Lena

Ik word 's ochtends wakker van licht dat plots in de kamer stroomt. Grommend draai ik me om en trek het deken over mijn hoofd heen, in de hoop dat ik me kan verbergen voor de felle zon en nog net iets langer in mijn bed kan liggen.

Een gewicht zet zich naast me op het bed en het trekt aan mijn deken.

'Jasper, nog vijf minuutjes. Misschien tien.' Mompel ik en draai me van hem weg.
Er klinkt een bekende grinnik uit Jasper zijn keel en hij trekt aan het deken. Dan juist op het moment dat ik mijn ogen weer wil sluiten schreeuwt er een stem van beneden voor me.

'Wel, blijkt dat ik niet de enige ben die je mist. Ik zal al maar naar beneden gaan voordat ze helemaal gek worden.' lacht hij en kust me nog eerst op mijn voorhoofd.

Ik grom geïrriteerd en zucht diep. Wat ik niet zou doen voor een goede nacht slaap.

Als een zombie stap ik uit het bed en ga naar de badkamer om me op te frissen. Ik trek een violette jurk aan en rommel nog snel door mijn juwelenkistje als er opnieuw naar me word geroepen.

Mijn mijn hakken nog in mijn hand loop ik van de trap af en zoek steun bij de zetel om mijn hakken aan te trekken.

'Hel, als je mijn mama niet was zou ik zeggen dat je er sexy uitziet.' Mason die achter het fornuis staat kijkt me grijnzend aan.

'Hé, let op met die woorden van je. Ze is al van mij.' dreigt Jasper tegen hem en hij komt naar me toe om me een tedere zoen te geven.

'Dat is vies, schattig maar wel vies.' Ik lach en kijk naar Cat die ook net de keuken binnenloopt.
Haar tas in haar hand waar ze in rommelt en een appel in gooit.

'Wil je dat ik je lunch meegeef. We hebben nog wat restjes van de pasta van gisteren avond.' zeg ik tegen haar.

'Echt?' ze kijkt blij op en neemt het potje uit de koelkast om het dan in haar tas te steken, 'Trouwens mama, wat vind je van wat ik aanheb? Is dit te casual?'

'Ik denk dat je er prachtig uitziet wat je ook aanhebt.' zegt Jasper en zet een stapel pannenkoeken op de tafel waar Mason zich direct op stort.

'Dat zeg je maar omdat je mijn papa bent, ik heb een eerlijke mening nodig.' zucht ze en draait met haar blauwe ogen.
Ik lach en bekijk haar tegere lichaam, ze ziet er wel heel mager uit voor iemand van zestien. Misschien moet ik eens hulp vragen aan Aya.

'Waar maken meisjes zich altijd zo op voor school, het is maar school. Nu moet je me niet verkeerd begrijpen, ik vind het geweldig dat ze het doen. Niets is beter dan een goed uitziend stukje vlees.' lacht hij, en ik kijk hem fronsend aan. Jasper zit naast me te grinniken en ik geef hem een boze por in zijn zij.

'Mason, wat heb ik je gezegd over meisjes zo te zien.' zeg ik boos.

'Wat papa zegt het ook altijd.' verdedigt hij zichzelf.

'Je vader is niet echt een referentie punt, op hem wil je niet lijken. Caterina, ik vind dat je er geweldig uitziet. Maak je maar geen zorgen, dit komt allemaal wel goed. Je bent slim, vriendelijk en behulpzaam, ik weet zeker dat je het super gaat doen op deze eerste dag.'verzeker ik haar.

'Dat is echt heel beledigend.' mompelt Jasper.

'Dat krijg je ervan.' Zeg ik met een zoete glimlach.

'Oké, begin maar aan die pannenkoeken zodat jullie niet te laat komen op jullie eerste dag van school.' zegt hij dan tegen ons allemaal en werpt dan een blik op zijn horloge, 'Of dat ik te laat kom op mijn werk. Ik moet vertrekken.'

'Wat? We gingen Caterina toch samen afzetten op haar eerste dag van high school.' zeg ik met een pruillip. Een ding dat ik niet ben verleerd zelfs op mijn eenenveertig jarige leeftijd is hoe ik dat moet doen.

'Ik weet het engel, maar om tien uur komt die klo-kerel die het nieuwe gebouw gaat ontwerpen. Daarvoor moet ik ook nog naar het magazijn. Trouwens we moeten nog een keer zien voor die vertakkingen die je wilt doorvoeren. Zie ik je straks op het kantoor?'
Ik glimlach en kus hem nog een keer op zijn wang.

'Ik zie je daar, komt Valerio ook mee? Hij is zeker terug van zijn trip.'

Jasper knikt en kijkt dan naar Mason en Caterina.

'Jullie doe het goed op school, Caterina laat al die sullen zien dat je een Hamelot bent en maak hen allemaal maar af met je talent en Mason... probeer op je eerste dag van dit schooljaar niet naar de directeur zijn kantoor te moeten gaan.'

'Ik zal zien wat ik kan doen, misschien kan ze haar preken ook houden op de gang.' grijnst hij en  steekt nog een pannenkoek in zijn mond.

'Dag papa, tot straks. Lila heeft nog niets laten weten, ze had belooft om te bellen.' Zegt Cat voordat ze terug naar haar kamer gaat.

'Ik zie je op het kantoor, probeer niet te laat te komen voor de meeting.' zeg ik en wijf nog een keertje voordat hij vertrek.

Als ik dan op de klok kijk zie ik dat het inderdaad bijna tijd is en ruim mijn spullen af en stop ze in de afwasmachine.

'Jongens het is bijna tijd dus maak jullie al maar klaar.' roept ik daar het huis zodat Cat het zeker ook heeft gehoord.

'Jezus mama, ik zit hier het was de bedoeling dat mijn trommelvliezen het overleefden tot ik uit het school zou zijn.' Zegt Mason en wrijft over zijn oren.

'Sorry lieverd. Ga jij je ook maar klaarmaken ik ga ook nog even mijn tandenpoetsen.' zeg ik voordat ik terug naar de badkamer ga en mijn tanden begin te poetsen en tegelijk mijn haar probeer vast te steken.
Wel dat komt nooit goed bij mij.

Mijn kindjes zij al zestien en zeventien. Wat groeien ze toch snel, het voelt nog als gisteren dat ik zelf zo vroeg uit mijn bed moest om op tijd op school te zijn. Wel sommige dingen veranderen nooit. Denk ik terug met een glimlach.

'Mama, gaan we vertrekken!' roept Cat van beneden.

Verstrooid word ik terug in de realiteit gegooid en loop uit de badkamer. Voordat ik het vergeet ga ik nog naar de bureau om al mijn papieren op te halen en propt ze in mijn tas. En kom daar een oude familiefoto van ons tegen. Het is een foto waar ik hoogzwanger op sta van Caterina en Jasper die Mason vast heeft. Het is getrokken in de tuin van de Genovese villa in New York op Long Island. Wat waren we toen allemaal nog jong. Ik was toen nog 25 jaar als ik het me goed herinner. Jezus het lijkt tegenwoordig allemaal zo snel te gaan.

'Mam, hoe kan ik uit de problemen blijven als we al direct te laat komen.' roept Mason ook.

'Ja ja, ik kom. Heb even geduld.' zeg ik als ik de trap af hobbel. Godver, misschien had ik toch andere schoenen moeten aantrekken.

We gaan direct naar de audi en Mason en Caterina vechten voor de plek vooraan. Hoewel Mason niet zo een gevecht opzet als anders en Caterina gemakkelijk kan winnen. Ik weet wel dat hij van zijn zusje houd en alles eraan zou doen om haar te beschermen.

'Alles mee?' vraag ik als ik de motor start.

'Ja mama, vertrek nu maar voordat we te laat zijn.' zegt Caterina en schud lachend met haar hoofd.

'Prima ik ben al weg.' zeg ik en rij uit de garage.

Vanaf het moment dat we vertrekken beginnen ze allebei iets anders te doen. Mason prutst aan velletjes van zijn vingers en Caterina tokkelt op haar gsm.

Zo groot al, het voelt echt als gisteren dat ik Caterina uit me perste. Dat Jasper naast me stond en mijn hand vasthield. Elke keren vroeg of ik echt geen ruggenprik nodig had. Na vijf keer stuurde ik hem de kamer uit. Nu moet ik erom lachen, maar toen was het zo irritant. Hoe mooi het was om na de bevalling mijn eigen kindje vast te kunnen houden ben ik toch blij dat ik het niet meer moet doen. Twee is genoeg.

En wat me ook altijd op valt is hoe hard ze op mij en Jasper lijken. Niet alleen van uiterlijk want we hebben alle vier ravenzwart haar en blauwe ogen, maar ook innerlijk. Mason bijvoorbeeld, hij is gedreven en zorgeloos op hetzelfde moment dat hij net heeft van Jasper. Voor school lijkt hij dan iets meer op mij. Hij moet niet zoals Jasper weinig tot niets leren om toch nog voldoende punten te hebben, maar hij doet er gewoon niet genoeg moeite voor. Dat is waarschijnlijk omdat hij al weet dat hij de volgende leider zal zijn van de Genovese. Hoe hard ik er ook tegen ben, er is niet veel dat ik ertegen kan beginnen. Ik heb tot nu toe Jasper kunnen overhalen om Mason zo weinig mogelijk te laten doen, maar ik zal het niet eeuwig kunnen uitstellen.
Caterina daarintegen is uitzonderlijk slim, ze kon een klas overslagen maar dat hebben we niet gedaan omdat ze dan in de problemen zou kunnen komen met vrienden zoeken. Dat slim zijn heeft ze van Jasper want ook zij moet er niet veel voor doen. Het grootte verschil is dat ze dat wel doen. Ik denk dat ze hiermee de aandacht van Jasper en zijn vader te krijgen en zo een plaats binnen de familie te verdienen. Ik wil haar niet teleurstellen door te zeggen dat vrouwen nooit een bepalende plaats krijgen binnen de familie. Ik wil haar hoop niet ruïneren.

Ik rij op de parking van Capitol Hill High School en herleef het moment dat ik zelf aankwam op mijn eerst schooldag toen ik nog zestien was. Ik krijg dat gevoel altijd als ik hier terug op school kom.

'We zijn er, je hebt gehoord wat je vader heeft gezegd. Doe het goed en maak ons trots, maar ik weet dat jullie dat wel zullen doen. En Mason probeer uit de problemen te blijven.' Zeg ik als we met drieën uitstappen.

'Oké mama, daar zijn mijn vriendinnen. Kom je ons straks ook halen?' vraagt ze.

'Ja ik zal er zijn.' zeg ik met een glimlach en trek haar nog snel in een omhelzing voordat ze eronderuit kruipt.

'Veel plezier, prinses.' zeg ik tegen haar en kus haar nog even op haar voorhoofd.

'Mama.' zucht ze en loopt ongemakkelijk weg.
Ik draai me dan naar Mason die met een grijns naast me is blijven staan. Die grijns dat is echt zijn vader's.

'Je bent er nog, ik had echt wel verwacht dat je zou proberen te verdwijnen zoals alle andere jaren.' zeg ik glimlachend.

'Wel, ik ken je nu al wel en weet dat je anders niet zult vertrekken. Dus komop, wens me maar succes.' plaagt hij.

'Succes op school en irriteer de leerkrachten niet te hard. Behalve die van Frans, zij is gewoon echt regelrecht slecht. Haar mag je met mijn toestemming irriteren. En voor ik het vergeet. Als ik hoor dat je meisje hebt beledigt op eerder welke manier dan krijg je het aan de stok met mij en je vader.' waarschuw ik hem.

'Ja mam, dat weet ik.' zucht hij.

'Oké dan is het goed. Nu krijg ik die knuffel nog?' ik kijk hem trost aan en omhels hem tevreden.

'Zorg goed voor je zus, wil je dat voor me doen?' vraag ik hem.

'Altijd mam, je weet dat ik alles voor haar doe.' antwoordt hij eerlijk en gaat dan ook naar binnen.

In de verte zie in een bekende rode haarbos en ga naar haar toe.

'Wat zijn ze toch groot, ik weet nog hoe ik jij in onze klas binnenkwam en onze levens veranderde.' zegt Cynthia bij de gedachte aan die herinnering.

Ik glimlach.

'Soms wil ik gewoon terug gaan naar die dag, maar ik denk dat ik mijn kinderen te hard zou missen.' antwoord ik naar waarheid en kijk toe hoe Mason met zijn vrienden ook in school gaat.

Na nog wat te praten met Cynthia ga ik terug naar mijn auto en zie dat mijn gsm rinkelt, maar ik ben net te laat om hem op te nemen. Het was Giovanni, wel hij belt wel terug als het belangrijk was. Denk ik en start de auto opnieuw. Een minuut later krijg ik dan ook een sms aan. Weer Giovanni.

Kom asap naar magazijn, het is Jasper

Oh shit.

Einde