Chandler’s POV

Maureen is really cute pagnagagalit. I always wanted to see her forehead crouched, yung mga matang niyang laging nagtatanong at pagsinagot mo naman magdadalawang isip ka kung tama ba ang sinagot mo.

Even she still a kid I knew that’s she’ll be memorable. The first time I saw her at the orphanage back when we were just a kid she’s always quiet and reading people action from a far.

She’s always with her books. Then one time I saw her talking with a girl and I knew her life will totally change.

That girl who approached her is Duke’s friend and when he introduced Maureen to me I felt like I need to protect her because she’s too fragile and important.

I don’t know back then why I felt that all I knew is that finally I can be friend her.

I am the typical guy a girl dream of, a reason why they are too boring to handle. It may sound boastful but that hows people reacted so getting used to it made me who I am today.

Sometimes you can't blame a person's attitude, perhaps something or someone made them like that.

Those girls, alam mo na kung anong habol nila sayo. Maureen isn’t an excemption in that but the more I know her the more I can’t stop thinking and let go of her.

“Chan! Chan!”

I looked at my back and saw Stace running towards me.

Si Stacey. Ang bobo mo Chandler!

“Stop running you idiot, remember that you have asthma” saway ko kang Stacey. Tumawa lang ito kaya mas lalo akong ginagalit niya but I need to control myself.

“Sabay tayo lunch I know a good resto malapit lang dito” She held my arm and start walking. Stacey is sometimes clingy, nah scratch that, always clingy. But I don’t mind.

“Fine, call me later then. I still have some business with the headmistress.” tumango ito and motion me to bow down a little. I knew what she wanted to do, but I must do it or else her heart would thorn.

I crouched a little and she planted a kiss in my right cheek. I smiled a little for her before she walked away running again. Idiot!

“STOP Running!” I shouted ginangalit talaga ako nito. Tumawa lang ito at kumaway-kaway pa paalis.

I don’t know what to do to you Stacey. Tsk.

I continued my walk to the Headmistress Office. I need to inform her about our plan.

*Knock**Knock*

“Come in” Headmistress said, medyo natawa ako sa boses niya, she sounds too authorative that’s why I can’t help but laugh as I entered her room.

“Quite pretending, Meemaw” I said. Huminga siya ng malalim at dinamba ako ng mainit na yakap.

“My grandson” she hugged me too tightly.

“Ahh Can’t breathe”

“Manigas ka, ganyan din ginawa mo kay Maureen” finally she take her arms off and face me.

“Nakita mo iyon?” napakamot ako sa ulo. Bakit hindi ko napansin na andun siya?

“I am, the Class A seen it too, sumilip-silip sila sa bintana kaya nacurious ako. Aba! Aba! Paano s-“

“Meemaw!”

“Fine, fine, fine” tinaas nito ang kamay niya na parang sumusuko na.

“I'm herw to inform you that we decided-“

"Wala akong pakialam sa napag-usapan niyo, magpahinga muna ako, alis ka na!” sinamaan ko siya ng tingin.

“You should have told me na ayaw niyong magpadestorbo kahit kita namang wala kayong ginagaw” Mememaw hold both my shoulders and shake it vigorously. Aww my head! “Meemaw!”

“Tsk. Alis! matutulog na ako”

Terrific.

Maureen’s POV

Ang init-init ng headquarters’, pinahinaan ba ang aircon?

Kanina ko pa napapansin ang kakaibang tingin nila. Erica seems like enjoying something, minsan nahuli ko siyang tumingin sa akin at nang magkasulobong ang mga mata namin tumaas-baba ang kilay nito.

Problema niya?

The others were sending me their questions look. Did I do something wrong?

The boys were checking the materials for the Book Bazaar while Abby, Jeyan, and Ial were choosing books that are still in good conditions habang kami naman ni Erica ang pumupunas sa librong napili nila. Maalikabok na kasi iyung iba.

Matapos ang first preparation namin sa Book Bazaar, they decided na magpractice so since I’m writing a poetry hindi na lamang ako sumama sa music room.

Saan naman ako pupunta nito? Library? Hmm sa garden nalang ang init kasi talaga.

The garden was still the same. Sumilong ako sa isang puno, comfy naman dito. Ipagpatuloy ko sana ang pagsusulat ng may tumawag sa pangalan ko.

“Maureeeeenn!”

Ella is shouting loudly, ang layo pa kasi nito pero ang lakas na ng boses. Nagmadali naman itong lumakad papunta sa direksiyon ko.

“Ho!Ho! ang iniiiitttt. May tubig ka?” tanong niya ng makarating sa puwesto ko. Inabot ko sa kanya ang mineral bottle na bili ko. “Salamat” pagkatapos ay umupo sa tabi ko.

“Kain tayo, may alam akong resto malapit lang sa school. Masarap daw doon!” napakamot batok ako, kakaupo ko palang nga, aalis na naman?

“Eeeeeee kakaupo ko lang, mamaya na”

“Fine, but will have lunch in the resto alright?” tumanog na lamang ako. Mababawasan na naman ipon ko nito.

Pagkalunch nga ay pumunta kami sa nasabing resto ni Ella. The place is really known may mga nakapila pa kasi kahit ang haba na but cheers to Ella whose popular here at hindi na namin kailangan pang pumila.

“Ah hehehe” Ella. Tatanungin ko sana kung anong problema ngunit pagtingin ko sa direksiyon na tinitignan niya, Tsk, sila lang pala.

Wait, w-what?

Stacey and Chandler is eating together. Okay lang sana, pero ang laki ng ngiti ng bruha. Aba! aba!

Pero kahit maghalikan sila riyan wala akong pakialam!

Kumuha ng tissue si Stacey  at pinunasan ang gilid ng labi ni Chandler. Hah! Ang landiiiiiii besssh.

“Sa iba nalang tayo kumain Maureen” ika ni Ella ngunit umiling ako at naglakad papunta sa table malapit sa kanina kung saan kitang-kita kami ni Chandler pagkumain.

Padabog akong umupo kaya napatingin ang ibang tao maging si Chandler ngunit parang wala namang nangyari kay Stacey dahil patuloy lamang itong nagpapansin kay Chandler. Tsk.

She wants war then I’ll give her war.

“Sure ka rito?” habang umuupo si Ella. Siguro na kwentuhan na siya ni Chnadler o kaya ng parents niya. Tumango lamang ako rito.

I looked at Chandler whose now felt ansious looking back at me. Huh!

Let the game begin…

“A-aww a-aray!” sabay hawak ko sa aking ulo. Dahil malapit lang kami kina Chandler bumayad sa kanyang mata ang pag-aalala. Ganyan nga..

Stacey looks at our direction at nanlaki ang mata nitong malaki na sa simula pa.

“Are you okay?” nag-aalalang tanong ni Ella, tumango lang ako rito at pinagpatuloy ang pagmamasahe sa noo ngunit…

“AHHH!” I shouted, I saw Chandler standing up from his seat and trying to come from my direction ng pinigilan siya ni Stacey. How dare her touch what’s mine.

“Oh, oh, anong gagawin ko?” natataranta na si Ella kaya nagsimula na akong maguilty. Huhuhu paano na ito ngayon? Anong palusot gagawin ko? Sinimulan mo dapat may plano ka rin paano tapusin Maureen, ang bobo mo!

Wala na akong maisip na paraan lalo na ng makitang nagdadalawang-isip pa si Chandler kung ano ang gagawin. Kaya tumayo ako at sumigaw na alam kung pagsisisihan ko rin.

“PAOOOOLLLOOOOOOOO!” sabay takbo paalis sa resto.

Hohoho ang tanga mo Maureen, nakakahiya ka.

Dahil naiwan ko roon si Ella, I texted her my reason at sinabing libre ko nalang siya sa susunod.

She replied to me with emojis laughing and said “nakakahiya Mauree, alam mo ba pagkalabas mo bilang tumahimik sandali ang mga tao hahaha. My brother can’t take his worrisome kaya sumonod siya sayo, did you already see each other?” iyon ang nakalagay sa text niya.

Kahit sumonod pa iyon hindi ako magpapakita. Hmmpp tampo ako!

Nakikita ko na ang UGS ngunit hindi ko parin matanaw si Chandler kung talagang sumonod iyon.

Bakit wala pa siya? Binagalan ko naman paglalakad ah. Did he really chased me? Hmpp tampo pa rin ako.

Pero patatawarin ko rin naman siya if ever humingu siya ng tawad, marupok ako e.

OW.

“Easy little there” tinignan ko ang nakabangga ko.

Oh no!

“Sorry Sir, hindi ko po kayo nakita” then I did what my instinct said I bowed down to him, mas mataas pa siya sa Headmistress so maybe I should bowed too.

“Hahaha no need to bow and I’m okay. You study here?” he asked. Sasabihin ko sanang “Di po ba obvious na sa loob na nga tayo oh” but on the second thought his kind and I’m also kind to people whose kind to me. Because I'm kindable hehehe may ganun ba?

“Yes sir” natawa ako sa sarili kong sagot para naman akong sundalo nito.

“It’s not entirely your fault I wasn’t looking too, tinignan mo sapatos mo there’s a dirt” tinignan ko naman ang sinasabi niya at meron nga. Pero di pa naman ako magmumukhang dugyot dito kaya okay lang.

“Okay lang po Sir”

“It’s not, come with me to my Office I’ll send my secretary a pair of shoes instead” he said,magsasalita pa sana ako ng okay lang ng maglalakad na ito papunta sa kung saan man ang Office niya. At dahil sipsip akong estudyante sumunod ako sa kanya.

A/N
FOLLOW, VOTE and COMMENT
Salamat po!