Lena

Het geluid van een  klikkende balpen galmt door mijn stil bureau.

Wanhoop heeft mijn lichaam over genomen.
Niets heeft geholpen en het duurt nu al een maand. Of misschien zelfs iets meer. En Jasper is nog steeds afzijdig, hij is nog steeds 's avonds niet thuis en 's ochtends vertrokken. Hij spreek alleen af en toe en kijkt me zo min mogelijk aan. Zijn eten wordt gebracht door Georgia en ik ga tijdens lunch meestal naar Max.  Hij vind het tenminste niet erg om met me te praten.

Ik heb alles geprobeerd, ik heb tegen hem geroepen, ik heb voor hem gehuild, ik heb hem geprobeerd te kussen, ik heb hem gesmeekt en ik heb opnieuw geroepen.
Mijn Jasper is weg en ik weet niet wat moet doen om hem terug te krijgen.

'Lena, meid. Waarom neem je je gsm niet op? Weet je wat ik allemaal heb moeten doen om je te vinden? Ik heb je op je gsm moeten bellen en naar je huis en dan ook nog naar Jasper.' Jade komt mijn kamer binnenvallen.

'Jade, wat kom jij doen? Jij moet in je bed liggen, ben je vergeten dat je hoogzwanger bent?' Snel sta ik recht en leg mijn hand om haar middel zodat ik haar kan ondersteunen.

'Nee, ik wil niet altijd opgesloten zitten in dat huis. Alex zit me de heletijd te betutten en ik kan het niet uitstaan. Ik wil gewoon even vrij zijn. Dat kindje gaat ook al mijn vrijheid afnemen ik weet het. Kun je vandaag iets met me gaan doen?' smeekt ze me.

'Jade, ik weet het niet hoor. Ik heb veel werk en Jasper heeft me misschien nodig.' stamel ik onzeker.

'Lena,alsjeblieft. Ik zal het vragen aan Jasper, maar alsjeblieft-'

'Jade, je kunt beter naar huis gaan. Ik wil geen problemen met Alex.' Jasper zijn stem is stevig en zeker zoals altijd.

'Jasper? Maar... ik dacht dat je niet sprak met Lena. Waarom moet je nu mijn dag komen verpesten.' pruilt Jade.

'Jade, je bent geweldig, maar ik kan het echt niet toestaan dat je weggaat. Alex gaat me proberen te vermoorden nadat hij naar de politie heeft gebeld voor een ontvoering.' Jasper is in mijn kantoor gekomen en neemt Jade bij de arm.

'Jasper ik smeek je, gun me één dag.'

'Jade, het is niet aan mij.'

'Jasper,' ik kom tussenbeide, 'ze is zwanger niet een kreupel.'

'Lena, hou je erbuiten.'

'Jasper, jíj moet ophouden met je te moeien.' Antwoordt ik kwaad.

Jasper lijkt verbaasd na mijn uitspatting.

'Wat the fuck, Lena. Als je zo nodig een ruzie wilt beginnen doe dat dan maar een andere keer. Het draait niet altijd om ons.' spuwt Jasper en loopt dan terug in zijn eigen bureau.

'Wel, dat was heftig. Misschien hebben jullie wel gelijk, maar een ijsje kunnen we toch wel gaan eten. Ik zie je nooit meer.'
Ik kijk haar met een glimlach aan.

'Laat me mijn tas nemen. Ik heb er eigenlijk ook wel zin in.'

De ijsbar is niet ver van Jasper zijn kantoor en het ijs is er geweldig. Jade zit voor me en vertelt me over hoe overbeschermend Alex is en dat ze niet zo goed meer slaapt met haar dikke buik.

Ik vind het niet erg om ernaar te luisteren. Het is fijn om even niet aan mijn eigen problemen te moeten denken.

Na een uurtje parkeert de auto van Alex zich voor de ijsbar.

'Wel, ik denk dat ik maar eens moet gaan. Bedankt Lena, ik vond het echt leuk.' ze schenkt me een glimlach en we wisselen snel nog een knuffel.

'Ik ook, maar beloof me dat je het voorzichtiger gaat doen. Ik ken je en ik weet dat je het waarschijnlijk niet gaat doen maar wees voorzichtig. Alsjeblieft.'

Jade lacht.

'Altijd meid.' zegt ze en zwaait nog even voordat ze in de auto stapt.

Het is ook tijd voor mij om terug te gaan, maar daar zie ik vrij hard tegen op. Maar ik ben niet van plan om zomaar mijn hoofd te laten hangen.

Ik wandel uit de ijsbar en ga richting het kantoor. Voordat ik naar binnenga neem ik nog het genoegen om van die heerlijke koffie te kopen van de overkant.

Vanaf het moment dat ik in het gebouw stap komt er al onmiddelijk een meisje van de receptie naar me toe lopen.

'Mevrouw Hamelot, meneer Hamelot wilt u zien. Onmiddellijk.' zegt ze nerveus.

'Dank je, ik zal er direct heen gaan. Trouwens je mag me Lena noemen.'
Haar schouders ontspannen en ze lacht.

Ik ga naar de lift en druk op de knop van de bovenste verdieping. Ik kijk nog snel op mijn gsm en zie dat Jade me inderdaad had gebeld.

'Oh Lena, Meneer Jasper heeft je dringend nodig. Hij is een beetje prikkelbaar. Ik waarschuw je al maar.' Georgia kijkt me voorzichtig aan.

'Dank je wel, en zal hem zorgvuldig behandelen.'

Ik open de deur voor naar de vergaderzaal te gaan en ga vervolgens naar de hal die naar mijn en Jaspers kantoor leid.

Ik zet mijn mijn tas en mijn koffie in mijn eigen kantoor en ga dan naar Jasper zijn kantoor.
De deur is dicht en ik veeg mijn haren uit mijn gezicht.

Veel erger dan het al is kan het niet worden.
Mijn knokkels raken het hout van zijn deur twee keer en ik wacht geduldig op een antwoord. Nu is waarschijnlijk niet het moment om hem te tergen.

'Kom binnen.' het is meer een grom dan een antwoordt en ik hou al mijn gevoelens in toom.
Ik wil anders niet weten wat er gebeurd.

Met klamme handen duw ik de hendel naar beneden en stap zijn kantoor in.

Jasper zit niet achter zijn bureau zoals gewoonlijk, maar in een van zijn sofa's. Hij staart naar een glas whiskey.

'Lena kom naar hier.' Jasper zijn stem klinkt hees en er kruipt een bezorgd gevoel over me heen.

'Jasper, je kunt het ook vriendelijk vragen. Ik heb trouwens nog werk te doen. Ik zoek nog naar huis te gaan voor drie uur in de nacht.' zeg ik scherp en stap naar hem toe.

Als ik bij hem ben en op het glazen tafeltje ga zitten kijkt Jasper naar me op. Zijn ogen zijn donkerder dan normaal en ze zien er leeg uit.

'Wil je dat ik een glas water voor je ga halen? Misschien moet je water drinken in de plaats van dat.' ik knik naar de zware alcohol die op de tafel staat.

'Dat is niet waarom ik je hier heb laten kopen. Ik... weet,' het lijkt wel of hij niet goed op zijn woorden kan komen, 'dat we door een... moeilijke periode gaan. Ik zou je daarom iets willen geven.'

Hij aarzelt opnieuw.

'Het is omdat ik vind dat je meer... privacy moet krijgen en omdat ik wil dat je weet dat ik je vertrouw.' Hij wrijft over zijn stoppelbaard.

'Het gaat hier niet over privacy. Ik wil jouw, waarom begrijp je dat niet. Heb je eigenlijk geluisterd naar iets dat ik je heb verteld. Ik wil dat het terug goed komt tussen ons. Ik wil dat je tegen me praat. Ik wil je 's ochtends zien als ik opsta. Ik wil je 's avonds zien als ik eet.' gefrustreerd haal ik mijn handen door mijn haar.

'Ik kan je niet meer geven dat ik nu doe.' mompelt hij en opent de de deur en gaat naar de lift.

We wachten in stilte tot de lift openschuift.

De spanning tussen ons is is tastbaar zelfs zo tastbaar dat ik er een lepel in kan steken.

'Je moest niet zo grof zijn tegen Jade. Ze wordt een moeder, je moet haar echt niet verstikken.' zeg ik stil bijna als een fluistering.

'Ik wil alleen het beste voor haar.' mompelt hij en draait zich wat van me weg.
En ontstaat weer een vreselijke stilte en ik prul met mijn korte jumpsuit.

'En voor mij dan? Wil je dan niet het beste voor mij.'

'Waarom schuif je al de schuld in mijn schoenen?'

'Dat doe ik niet! ik probeer te begrijpen wat er in godsnaam mis is met jouw.'
Jasper snuift en stapt uit de lift die blijkbaar al was gestopt.

Ik sluit mijn ogen en zoek naar mijn ademhaling, naar mijn rust.

Als ik uit de lift stap en Jasper en Max zie praten wil ik mijn hoofd door het eerste het beste raam slaan.
We staan in de parkeergarage, het is er donker maar er is net genoeg verlichting om de grootste delen te kunnen zien.

Net zoals Jasper zijn mustang, de auto's van de werknemers en gasten en dan die zwart glanzende aston Martin.

'Jasper van wie is die auto?' vraag ik al bang voor het antwoord.

'Het is voor jouw.' zegt hij en geeft me de sleutel.
Ik staar hem aan en zucht dan. Verslagen.

'Waarom?'

'Lena, dat heb ik je boven verteld. Ik ga terug naar mijn kantoor. Ik heb nog veel werk.' En hij is opnieuw vertrokken.

'Jezus Jasper, met en simpele Volkswagen golf was ik ook blij geweest.' roep ik als ik de pracht auto nog een keer bekijk.