Xyla's POV

(5 years before after she leaved~)

***FLASHBACK***

“Dahan-dahan…” Alalay sakin ni Kuya Zhayb palabas ng sasakyan. Hawak ko ang malaki at mabigat kong tiyan at tinanaw ko ang napakataas na hospital. It’s been 8 month and 2 weeks at napakalapit ko nang manganak.

“Let’s go?” I nods and we entered the hospital and go straight to my OB.

“So Mrs. Smith, your baby boy is healthy and I don’t see any complications with your laboring. All you need to do is don’t do stressful things and eat healthy foods and walk for atleast 10 minutes in the morning.” I nod.

Nagpaalam na kami sa doktora’t hindi ko alam bakit parang kinakabahan ako o excitement ‘tong nararamdaman ko dahil malapit nang lumabas ang anak ko at makikita na niya ang mundong ‘to?

“Dito ka muna. Magbabayad lang ako.” Tumango ako’t naupo sandali habang hinihimas ang tiyan ko.

“Konting tiis nalang baby… konting tiis nalang…” I murmured and look in front but surprisedly, I saw someone I shouldn’t see.

Parang slow motion siyang naglakad sa harap ko’t sinundan ko siya ng tingin. What he’s doing here? He was holding a bouquet of flowers at ang bilis bilis na naman ng takbo ng puso ko. Sa sobrang kaba ko ata ay pumadyan ang bata sa sinapupunan ko’t bigla nalang sumakit ang tiyan ko.

“Aww~” Nilingon ko si Kuya Zhayb and he was still paying. Napatingin ako sa paanan ko when I became wet.

“Oh my gosh! Someone help! The lady is giving birth!” Sigaw nung kana. Shvta lang. Sana brinoadcast niya pa’t nagpadala ng camera man dito putcha pie. Napayuko ako’t nagpapasalamat ako’t natakpan ng buhok ko ang mukha ko.

“Hey! You okay?! God! Why you’re giving birth earlier?!” Kuya Zhayb ask as he carry me. Di ko pansin yung ingay. Lutang ang isip ko dahil nakita ko siya. Bakit… bakit nagpakita ka kaagad?

Tinignan ko ang anak kong nasa incubator. Kailangan siyang iincubate dahil napaaga ng ilang linggo ang paglabas niya.

“Grabe baby~ Nakita ko lang ang Daddy mo, masyado ka namang natuwa’t nagmadaling lumabas.” Hindi ko alam kung matutuwa ako o maawa dahil naging mahina ako. Sinungaling yung doctor. Sabi niya malakas ang kapit ng bata. Pero bakit ayan? Anong nangyari? T^ngna. Papakulong ko yung doctor na yon pag may nangyari sa anak ko.

“Hey~” I look at my side and I saw Kuya Zhayb.

“Anong ipapangalan mo sa kanya?”

“Sedrih.”

“Sedrih Smith?” I glared at him and he mess my hair.

“Of course not. You can be his Tito-Daddy but he needs to bring his Daddy’s name. Sedrih Grayson Oh.”

“Hindi ko akalaing malakas ang batang yon at isang gabi lang nakabuo agad.” I slap his arm at itinulak niya na ang wheelchair ko’t nilingon ko sa huling pagkakataon ang baby boy namin.

(2 years after…)

“Tara na?”

“Tumango ako habang karga niya si Sedrih.”

“Dada~ Dada~” Dalawang taon na si Sedrih pero bulol paring magsalita.

“Ano yun ha baby? Tawag mo si Daddy?” Nilalaro siya ni Kuya while we were on plane. Papunta kami ngayon ng Paris for business Agendas at di ko pwedeng iwan ang anak ko. Ayoko siyang ipagkatiwala sa iba. Ayokong may mangyari sa kanya.

We arrived in Paris at nagcheckin kami sa hotel ni Kuya. Oo. May hotel siyang pagmamay-ari dito.

“I think we should go now. Kailangan nating humabol sa business meeting.” Tumango ako’t ako na ang kumarga sa natutulog na si Sedrih. Naawa ako sa anak ko. Kung saan ako, doon rin siya lagi. Wala tuloy siyang pahinga.

Narating namin yung company at kami nalang pala ang hinihintay.

“Mrs. Smith~” Bati ng board at bahagya akong ngumiti. Why Mrs. Smith? Simply. I don’t want to reveal my true identity that’s why I used an alias. No one knows my real name except for those whom I trust.

The meeting started at nakikinig lang ako sa presentation nila.

“So… how was it Mrs. Smith?”

“What more can you add to that? Basically, it’s cheap and less eye catchy.” I said frankly. Natahimik silang lahat.

“Excuse me Sir, Mr. Oh is here.” After hearing the name, nangilabot ako’t kinabahan at agad na napatayo.

“You’ve invited another investor?” I ask and they look at each other and nods.

“He was interested so we thought, if you wouldn’t accept it, we’ll give it to him.” I hissed.

“Okay.”

“So what’s your answer?”

“Give that to him. I’m not interested.” I said and wear my glasses before carrying my son. Sumunod naman si Kuya Zhayb.

“Mukhang pinagtatagpo talaga kayo ng tadhana.”

“Pwes, iiwas ako. Lumabas kami’t nakita ko siyang nakaupo doon sa waiting area at bago pa siya tumingin ay dali-dali akong naglakad paalis.” Hindi pa ngayon. hindi pa.

1 year…

4 years…

5 years…

Sumagana at umunlad ang business ko. Oo. I’m a successful business woman. Nagawa ko lahat ng hindi humihingi ng tulong kina Mama at Papa. Financially, tinutulungan ako ni Kuya Zhayb at binalik ko sa kanya lahat ng hiniram ko after kong mapaunlad ang sarili kong mga naipundar. I help him with his business at ng makuntento na ay natigil na kami sa pagdagdag pa.

We have lots of extensions world wide at pwede na yon. Hindi ko naman kailangan magpakayaman. Gusto ko lang na kapag lumaki ang mga anak ko, kahit san sila magpunta, hindi sila mangangawawa. Atleast, pag bumagsak ang isa kong business, may hatak pa sa iba.

I look at the news papers. Bahagya akong napangiti seeing what everyone achieved. Even Xylo himself… looks like they’ve became man at mukhang hindi ako nagkamali sa desisyon kong iwan sila. They’ve became independent on their own ways. Look at them now… successful and happy.  Wala na akong mahihiling pa. Isa nalang.

***EOF***

(2 years later…)

“Welcome to the Philippines! Mabuhay!”

Iginala ko ang mga mata ko. Walang pinagbago. Walang kupas. Mainit na pagtanggap ang namiss ko sa Pilipinas. Sa airport palang, ramdam mo nang nasa tahanan ka na.

We stayed on our hotel at kinabukasan ay binisita namin ang pinagawa kong bahay na tapos na talaga.

“Wow~ the interior and furnishing is good.”

“Of course. Kai, Aizha and Suho has a good taste when it comes to this.”

“Paano pa kaya kung nalaman nilang sayo ang bahay na ‘to? Tingin ok hindi lang ganito ‘to kaganda.” Bahagya akong tumawa. Yeah~ Sinigurado kong silang tatlo ang mag-oorganize nito since when I left. I have plan. Plinano kong pagsamahin si Kai at Aizha well, for Suho, hindi ko alam anong kanya. Wala na akong naging balita sa kanya maliban sa may girlfriend na siya at may business siyang inaasikaso at nakikipagtunggalian siya sa hotel ko.

“Wow Mommy! Di na po tayo titira?!” Sigaw ni Sedrih mula sa taas at sinundan ko siya doon at kinarga.

“Ang bigat mo na baby ko~” I kiss him and we go to the rooftop.

“Wow~” I’m amazed. Kahit akin ‘to, manghang-mangha ako sa tanawin. Just like what I planned. Nakakarelax. Tinignan ko si Sedrih na nakangiti.

“Baby, what’s your wish?”

“Wish? But it isn’t my birthday Mom.”

“Just make a wish and Mommy will fulfill it.” Ngumiti siya’t niyakap ako.

“I want to see Dad. I want you to get married. I want to have our family together.” Malungkot akong napangiti.

“Gusto mo na talaga siyang Makita?” He nods and I kiss his head.

“Xandria~” I look at Kuya Zhayb.

“May meeting ka pa sa hotel niyo.”

“Kanino?” Kuya Zhayb’s becoming my secretary. Nagiging makakalimutin na ata ako’t siya  na lang nagpapaalala ng mga schedule ko.

“Uhh…” Hindi ko na hinintay ang sagot niya nung magring ang phone ko. Sinagot ko yon at nakipag-usap sa assistant ko sa states.

“Okay. Make sure not to mess with the deals get it?” I ended the call and look at Kuya Zhayb.

“Didiretso na ako don, pwede bang maiwan ka muna dito Kuya? Darating yung ibang appliances ko ikaw nalang pumirma.” Hindi ko na hinintay ang sagot niya’t bumaba na’t nagdrive papunta sa restaurant ng hotel.

Binati kami ng mga staff at ngumiti nalang ako.

“Drinks Ma’am?”

“Tea nalang at ice cream.” Kinuha ko yung notebook ko’t nagsketch ng ilang designs at di na pinansin ang inorder ko while Sedrih’s eating his ice cream.

“Mommy, punta akong rest room.” I called one of the staff of my hotel to accompany him at ipinagpatuloy ko ang ginagawa ko hanggang sa may bumati sakin at mukhang ito ang kameeting ko. I simpy look at the time without looking at them. Their late. How I hate being late.

They keep explaining things to me at nakikinig lang ako habang busy sa pagdedesign ng bagong ilalabas na fashion sa La Selaine. Hindi ko nagustuhan ang offer kaya I turn it down at nakipagsagutan pa yung kung sino man at umalis na not until I heard my son crying. Tumayo ako agad at nakita ko siyang nakaupo sa sahig. I ask him if who did that and he pointed the man who was about to go out. Binato ko siya agad ng sapatos. Pinepersonal niya ba ang pagturned down ko sa offer nila?

Walang pwedeng manakit sa anak ko. Lalabas na sana kami pero hinila niya ko’t asar akong tumingin at nasorpresa ako sa nakita ko.

Parang nagsimulang mangarera ang kabog ng puso ko. Ito na nga. Ito na nga ata ang panahon.

Kinakabahan ako ng harapin ko siya’t hindi ko alam ang sasabihin ko. Panay tingin niya kay Sedrih at hindi ko alam kung Nakikita niya ba ang features niya sa anak niya. Pinalayas-este, pinaalis ko muna ang anak ko para maglaro at para narin makapag-usap kami ng magaling niyang ama.

Noong una, naiilang ako pero looking at his face. Hindi ako nagsisisi na nabuntis ako. Di bale, maganda ako, magandang lalaki ang ama equals, the best features of Sedrih. Andami niyang tanong hanggang sa hindi ko na napigilan at sinabi ko na ang totoo. Parang ayaw niya pang maniwala. Anong gusto niya? Pablood test namin yung bata? Pasalamat nga siya’t healthy ang anak niya at hindi ako nalatnan ng sakit niya nung gabing yon. G^go kasi. Nilalagnat na nakipag ano pa. At ako namang g^g^, bumigay rin.

Hinatid niya kami sa room namin at naabutan kami ni Kuya Zhayb at iniwan kami para makapag-usap. At ang usapan, nauwi sa iba sa proposal at wala pa mang kasal, honeymoon agad. Ganyan po katinik si Sehun. Kunwaring baby pero pag nagroromansa, may tinatagong halimaw sa loob. But I never regret doing it again with him. Dahil kahit ano namang mangyari, sabi ni Author Gee, kami at kami parin sa huli.

So yung mga gustong lumandi sa asawa ko [Hindi pa kayo kasal] whatever. Sa fiance ko na ama ng anak ko, please no please, BACK OFF. HE IS MINE.

Dalawang buwan pa ang nakalipas at nakakaramdam ako ng kung ano sa katawan at mga sintomas na nararanasan ko noong dinadala ko si Sedrih and it confirmed that I’m 2 weeks preggy. Walangyang Sehun. Kung bakit ba pumayag akong gabi-gabihin niya ako? Gosh! Buti nalang at isang buwan akong nalayo sa kanya for business meeting dahil kung hindi!

Galing akong States dahil inasikaso ko ang kumpanya at naiwan si Sedrih sa kanya sa bahay namin. Yup. Doon ko na siya pinatira. Ibinahay ko na siya para alam niya kung sino ang uuwian niya.

Dali-dali akong umuwi at alam niya namang ngayon ang uwi ko. Hindi ko alam kung masasapak ko ba siya o excited kong ibabalita sa kanya na masusundan na ang unico hijo niya.

“Good evening Ma’am.”

“Asan ang Sir mo?” Inis kong tanong. Ewan. Bugnutin ako ngayon. Isang buwan kong hindi nakita ang pagmumukha ng g^gong yon at namimiss ko na ang anak ko.

“Andon po sa dining.” Dumiretso ako sa dining at nakarinig ako ng tawanan. Bakit ang ingay dito? Don’t tell me nagpapasok siya?

“Hoy Mr. Oh! Ilang beses ko bang---” I stopped nung makita ko kung sino ang mga kasama niya.

“Ateee!/Lauurrr!/ Xyl!” Halos matumba ako ng yakapin nila akong sabay-sabay. Napatingin ako dun sa isang lalaking palapit ngayon at nakiyakap narin. I look at Sehun who was carrying Sedrih and holding a kid and smiling at me.

Hindi ko alam kung sa pagod o pagkabigla e nanghina ako and I don’t know what happened next.