Lena

Het is midden maart en buiten valt de hemel in duizend kleine stukjes naar beneden. Ik zit in de vergaderzaal en schrijf al de belangrijke dingen op die er gezegd worden.

Jasper legt uit waarom een hotel in Bora bora te zetten een goede financiële investering is. Hij doet het zeker goed dus ik twijfel er niet aan dat hij deze deal zal binnenhalen. Maar er is iets dat mijn hoofd niet bij heel deze investering houd. Dat is namelijk mijn grommende buik die ik in bedwang moet houden.

Ik ben zo hongerig. Het is echt vreselijk en het is niet dat ik nog niet gegeten heb. Deze ochtend heeft Jasper heerlijke pannenkoeken voor me gemaakt. En deze middag heb ik een lekker belegd broodje gegeten. Hoe kan het dan dat ik nog honger heb?

Ik hoop stilletjes dat deze meeting snel gedaan kan zijn want ik heb nog een doosje aardbeien in mijn bureau zitten.

En dat is ook het eerste wat ik ga doen als de man vertrekt. Ik ga snel naar mijn kantoor en open het doosje met aardbeien. Ik denk echt dat er kwijl uit mijn mond drupt. Ik neem de aardbei en steek die in mijn mond.

Met een opgeluchte zucht ga ik in mijn stoel zitten en geniet even van de heerlijke sappige aardbeien.

'Had je zoveel honger?' Jasper kijkt me vanuit de deuropening grijnzend aan.

'Ja, zoveel honger.'mompel ik terwijl ik de volgende aardbei in mijn mond steek.

Jasper grijnst, stapt mijn kantoor binnen en sluipt naar me toe.

'En waar heb je zin in?' Vraagt hij als hij voor me staat.

'Deze aardbeien zijn echt wel lekker hoor.' Grijns ik en graai nog een keer naar het doosje. Maar Jasper is sneller en schuift het doosje net buiten mijn hand bereik. Hij neemt een aardbei en een glimlach priemt op zijn gezicht. Zijn ogen kijken naar mij en ik voel mezelf rood worden.

'Wil je nog aardbeien?' Vraagt hij grijnzend.
Ik knik.

'Open je mond.' Zegt hij vervolgens en ik doe wat hij zegt. Hij legt de aardbei op mijn tong, maar houd me tegen als ik mijn mond weer wil sluiten.

Hij brengt zijn hoofd dichter naar me toe en bijt in de aardbei die op mijn tong ligt.
Hij neemt de aardbei terug uit mijn mond maar net op tijd sluit ik mijn mond. Zodat ik toch nog het grootste deel van de aardbei in mijn mond heb liggen.
Jasper zijn ogen glinsteren en zijn zachte lippen liggen tegen die van mij.
Hij bijt nog een stukje van de aardbei voordat zijn mond volledig bezit nemen van de mijne. Synchroon bewegen onze lippen. De zijne smaken nog naar de aardbei van daarnet en zijn lippen tasten mijn mond af.

Zijn handen liggen om mijn middel en heffen me van de stoel. Hij zet me dan neer op mijn bureau en gaat tussen mijn benen staan. Zijn handen halen het bloesje uit mijn broek en gaan vervolgens naar mijn blote rug.
Ondertussen heb ik mijn hand al rond zijn das gedraaid zodat ik hem dichter bij me kan krijgen. Zijn warme handen dansen over mijn rug en laten een spoor van tintelingen achter.
Maar dan verlaten Jasper zijn lippen de mijne en ik snak naar adem.

'Moeten we dit misschien gaan verder voeren in mijn kantoor. Zodat we een beetje privacy hebben.' Zegt hij zodat zijn lippen net over de mijne strijken.

'Ik-' begin ik mijn zin die wordt afgekapt door een geïrriteerde stem achter me.

'Jasper Antonio Serena Lorenzo Genovese Hamelot, ik denk wel dat ik je beter heb geleerd wat werken is dan wat je daar nu aan het doen bent.' Zegt de boze stem van achter ons.

'Ja moeder, het spijt me, ik heb alleen even een kleine pauze genomen.' Vertelt Jasper haar terwijl hij zijn kin op mijn schouder legt en me zo comfortabel knuffelt.

'Als ik hier niet zou zijn geweest was het zeker alles behalve kort gebleven. Dat kan ik al zeggen.'

'Moeder alsjeblieft, als er geen goede reden is dat je hier bent kun je dan alsjeblieft terug vertrekken zodat ik van mijn heerlijke pauze kan genieten.'

'Jasper hou je manieren, ik ben hier wel degenlijk met een goede reden. En dat is mijn zoon en mijn dochter een bezoekje brengen, want blijkbaar zijn ze nadat ze het huis hebben verlaten de weg terug verloren.'

'Het spijt me Christina, door alles dat de laatste tijd er aan de hand was ben ik het echt volledig vergeten.' Verontschuldig ik mezelf.

'Het maakt niet zoveel uit hoor meisje, maar vergeet het de volgende keer niet. Trouwens de tweede reden dat ik hier. Ben is dat ik jullie wou uitnodigen om iets te komen eten deze avond bij ons thuis. Als jullie kunnen, dat is.' Zegt ze met een glimlach.

'Natuurlijk, we zullen er zijn ik beloof het.' Zeg ik haar oprecht en dan verwisselen we nog enkele kleine woordjes en dan vertrekt ze.
Jasper zijn ogen glijden terug over mijn lichaam en hij likt zijn lippen.

'Waar bleven we?' Vraagt hij met een schorre stel dat als nog sexier maakte.

'Ik dacht dat we net gingen verhuizen.' Zeg ik hem met een knipoog en slaag mijn benen stevig rond zijn middel.
En dan hadden we inderdaad een niet zo korte pauze meer.

'S avonds als ik uit de douche ben gestapt en de handdoek om me heen had geslagen hoor ik Jasper net binnen komen.

'Oh vrouw, je hebt geen idee wat je met me doet.' Zegt hij grijnzend en komt naar me toe en steelt een kus van mijn lippen.
Maar ik duw Jasper weer ietsjes naar achteren en wrijf met mijn hand over mijn buik.

'Is er iets?' Vraagt hij ongerust en legt zijn warme hand op mijn voorhoofd.

'Nee alles is prima, ik krijg gewoon een beetje honger denk ik.' Vertel ik hem en ga even met de tandenborstel door mijn mond.

'Oke, ik kan nu ook even iets halen om te eten.'

'Het hoeft niet, ik ben echt oke. Ik wacht wel tot bij Christina.'

'Zeker? Ik bel het af als je ziek bent.'

'Daar heb ik echt geen nood aan het. Ik ga straks genoeg eten bij je mama.' Zeg ik hem geforceerd en leg de tandenborstel terug weg.
Ik moest alleen de jurk vinden die ik ga dragen.

Maar plots begin ik iets vreemd in mijn buik te voelen en ik weet gewoon als ik niet binnen de twee seconden bij de toiletten ben dat ik dan al de rest ga uitkotsen.
En dan als een vulkaan die een uitbarsting heeft spuit alles uit mijn mond en laat het een droge, zure mond achter. Ik lig naar de wc die is vol is gekotst en ik leg mijn hand op mijn buik.

'Ja moeder, Lena heeft hier net alles ondergekotste. Dus-... Ja, nee we kunnen inderdaad niet meer komen.' Zegt Jasper als hij belt.

'Ja moeder ik zal goed voor haar zorgen. Tot de volgende.' Hoor ik hem nog zeggen als ik opnieuw een opborreling voel komen.

'Engel, is alles inorde?' Vraagt Jasper voorzichtig als hij naar me toe komt en een fris washandje op mijn voorhoofd legt en de overgebleven kots even wegveegt.

Mijn antwoord is meet een grom, maar hij had het wel duidelijk gehoord.
Nee.