heeft je vader de ketting gestopt?" Vroeg ze zacht waarna Austin plots verstijfde en haar losliet.

"Narcissa je weet dat ik dat echt niet kan vertellen." Zei hij terwijl Narcissa hem aankeek en diep zuchtte.

"Ik weet het. Maar ik moet het weten. Regulus wilt erheen gaan om de ketting te slopen, hij gaat Lucy en Alex meenemen." Zei ze waarna Regulus' fronste. "Regulus? Narcissa, je weet dat hij dood is toch?" Vroeg hij terwijl hij kort rond zich keek en zijn blik weer op Narcissa vestigde.

"Hij is niet dood. En ik meen het. Dit wordt de dood van ze alle drie, ik weet dat je dat niet op je naam wilt hebben." Zei hij waarna Austin zacht zuchtte en naar de vloer kijken.

"De verlaten cave midden op zee bij het strand in Ierland."

Narcissa en Austin keken beide geschrokken om naar Nathaniel die tussen de bomen door in zicht liep.

"Daar gaat hij hem verstoppen. Door gebruik te maken van mij." Zei hij waarna Austins mond openviel en hij een hand voor zijn mond sloeg. "Geen zorgen Austin. Ik ben veel nuttiger als moordenaar dan als vermoordde." Zei hij waarna Narcissa fronste.

"Waarom zouden we jou moeten vertrouwen? Jij bent degene die haar uit het raam heeft geduwd. Misschien ben je wel helemaal niet zo onschuldig als je doet." Zei ze verhit waarna Austin haar arm vastgreep en Nathaniel zijn hand hief naar Austin voordat hij iets ging zeggen.

"Nee, ze heeft gelijk. Ze heeft alle recht op een uitleg, want ze heeft hem nooit gekregen." Zei hij waarna Narcissa haar armen over elkaar sloeg en Nathaniel zacht zuchtte. "Mijn vader wilde meer controle over haar leven krijgen, dus heeft hij een stukje van zijn ziel in de mijne geplaatst, zodat hij via mij haar in de gaten kon houden. Als er iets gebeurde wat hem niet zinde, nam hij volledig controle over mijn lichaam en deed hij dingen die ik nooit gedaan zou hebben." Zei hij waarna Narcissa haar wenkbrauw optrok.

"Zoals Alyssa uit een raam gooien? Ja want dat doe je ook echt onder volledige controle." Zei ze waarna Austin haar ongelovig aankeek. "Narcissa, jij kan toch ook niet jezelf stoppen als je onder de Imperiusvloek bent?" Vroeg hij waarop Narcissa hem beledigd aankeek. "Nou-" "dit is tien keer zo erg, want in principe deelt hij nu een leven met hem." Zei hij kortaf waarna Narcissa knipperde.

"Oh. Maar-" "nee, niet zeggen dat hij de schuldige is, hij huilde het hardste toen ze dood was." Onderbrak Austin haar waarna Narcissa kort naar Nathaniel keek. Ze was ontevreden met het antwoord, maar ze wist dat ze niet veel tijd meer had.

"Oké maar weet je niet precies waar de cave ligt?" Vroeg Narcissa waarna Nathaniel zijn hoofd schudde. "Ik weet alleen dat hij iemand wilt gaan vermoorden in de cave zodat de ketting veilig blijft."

"Een leven. Fuck, natuurlijk heeft het een leven nodig voor de cave om hem te beschermen." Zei ze waarna ze hem aankeek. "Wie ga je vermoorden?" Vroeg ze waarop hij zuchtte en zijn schouders ophaalde. "Voor zover ik weet, wilt mijn vader een zwerver van de straat plukken, vetmesten tot ze hem vertrouwen en hun dan met mij meesturen zodat hij ze kan vermoorden. Door mij natuurlijk, want hij kan absoluut geen bloed op zijn status krijgen." Zei hij stern waarna Austin naar de vloer keek, zijn wangen bleek van de koude avondlucht.

"Maar de ketting is er nog niet. Als hij er nu heengaat, dan zal hij alleen maar sterven." Zei hij waarna Narcissa hem geschrokken aankeek. "Wat? Wanneer ga je de ketting brengen dan?" Vroeg ze waarop Nathaniels uitdrukking geschrokken werd voordat zijn hele gezichtsuitdrukking veranderde.

"Kom, Cissa snel!" Riep Austin terwijl hij haar hand pakte en wegrende, de bossen door tot ze weg waren van Nathaniel.

Eenmaal ver weg genoeg stopte Narcissa en Austin buiten adem met rennen. "Hij mag absoluut niet weten wat ze van plan zijn, of dat jij er iets mee te maken hebt." Zei hij terwijl Narcissa kort knikte.

"Sorry als ik je liet schrikken Cissa. Ik wil je niet verliezen." Zei hij waarna Narcissa knikte.

"Ik snap het. Ik zou als ik jou was maar terug naar huis gaan voordat je vader je mist." Zei ze waarna Austin instemde en haar een knuffel gaf, zijn hoofd rustend op haar schouder. "We vinden wel een manier om het te beteren Cissa. Om je weg te krijgen bij Lucius. Om Voldemort te stoppen. Om Alex en Lucy en veilig leven te bieden." Zei hij waarna Narcissa zacht zuchtte.

"Misschien in een andere realiteit."

"Misschien."

~~

De volgende dagen werden gespendeerd door Narcissa die iedere dag naar de cave zocht om hem te vinden.

Toen ze hem na zes dagen gevonden had, kwam ze iedere dag terug om te checken dat Regulus er nog niet was.

Ze had geen idee wanneer de ketting werd gebracht daar, maar ze zou hem moeten stoppen.

Ze kon niet de dood van hem nog een keer meemaken.

Laat staan veroorzaken.

~~~

A/N: Ja dit was het weer.

1140 woorden