CHAPTER 7 : A simple thanks
Xyla’s POV
“Hello, Ma, can you change all my private male Professors? Make them all female and make sure they are all females and not a guy disguising females. … Nothing… I just think magiging komportable ako kapag babae ang kaharap ko. And oh! Choose a Professor that at age of 35 to 45 okay? Don’t get if they’re under 35. … Please Ma… … Thank you. Thank you… I love you Ma. Lagi kayong mag-iingat. … Of course I will. … I miss you too. Tell Xytee I miss her. Bye. …” I ended the call at huminga nang malalim. I’m at the balcony and feeling the fresh air. Ayokong ipaalam kina Mama ang nangyari. I don’t want them to worry about me.
Napapikit pa ako habang dinadama ang malamig na simoy nang hangin nang biglang may parang flash akong naaninag kaya napamulat ako at pagmulat ko, may nakita akong lalaking may hawak na kamera at nakasilay sa bintana kaharap nang balcony ko. Katabing bahay sila ni Yaya. I look at him at nang alisin niya ang camera na nakaharang sa mukha niya ay parang gusto kong ibalik ulit. De joke. Ayos naman siya. Magandang lalaki pero wala siya kung ikukumpara kay Xylo.
Ngumiti siya at kumaway sakin pero di ko siya pinansin at papasok na sana ako sa kwarto ko nang pagharap ko ay bumangga ako sa dibdib ni… pagtingin ko… si… Tao? Anong ginagawa nito sa kwarto ko? Hindi ba dapat may pasok siya ngayon? Tiningnan ko siya at nakauniform nga siya pero sa iba nakatingin. Tiningnan ko yung tinitingnan niya at mukhang nagsusukatan sila nang tingin nung lalaki sa kabilang bahay.
“Tao, bakit hindi ka pa pumapasok?” Tanong ko pero parang wala siyang naririnig at nakatingin parin nang diretso.
“Ta-o… may Ta-o po ba dito?” Tanong ko sabay pitik ng noo niya. Napatingin naman siya bigla sakin at hinimas yung noo niyang pinitik ko.
“May sinasabi ka?” Tanong niya. I raised one of my brows.
“Bumubulong ako. Kaya siguro hindi mo narinig.” Sabi ko sa kanya. Tumingin siya ulit sa kabilang bahay at tumingin din ako. Pagtingin ko, wala na yung lalaki at nakasara na yung bintana.
“Sino ba yon?” Tanong ko sa kanya habang nakatingin parin doon sa bintana pero bigla ko nalang naramdamang binuhat ako. Napakapit tuloy ako sa leeg niya.
“Baka malukot yung uniform mo.” Sabi ko pero ngumiti lang siya.
“Ayos lang.” Sabi niya at ngumiti ulit. Naglakad na siya papasok nang kwarto ko habang bitbit ako.
“Uhh… Xyla…”
“Hmmm?”
“That guy we’ve seen earlier…”
“Oh, you know him?” Umiling lang siya.
“Just ignore him okay?” Tiningnan ko siya at tiningnan niya rin ako. Ngumiti nalang ako at tumango. Nag-aalala siguro siya. Ibinaba na niya ako sa kama ko at kumamot nang ulo.
“Di ka pa papasok?”
“Papasok na pero…”
“May problema ka?”
“Hindi… ano kasi…” Di siya makatingin at panay kamot ng ulo niya.
“Tao… Makati ba ang ulo mo? May kuto ka ba? Gusto mong suyurin natin yang ulo mo?” Bigla nalang siyang tumawa kaya napakunot ang noo ko. Seryoso akong nagtatanong pero tinawanan niya lang ako?
“Hahaha… Wala. Sige, alis na ako, ingat ka. Wag kang papagutom. Call me if you need me.” He said but still stands in front of me. Akala ko ba aalis na siya? Ano pang hinihintay niya?
“May kailangan ka pa?” Tanong ko sa kanya pero nakangiti lang siya’t nakatingin sakin. He’s weird right now. Bigla nalang siyang lumapit sakin at akala ko kung anong gagawin niya pero hinalikan niya lang ako sa noo at biglang tumakbo palabas. Haha… What the? Yun lang ba ang hinihintay niya? Aish! Shy Tao. Ngumiti nalang ako at nailing. Magpapahinga na sana ako nang bigla ulit bumukas ang pinto at sumilay ang mukha nang nakangiting si Chanyeol.
“Di ka pa din pumapasok? Baka malate na kayo.” I said but he walks towards me.
“May nakalimutan lang ako.” Sabi niya, magtatanong sana ako pero I was surprised when he kiss my forehead too. Ngumiti siya at namumulang tumalikod at lumabas. Bigla ulit nagbukas yung pinto at akala ko si Chanyeol ulit pero si Chenen pala. Nakangiti pa siya.
“May kailangan ka din?” Tanong ko sa kanya at ngumiti siya lalo. Umupo ako sa gilid ng kama ko ng nakakunot ang noo.
“Pumasok nga kayong lahat.” I said at biglang nagbukas ang pinto at pumasok nga sila. Sinasabi ko na nga ba’t lahat sila nasa labas ng pinto ko.
“Suho, Kris, Lay at Kai. I thought you have early works? Bakit hindi pa kayo pumapasok? Sehun, Luhan, Chanyeol, Kyungsoo, Tao and Chen. Maalelate na kayo pero bakit andito pa kayo sa bahay? And… Xiumin and Baekhyun… Hindi ba dapat nasa gym kayo at nageexcercise o kaya’y nasa sala’t nanunuod? Bakit nasa labas kayong lahat ng kwarto ko?” I asked but they averted my gaze and smiled awkwardly. Aish!
“Come’ on. Line up in front of me.” I said and they do so. Nag-uunahan pa sila kung sinong mauuna kaya di matapos-tapos ang pila nila.
“Find your height.” I said at nauna si Kyungsoo. Halos matawa ako. Alam pala nila ang height nila ano? Nakakahiya naman kay Kyunggie~ ko at siya ang pinakamaliit. At dahil hindi ako makatayo nang maayos ay nanatili akong nakaupo. Pinaypay ko si Kyungsoo at lumapit naman siya at tumayo sa harap ko.
“Lower down your head so I can reach you.” Halos magbow naman siya sa harap ko. Haha. I cupped his faced and he suddenly blushed.
“Ang cute mo palang mamula Kyunggie~” Mas lalo pa siyang namula so I giggled. Halos di siya makatingin sakin at nagpipigil nang ngiti.
“Look directly to my eyes.” He did and his eyes are sparkling. I smiled.
“Thank you for taking care of me the whole day.” I said and kiss his forehead as he closed his eyes and I hug him for three seconds. Nginitian ko siya ulit at umalis na siya nang nakangiti. Lumapit naman sakin si Suho. Suho… that smile of yours might make every girl die. Haish… I cupped his face too and his face turned red. Bakit ba namumula sila bigla?
“Thanks for being my handkerchief.” I kissed his forehead too and hug him and he hugs me back. Umalis na siya at sumunod si Baekhyun. I look at him and he averted my gaze. I cupped his cheeks and face his face to me.
“Thanks for being a savior.” I said and kiss his forehead and give him a hug. Next was Xiumin.
“Oh, my Xiu-Xiu…” Bigla nalang siyang napangiti sa pagtawag ko sa kanya at agad lumapit sakin. Hinawakan ko rin ang mukha niya at dahil mataba iyon, nanggigil ako bigla.
“Why so adorable, Xiumin?” I ask and his face turned red instantly just like the others but smiled.
“Sorry for hugging you tight and being stiff but thanks for not freeing me.” I said and kiss his forehead and give him a hug and he hug back. Sumunod naman si Chen na nakangiti.
“Chen. My surprisingly Chen.” I cupped his face too but he’s still wearing his smile.
“Thanks for being there for me always even you’re so naughty.” He chuckled a bit and I give him a kiss on his forehead and hug him too. Umalis na siya at sumunod naman si Luhan.
“My Lulu~” Di pa nga siya halos nakakalapit ay namumula na agad at di makatingin sakin. I quickly cupped his face and look directly to his eyes.
“You’re too beautiful for a boy. Pero mas maganda parin ako sayo, Lu.” He giggled a little so I smiled.
“We haven’t talked for somehow but I wish to have a little chitchat with you. Thank you for being considerate to me.” I said and he closed his eyes and I kiss his forehead and hug him and he hug me back just like the others did. Sumunod naman si Lay.
“My private and favorite doctor…” I said and he smiled showing his adorable dimple.
“Stop smiling with your dimple or I’ll take that off in your face and put it on mine.” I said and he laughs a little. I cupped his face and he smiled. Agad kong hinawakan yung dimple niya. Ang cute… why don’t I have like that? Is it true that you’re abnormal having a dimple? Eh hindi naman mukhang abnormal si Lay ah? Minsan lang, haha.
“Thanks for reducing the pain I feel. Kung wala ka, paano nalang kaya ako?” I said and he smiled. I kiss his forehead just like what I did to others and hug him and he hugs me back. So, who’s next? I saw a shy Sehun walking towards me with his head lowered.
“Sehunnie~” I called out and he looked at me and blushed hard. Mas malala pa ang pamumula niya kay Kyunggie~ ko. He lowered his body so I can reach him. I look into his eyes at bigla nalang kumabog ang puso ko. Aish! Malala na ‘to. Hinawakan ko ang magkabila niyang pisngi at nanlalamig ang mga kamay ko.
“Uhh… sorry… sorry dahil umiiyak ka nang dahil sakin. But thanks for being there for me, Sehunnie~” I kiss his forehead and give him a hug and he give me a tight hug.
“If you’ll be the one I’ll cry for, why not, Lala~?”He whispered to my ears that made my whole body shivers. Kumalas din ako agad and smiled at him awkwardly. Next was Kai.
“Hey, Kai.” I said and he smiled.
“Yo, Xy.” I giggled and he lowered down. I also cupped his face and he’s looking at me deeply. Di ko alam pero… nakakailang siyang tumingin, pramis.
“Thank you very much for being my foot. Hindi ko na kakailanganin pa ng saklay kung alam ko namang nandiyan ka.” I said and he smiled with his face turning a bit red. I kiss his forehead and hug him. Umalis din siya at sumunod si Tao.
“Ta-o ka ba?” Tanong ko sa kanya pero kumunot lang ang noo niya.
“Bakit?” Tanong niya sakin.
“Akala ko kasi, gulay ka.” Wahaha. BOOMPANESS! Napakawalang kwenta. Nagpapatawa ka ba Xyla? Hindi nakakatawa. He laughed awkwardly and I blush. Nakakahiya. Bakit ba tinanong ko yon? Tsk.
“Salamat ha? Na, kahit malukot yang damit mo, ayos lang sayo. And keep smiling, nakakaganda yan nang araw.” I said and so he smiled. I give him a kiss too and a hug. Next was Chanyeol.
“Chan-Chan…” Lumapit siya sakin at nagsquat paupo. Matangkad naman siya kaya halos magkalevel lang kami.
“You’re a bit suplado but thanks for being my arms that I can depend on.” I said and he just smiled and I kiss his forehead and give him a hug. And the last one…
“Kris, why so tall? Di ka ba sinabihan ng Mom mo noong bata ka na wag masyadong matakaw sa tulog?” They all chuckled just like me. He squatted just like Chanyeol did.
“Kahit mukha kang strikto, at nagmumukhang tatay ko, thank you dahil sa pag-aalala mo, ramdam kong ispesyal ako.” WOooohhh! Rhymes… ang galing kong tumula, kidding aside. I gave him a kiss too and a hug. Buti naman at natapos na. Tiningnan ko silang lahat at nakangiti lang sila.
“Now, go. Baka malate pa kayo. Except you Xiu and Biik.” Tumawa naman silang lahat at kumaway at nagbid nang good bye bago lumabas. I heaved a sigh. Being with them feels like everything will be okay.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top