Lena

Mijn benen zijn verwikkeld in de dekens van ons bed. De zon schijnt door de ramen en verlichten de slaapkamer. Hij verlicht de grijze dekens en Jasper zijn slaperig gezicht. Het is bijna drie maanden geleden dat ik dit gezicht kon zien. Dat ik zijn warmte kon voelen en de rust die hij bracht. Gisteren had hij me gekust en 's avonds had hij me naar huis gereden. Van het moment dat we beide waren uitgestapt had Jasper me tegen hem aangedrukt. Zijn lippen begerig op de mijne gelegd en het begin ingehuldigd van een passie volle nacht.
We hadden niet veel gesproken alleen af en toe kwamen onze lippen van elkaar om elkaars naam uit te brengen.
En hoe geweldig de nacht ook was geweest, ik lig hier nu. Vol vragen en lege antwoordvelden. Wat als Jasper straks terug naar zijn werk vertrekt? Wat als dit weer een loze belofte is?

Plots springt er iets warm en knuffelaar op het bed. En gaat tussen mij en Jasper in liggen.

'Oscar, hoe gaat het jongen? Ik heb je gemist gisteren. Heeft Valerio goed voor je gezorgd?' Vraag ik terwijl ik hem aai achter zijn lange zwarte oren.
Er klinkt een kreun van achter Oscar en de lach kan ik niet inhouden.

'Engel, waarom ben je plots harig en actief geworden? En klein?' Mompelt hij van achter Oscar.

Voordat ik iets kon zeggen is Oscar al omgedraaid en begint Jaspers gezicht af te likken met zijn kwijlerige tong.

'Oke, hond, ik heb je gezien, stop maar met me af te likken.' Jasper heeft zijn hand tegen de hond zijn snuit gelegd en probeert zich te bevrijden van de vele hondenkussen.
Mijn lach klinkt luid door de ruimte en ik kan het niet laten om hem even te laten sukkelen.

'Oscar kom eens hier.' Zeg ik vrolijk en Oscar komt onmiddellijk op mijn schoot liggen.

'Waarom luistert hij wel naar jouw.' Verdwaasd kijkt Jasper hoe Oscar zich gemakkelijk op mijn schoot heeft genesteld.

'En waarom heeft hij mijn plek gestolen. Ik heb het enige mannelijke wezen dat op je schoot mag liggen.'

'Hij heeft mijn hart verovert toen jij het in de steekt had gelaten. Het is dus eigenlijk je eigen schuld, niet? Heb je er al over nagedacht hoe je terug op mijn mensen-die-ik-leuk-vind-lijst kunt komen?' Vraag ik en hoe mijn gezicht in een neutraal mogelijke manier.

'Dat heb ik deze nacht gedaan.' Mompelt hij en legt zijn hoofd terug op zijn kussen en sluit zijn ogen weer.

Ik zucht en rol Jasper uit het bed.

'Oscar kan best je plaats nog wel even bezet houden. We vinden het allebei niet erg.'

'Maar ik ben moe en ik krijg het koud zonder jouw.' Jammert hij.

'Wel daar had je drie fucking maanden eerder over moeten denken toen ik het koud had zonder jouw.'

'Het spijt me, echt, mag ik nu terug in het bed?'

'Nee Jasper, je bent bijna drie maanden lang super bot tegen me, negeert me de helft van de tijd en dan plots neem je me mee naar je kantoor verontschuldigd je voor allerlei dingen en praat over dingen waar ik niet eens van weet waarover het gaat. En ik ben het zat. Vertel me wat er nu echt aan de hand is of je kunt terug gaan slapen in je kantoor.'

'Prima, ik zal het je vertellen, maar mag ik dan wel terug bij je komen liggen. Drie maanden zijn inderdaad lang en ik heb je wel echt gemist.'
Met een zucht knik ik en leg Oscar naast mijn benen en leg mijn hoofd op Jasper zijn gespierde borst.

'Heb je het comfortabel gemaakt? Ik weet wel dat je me ook hebt gemist.' Zegt hij plagend en kust me op mij kruin.

'Vertel op en dan zal ik zeggen of ik je heb gemist of niet.'

'Wel die nacht op dat feest je van Stefano Rizzuto toen mijn mannen waren binnen gevallen en komaf hadden gemaakt met die klootzak. Het was omdat hij in een huis van de familie was binnen gedrongen en iedereen had vermoord die er rondliep. Mannen, maar ook vrouwen en hun kinderen. Zelfs de bedienden werden niet gespaard.'

'We waren binnengevallen en een massamoord gedaan omdat hij en al die andere fuckers het verdienden die er binnen waren. Ze waren allemaal even schuldig aan de dood van mijn familie. Ik hoopte gewoon dat jij naar buiten zou zijn. Wachtend tot we konden vertrekken en dat jij al die dingen niet zou moeten zien. Ik wou het je besparen al die pijn. Al die horror. Wanneer ik je hoorde schreeuwen, ik denk echt dat mijn hart stilstond. Het ergste was nog dat het een van mijn eigen mannen was die je aan het betasten was. Ik kon niet helder nadenken en schreeuwde allerlei dingen over respect dat ze moesten tonen. Het enige dat ik op dat moment dacht was jouw wegkrijgen van die plek, van die pijn, van die gevaarlijke hongerige mannen. Dus ik nam je naar huis, naar de enige plek die ik veilig kon maken voor je. Naast mijn zijde. Die nacht had ik de heletijd wakker gelegen en fuck ik kon niet eens denken aan slapen zolang er een gevaar was voor je. Die ochtend vertrok ik vroeg naar de familie. Duidelijk moest ik praten over hun gedrag tegenover hun volgende madre. Maar toen ik daar kwam kreeg ik op mijn dak dat jij meer in de familie zou betrokken moeten worden. Ze vonden dat het niet hun schuld was omdat ze nog nooit mijn vrouw hadden gezien. Ze vonden als jij de volgende madre zou worden dat jij mee voor de familie zou moeten zorgen. En dat kon ik niet, de familie is... Is gewoon alles waartegen ik je wil beschermen. Ik wil niet dat je de pijn meemaakt, al de ruzies moet aanzien, de geweren moet zien, het bloed moet aanschouwen. Ik realiseerde dat ik je door hel zou moeten laten gaan voor de rest van je leven als ik je dicht bij me zou houden, maar dat je ook een rustig en gelukkig leven kon hebben als je mij zou haten,' humorloos lacht hij, 'die keuze had ik snel gemaakt. Maar je hebt geen idee waar ik doorheen ben moeten gaan elke keer dat ik je zag huilen, elke nacht dat ik wist dat je alleen zou zijn in dat immense huis, elke keer dat ik moest zien hoe je dicht bij me probeerde te komen. Ik weet dat je nog steeds niets met de familie te maken wilt hebben, maar ik ging dood. Bij elke poging die je deed om iets of wat me te raken. Het was vreselijk. Al die mannen en vrouwen die nog maar iets of wat interesse in je toonde, ik had voor elk tiental martelmanieren bedacht. Ik weet dat ik echt een klootzak was, ik weet dat je me haat en ik weet heel zeker dat ik geen tweede kans verdien. Maar Lena, het kan me niet schelen wie er jouw iets probeert te doen, want ik zal ze vermoorden voordat ze bij je geraken en nog maar een haar kunnen verpesten.'

Mijn handen die nu gevlochten zijn met die van Jasper passen volkomen. En hoe irritant hij ook is, hoe idioot, hoe klote hij ook doet. Ik denk niet dat ik ooit zonder hem kan.

'Jasper, ik beloofde om je vrouw te zijn en ik wist wat het inhield toen ik voor die priester "ja" zij. Ik zal je madre zijn en je vrouw, ik zal je engel zijn en je koningin. Je moet het maar vragen en ik zal aan je zijde staan.'