Kris’ POV

Lumabas ako ng kwarto ni Sehun at napatingin sa pinto ng kwarto ni Xyla. I don’t know the whole story pero base sa sinabi ni Chen kanina, napagtulungan si Sehun ng Upper class at kung hindi pa umawat si Laurence, bugbog sarado na talaga siya.

“What do you want me to do Laurence?! Is it my fault?! He’s stupid for getting in to a mess he wasn’t even involved! It’s not my fvck’ng fault what happened to him so don’t you say what I supposed to do or not!”Rinig ko yung sigawan nila ni Laurence dito. Biglang nagbukas ang pinto’t lumabas siya.

“Xyla! Comeback here!” Sumunod rin si Laurence. Dire-diretso lang siya’t iniwasan ako. Pinigilan ko si Laurence at umiling.

“Let her. Give her time.” Tinignan niya lang ako’t bumuntong hininga. Binitawan ko ang braso niya. May sasabihin sana siya pero buntong hininga lang din ulit ang lumabas sa bibig niya. Tinignan niya ang pinto ng kwarto ni Sehun at muling bumuntong hininga.

“Ayaw niyang sukuan si Xyl pero… sumuko na siya.” I pat his shoulder and he smiled a bit. A force smile.

“Ingat sa pagdadrive Lolo~” Kumaway si Laurence at tuluyan nang umalis.

“O? Wag kang humarang sa pinto.” Tinignan ko lang ang bata.

“Wag mo nga akong tignan ng ganyan. Umalis ka diyan.” Akma siyang papasok pero hindi niya ako maialis sa pinto.

“Aish! Ano bang problema mo? Siguro dapat ipaalis ko na yang pinto at ikaw ang ipalit ko diyan ano? Mas bagay ka kasi diyan at tignan mo o. Swak na swak yung lapad ng baba este, ng katawan mo diyan.” I raise one of my brows. Nakapamulsa ko lang siyang tinignan.

“Ayyy! Bwisit ka talaga! Bwisit ka na nga sa opisina, bwisit ka pa dito! Kung hindi lang dahil kay Laury, di ako papayag na—Teka! San mo ko dadalhin?! Hoy! Baba! Este, Kris?! Ano ba?!” Pwersahan ko siyang isinakay sa kotse niya’t isinara ang pinto at sumakay.

“San mo ko dadalhin ha?! At ang kapal ng mukha mo! Porket di ako marunong magdrive, feeling mo kotse mo ‘to na gagamitin mo ng walang paalam ko?! Mahiya ka naman!” I look at her furiously.

“Hindi ka tatahimik? Gusto mong patahimikin kita?” Bumusangot siya’t cross arms na sumandal at iritang nakatingin sa labas.

“Wear your seatbelt.”

“Wear your seatbelt.” She said mimicking me.

“Wear it by yourself! Kung san ka man pupunta, hindi ako sasama!” Akma siyang lalabas pero hinila ko siya’t hinila pasara yung pinto. Tinignan ko siya’t ngumisi ako nung namumula ang mukha niya. Inilapit ko ang mukha ko sa mukha niya’t ramdam ko ang pagpipigil niya sa paghinga.

“Bakit parang kinakabahan ka?” Tanong kot bago pa siya sumagot ay nilapit ko pa ang mukha ko’t the tip of our nose touch each other. I look at her lips and bit my lower lip and look at her eyes again. I move closer and suddenly, she closed her eyes. I smirk and simply pulled the seatbelt and lock it on. I flick her forehead and start the engine.

“Araay! Para san yon?!” Bahagya akong natawa’t pinaandar na ang kotse.

“Wag kang feeling. As if I’ll kiss you, kiddo.”

Gail’s POV

AAAA! Bwisit! Bwisit! I keep cursing him inside my head. Letche! Ilang beses niya ba akong pahihiyain?! Ako naman, nag-aassume. As if namang hahalikan niya ko di ba?! Bakit ba kasi hindi ka madala-dala Avegail Sy?!

Huminto kami sa isang Convenient Store dito sa subdivision. Sus! Kala ko naman kung san niya ko dadalhin. Lumabas siya’t hindi man lang ako pinagbuksan o hinintay at diretsong pumasok sa convenient store. Wow lang ha?! Hiyang-hiya talaga ako sa haba ng baba niya!

Padabog akong bumaba’t sumunod sa loob at nakita ko siyang may hawak na limang tig-1.5L na ice cream. Wew~ Ice cream. Para sakin ba yan? Lumapit ako sa kanya.

“Kanino yan?” Tanong ko’t binigay niya sakin lahat yon. Napangiti ako.

“Hawakan mo muna. Wag mong pakekealaman. Di ko pa nababayaran yan at hindi yan para sayo.” Nawala ang mga ngiti ko’t tinignan siya ng masama’t ibinalik lahat sa kanya yon.

“Anong tingin mo sakin? Tagahawak? Aba? Ang kapal.” Iniwan ko siya’t lumipat sa kabilang hanay. Peste ka talagang Wu ka! I saw him on lining on the counter. Pumunta ako agad dun sa freezer at kumuha ng limang 1.5L na ice cream. Kala niya ha? Dire-diretso ako dun sa counter at nilagay ko kaagad ang bibilhin ko nung siya na ang magbabayad.

“Uhh… Ma’am, kailangan niyo pong pumila.” Nilapag ko yung bayad ko.

“Scan my items now... Nagmamadali ako.” Tinitigan ko ng masama ang babae’t wala siyang nagawa kundi iscan yon at isupot.

“Keep the change.” I said at tuluyang lumabas. Sumakay ako dun sa driver’s seat. Kala niya ha? Malas niya’t lagi kong dala ang duplicate key ng kotse ko. I started the engine at lakas loob ko iyong minaneho. Bahala siyang maglakad. Pake ko ba sa kanya?

“Calm. Easy ka lang Gail.” Ano bang dapat kong hawakan o tapakan? Tumingin ako sa baba. San ba dito sa mga ‘to ang tatapakan ko? Tinapakan ko yung isa’t natuwa ako nung medyo maayos na ang andar pero pagharap ko…

“Waaaaah!” Iniwas ko yung kotse nung muntik ko nang masagasaan yung aso. Binitawan ko yung manibela.

“Dadddddy!” What to do?! Mababangga ako sa poste! Hinawakan kong mabuti ang manibela’t tinapakan ang kung ano mang matapakan ko’t nauntog ako nung biglang huminto ang kotse. Nasubsub ako sa manubela’t naiyak nalang. Ang tanga ko talaga. Ang tanga-tanga ko! May kotse nga, di naman marunong magdrive. Letche talaga. Bigla nalang bumukas yung pinto ng kotse ko’t nanatili akong nakasubsob at tahimik na umiiyak.

“Hey! Are you okay?!” Hindi ako humarap pero pwersahan niyang inangat ang ulo ko’t hinarap sa kanya.

“Bat ka kasi nagmamarunong?! Paano kung naaksidente ka?! Paano kung--” Humagulgol nalang ako. Hindi dahil sa takot kundi dahil sa sinigawan niya ako. Ayokong sinisigawan ako. No one ever shouted on me. No one except… him. I cover my face with my palms.

Siya lahat ang first time ko. First time na namahiya sakin. First time na nangmaliit sa akin. First time na nagpakaboss at inuutus-utusan ako. First time… first ti---

“Stop crying. Please… stop crying, Avegail.” Mas lalo lang akong naiyak. Avegail… this is the first time he called me by my name. And this is the first time I’m loving my name even more.

“Shhh… I’m not mad. I’m sorry. Just don’t do that again. I don’t know what to do if something bad happened to you.” I sniff and nod and hug his neck. I felt he hug me even more. I close my eyes and burrow my face in his shoulder.

“I’m sorry Kris. Sorry.”

Sehun’s POV

Iminulat ko ang mga mata ko’t ikinurap-kurap. I saw a familiar ceiling. I look around. I’m in my room. Akma akong babangon pero ang sakit ng tagiliran ko. I hold it and sat. Ang sakit ng katawan ko. Napuruhan ata ako sa mga Upper class na yon.

Dahan-dahan akong tumayo’t lumabas ng kwarto ko. Just in time na paglabas ko’y nakita ko si Lala paakyat ng rooftop. Dahan-dahan akong naglakad at sinundan siya. Ang sakit ng mukha ko. Nakabukas yung pinto kaya tuloy-tuloy na akong umakyat.

“No. Bear with it Laurene. No…”She said while holding her head.I look at her. Nakaupo lang siya sa bench at rinig ko ang malalim niyang paghinga. Tumayo na siya’t halatang nagulat ng Makita ako pero nagbago rin yon at naging blanko ang ekspresyon niya.

“What are you doing here?” She asks coldly. Malamig na nga ang hangin, dinadagdagan pa niya.

“I… I uhh…” She hissed and walk towards me. Kala ko dadaanan niya lang ako pero huminto siya sa harap ko’t natulala ako nang lagyan niya ng bandaid ang pisngi ko. Ramdam ko yung mainit niyang mga daliri. Titig lang ako sa mga mata niya. Those eyes that gave me so much warmth once... Those eyes that were smiling once… those eyes that was cold right now.

I hold her right hand on my cheek and caressed it as I close my eyes. I miss my Lala. I miss her so much. Napamulat ako ng bawiin niya ang kamay niya. I look at her and she sighed and removes her coat and put it on my shoulders.

“Don’t stay here longer. You might catch cold.” She said and leaves me. I was left alone… standing.

“Sehun?” I heard Sienna’s voice.

“Sehun, baba na tayo. Malamig dito. Hindi ka pa maayos.” I turn around and look at her and smiled a little.

“I have Lala’s coat. It will protect me.” Tinignan niya lang ako.

“But she can’t protect you. Kung hindi pa nakealam ang pinsan niya, baka bugbog sarado ka na ngayon at nakaratay sa ospital.”

“W-who?”

“Si Laurence. Siya raw ang pumigil na bugbugin ka. While your Lala… she doesn’t care anymore. Kaya tigilan mo na yan Sehun. Hindi na siya ang dating Xyla. Hindi na---”

“Shut up! Whatever you say, she’s still Xandria Laurene; the one and the only one Lala. Stop saying stupid things! Babalik siya’t maaalala niya ang lahat!” Asik ko’t iniwan siya. I know… Lala would remember us… me… Maghihintay ako kahit gaano katagal.

~~~

A/N : KrisAil moment *ehem ehem*

SURPRISE OUTCAST : @cantlivewithoutu13 as Siennaelee Kim 

Would your ship sails or sinks? XD

Hanggang kelan ba magiging cold ang prinsesa? Babalik pa ba ang alaala niya o panghabang buhay na niyang hindi maaalala ang mga lalaking may naging malaking bahagi sa buhay niya? Paano na si Sehun na umaasang… makakaalala siya? Hmm?