Το βράδι πέρασε γρήγορα για τον Ντάηρον . Το πρωί, οι ακτίνες του ήλιου εισέβαλαν στο δωμάτιό του απο την τρύπα που είχε η σκεπή του σπιτιόυ του, Αφού ειπε καλημέρα στη μητέρα του, ξεκίνησε για να βρεί τον δάσκαλό του, Σολιν. 

Το σημέιο συνάντησης θα ήταν στην έξοδο του χωριόυ εκεί που ξεκινούσε το ποτάμι.

Οταν έφτασε ο Ντάριον, ειδε δύο ακόμα νάνους να περιμένουν. ο ένας, κοκκινομαλλης με ένα μεγάλο μουστακι στο υψος 1.47 και μεγαλοσωμος, σιγουρα θα ζυγιζε πανω απο 3 σακια πετρες. ηταν ο Ταην Γκραθορ . Ο αλος, πιο μικροσωμος, ουτε 2 σακιά με πετρες και ύψος 1.29. ο Ραντιρ Καν-τουρ, δεν έδειχνε πολυ δυνατός, ηταν όμως γρήγορος και ευκίνητος, για αυτο αλλωστε και ήταν "ανιχνευτής" . Διπλα στους δυο πολεμιστές , ο Σολιν. Ο Νταηρον Χαμογέλασε περύφανα και πλησίασε./

Ταην: ΕΕΕη ! για κοίτα! είναι ο μικρός Ντάηρον! ε λοιπόν έμαθα οτι έγινες πολεμιστής αλλα δεν το πίστευα μικρέ!! χεχεχεχε.

Ντάηρον: λοιπόν, εδω ειμαι .

Ραντιρ: χεχεχε πρόσεχε μη χαθείς στο δασος ε? 

Σολιν: ελα, αρκετά, μπορείτε να πειράζεται τον Ντάηρον και στον δρόμο.

Ταην: σωωστα σωστά χαχαχαχα!

/Ετσι οι 4 νάνοι ξεκίνησαν , ο Νταηρον άκουγε τα πειράγματα του Ταην και του Ραντιρ ομως δεν τον πείραζαν, ήξερε πως απλά του καναν πλάκα, και πως έτσι μιλάνε στους φίλους.Παρόλα αυτα, ήταν ακόμα αγχωμενος για το άν θα γίνονταν τίποτα για το οποίο δεν θα ήταν έτοιμος. Μπορεί το κυνηγι να γίνονταν κάθε 2 μέρες υπο κανονικές συνθήκες και να ήταν μια απλή συνηθεια για τους άλλους πολέμιστες, αυτος ήταν άλλωστε και ο λόγος που τον πείραζαν, μα για αυτόν ήταν η πρώτη φορά. Ο Σόλιν τον κοίταξε, τον πλησίασε και του είπε, "βλέπεις? δεν είναι κατι το τρομερό." ο Ντάηρον χαμογέλασε όμως ηταν ακόμη αγχωμένος. Οι 4 προχώρησαν για αρκετή ωρα ακόμη μέχρυ που έφτασαν σε ένα σημείο αρκετά ανοιχτό (χωρίς πολλα δέντρα για αρκετη έκταση) Ο Σόλιν εκανε σήμα να σταματήσουν. Αρκετά μπροστα μπορούσε να φανέι ενα κοπαδι ζώων με πληθυσμο περιπου στα 15, Τα Ζώα αυτα ηταν αρκετά μεγάλα .Μοιαζαν με αγελάδες μα ήταν μικρότερα και έιχαν μεγάλο τριχωμα . Καποια απο αυτά ειχαν μεγαλοπρεπη χαίτη,  εκείνα ήταν τα αρσενικά./

Σολιν: ποσα Γκαρι-Νωου χρειαζόμαστε?

Ραντηρ: χμμ.. 3 θυληκα μας χρειάζοντα. αρσενικά εχουμε 1 και είναι γερικο, 2 να βρούμε τουλαχιστον.

Σολιν: ωραια, ακουσε με καλά Νταριον. μάζεψε χόρτα στο χέρι σου και πλησίσε κάποιο θηλυκο. Δωσε του να φάει, αν έρθει, δέσε του απαλά το σκινί στο λαιμό και καθοδήγησε το εδώ. τα θηλυκά ειναι ήρεμα και δεν επιτίθενται εύκολα , αν σε οποιαδήποτε στιγμή επιτεθεί, χτύπησέ το δυνατά στο πάνω μέρος του κεφαλιού και θα λυποθυμήσει.Αν σου επιτεθεί κάποιο αρσενικό, μην δυστάσεις, σκοτωσέ το. είναι πολύ επιθετικά και δεν βγαίνουν εκτώς ευκολα. Να, βλέπεις εκεί? το απομονωμενο?εκεί πήγαινε. Οι αλλοι, Ραντηρ, Πιασε αλο ένα θηλυκο κοντά μας, Ταην, παμε για ενα αρσενικό.

/Ο Νταηρον Ηταν δυστακτικος. απο τη μία , περίμενε κατι πιο περιπετειώδες απο το να πιάσουν μερικά ακακα ζωα , απο την άλλη όμως, δεν το είχε ξανακάνει. Πλησίασε σιγά σιγά , και όλα πηγαν όντως καλα. Εδεσε το σκινι και παρέσυρε το ζωο πίσω./

Ενα απο τα αρσενικά επιτέθηκε στον Σόλιν όμως αυτος το έπιασε με τα χέρια του το έβαλε κατω και το κράτησε απο το λαιμό. αυτό έχασε τις αισθήσεις του μα ηταν ζωντανό και θα το περνανε μαζί τους. 

περίπου 1 ώρα πέρασε και οι 4 τους ειχαν πιασει 3 θηλυκα και 3 αρσενικά όλα εκτώς απο 1 δεν αντιστάθηκαν και ετσι θα τα μεταφέραμε έυκολα. Ο Σόλιν ειπε πως θα πέρνανε τον δρόμο της επιστροφής ομως ο Ντάηρον δεν ήταν ικανοποιημένος. Σκεφτοταν πως ειχε δεί αλλες φορές να έρχονται με νεκρά αγριογούρουνα και άλλα άγρια ζώα , Μια φορά μάλιστα είχαν γυρίσει με ένα Γκανι-γι, ενα απο τα πιό επικύνδυνα πλασματα , στεκεται στα 2 πόδια, και έχει μεγαλα φτερά που μπορόυν να προκαλέσουν τόσο ισχυρό άνεμο που να ρίξουν κάτω έναν άνδρα Μεγάλα (γυρω στα 2 μέτρα ) και επιθετικά. Παρόλα αυτά σήμερα δεν συνέβη τίποτα τέτοιο. Ο Σόλιν έβλεπε την απογοήτευση στο πρόσωπο του Ντάηρον μα δεν μπορούσε να κάνει κατι για αυτο. Ο Νταγκλαν του είχε τονίσει να είναι προσεκτικοί σημερα στην πρώτη του αποστολή. Παρολα αυτα, δεν μπορούσε να τον βλέπει έτσι, αποφάσησε να πάει να του μιλήσει, δεν προλαβε όμως να κάνει ένα βήμα οταν ακριβώς μπροστά τους εμφανιστηκαν 5 άνθρωποι, 2 με τόξο και 3 με σπαθιά.Τους έκαναν νόημα να σταματήσουν και ο τοξότης τους σημάδευσε.

Τοξοτης : Νανοι μην κανετε βήμα.

Σολιν : δεν θα κάνουμε μα σταματηστε να μας σιμαδεύετε.

Τοξοτης: ειναι μέτρα ασφαλείας, η περιοχή πλέον θεωρείται βασιλική. εχετέ καποιο χωριό εδω κοντα? αν ναι, θα πρεπει να μεταναστευσετε βόρεια, πηγαινετέ μας στο χωριό να δώσουμε την εντολή. 

Σπαθοφορος: θα περιμένουμε και τους αλλους σωστα?

Τοξοτης: ναι, θα παψεις τωρα? .. ακούω νανοι.

Σόλιν : δεν ξέραμε πως είναι βασιλική περιοχή, θα φύγουμε αμέσως, μα δεν έχουμε χωριό εδώ κοντά. Είμαστε ταξιδιώτες.

Τοξοτης: α ναι? ποιόν νομίζεις πως κοροιδεύεις?? τα ζώα τι τα θέλετε?

Σόλιν: Σας έιπα , ειμαστε ταξιδιωτες, κατι πρέπει να φάμε. 

Τοξοτης : ωστε επιμένεις ε? μαλλον θα πρέπει να κάνω αυτο!

/Ο τοξοτης εξαπολυει ενα βελος στον Ραντηρ και αυτός πέφτει στο χώμα , Οι νάνοι δεν προλαβαν καν να κοιτάξουν μα όταν είδαν τον φίλο τους η καρδιά τους εσπασε σε μικρα κομμάτια "ΟΧΙ!!!!" φώναξε ο Τάην . Εκέινη τη στιγμή ο Σολιν ψυθιρισε, "τρέξτε!" καθως έβγαλε δύο μικρά τσεκουρια και τα πεταξε στους δύο τοξοτες, τον έναν , τον βρηκε στο κεφάλι τον άλον όμως στο χέρι. Ο Ντάηρον τα έχασε , "Τι περιμένετε?! ΤΡΕΞΤΕ!! " φωναξε ο Σόλιν καθώς έβγαζε το σπαθί του, οι 3 σπαθοφόρι του ορμηξαν μα αντιστέκονταν και στους τρείς , Ο Τάην Γραπώνει τον Ντάηρον για να φύγουν. Μια σκέψη πέρασε απο το μυαλό του Νταηρον" ο ποιο αργος, μένει και πολεμά, για να ειναι ασφαλης ολοι οι υπολοιποι." ο Νταηρον ηταν έτοιμος να φύγει ομως τοτε, είδε τον τοξότη, ένα βέλος έφυγε και τρυπησε το στήθος του γενναίου Σόλιν και αμέσως μετα, ο ένας απο τους 3 πολεμιστές (που πλεον ορθιοι ήταν μόνο δύο ) τον χάραξε στην πλατη. Ο Σόλιν Γονατίζει, μα ο Ντάηρον θολώνει. Χωρίς να το καταλάβει τράβηξε το τσεκουράκι που είχε στη ζώνη του και κατακεραύνωσε το προσωπο του τοξότη  . Αμέσως μετά έτρεξε προς τους φρουρούς που είχαν μείνει παγωμένει και σήκωσε το σπαθί του Σόλιν αφαιρωντας το κεφάλι του ενος απο τους ώμους του με μία κίνηση. Ο τελευταίος απο τους στρατιώτες δεν πρόλαβε κάν να κοιτάξει καθως το σπαθί διαπέρασε το στομάχι του και τον άφησε νεκρό. ο Τάην δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του, Ο Ντάηρον έιχε σκοτώσει και τους τρείς ανδρες και στεκονταν εκεί, αναμεσα στα πτώματα τους γεμάτος οργη και το πρόσωπό του γεμάτο δάκρυα καθώς κοιτούσε τον δάσκαλό του.τον πλησίασε. "Νταηρον,τα κατάφερες , τους σκότωσες" είπε, μη έχοντας τι άλο να πεί. " ήταν όμως αργά . οι δυο μας φιλοι.. είναι νεκροί ..." απαντησε γεμάτος δάκρυα.Τοτε ακούστηκε η φωνή του Ραντιρ "Οι δύο ? ηλπιζα θα λεγατε μονο για εμενα.." Οι δυο τους κοίταξαν τον Ράντιρ ο οποίος μόλις έιχε σηκωθέι στα γόνατα και αντίκρισε τον Σόλιν. "Σόλιν... οχι....."