BEEP BEEP BEEP BEEP BEEP !! Daar gaat de wekker. Ik sta op, en kijk of Milan nog in bed ligt. Nee dus. SHIT!!! Heb ik me verslapen? Hoe laat is het? 7:15? Oh gelukkig! Ik ren zo snel als ik kan naar beneden. Ik spring huilend in Milan's armen. Hij troost me. Zijn laatste koffer staat bij de deur. We ontbijten nog even snel samen, en dan is het tijd voor Milan om te gaan. Hij geeft me een knuffel en een dikke kus, en zegt in mijn oor: "Elke avond FaceTimen he?" "Tuurlijk!" Antwoord ik tussen mijn tranen door.

Milan is weg.. 2 weken lang.. nee.. ik voel me alleen. In onze kamer is het leeg en stil. Ik besluit om me even te gaan douchen. Onder de douche, pak ik mijn scheermes en maak een sneetje in mijn arm. "Verdrietig wrak dat ik ben! Ik ben zo zwak!" Opeens lijkt het alsof mijn hersens terug in mijn hoofd zitten. Ik kijk verbaasd naar het scheermes, en mijn bloedende arm. Snel spoel ik alles af. Ik stap onder de douche uit en plak een pleister op mijn arm.

Als eerste: BEDANKT VOOR DE 450 READSSS 😍😱 Ten tweede: Sorry dat het zo lang duurde 😅

- xXx - Fennatje 💓