Lena

De grote, lange tafel is volledig gevuld. Een stuk of 30-35 man zat aan deze tafel te het lachen, praten, discuteren of gewoon stilzwijgend hun eten op te eten. Jasper zit naast de kop waar de lege plaats is van zijn vader. Tegenover hem zit zijn moeder en ik zit aan de andere kant van hem.
Zelf heb ik niet zoveel honger dus maak ik figuurtjes in mijn vleessaus.

'Lena, waarom eet je niet.' Vraagt Jasper aan me met bezorgdheid in zijn stem.

'Ik heb niet zoveel honger misschien van de jetlag. Ik ben nogal moe en heb ook wat hoofdpijn.' Zeg ik en geef hem een zwakke glimlach.

'Eet toch nog een beetje. Ik heb mieren meer zien eten dan dat.' Grapt hij en ik geef met een zucht toe. Ik knabbel nog wat aan de worteltjes en neem nog een stukje van het vlees.

'Voel je je echt zo slecht?' Vraagt hij dan bezorgder en wrijft met zijn zachte handen over mijn arm.

'Eigenlijk wel, zou je het heel erg vinden?'
Jasper slaakt een zucht en kijkt dan rond de tafel. Iedereen is wel met iets bezig en onze aanwezigheid zal nu toch niet gemist worden.

'Waar is je gsm?' Vraagt hij dan fluisterend.
Ik wijs even naast me op de grond en er kruipt een grijns op zijn gezicht.

'Oké, neem je gsm en bel naar me. Zorg wel dat niemand merkt dat je belt. En je moet ook niet praten of zo.' Vertelt hij me.
Ik geef hem mijn puzzelende blik en neem dan mijn gsm uit mijn tasje. Onder tafel zoek ik bij mijn contacten naar Jasper.

'What the fuck Lena, gorilla❤️? Is dat hoe ik in je gsm sta?' Vraagt hij beledigd.

'Ja, dat wist je toch.' Grinnik ik en ga verder met zijn opdracht.

'Nee, en ik die dacht dat elk meisje hun lief of man met een schattige bijnaam in hun gsm zet. Zoals schattig of kinky beest of gewoon bae.'
Ik tik op zijn icoontje. En kijk toe hoe die afgaat.

'Hoe sta ik dan in jouw gsm?' Bedenk ik en kijk hem grijnzend aan.

Jasper negeert mijn vraag en haalt zijn gsm uit zijn zak zodat hij mijn telefoontje kan opnemen. Maar net voordat hij zijn gsm tegen zijn oor legt zie ik mijn bijnaam en mijn foto bij hem. Het is een foto van op onze huwelijksreis. We waren op het strand en Jasper stopte maar niet met foto's trekken. En hij heeft er een prachtige uit kunnen halen. Daaronder sta ik vernoemt als Engel❤️😍💕😚.
Misschien moet ik zijn bijnaam en foto ook maar eens gaan veranderen.
Op zijn foto staat hij er met zijn kater-ochtend gezicht op en nog wat dingen op zijn gezicht getekend van op universiteit.

Ondertussen is Jasper een gesprek met zichzelf begonnen dat heel geloofwaardig verloopt. Zelfs met de juiste gezichtsuitdrukkingen. Ik begin te twijfelen als Jasper bij mij een telefoontje krijgt of dat wel echt is.

'Nee...-nee wij zijn daar niet voor verantwoordeli-... natuurlijk begrijp ik u probleem wel... Ja ik volg je klachten, maar dat is niet aan ons. Wacht, kunt u even wachten... oké bedankt.' Jasper kijkt op van zijn niet-bestaande gesprek. Hij kijkt zijn zijn moeder die een kort goedkeurend knikje geeft en dat staat Jasper op.

'Mannen, ik zal jullie later wel spreken. Tot dan smakelijk.' Zegt hij en wenkt me om mee te gaan. Eerst had ok niet door wat hij bedoelde tot hij al bijna bij de deur was en ik recht sprong van mijn stoel en achter Jasper half liep.
Ik heb mijn tas snel mee gegrist van de grond en neem Jasper zijn hand vast als we de eetkamer uit zijn. Jasper is nog steeds bezig zijn nep gesprek voort te zetten.

'Ik denk wel dat je mag stoppen.' Lach ik.

'Denk je dat echt? Een optreden is pas echt gedaan na de slotscène.' Antwoordt hij en schenkt me een heerlijke knipoog.

'En wanneer is die dan.' Plaag ik en volg Jasper de trap op.
Jasper kijkt me grijzend aan en sprint dan de hoge trap op. Mij achterlatend op de eerste verdieping van het gebouw.
Met een traag tempo ga ik naar boven en ben half uitgeput eer dat ik dan op de bovenste verdieping aankom.

'Jezus, Lena, waar is dat conditie van jouw.' Vraagt hij lachend.
Ik adem zwaar en kijk hem boos aan.

'Achtergelaten in België toen in naar Amerika verhuisde. Rest in peace conditie, ik mis je echt.' Antwoord ik sarcastisch en kijk om me heen.
Jasper lacht en trekt me in zijn armen. Hij kijkt naar onze verstrengelde lichamen en zijn ogen blijven iets langer plakken om mijn kleine mini-buik.

'Heb ik je al verteld dat je er geweldig uitziet.' Fluistert hij als zijn lippen zachtjes over mijn voorhoofd strijken.

'Nee, maar bedankt voor het leugentje. Ik vind het heel lief van je.' Lach ik.

'Je ziet er prachtig uit. Twijfel daar nooit aan engel.' Zegt hij streng en veegt enkele haarlokken die zijn los gekomen achter mijn oor.

'Daar zal je straks wel anders over denken als ik me volledig heb ingepakt ik truien en jogging's.'

'Ik wil de fase ervoor wel meemaken.' Zegt hij en zijn vieze pedo gezicht komt weer opdagen.

'Dat is dus de reden dat ik je gorilla noem. Je denkt aan evenveel. Slaap, eten en seks.' Beschuldig ik hem en loop een richting uit hopend dat het de juiste is.

'Hoe weet je in welke kamer je moet gaan liggen?' Vraag Jasper als ik gewoon een deur open en in een grote suite kom met uitzicht op de binnenplaats. Het plafond van de kamer is bedekt met witte doeken die het plafond sierlijk bedekken. Een zacht gele kleur wisselt af met een pastel blauw en ik wonder kijk ik in de kamer.

'Jasper, hoe komt het dat je me maar blijft verassen?'

'Alleen de prachtigste dingen zijn jouw schoonheid waard.' Zegt hij teder en slaagt zijn armen om mijn buik.
En net als elke keer dat ik Jasper zijn zachte, lieve woorden mag aanhoren begint mijn hart sneller te kloppen.

Zijn handen maken kleine cirkeltjes over mijn kleine buik.

'Engel, ben je blij?' Vraagt hij bedenkelijk.

'Ik kan me niets beter voorstellen. Jij?' Antwoord ik naar waarheid.

'Kan niet beter.' Fluistert hij en drukt een kus in mijn nek.