12 uur.

Narcissa's hart was leeg na 12 uur.

Want om 12 uur scherp was Alyssa vermoord.

Hoe ze dat wist, kon ze niet uitvinden. Maar ze wist het. Ze voelde het.

Haar hart dat uit haar borstkas was getrokken. Hoe erop werd gestampt en hij gebroken werd in een miljoen stukjes en toen weer teruggestopt alleen maar zodat ze de pijn kon voelen van het verlies.

De liefde van haar leven was weg.

Voor altijd.

12 uur.

Het was twaalf uur toen de kerkklokken luidden en Narcissa was getrouwd met Lucius.

Haar hand afgegeven door haar ouders, maar het boeide haar niets. Alle gevoelens lieten haar koud en ze leek niets meer als gevoelloos kunnen zijn.

Ze voelde niets toen Lucius haar kuste.

Ze voelde niets toen hij haar meenam en een nieuw leven aanbood.

Ze voelde niets toen ze voor de eerste keer seks met hem had en ze voelde niets toen ze de keren daarna verkracht werd door hem.

Heette het wel verkrachten als ze niets voelde?

12 uur.

Het was twaalf uur toen Narcissa's hart begon te kloppen. Want ze zag Alyssa weer.

Maar het was niet Alyssa geweest.

Het was Alex.

En Alex had haar hulp nodig gehad en zij had het gegeven.

Haar hart een lege spier die te weinig zuurstof voor haar adem leek te brengen.

12 uur.

Het was 12 uur toen er op de deur geklopt werd en haar leven een draai nam die ze nooit had durven nemen.

Het was 12 uur toen dit verhaal begon. Het verhaal waar Narcissa niet op voorbereid was.

Het verhaal van hoe Narcissa werd wat niemand ooit bedenken kon.

~~

Precies toen de klok twaalf sloeg ging de deurbel.

Narcissa was alleen thuis, alweer, want Lucius was op zakenreis naar Spanje. Of nou ja, dat was wat hij Narcissa had verteld. Het zou haar niets verbazen als hij met zijn minnares aan het feesten was.

Ze opende de deur en fronste toen ze de bekende grijze ogen zag en het zwarte, schouder lengte haar.

"Sirius?" Vroeg ze terwijl de jongen naar binnen liep en zijn hoofd schudde.

"Nee, Regulus." Mompelde hij, druk bezig in zijn gedachten.

Narcissa haalde diep adem en keek de jongen geschrokken aan terwijl hij de woonkamer inliep alsof het zijn eigen huis was en hij niet dood was.

Was hij hier wel echt?

Wss Narcissa her allemaal aan het bedenken of liep er een geest door haar huis die levend leek?

"Narcissa." Zei hij, haar uit haar gedachten stroom halend.

"Je bent dood." Zei ze waarna hij haar aankeek. "Verrassing ik ben niet dood. Ik heb je hulp nodig." Zei hij terwijl hij een boek van de bovenste plank af haalde.

"Wat ga je daarmee doen?" Vroeg ze, maar hij negeerde haar. Ze keek hem geïrriteerd aan waarna ze het boek uit zijn handen pakte en hem tegen haar borstkas drukte. "Dit is niet jouw huis. Je mag dan wel levens zijn, wat ik leuk en aardig vind hoor, maar je komt niet zomaar aan mijn spullen." Zei ze terwijl ze de kaft van het boek bestudeerde.

Het was het boek waar ze Alyssa's brieven in bewaarde.

Waar alles over Alyssa instond.

Hoe wist jij dat dit dat boek was?

"Is Lucius thuis?" Vroeg hij waarna Narcissa haar hoofd schudde. "Maar dat wist je al." Zei ze terwijl hij haar aankeek. Als hij verbaasd was, zette hij een goed masker op om het te verbergen. "Inderdaad." Zei hij kortaf terwijl hij het boek in haar handen bestudeerde.

"Dit boek is nutteloos. Het is leeg vanbinnen, je kan doorzoeken op de plank as je wilt." Zei ze terwijl hij haar met opgetrokken wenkbrauw aankeek. "Je denkt dat ik stom ben? Narcissa, dat boek kan veel slechte dingen voorkomen. Ik weet dat Alyssa belangrijk is om het plan te laten slagen, en nu ze dood is hebben we weinig om op te bouwen." Zei hij terwijl er een rilling over Narcissa's rug liep door het horen van Alyssa's naam.

"Natuurlijk herinner jij je haar. Want jij bent Fucking Regulus Black en niemand kan tegen jou op. Of wel? Je hebt mij nodig voor je plannetje of niet? Heb je alleen mijn informatie nodig?" Zei ze terwijl Regulus slikte en zijn hand uitstak voor het boek.

"Vergeet het maar." Zei ze terwijl ze haar hoofd hief. "Je komt voor niets, want ik ga het je niet geven."

"Ik blijf hier tot ik het heb."

"Dan Ben je hier tot Lucius thuiskomt en je vermoord, mocht hij thuiskomen voor je opgegeven hebt." Zei ze kil waarna zijn ogen kort groot werden, maar hij droeg zijn masker goed en het viel binnen twee seconden weer terug over zijn gezicht. "Daarvoor ben je het wel eens met me."

"Doe wat je wilt, je krijgt het boek niet."

"Jezus ze hebben gelijk als ze jou koppig noemen zeg."

"Ik vat dat op als een compliment."

~

En zo brachten de twee de volgende dagen door.

Narcissa liet het boek nooit uit haar zicht, ze sliep met het boek in haar handen en Regulus leek altijd wel overal te zijn waar ze heenging.

"Laat me dan tenminste de voorspellingen lezen."

"Nee."

"Fuck, Narcissa je snapt niet wat er op het spel staat."

"Ik vond je leuker toen je dood was."

"Ik ook, maar helaas ben ik niet dood, dus geef het boek."

"Prima! Je krijgt de voorspellingen, pak een blaadje dan vertel ik ze." Zei ze kortaf waarna Regulus een kleine grijns op zijn gezicht van overwinning liet zien terwijl hij zijn hoofd omlaag dook en papier en een pen pakte.

"Oké."

"Families zullen branden, bloed aan de zoons handen. Echo's van haar stem in de hallen, door de ijsprinses gevallen. De wolf vindt de lynx na verraad, bij dageraad. Verstopt in het bos, onvindbaar voor de vos."

"Het derde seizoen van haar zestiende jaar zal de vader zich van zijn dochter ontdoen zonder bezwaar. De ziener en de broer, hun rollen draaien om. De blonde dochter, kiezen tussen pijn of dom. Water en verdrinken, het ligt dicht bij elkaar, maar voor de dochter is dat niet het gevaar. De wolf zal de ziener veranderen tot een beest of een feest, maar de lynx veranderd nog altijd het meest."

Toen Regulus ze had overgeschreven keek hij op.

"Er zijn er meer."

"Die weet ik niet."

" je weet je eigen wel."

"Hoe weet jij überhaupt dat ik er eentje heb?" Vroeg ze waarna Regulus zacht zuchtte. "Gevoeligheid. Ik had mij dood niet goed genoeg doorgedacht en mijn connecties in mijn brein werden aangetast waardoor ik een soort leugendetector lijk te zijn." Zei hij waarna Narcissa fronste en hem ongelovig aankeek.

"Niet als in je liegt je spreekt de waarheid, maar als iets gevoelig ligt voel ik dat. Bijvoorbeeld met de voorspellingen, ik weet dat het gevoelig bij je ligt omdat jij er ook een hebt. Mijn IQ helpt ook." Zei hij waarna Narcissa verslagen zuchtte en ze de pagina omsloeg.

"Het verraad komt dichterbij, de ijsprinses laat haar gedachtes niet vrij. Kiezen kan ze niet, maar mensen zetten haar ertoe. Beschuldigd zal ze worden, als de maker van al dit gedoe. Ze zal met de prins zonder kroon trouwen, Ook al zou ze nooit van hem houden. Niemand neemt de pijn weg voor haar, vrijheid werd een woord zonder gebaar. Een gebroken hart zal nooit echt helen. Niets zal de pijn laten schelen."

Ze keek Regulus stern aan en merkte dat zijn wangen waren ingevallen de eerste keer sinds de paar dagen dat hij hier was.

Ze was volwassen genoeg geweest om hem eten aan te bieden, maar hij had geclaimd zelf eten te hebben.

Narcissa begon nu te twijfelen of dat de waarheid was.

"Je hoort me morgen weer Narcissa. Dankjewel." Zei hij terwijl hij opstond en richting de keukendeur liep.

"Nog een ding," hij draaide naar Narcissa om. "Alyssa hield onvoorwaardelijk veel van jou. Meer dan je denkt." Zei hij waarna Narcissa een soort schakel voelde omgaan ik haar hart, alsof de gevoelens allemaal weer aan werden gezet.

Ze brak en begon te huilen, harder dan ze ooit dacht te kunnen. Alle emoties vlogen eruit. Alles wat ze hit had gezet kwam twee keer zo erg over haar heen en Regulus stond bij de keukendeur, zijn lip aan het trillen tranen in zijn eigen ogen prikkend.

Hij slikte en liep weg. Hij was nooit goed geweest met confrontatie of met verdriet.

Hij vluchtte liever dan dat hij zijn gevoelens voelde.

~~~
A/N: Oke, Dit boek gaat pijn doen.

Ik zeg dat nu alvast :)

Maarja goedenavond en goedenacht.

1430 woorden