Jasper

Er drupt bloed van het keukeneiland waar ik Lena enkele minuten geleden op heb gelegd.
Carlo loopt de hele tijd voor mijn voeten terwijl ik al op zoek ben naar de windels. Als Lena me niet zou nodig hebben had ik hem al lang neergeschoten.

'Heb je ze al gebeld?' vraag ik tussen mijn tanden door.

'Aya wordt gebracht door Alex. Hij zei iets over Jade.' vertelt Carlo gehaast en bekijkt de wond nog een keer.

'Shit, al haar gezever is wel het laatste dat ik nu kan gebruiken.' mompel ik en duw hem bij haar weg.

'Ga water halen.'

'Ja, meneer.'

Wanneer hij weg ik duw ik mezelf recht.

'Engel, de pijn zal bijna over zijn. Blijf gewoon wakker. Alles komt goed met je, we moeten je in slaap brengen.'

'Het doet pijn.' mompelt ze en haar hand die bebloed is zwaait in mijn richting.

Ik neem haar hand stevig vast in de hare en druk er een kus op.

Ik wist het.

Ik had nooit op met dat domme idee akkoord moeten gaan.

Lena wou zoals gewoonlijk niet de persoon zijn voor wie ik alles aan de kant zet. Zelfs de familie. Ze wou niet in de weg staan.

Mijn liefelijke Lena, waarom wil je me altijd beschermen?
Waarom moest je die belofte breken?
Het is mijn schuld.

Alles is mijn schuld.
Het is mijn schuld dat we eerder waren vertrokken.
Het is mijn schuld dat we naar dat gebouw reden.
Het is mijn schuld dat die klojo uit het gebouw kon lopen.
Het is mijn schuld dat ik niet voorzichtiger was.
Het is mijn schuld dat Lena is neergeschoten.

Ik weet dat ze oké zal zijn. Ik weet dat Aya een van de beste dokters is die we kunnen hebben. Ik weet dat er over een maand niets meer aan te zien zal zijn behalve een litteken. Ik weet dat ze mij hier de schuld niet van geeft. Maar ik was dom en deed dingen waar ik niets eens over moest nadenken.

En toch ben ik niet boos op haar, hoewel ik dat misschien zou moeten zijn omdat ze zo ondoordacht gewoon naar buiten liep. Ik voel geen enkel slecht gevoel over haar. Ik ben alleen... trots of misschien verward.

Ze toonde geen enkel stukje angst. Ze liep naar buiten om mij te redden. Dat toont hoe loyaal ze is. Hoeveel ze om me geeft. En zelfs wanneer ze wist dat ze geraakt zou worden bleef ze naar me toe lopen. Zelfs na haar val probeerde ze terug recht te raken. En dat was het moment dat ik wist dat in al de jaren dat ik hier rondloop op deze aarde het de beste keuze van me was geweest om met haar te trouwen. Of van haar te houden. Omdat ze mijn engel is. En niemand verdient het om te weten waarom ze mijn zwakte is. Want voor al de rest is ze een koningin. Een koningin die niemand nodig heeft om recht te staan. Een koningin met haar kin omhoog, haar gedachten ijzersterk en haar lichaam bloedmooi. En samen als koning en koningin zullen we ons rijk regeren.

Samen.

Als één.

De deurbel gaat en ik roep dat Carlo de deur moet gaan opendoen.
Eerst komt Aya binnengelopen. Ze is gehaast en roept enkele dingen die ze nodig heeft. En die herhaal ik dan tegen Carlo.
Ik ga mijn Lena nu niet alleen laten.

'Lena, kijk me even aan.' Zegt ze tegen mijn engel en schijnt met een lampje bij haar ogen.

'Oke, meid even volhouden. Dit zal niet lang duren en dan kun je gaan slapen.'
Lena doet iets met haar hoofd dat lijkt op een knikje.
Aya draait zich even weg om Jade en Alex wat dingen te vragen en ik leg mijn hand tegen Lena's wang. Ik breng mijn hoofd naar haar oor en fluister wat lieve woordjes die zij alleen kan horen.
Over hoe sterk ze is en dat ze haar kracht draait aan een koninklijke mantel. Dat ze een engel is, een prachtige engel. Dat ze mijn engel is.
En dan is Aya er terug met het verdovingsmiddel.

Aya had gevraagd of ze een plaatselijke verdoving mocht gebruiken, maar dat weigerde ik. Lena moet niet horen hoe er een kogel uit haar been wordt gehaald.

Na de operatie draag ik Lena naar de kamer en leg haar neer op het bed. Er is nu een windel op haar been. Morgen gaan we naar het ziekenhuis om te kijken of de kogel haar been heeft geraakt. Nu laat ik haar slapen. Ga nog even naar beneden om mijn vrienden uit te laten en te zeggen tegen Alex dat hij aan Max moet laten weten om morgen mijn plaats in het bedrijf even over te nemen.
Jade had zo nodig moeten zeggen dat ik beter op Lena moet letten. Dat ze niet wou dat ik weer helemaal eng werd.

Als ze weg zijn laat ik een opgeluchte zucht en ga naar boven. Ik trek mijn kleren uit en haal mijn joggingbroek uit de kast, ik laat me gerust naast Lena in het bed glijden en kruipt tegen haar aan.
Haar lichaam voelt warm aan tegen mijn naakte borst en ik nestel mijn neus in haar haren. Snuif haar geur op en laat me dan rustig in slaap wiegen.

Ik had gelijk de dagen vlogen voorbij en in de kortste keren was Lena af van haar gibs en was alles dat je nog kon zien een lelijk litteken, maar zelfs dat maakte haar prachtig. Het maakte haar zelfs nog mooier. Een engel die uit de hemel is gevallen omdat ze te veel zorgde voor de duivel. En haar littekens draagt ze als parels en vol trots. Ik krijg alleen maar meer respect voor haar daardoor.
Zelfs nu ander halve maand geleden is ze opnieuw de vrolijke, vriendelijk, prachtige vrouw die geconcentreerd achter haar computer zit.
Ik sta tegen haar deurpost geleund en bekijk haar grondig. Lange zwarte lokken waar ik graag mee speel. Mooi slank gezicht dat ik al helemaal heb geproefd. Blauwe ogen die bijna grijs zijn. Roze lippen die ik maar al te graag wil kussen. En haar zijde zacht lichaam dat ik altijd om me heen wel voelen.

'Weet je Jasper,' klinkt haar stem plots,' ik vraag me af er melk aan mijn bovenlip hangt, want het is best ongemakkelijk hoe je daar staat.'

Heej lieve lezers,
Ik heb een spijtige mededinging. Ik ben vanaf vandaag (31/7) tot 9/8 op kamp. Ik weet dus niet wanneer ik zou kunnen uploaden. Ik zal dus alleen uploaden als ik kan en als ik tijd heb om er een te typen. Maar geen nood na de negende wordt alles weer zoals het was.

Lots of Love
Hanna862x