Οι νάνοι που ηρθαν τωρα με τον Γκράμθαρ πέρασαν λίγη ώρα να δούν το μέρος. μπορεί να είχαν περάσει πολλά αλλα δεν είχαν ξαναδεί τέτοιο χωριό και τους ενθουσίασε. Ο Σούρεν ήταν πολύ πιο χαρούμενος τώρα. ίσως να είχε βιώσει πολλά αυτές τις μέρες μα το οτι επιτέλους ηξερε πως καποιοι απο το χωριό του ήταν ζωντανοι του έδινε μια ευκαιρία να χαμογελάσει. ένα χαμόγελο που με την ώρα θα ξανασκεπαζότανε απο τη θλιψη και αυτο το γνωριζε. Μα το είχε τόσο ανάγκη που απλά σταμάτησε να σκέφτεται και το απόλαυσε. 

Ο Γκράμθαρ άραξε μαζί με μερικούς ανδρες του δάσους και συζητούσαν, οι νάνοι έμειναν μόνοι καθώς ο Σαλάηναν πήγε στη φρουρά. Ηταν η ώρα οπου και οι δύο πλευρές θα ξεδιπλωναν τα ερωτήματά τους. Ο Ταην έκατσε στο έδαφος σταυροπόδι δίπλα στον Σούρεν . Τον ακούμπησε φιλικά στον ώμο και τον έβγαλε απο τη δυσκολη θέση του να αρχίσει εκείνος να μιλά.γύρω τους οι άλοι νάνοι.

Τάην: Σούρεν, είναι πολύ καλό που σε βρήκαμε και είσαι καλά. Μα ξέραμε για 5 νάνους που κατάφεραν να φύγουν. 

Σούρεν: .. ναι, η αλήθεια ήταν πως.. ήμασταν πέντε.

Ντάηρον: τι συνέβη ? που είναι οι άλοι?

Ράντηρ: κατι μου λέει πως δε θα μου αρέσει η απάντηση..

Σούρεν: ο ένας ήταν ο δάσκαλός μου. μα ήταν πληγωμένος απο την επίθεση των ανθρώπων και πέθανε νωρίς. Μετά, μείναμε 4. Εγω, ο μικρος Σάολο, η Σέμμα και η μικρή Κάηρα. Μα... ένα Ορκ μας επιτέθηκε..σκοτωσε αμέσως την Σέμμα και την Κάηρα... δεν .. δεν μπόρεσα να τους προστατεύσω...

/Ο Σούρεν έσκυψε το κεφάλι για να κρύψει τα δάκρυά του μα ήταν αργά. και οι τέσσερεις τα είδαν, καί οι τέσσερεις προσπάθησαν να τον ηρεμήσουν/

Τάην: δεν φταίς εσύ φιλαράκο... τα Ορκς είναι δυνατά. 

Ντάηρον: αν δεν ήταν ο Γκράμθαρ θα είχαμε κι εμείς μεγάλο πρόβλημα. Και εμείς είμαστε 4 μαχητες. εσεις είχατε δύο παιδια μαζι...

Ράντηρ: ..ανέφερες όμως μόνο δυο νεκρούς.. τι απέγινε με το Σάολο?

Σούρεν: ο Σάολο? ο Σάολο είναι εδώ. 

Καν-το: δηλαδή ο μικρός ζεί?!

Σούρεν: ναι. παρολα αυτα το Ορκ έσπασε όλα του τα κόκκαλα και τώρα τον θεραπέυουν.

Κάν-το:τουλάχιστον ο μικρούλης μου γείτονας είναι ζωντανός, μπορώ να τον δώ??

Σούρεν: οχι... οχι ακόμα, είναι σε κακή κατάσταση και οι καλύβες δεν έχουν χώρο. σε μερικές μέρες όμως θα μπορούμε πιστεύω.

Ντάηρον: ελπίζω να μπορούμε να μείνουμε τόσο χωρίς να είμαστε πρόβλημα . 

/Ενας γέροντας τους πλησιάζει εκείνη τη στιγμή. ήταν περιπου 1.80 με μικρό βάρος γυρω στα 65 κιλα. φαίνονταν αρκετα ευκίνητος και δυνατός για την ηλικία του που ξεπερνούσε τα 65 χρόνια.τα μαλλιά του ήταν πιασμένα σε 7 διαφορετικά σημεία που διμιουργούσαν μια τεράστεια κοτσίδα. το προσωπο του ήταν καθαρό απο γέννια και ειχε ελάχιστες ριτίδες. Με με μια απαλή φωνη τους είπε "φυσικά και μπορείτε να μείνετε όσο θέλετε. Το σπιτι μας είναι σπιτι σας. " Ο Γέροντας δεν ήταν άλος απο τον Ενεκαλ.τον αρχηγό του χωριού.

Οι νάνοι χαμογέλασαν, ήταν πραγματικά ότι καλύτερο να θα μπορούσαν να ακούσουν εκείνη τη στιγμη. Ο Ενεκαλ τους έδειξε δυο καλύβες κοντά στο μεγάλο δέντρο. χωρούσαν 2 ατομα αλλα εφοσον ήταν μικροσωμοι θα χωρουσανε και 3 εστω στριμωχτα.

Οι νάνοι το εκτίμησαν και μιάς και ήταν κουρασμένοι είπαν να εγκαινιασουν τα νέα τους σπίτια με έναν υπνο. Αν και οι κακές και δυσαρεστες σκέψεις ήταν πολλές , η κούραση τις νικούσε  και ο υπνος ήρθε έυκολα.

Η νύχτα αυτη πέρασε γρήγορα για τους νάνους. Το πρωί ξύπνησαν με το φως του ηλιου και βγηκαν απο τις καλυβες τους. Οι καλυβες αυτές ήταν πολύ χαμηλά στο δέντρο μα και πάλι ήταν δυσκολο για τους νάνους να κατέβουν. Οταν τα κατάφεραν είδαν πως οι ανθρωποι του δάσους έιχαν ηδη ξυπνήσει οι περισσότεροι και είχαν ξεκινίσει τις δουλειές. Κάποιοι επισκέυαζαν καλύβες που είχαν φθαρθει, άλλοι φύτευαν σπορους η μάζευαν φρούτα . 

οι θεραπευτές φρόντιζαν τον Σάολο και ενα δύο άλλους τραυματίες και ταυτόχρονα έλεγχαν κάποιους που είχαν παρουσιάσει συμπτώματα ασθενιών. οι Νάνοι έκαναν μερικές βολτες στο χώρο και παρακολουθούσαν τους ανθρώπους του δάσους. Δεν είχαν πολλα να κάνουν μα ένιωθαν καλά εκεί. Ο Γκράμθαρ δεν φάνηκε καθόλου και ο Σαλάηναν μάλον ειχε παει για περιπολο η κυνηγι. 

Η μέρα πέρασε γρήγορα και οι νάνοι για άλη μια φορά μπήκαν στις άνετες καλύβες τους να κοιμηθούν. 

2 ακόμα μέρες πέρασαν ησυχα. Οι 5 είχαν δεθεί πολύ πλέον. Στο χωριό τους δεν είχε ποτέ τύχει αυτοι οι πέντε να μιλησουν πολύ. ξέρανε ο ένας τον άλον μα όχι καλα. Οι δεσμοι τους μεγάλωναν καθε λεπτό που περνούσαν μαζί. 

Παρόλα αυτά ο Ντάηρον δν μπορούσε να βγάλει ουτε μια στιγμη την σκεψη των αιχμαλωτων φίλων τους απο το μυαλο του.

Τον βασάνιζε καθε ώρα και στιγμή μα για κάποιο λόγο δεν το ανέφερε. κάτι τον σταματούσε. Ισως το οτι αυτό που ζούσε τώρα του ήταν απαραίτητο.

την 4η μέρα οι νάνοι μαζευτηκαν στην καλυβα του αρχηγου Ενεκαλ για να τον ρωτήσουν αν υπήρχε κατι που θα μπορουσαν να κάνουν για να συνεισφέρουν στο χωριό/. Εκείνος γέλασε και τους εδειξε κάποιες βασικές δουλειές όπως το να φτοιάχνουν βέλη να τροχίζουν τα ακόντια και το να μαζέυουν μανιταρια,φραουλες,σταφυλια και καρπους.

Οι νάνοι χάρηκαν που θα μπορούσαν να βοηθήσουν και που επιτέλους είχαν κάτι να κάνουν στο νέο τους σπίτι. Ετσι, άρχισαν αμέσως τη δουλειά. 

10 μέρες έιχαν περάσει απο τότε που ο Ντάηρον και οι άλοι μαζί με τον Γκράμθααρ ήρθαν στο χωριό των ανθρώπων του δάσους. Απο τότε , όλα έδειχναν καλά.Οι νάνοι είχαν κάτι να απασχολούνται και κανείς δεν κινδυνευσε στο ελάχιστο. Ομως όσο και οι Νανοι ννα ίλπιζαν το αντίθετο , σίγουρα θα έρχονταν η μέρα που όλα αυτά θα τα άλλαζε.

 Ενας άνδρας του δάσους έρχετε πληγωμένος. Ο Σαλάηναν τρέχει προς το μέρος του μαζί με 4 αλλους και τον Ντάηρον με τον Τάην.

Σαλάηναν: Τι συνέβη Ακινεν?!

Ακινεν: Ρανικινς... στο δάσος... έρχονται.. είναι... πολλά....(ο Ανικεν Λιποθυμά)

Σαλάηναν: ειναι ζωντανος! φροντίστε τον καλά. Πάμε!

Ντάηρον: Σαλάηναν! άσε μας να βοηθήσουμε!

Σαλάηναν : εντάξει, θα πάμε μαζί. Οι 5 σας, εγω και άλοι 10. Ελπίζω να είμαστε αρκετοί. Τα Ράνικινσ είναι αδυναμα , όμως εάν είναι πολλα και εκτεθούν σε μεγάλο φώς, θα είναι απειλή. Παρόλα αυτα , δεν βλέπουν καλά . να το θυμάστε. ΠΑΜΕ!

Κάν-το: εεε... εγώ λέω να μείνω εδώ...

Ντάηρον: τι?! θα μείνεις?! 

Κάν-το: ναι... δεν είμαι μαχητής.. πιο πολύ βάρος θα είμαι..

Ντάηρον: δεν έχω την διάθεση να ασχοληθω με αυτό τώρα...

/Ο Ντάηρον έριξε ένα ψυχρό βλέμμα στον Κάν-το και έφυγε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, Ο Σαλάηναν τους περίμενε. Εδειχνε ψυχραιμος μα ανησυχούσε, ηταν φανερό. Τι είδους τέρατα να είναι τα Ράνικινς? και γιατι ποτε οι νάνοι δεν είχανε ακούσει για αυτά?.../