Lena

Het is zeven uur in de ochtend en Jasper en ik rijden de oprit van ons huis op in Oklahoma. Na wat er gisterenavond was gebeurd heeft Jasper me onmiddellijk naar de luchthaven gereden.
En nu zijn we in de garage onder ons huis en verlaat Jasper zijn bezorgde, gepikeerde blik mijn gezichtsveld niet.
De tassen heeft hij in één hand en mijn hand heeft hij verborgen in zijn andere hand.
Hij leidt me door het huis zonder een moment te stoppen. In de slaapkamer laat hij de tassen in de hoek staan en neemt me mee naar de douche. Hij pelt zorgvuldig de jurk van me af en trekt zijn eigen pak uit. Hij zet de kraan van de douche open en ik voel lauwe waterdruppels op mijn lichaam belanden.
Jasper gaat verder met het uitkleden van mijn lichaam terwijl ik mijn vingers al achter de elastiek heb gezet van zijn ondergoed.
Het volgende moment sta ik onder de douche en komt het warme water op me neer gekletterd. Jasper zijn armen zijn om me heen geslagen en ik voel zijn borst rijzen en dalen. Zijn lippen drukken om mijn kruin en met een zucht laat ik mijn hoofd tegen zijn borst leunen.

Vanaf het moment dat we in het vliegtuig zaten heeft Jasper al geen woord gesproken. Zijn aanwezigheid geeft me een gevoel van veiligheid. Zijn tedere aanraking geeft me rust. Woorden heb ik momenteel niet nodig.
Ik wil gewoon bij hem zijn en slapen.
Zo veel slapen en terug opstaan wanneer al deze rommel voorbij is. Wat wil graag dat dit voorbij is. Het moorden, de ontvoeringen, de pijn.

Een koud gevoel doortrekt door mijn botten. Jasper heeft me losgelaten en de douche staat af. Dan krijg ik de stof van een zachte handdoek over me heen en ik slaag mij armen erover heen zodat ik meer warmte kan vasthouden.

Jasper kijkt me pijnlijk aan en draait zich dan om. En verlaat de badkamer.
Verbijsterd kijk ik hem na.
Wat gaat hij doen?
Jasper komt terug met ondergoed en een slaapjurk die ik kan aantrekken. Hijzelf heeft een simpele onderbroek aangetrokken.
Hij heeft nog een andere handdoek vast en veegt enkele druppels van mijn gezicht en strijkt een lok aan de kant.
De hele tijd volgen mijn ogen al zijn bewegingen. Ik zie hoe zijn spieren bewegen. Ik zie hoe zijn vingers krommen. Ik zie hoe zijn mondhoeken af en toe naar boven bewegen. Ik zie hoe zijn ogen vijvers vol zorgen zijn.

Jasper neemt een kam en laat die met uiterste voorzichtigheid door mijn haar gaan. Hij kamt knoppen uit mijn haar en legt al het haar vervolgens over één schouders. Zijn lippen strijken licht over mijn schouder en mijn nek. Maar ze raken nooit. Er ontstaat geen vuurwerk. Geen vonk.
Er is alleen die eeuwige aantrekking.

Ik trek dan mijn kleding aan en volg Jasper naar onze kamer.
De blinden zijn zo goed als dicht gedaan en er schijnen nog enkel stralen zon door de ruimte.
Het bed ziet er heerlijk uit als een verlossing.
En snel ga ik er op liggen. Jasper zijn lichaam komt na dat van mij in het bed geschoven. Hij plaatst zich achter me en onmiddellijk verwarmt hij me. Zijn arm slaat hij om mijn middel en ik draai me naar hem om.
Onze voorhoofden raken elkaar licht en onze neuzen gebruiken dezelfde lucht. Onze lippen verbonden op een onzichtbare manier.

Ik leg mijn hand op Jasper zijn kaak. Zijn scherpe, strakke kaaklijn. Ik strijk met mijn vingers over zijn huid naar zijn zwarte wenkbrauw en vervolgens over zijn neusbrug te laten gaan. En te stoppen bij zijn roze lippen.

Ik laat mijn hand zakken tot het tussen ons in ligt.
Jasper legt zijn hand naast die van mij en onze vingers raken elkaar. En op die manier ben ik in slaap gevallen.

Jasper zijn bewegingen maken me wakker. Het kan niet veel later zijn dan tien uur. Mijn ogen zijn nog zo goed als toe en Jasper sluipt rond in onze kamer. Hij neemt enkele kleren en verdwijnt ook nog enkele minuten in de badkamer en dan vertrekt hij. Als een dief in de nacht. Als een ouder die de loopt van schaamte doet.
Ik hoor hoe zijn auto in de kelder opstart en dan niets.
Ik voel geen warmte, geen veiligheid, geen rust.

Jasper is vertrokken.

Ik probeer nog een beetje te slapen, niet dat het nog iets uithaalt natuurlijk. Om elf uur loop ik in de keuken rond op zoek naar iets dat ik kan eten. Terwijl ik een kom cornflakes vul en mijn glas met sinaasappelsap denk ik na wat ik kan doen. En dan dringt het tot me door dat ik kan doen wat ik wil.
Ik neem mijn glas en mijn kom en plof neer op de heerlijk zachte zetel.
Ik zap even door allerlei posten en besluit dan gewoon Netflix op te zetten.
Ik kijk opnieuw al de films van Twilight en kijk ook de star trek serie. En tegen de avond voel ik me al veel beter. Ik loop dansend rond in het huis en zing mee op de belachelijkste muziek. Tegen zes uur begin ik te koken. Ik maak mijn heerlijke spaghetti bolognaise met verse saus. Op de achtergrond hoor ik Jim Croce zijn time in a bottle. Ik zing mee met het liedje terwijl ik door de saus roer en de tafel dek voor twee. Om tien voor acht zit ik aan de tafel en scrol door mijn afbeeldingen. Dat doet me eraan denken dat ik nog een keer moet afspreken met mijn vriendinnen. Tegen half negen ben ik koude spaghetti aan het eten en tegen twintig na tien heb ik alles terug opgeruimd en de restjes in de koelkast gezet.

Ik besluit The great Gatsby te kijken. Ik lach en ik huil en al mijn gevoelens zijn een grote warboel. Typisch hoe ik ben al ik naar films kijk.
Serieus als Jasper niet snel thuiskomt dan ga ik nog Big Hero 6 kijken en dan is het serieus afgelopen met me. Ik ga waarschijnlijk moeten huilen doorheen de hele film.
Ik wacht nog even terwijl ik the great Gatsby even laat bezinken. Ik word echt te snel emotioneel door films.
Ik wandel een paar keer doorheen het huis en zie dat boven ook de purper sfeerverlichting is aangesprongen.

Na ik een paar paranoïde momentjes heb meegemaakt en de deuren en ramen drie keer heb nagekeken of ze op slot waren besluit ik dat het tijd is voor big Hero 6.
Ik heb liever een emotionele crash dan een hele avond tegen niemand te praten en met een keukenmes te zitten rondlopen.

En in een van mijn huilbuien van ik in slaap. Om de volgende ochtend wakker te worden in een wonderlijk zacht bed.
Ik open mijn ogen en mompel een goede morgen tegen Jasper.

Maar als ik dan mijn ogen open zie ik niets.
Niets buiten een leeg bed.

Jasper is al vertrokken.
Op het nachtkastje ligt een papier en neem het vast.

Lieve Lena,
bedankt voor de spaghetti die in de koelkast stond, maar ik heb er nog niet van kunnen eten. Vandaag op het werk zal ik er zeker van genieten. Ik ben al vertrokken omdat ik veel werk heb liggen en zal daardoor deze avond ook laat terug komen. Neem vandaag nog een dagje verlof zodat je goed kunt uitrusten en morgen kun je dan fris terug beginnen. Blijf deze avond niet op voor me.

X Jouw Jasper

Ik lees de brief twee maal en zucht.