"Regulus eet iets." 

"Ik heb geen honger." 

"Dan krijg je geen nieuwe informatie." 

"Fuck, prima geef me een appel dan ofzo." Zei hij geïrriteerd terwijl Narcissa kort glimlachte. "Ik heb eieren met noodles gemaakt, dat vult beter. Je kan daarna een appel eten als je wilt." Zei ze waarna Regulus zijn neus optrok.

"Ik heb geen honger, ik wil geen eieren eten." Zei hij waarna Narcissa fronste. "Wil je een tosti dan? Of chocolade bolletjes? Of zal ik een-" "Nee Narcissa! Ik heb geen honger, ik eet alleen een fucking appel voor informatie." Zei hij boos terwijl er tranen in zijn ogen prikten en Narcissa haar hoofd hief, ontevreden.

"Oké, waarom heb je dan geen honger? Want je hebt de laatste dagen amper iets gegeten. En je ben heel erg afgevallen sinds je dood bent gegaan." Zei ze waarop Regulus scherp inademde en abrupt opstond van de tafel. "Vergeet het maar." Zei hij terwijl hij terug in het grote huis verdween en Narcissa hem bezorgd achterna keek.

~

Regulus sloeg zijn kamerdeur dicht terwijl zijn handen begonnen te trillen en hij begon te huilen. 

Hij keek naar de appel in zijn handen en gooide hem naar de andere kan van de kamer waar hij tegen de muur kwam en op de vloer viel.

Hij had gewoon dood moeten gaan in dat huis, in plaats van nep dood gaan. 

Dan was hij tenminste beter af.

"Regulus, sorry. Doe alsjeblieft open, ik heb een smoothie voor je als je wilt?" Vroeg Narcissa door de deur heen terwijl Regulus opstond en hij zijn tranen wegveegde. Hij rechtte zijn rug, haalde diep adem en haalde een hand door zijn haar waarna hij de deur opende.

"Ik wil geen eten." Zei hij kortaf waarna hij de deur dicht wilde gooien in haar gezicht, maar ze was hem voor en hield hem open. "Het is geen eten." "Jawel, het is eten door de blender gedaan." 

Narcissa zuchtte zacht en liep de kamer binnen terwijl ze kort naar de appel keek die half kapot op de vloer lag.

"Regulus heb je een eetstoornis?" Vroeg ze zacht waarop Regulus ogen groot werden. Hij draaide zich snel weg van haar en rechtte zijn rug. "Nee. Ik kan toch gewoon een keer geen honger hebben?" Vroeg hij geïrriteerd.

"Jawel, tuurlijk kan dat. Maar je hebt de dagen dat je hier bent niets gegeten." Antwoordde ze waarop Regulus omdraaide, tranen over zijn wangen stromend. "Ik heb wel wat gegeten!" Riep hij, zijn stem harder als hij verwacht had. De woorden vielen uit zijn mond alsof het vergif was.

"Wat dan?!" Riep Narcissa terug terwijl ze ook opstond, de smoothie op de vloer vallend. Regulus viel stil en keek haar met een gebroken blik in zijn ogen aan. Nog steeds was hij aan het huilen.

"Regulus, ik geef alleen maar om je. Als je echt last ervan hebt moet je het zeggen, dan kunnen we hulp zoeken voor je en-" "IK HEB GEEN EETSTOORNIS!!" Schreeuwde hij terwijl hij zichzelf op de vloer liet vallen.

Hij had geen andere plek meer om naartoe te rennen. 

Hij kon niet weggaan.

Hij had niemand anders.

Narcissa staarde hem voor drie minuten in geschokte stilte aan terwijl Regulus zijn hoofd in zijn knieën verborg en zacht huilde. Hij begon zacht te hikken terwijl Narcissa de smoothie schoonmaakte en ze hem af en toe bezorgd aankeek.

Ze wist hoe zwaar het kon zijn.

Maar ze wist niet waardoor het kwam, en was bang zelf in het gat te vallen.

"Regulus?" Toen ze sprak was haar stem zacht. Ze leek geen aandacht van hem te krijgen, maar ze wist dat hij luisterde. "Ik denk niet dat je het weet, maar Bellatrix heeft een lange tijd ook last gehad van anorexia. Ze paste nooit in de jurken die moeder twee maten te klein kocht voor haar en op een gegeven moment was ze gewoon gestopt met eten. Ik weet niet wanneer of waarom, maar na een tijdje leek ze weer normaal te eten en drinken en kreeg ze weer een gezonder lichaam." Zei ze zacht terwijl Regulus opkeek.

"Waarom denk je? Je moeder heeft haar herinneringen erover weggehaald zodat ze het vergeten zou." Zei hij waarna ze hem licht geschrokken aankeek. "Denk je niet dat ik dat heb geprobeerd? Ik kan het niet, anders was ik nooit hier geweest." Zei hij terwijl ze fronste.

"Mag ik vragen waar het vandaan komt?" Vroeg ze waarop Regulus zijn hoofd schudde. "Ik vraag het toch." Zei ze een beetje stern waarna Regulus zuchtte. "Je kan me niet forceren erover te praten Narcissa." Zei hij waarop Narcissa even knipperde. "Maar ik probeer je te helpen er vanaf te komen." Zei ze waarna Regulus naar de vloer keek in stilte.

Toen pas leek het kwartje te vallen bij Narcissa.

"Nee. Nee, nee, nee. Wat ga je doen? Regulus?" Vroeg ze terwijl ze voor hem ging zitten en hij haar bloedserieus aankeek. "Je kan me niet stoppen Cissa. Ik hoop dat je dat begrijpt." Zei hij waarna Narcissa zacht zuchtte en knikte.

Een dode mans leven geeft minder om te verliezen.

Maar dat telde absoluut niet voor Regulus.

"Narcissa, wat weet jij over horcruxes?" 

Narcissa's mond viel open en ze schudde snel haar hoofd waarna Regulus zwak glimlachte. 

"Genoeg dus. Dat is duidelijk. Ik denk dat je wel kan raden waar de rest op duidt." Zei hij waarna Narcissa's gedachten de stipjes met de streepjes leken te verbinden en ze hem ongelovig aankeek.

"Dat is geen goede reden om jezelf te laten verhongeren." Zei ze waarna Regulus knikte. "Jawel, want dan is het makkelijker voor mij om nogmaals vaarwel tegen Lucy en Alex te zeggen." Zei hij waarop Narcissa's pupillen twee keer zo groot werden.

"Nee. Jullie drie gaan daar niet alleen heen. Ik ga mee, Lucy en Alex mogen absoluut niet erheen. Ik vraag Austin wel mee ofzo, maar hun twee absoluut niet." Zei ze terwijl Regulus knipperde.

"Ik ben niet degene die die keuze maakt. Ik wil ze nog een keer zien voordat ik echt doodga. En ze gaan perse meewillen. Ze gaan alles eraan doen om me niet te laten sterven maar als ik het niet doe, zullen hun sterven en dat kan ik niet verdragen." Zei hij waarna Narcissa slikte en er een enkele traan over haar wang viel.

"Ik ga je dit niet laten doen. Ik houd jullie wel alle drie tegen als het daartoe komt." Zei ze waarna Regulus zacht zuchtte. "Ik weet nog niet eens waar de ketting is." 

De ketting.

Fuck.

Natuurlijk zou hij als eerste om de ketting gaan, die was het makkelijkste om te vinden.

"Nee. Ik ook niet, dus dat zal je nooit uitvinden." Zei ze waarna Regulus haar een droge blik gaf, ondanks zijn natte wangen van de zoute tranen. "Je weet dondergoed waar de ketting is, ik weet dat je bij de dooddoener meetings bent." Zei hij waarna Narcissa zacht zuchtte. 

Hij had een punt. Ze had dan misschien geen teken, ze was wel een van hun door Lucius en ze was er altijd bij.

"Maar de horcruxes worden privé besproken met de mensen die ze gaan verstoppen. Ik niet." Zei ze waarop Regulus zuchtte. "Als ik het correct heb, zijn er zes gemaakt." Zei hij waarna hij even stil viel en Narcissa aankeek.

"Zijn dagboek, die heeft Lucius. Zijn ring, die heeft hij zelf. De ketting, die heeft Alex' vader. Helga Hufflepuffs beker, die heeft Bellatrix. Zijn slang, Nagini, die heeft hij zelf. En eentje die ik nog niet heb uitgevonden wat het is. Allemaal mensen die jij ongetwijfeld kent. Dus vertel, je weet meer dan je toegeeft of niet?" Vroeg hij waarna Narcissa bleek werd en ze de kamer rondkeek.

Ze had geen idee wie de horcruxes had. Ze dacht dat Voldemort ze allemaal zelf had.

"Ik wist niet dat ze verspreid onder de dooddoeners waren Regulus." Zei ze terwijl ze opstond en Regulus haar volgde.

"Je weet meer dan dat je toelaat. Je weet iets en ik weet dat het van levensbelang gaat zijn." Zei hij waarna Narcissa opkeek naar hem. "Ik weet echt niets meer wat belangrijk voor je kan zijn." Zei ze zacht waarop Regulus zuchtte en haar teleurgesteld aankeek.

"Je weet ook echt geen andere voorspelling meer?" Vroeg hij zacht waarop Narcissa fronste. "Ja, ik weet er nog eentje, maar die heeft hier niets mee te maken." Zei ze terwijl Regulus zuchtte. "Ik denk het wel. Kan je hem vertellen? Alsjeblieft?" Vroeg hij waarna Narcissa kort knikte. "Als je hulp zoekt voor je eetstoornis." Zei ze zacht waarop Regulus diep zuchtte. 

"Laat ik dit eerst maar eens overleven."

~~~
A/N: Sorryy.

Ik ga voor mijn eigen veiligheid niets zeggen hier, want ik denk dat ik aangevallen wordt mocht ik dat doen.

Ik denk dat ik vanavond nog een hoofdstuk post in dit boek, dus tot dan!

1430 woorden.