Stefan

Δεν αντεχω άλλο αυτή την αναμονή. Κοντευω να τρελλαθω.Εχω περάσει τρείς μέρες μαρτύριο, χωρίς να έχω νέα της.Μήπως με απαρνήθηκε; Αραγε να κατάφερε ο αδερφός της να την κάνει να λησμονήσει τον έρωτα μας;
Δεν αντεχω άλλο, πρέπει να την δω!Πρέπει να μάθω τι σκέφτεται για μας!

Το επόμενο πρωινό με ειδοποίησαν οτι κάποιος από το κάστρο των Gilmor θέλει οπωσδήποτε να με δεί.Μήπως ήταν εκείνη; Στην ιδέα και μόνο τα πόδια μου έβγαλαν φτερά. Εφτασα στην πύλη,αλλά αντί ν' αντικρυσω την μορφή της,είδα εναν λίγο μεγαλύτερο μου άντρα να με περιμένει. Τι σημαίνει τώρα αυτό;
Τον πλησίασα διστακτικά.
"Stefan Separd,ονομάζομαι Philip Newton,είμαι στρατηγός του οίκου των Gilmor"μου συστήθηκε με ευγενικό τρόπο.
" Μπορώ να μάθω τον λόγο της επίσκεψης σας,στρατηγέ "τον ρώτησα καχύποπτα.
" Με έστειλε η Lusia "μου είπε κοφτά.
Το πρόσωπο μου άλλαξε αμέσως όψη.
" Τι έγινε;Είναι καλά; "τον ρώτησα με αγωνία.
" Οχι,κύριε, δεν είναι καλά! "μου είπε αργά και σταθερά.
Ενοιωσα να χάνω την γη κάτω απ' τα πόδια μου.

" Τι συμβαίνει; Εξήγησε μου αμέσως! "τον παρότρυνα ανυπόμονα.
" Η Lusia είναι σε αδιέξοδο,ο αδερφός της την αρραβωνιάζει αύριο με τον δούκα Windham.Περιμένει από σένα να σκεφτείς τι θα κάνεις. Μου είπε να σου πω,πως αν μετάνιωσες θα δώσει τέρμα στην ζωή της"μου είπε κοιτώντας με λες και προσπαθούσε να μαντέψει τι σκέφτομαι.
Τα λόγια του έβαλαν φωτιά στα σωθικά μου.Πως τολμούσε το κάθαρμα ο Gilmor να δώσει την δική μου γυναίκα σε άλλον;
Το πρόσωπο μου είχε πάρει μια αποφασιστική όψη. Ηξερα τι έπρεπε να κάνω... δεν ήθελα να γίνει έτσι, αλλά ο Gilmor δεν μου άφησε άλλη επιλογή.
"Πες της να ετοιμαστεί,αργά το βράδυ θα έρθω να την πάρω να φύγουμε. Δεν πρόκειται να αφήσω την Lusia να κάνει κακό στον εαυτό της,απορω πως σκέφτηκε οτι μπορούσα ποτέ να την αρνηθώ!" του είπα σταθερά.
"Ξέρεις,βέβαια, οτι ο Edwart θα γίνει θηρίο όταν μάθει οτι έκλεψες την αδερφή του."
"Αδιαφορώ για τον Gilmor,ήρθα και του ζήτησα την αδερφή του σαν άντρας κι αυτός με πρόσβαλε και μ' έδιωξε, τώρα έρχομαι να πάρω αυτό που μου ανήκει!" του
είπα κοιτώντας τον με θάρρος.
"Εντάξει... έλα από την πίσω πλευρά του κάστρου, θα φρόντισω να φύγετε χωρίς να σας καταλάβει κανείς."
Αυτός ο άντρας είχε ψυχή, έπρεπε να του το αναγνωρισω.

Το βράδυ ακολουθώντας την συμβουλή του Philip,μπήκα κρυφά μες στο κάστρο. Βρήκα την Lusia να με περιμένει έτοιμη στο δωμάτιο της.Μόλις με είδε το πρόσωπο της φωτίστηκε.
"Ηρθες..." μου είπε και έπεσε στην αγκαλιά μου.
"Μόνο νεκρός δεν θα ερχομουν" της είπα με πάθος και την φίλησα με λαχτάρα.

Την έπιασα από το χέρι και βγήκαμε γρήγορα έξω. Ο Philip είχε φροντίσει να μας εξασφαλίσει μια ασφαλή έξοδο από το κάστρο.
Λίγο πιο μακρυά είχα δέσει τ' άλογο μου.Ανεβήκαμε πάνω σ' αυτό και φύγαμε.
"Που πάμε Stefan;"την άκουσα να με ρωτάει.
" Απόψε θα γίνεις γυναίκα μου,έτσι ώστε να μην μπορεί κανεις πια να μας χωρίσει "της είπα σφίγγοντας την με θερμή πάνω μου.

Σε λιγότερο από μισή ώρα είχαμε φτάσει στην εκκλησία του Αγιου Πατρίκιου. Μπήκαμε μέσα κρατώντας σφιχτά ο ένας το χέρι του αλλου.Μας υποδέχτηκε ο πατέρας Frank.
"Τι γυρευετε παιδιά μου τέτοια ώρα στον οίκο του θεού;" μας ρώτησε με περιέργεια.
"Πατέρα Frank,με γνωρίζεις από μικρό παιδί, σε θεωρώ δεύτερο πατέρα μου γι ' αυτό ήρθα σε σένα να με παντρέψεις με την γυναίκα που αγαπώ" του είπα παρακλητικά.
"Γιατί αυτός ο ξαφνικός γάμος παιδί μου:"
"Ακουσέ με άγιε πατέρα, αυτή η κοπέλα που έχω δίπλα μου είναι η Lusia Gilmor..."
Στο άκουσμα του ονόματος  το πρόσωπο του πήρε μια ανήσυχη έκφραση. Συνέχισα δίχως να πτοηθω,ήταν πολύ σημαντικό για μένα...για μας...να τον πεισω να μας ενώσει με τα δεσμά του γάμου.
"Αγαπιόμαστε,αλλά υπάρχουν πολλοί που δεν θέλουν να είμαστε μαζί και θα προσπαθήσουν να μας χωρίσουν.Αν είμαστε παντρεμένοι δεν θα μπορούν να κάνουν τίποτα,καταλάβατε;"
Μας κοίταζε αρκετή ώρα σιωπηλός,προσπαθώντας να αποφασίσει ποιό ηταν το σωστό να κάνει.

"Ελπίζω να πήρα την σωστή απόφαση...εντάξει, δέχομαι να σας παντρέψω,πλησιαστε" μας είπε κάνοντας μια χαρακτηριστική κίνηση με τα χέρια του.
Τα λόγια του μας γέμισαν ευτυχία, τα μάτια μας έλαμπαν από χαρά.
Μετά το τέλος του μυστηρίου,την σήκωσα στην αγκαλιά μου κοιτάζοντας την με λατρεία στα μάτια.
"Τώρα είσαι γυναίκα μου,είσαι δική μου...θα είμαστε μαζί για πάντα!!!" της είπα χαρούμενος.
Την έβγαλα έξω από την εκκλησία και την ανέβασα στ' άλογο μου.
"Τώρα που πάμε;" με ρώτησε με προσμονή.
"Στο σπίτι μας" της είπα.
"Εννοείς στο κάστρο των Separd!"η φωνή της ακουγόταν προβληματισμένη.
" Τι έχεις αγάπη μου;"της είπα χαιδευοντας της το πρόσωπο.
"Φοβάμαι πως οι δικοί σου δεν θα με δεχτούν" μου είπε απογοητευμένη.
"Ο μόνος άνθρωπος που μετράω την γνωμη του είναι η μητέρα μου,κι αυτή πίστεψε με θα σε λατρέψει" της είπα χαρίζοντας της ενα απαλό φιλί στα χείλη.

Φτάσαμε στο κάστρο και την μετέφερα κρατώντας την σφιχτά στην αγκαλιά μου στο δωμάτιο μου.
Την άφησα απαλά πάνω στο κρεβάτι και κάθησα δίπλα της.
Απλωσα το χέρι μου και χάιδεψα το πρόσωπο της.
"Είσαι το ομορφότερο πλάσμα που έχω δει στην ζωή μου!" της είπα τρυφερά.
"Κι εσύ είσαι ο μοναδικός άντρας που κάνει την καρδιά μου να κτυπάει σε ξέφρενο ρυθμό" μου είπε αργά με εναν τρόπο που τρελλαινε τις αισθήσεις μου.
Την έσφιξα με πάθος πάνω στο κορμί μου.Τα σωθικά μου καίγονταν από πόθο. Την ήθελα απεγνωσμένα. Εκείνη νοιώθοντας την δική μου ταραχή,εγυρε προς το μέρος μου και με φίλησε γλυκά.
"Θέλω ν' αγγίξω το κορμί σου,σε ποθώ Lusia"της είπα ξεπνοα.
"Κι εγώ σε θέλω" μου είπε ντροπαλά.
Την σήκωσα όρθια και άρχισα να την ξεντυνω,δίνοντας της παθιασμένα φιλία στο στόμα.

Οι αναπνοές μας έβγαιναν ακανόνιστες.Ο πόθος μας είχε  κυριεύσει. Την ξάπλωσα στο κρεββάτι θαυμάζοντας την τέλεια ομορφιά της.Εκείνη ανταποκρινόταν παθιασμένα σε κάθε άγγιγμα μου.Κάναμε έρωτα όλο το βράδυ. Ωσπου ξημερώματα πια μας πήρε ο ύπνος αγκαλιασμενους.