Luhan’s POV

“Lu, ayaw mo talagang sumama samin?” I shook my head and smiled.

“Sige… ingat ka diyan, advance happy New Year nalang.” Bel said and I wave to both her and Auntie.

“Ingat po sa pag-uwi Auntie!”

“Mag-iingat ka rin diyan. Siguraduhin mong nakasara lahat ng pinto kapag umalis ka ha?” Tumango nalang ako’t kumaway hanggang tuluyan nang makaalis ang sinasakyan nilang taxi. I heaved a sigh and get inside. I look at the empty house. Ganito pala kalungkot ang bahay na ‘to kapag nawalan ng tao. Ako nalang mag-isa dahil maagang umalis ang iba dahil maaga ang mga flight nila. Now what?

Nanood nalang ako saka kumaing mag-isa. Parang gusto kong maiyak sa sobrang lungkot. I look at my hands. Nagkasugat-sugat na saka may mga paso. Ni hindi man lang kasi nila ako iniwan ng ready to eat foods kaya I left no choice but to cook on my own. Tiningnan ko yung mga basag na plato sa trash can at yung mga nasayang na pagkain. Tsk. Dapat pala nagpaturo muna ako kay Kyungsoo na magluto bago siya umalis. It’s late night at sinigurado kong nakalock na lahat ng pinto bago ako pumunta ng kwarto ko. I lay down on my bed and hug my pillow as tears starts flowing down.

“You’re a man, Lu. I know you’ll overcome this.”I mumbled and smiled half as I close my eyes.

Xyla’s POV

Bel texted me that they left and Luhan was the remaining one at the house. Ang gulo ng utak ko ngayon. Wala siyang kasama don. Hindi naman siya matatakot dahil hindi naman siya tulad ni Sehun na matatakutin. Aish! Nagpagulong-gulong nalang ako sa kama ko. New Year and Luhan would be celebrating alone. Makakaya mo bang hayaan siyang mag-isa Xyla? Makakaya ko ba? I took my phone and look at the time. It’s already mid night pero di ako pinapatulog ng pesteng kaisipang gumugulo sa utak ko.

“Ugh! D*mn it!” I slowly get in my closet and took my jacket and bonet and soon walk out of my room slowly so those puppies wouldn’t be awake. Dahan-dahan akong lumabas ng palasyo at pumunta sa garahe. If I would choose Snoe, maririnig nila ang ingay ng kotse… I then took my black car and get into it. Ito ang pinakatahimik kong kotse I don’t know why I’m sneaking out yet I can actually sneak out without bothering anything. Binaba ko yung bintana ng kotse ko at tiningnan yung si Manong Douglas, our security guard.

“Ma’am, aalis po kayo?”

“Hindi Manong, papasok ako ulit, buksan mo yung gate saka ako ulit papasok. Aish! Malamang aalis ako.” Inis kong sabi sa kanya’t napakamot nalang siya ng ulo. Halata namang aalis ako tapos magtatanong pa. Wala pa naman ako sa mood ngayon. He opened the gate and I get out of the palace. Mabilis akong nagpatakbo dahil hating gabi naman at hindi traffic at mabilis kong narrating yung subdivision.

“Sino pong bibisitahin nila Ma’am?” Di yata ako namumukhaan ni Manong.

“Xandria Salvador ho. I’m living at Auntie Paz Cortez’s house. May kukunin lang ako.”

“Oh, sorry Ma’am, di ko po kayo namukhaan. Pasok po.” Binuksan niya yung gate saka ko nalang siya binusinahan at nagdrive papunta sa bahay ni Yaya. I then get out of my car and look at the house. Ni walang kailaw-ilaw. Tulog na kaya siya? Kinuha ko yung susi saka binuksan yung pinto at pinailaw ang ilaw. Sobrang tahimik naman. Mas nakamamatay ang katahimikan dito kumpara sa kwarto ko. Umakyat na ako sa taas at pinailaw ang ilaw at pumunta sa pinto ng kwarto ni Luhan. I tried twisting the knob and it isn’t lock. Shunga din nitong lalaking ‘to eh ano? Nilock nga lahat ng pinto pero sarili niyang pinto hindi niya nilock.

Dahan-dahan kong binuksan ang pinto niya saka pumasok. I look at his bed and I saw him sleeping. Ang gulo niya namang matulog. Yung kumot niya nasa sahig na at namamaluktot nalang siya. I walk closer to him and I kneeled down as I stare on his face. Ang gwapo ni Luhan pero at the same time maganda rin siya. I smiled… He’s sleeping peacefully… ang gulo ng buhok niya but it suits him well. I slowly hold his face and caressed it.

“Lu…”I whispered and slapped his face a little.

“Lu, wake up…” Mahina kong sabi habang patuloy na tinatampa ang mukha niya. I move my head closer to him to whisper but he suddenly open his eyes. Ang lapit ng mukha namin sa isa’t isa.

“Xy… Xyla?” Mahina niyang tanong saka kinusot ang kanan niyang mata. I smiled a little.

“Wake up Lu… you’ll come with me.” Umupo siya saka humikab at nagkusot ulit ng mga mata. Para siyang bata. I stood up and look at him. He then looked at me.

“What are you doing here?”

“I’m taking you with me.” Nakatingin lang siya sakin. I walk near to his door and open the lights.

“Come with you, where?”

“At the palace, I mean, mansion.” I put my hands behind my pockets still looking at him. Nakaindian sit lang siya at nakakunot noong nakatingin sakin. I sighed.

“Lu, I don’t want you to spend your New Year alone so whether you don’t like it, you’ll come with me now. Get your luggage and put your clothes on and I’ll wait you downstairs.” I didn’t wait for him to say more and I close his door and get downstairs and sit on the sofa. Pinaandar ko nalang yung TV saka nanood habang naghihintay sa kanya. Nakakailang lipat na ako ng channel wala paring bumababa kaya pumunta nalang ako ng kusina at naabutan kong ang daming basag na mga plato’t nasayang na pagkain. Don’t tell me si Luhan ang may gawa nito? I open the ref at napakalinis. Wala na palang laman. I unplug it and the freezer saka lahat ng mga nakasaksak saka ako bumalik ng sala at nakita ko siyang nakaupo na doon.

“Done?” He looked at me and nods. Tumayo na siya at hila-hila yung isa niyang maleta.

“Lock the door and turn off the light. Put your luggage at the car’s compartment after you’re done there.” Iniwan ko na siya’t nauna nang sumakay sa kotse. Pinaandar ko na yon at hinintay siyang sumakay sa front seat saka na kami umalis. Tahimik lang siya saka nakatingin sa labas hanggang makarating kami sa palasyo.

“Everyone’s asleep so you better bring your own luggage upstairs.” Tumango lang siya saka sumunod sakin. I open one of the guests’ room but its lock. I tried the remaining two but it was all locked up. I looked at him.

“I forgot that they’re locking the guest room when there are no guests around.” Napakamot nalang ako sa noo ko. I don’t want to wake up Madame Felestija. Ang layo kaya ng lodge nila. Alangan namang maglakad pa ako para pumunta don at kunin ang susi sa kanila di ba? Aish!

“Sa sala nalang ako matutulog.” I look at him and he just smiled.

“Papa would see you there at baka magulat nalang siya. Aish! Looks like I left no choice.” I sighed and looked at him again.

“Dun ka nalang sa kwarto ko. Malaki naman yung kama kahit magpagulong-gulong ka pa, magkakasya tayo.” Tumawa lang siya ng bahagya atsaka na kami umakyat. Wala pang ibang nakakapasok sa kwarto ko, except for Bel, my cousins saka sina Treshia, the butlers, the maids, and my family, si Luhan palang. Dalawa lang naman ang kwarto dito sa taas, yung kay Xytee at yung akin. Isang pinto lang ang daan para makapasok sa kwarto ko but there are lots of doors inside my room. Doors that leads to other doors.

“Pasok.” Pinapasok ko siya saka ko nilock yung pinto.

“Kwarto mo ‘to? As in sayo lang?” Tanong niya sakin. Kinuha ko yung bagahe niya saka pinasok sa walk in closet ko’t nilapag lang sa tabi. I take off my boots and jacket and bonnet. I saw him in the mirror at nanlalaki yung mga mata niya.

“Kunin mo nalang bukas yung bagahe mo dito. Yung CR, nasa tabi lang nitong waclo.”

“Waclo?”

“Walk-in closet.” Tumango-tango naman siya.

“Lu, baka gusto mong lumabas? Magbibihis ako.” Namumula naman siyang lumabas at sinara yung pinto. Nagbihis nalang ako ng pantulog saka lumabas. I saw him sitting on my couch.

“Magbihis ka na. Tulog na ko.” Humiga na ako’t naglagay ng unan sa gitna. Buti naman tulog parin yung three little cute puppies ko. I then close my eyes and let myself eaten by the darkness.

~~~

A/N : Pasensya sa mga wrong grammars at spellings~ Sabog ako ngayon. Puyat here, puyat there, puyat everywhere~ Nakiparty ako kina Xyla e XD. Yung isa diyan, puyat din pero for sure pag nabasa niya 'to bawi na ng tulog XD~ I love you all guiz <3