Lena

'Alex, wat ben je hier aan het doen?' de stem van Jasper klinkt verward, maar ook geïrriteerd en verveeld.

We staan op mijn kantoor en Jasper had opnieuw een momentje gevonden dat hij kon langskomen om me aan te hitsen. Zijn vingers liggen op de huid van mijn arm en zenden prikkels naar het diepe van mijn ziel. Zijn hoofd hangt naast dat van mij. Zijn zachte adem strijkt over mijn oor tot het een kietelend gevoel geeft.

'Ik ben blijkbaar degene die ervoor moet zorgen dat jullie geen seks hebben in het midden van deze tafel.' zegt hij terwijl hij naar ons kijkt me eens grijns.

'Zelfs al word je een papa, ik ga je nog steeds vermoorden.' mompelt Jasper en laat zijn hand van mijn arm glijden.

'Oh Jasper, je moet het niet verbergen. Ik weet wel dat je stiekem van me houd. Je moet gewoon kijken,' En uit het niets heft Alex zijn T-shirt op en hij pronkt met zijn afgetrainde buik, 'dit kun je gewoon niet negeren.'

Jasper zijn gezicht straalt pure woede uit. En nog ergere irritatie.
Hij fronst en begint dan met het eerste knoopje van zijn hemd.

Verdomme, ik kon mijn ogen nog afhouden van Alex zijn, ik moet toegeven, heerlijk lichaam. Maar als Jasper ook hier zijn lichaam zou te voorschijn zou halen dan zou ik het niet mee aan kunnen.
Misschien zou ik moeten ingrijpen, maar ik hou echt heel veel van Jasper zijn borstkas. Echt wel heel erg veel.

Jep, ik moet duidelijk ingrijpen.

'Jasper, ik denk niet dat striptease de reden is dat Alex is gekomen. Of om zijn liefde aan jouw te verklaren. En als dat wel het geval zou zijn dan moet ik je teleurstellen Alex, deze hete loempia naast me is al bezet. Zelfs getrouwd als je het je zou afvragen.' Ik geef ze allebei een tevreden glimlach.

'Sinds wanneer ben ik een hete loempia? Ik weet niet eens of ik dankbaar moet zijn met die bijnaam.' Jasper kijkt me vreemd aan.

'En sinds wanneer mogen we geen striptease houden met elkaar. Ik vind het leuk om te weten dat ik een heter lichaam heb dan hem. Wat trouwens sowieso is.' hij schenkt een plagende glimlach.

'Oh echt fucker, denk je nu echt dat dat wat jij een lichaam noemt heter is dan dat van mij. kijk er naar, dit is gewoon het werk van Michelangelo hemzelf. Dit is gewoon echt kunst.'

Ik kijk niet naar dat perfecte lichaam van hem. Nee, ik ga niet kijken.
Maar het is waarschijnlijk zo mooi met al die lijnen en-.

Lena, je bent een groot meisje je kunt zeker wel omgaan met het lichaam van je man.

Ik slik al mijn gedachten die door mijn hoofd vliegen in en kijk kort naar Jasper zijn ontblootte torso.
Ik ben zo gefuckt.

Jezus, natuurlijk heeft hij een perfect lichaam. Na al die jaren is het niet vermindert. En na al die verdomde jaren is nog steeds mijn reactie niet verandert.

Ik wil zijn borst aanraken, ik wil met mijn vingers over de lijnen van zijn buikspieren gaan.

Bloed stijgt naar mijn wangen en ik weet dat Jasper het alleen maar beter vind.

'Wat is jullie probleem. Als jullie hier allebei gaan lopen pronken met jullie modellen lichaam kan ik me niet concentreren. Dus doe allebei je kleren terug aan en dan kan Alex vertellen wat hij komt doen.' mijn poging om neutraal te klinken valt volledig in het water. Ik ben net een jongen in zijn puberteit, mijn stem moet echt stoppen met over te slaan.

'Ja echt Alex, stopt met mijn vrouw te proberen te verleiden. Dat is mijn taak,' Jasper bukt zich weer naar me toe en zegt zo zacht dat ik het alleen kan horen, 'En als je wilt liefje, je mag best straks aan deze veel belovende spieren likken.'
Al mijn lichaamsdelen vallen er echt in twee seconden af doordat ze geen bloed meer krijgen. Mijn arme wangen hebben alles in beslag genomen.

'Alex, wat kom je nu doen.' vraag ik met een geforceerde glimlach terwijl ik snel even naar de toilet wil lopen om om water op mijn gezicht te spatten.

'Ik word gek van Jade, ze is alleen nog maar gespannener. Als ze dat nog kan zijn zelfs. Het is echt vreselijk en ik moest gewoon even weg zijn. Dus ik dacht, laten we het verliefde koppeltje een keer gaan terroris- Ow wacht ik krijg een telefoontje.' Alex vist zijn gsm uit zijn broekzak.

'Jade, he lieverd... Wa... Jade, rustig... Wat, ik ben er direct... Blijf rustig en neem je moeder mee... Ik kom naar het ziekenhuis.' Alex was al naar de lift aan het hollen terwijl wij niet eens doorhebben wat er aan de hand is.

'Alex, wat is er gebeurd?' Jasper moet niet twee keer nadenken voordat hij achter Alex loopt naar de lift.

'Is er iets met Jade?' mijn bezorgdheid overstemt al de andere gevoelens die ik nog geen minuut eerder voelde.

'Ze... Ze... De baby komt er aan.' mompelt hij volledig van zijn melk.

En dat was mijn teken dat ik ook moest recht springen en me moest haasten naar de lift.

Jade haar schreeuwen waren al te horen vanaf het gangpad. Ik weet zeker dat ik Alex nog nooit zo snel heb zien lopen.

Hij loopt de kamer binnen en gaat direct naast Jade staan.

'Mijn schatje, alles gaat goed komen. Jezus, je gaat mama worden. Ik ga papa worden. Wat the fuck, we gaan ouders worden.' ratelt Alex en neemt Jade haar hand vast.

'Alex hou op met te zeiken. Zorg dat ik pijnstillers krijg.' sist ze boos.

'Dokter, zorg voor pijnstillers!' roept hij met een luide stem.

'En stop met roepen. Auw alles doet pijn. Mijn benen en mijn rug.'

'Alles komt goed schat, gewoon even doorbijten.'

'Oh man, ik ga je zo die ene test laten doen waarbij jij deze pijn voelt. Dan durf je nooit meer zoiets idioots te zeggen.'

'Schatje, ik zou alles doen om je pijn weg te nemen.'

'Ja, maar dat doe je niet. Dus stop met liegen!'
Ik kijk kort naar Jasper die naast me staat. Hij lijkt dit hele gebeuren best grappig te vinden. Ik vind het persoonlijk wel een beetje erg voor Alex, maar ach zijn bekken worden niet half gebroken dus ik begrijp Jade wel. En dan scheurt Jade haar schreeuw weer door de ruimte.

'Dokters, pijnstillers we hebben ze echt nodig.' Alex kijkt wanhopig om zich heen.

Enkele minuten later komt de vroedvrouw met een verpleegster in de kamer.

Ze kijken naar haar opening en zeggen dat het meer is dan tien centimeter is dus dat ze haar gaan klaarmaken voor de bevalling.

'Jade, je zult het geweldig doen. Echt waar, je bent zo geweldig, zo prachtig. Ik hou echt van je.'

'Alex ga weg!' roept ze door haar schreeuwen terug.

'Wat?' Alex is verbaasd en een frons ontstaat tussen zijn wenkbrauwen.

'Ik wil niet dat je me op deze manier ziet. Ik zie er lelijk uit!' met halve snikken en schreeuwen gaat ze door haar vlaag.

'Wat nee, je ziet er nooit lelijk uit. Wie heeft je dat verteld.'

'Alex, ik ben fucking kind aan het baren klootzak, dus als ik er nu niet lelijk uit zie dan weet ik het niet. Lena, kom alsjeblieft.' haar ogen vol tranen reikt ze voor mijn hand.

Ik knijp ik Jasper zijn hand en ga vervolgens naar Jade die op het bed haar adem en haar pijn onder controle probeert te houden.

'Jade,je doet het echt goed.' zeg ik haar en glimlach kort.

'Ik wil gewoon van die buik af en een kindje in mijn armen houden.' zegt ze en sluit voor een seconde haar ogen vermoeid.

'Het komt wel goed, nog even en alles is terug normaal. Maar dan met een kindje erbij.' zeg ik met een glimlach.

En dat is er dan. Na een uur en drie kwartier komt er een gezond meisje uit Jade.

'Alex, hoe wil je haar noemen?' Jade haar gezichtsuitdrukking is compleet veranderd. Het is nu vol liefde en tederheid als ze naar het schattige kindje kijkt.

Alex gaat naast haar staan en neemt haar van Jade over. Hij fluistert allerlei lieve woordjes tegen hun kindje en strijkt zacht over het kindje haar wang.

'Lila. Ik zou haar Lila noemen.' zegt hij met een zachte stem.

'Perfect, Lila is perfect.' antwoordt Jade en haar ogen kijken naar het tafereel van Alex met hun kindje in zijn armen.

Jasper neemt mijn hand en leidt me uit de kamer.
We gaan zitten op een bankje in de gang en Jasper neemt me op zijn schoot.

'Ik hoop dat wij dat ook ooit zullen zijn.' mompelt hij en drukt een kus op mijn schouder.

Jasper wilt kinderen, niet dat het onverwacht is, maar ben ik er klaar voor? Ben ik klaar om nog een leven onder mijn hoede te nemen? Ben ik klaar voor een ander leven te beschermen met dat van mij? Mijn hart te geven aan iets zo kleins, zo onschuldig als een kind?

Ben ik klaar of een moeder te zijn? Om een madre te zijn? Om een kind te baren?