Je denk vast dit is het standaard sprookje dat je elke keer hoort, maar ik denk van niet.... dit is het verhaal hoe ik mijn vriendje heb ontmoet

''ELLA!!!!!!!" krijst Driselda, mijn stiefzusje. ''WAAR IS MIJN CROP TOP??!!''. Het begon allemaal toen mijn moeder stierf toen ik 10 werd, haar laatste worden waren: ''wees aardig en heb moed'', aan dat motto heb je me gehouden, het voelde als een belofte aan mijn moeder. Mijn vader raakte toen in erg diepe rouw.

10 jaar later riep mijn vader mij: ''Ella, als je vader een andere kans krijgt om blij te zijn zou je er op tegen zijn?''. '' Pap, heb je een nieuwe vrouw??!! Ik ben zo blij voor je!''. ''Dankjewel schat.'' Een paar maanden later waren ze getrouwd EN had ik kennis gemaakt met mijn stiefzusjes. Mijn vaders restaurant, was net een tweede huis voor me.

Na een week ofzo was ik met mijn vader aan het praten toen er een aardbeving was... mijn stiefmoeder genaamd Béatrice gilde. ''Papa laat me niet alleen'' riep ik. ''Ik ben zo terug, schat'' antwoorde hij.

Die dag verloor ik mijn vader en mijn beste vriend, terwijl mijn stiefmoeder en stiefzusjes er ongedeerd vanaf. Omdat mijn vader nooit een testament heeft geschreven kreeg mijn stiefmoeder alles het huis, de auto's, het restaurant en naar haar zeggen ook mij. Mijn ene stiefzusje genaamd Wendelien kreeg mijn kamer en mijn andere bleef in de andere slaapkamer die ze eerst deelde, dus ik moest naar de zolder verhuizen. Het restaurant veranderde ze in een roze Barbie droom huis waar alle serveersters op rolschaatsen probeerde rond te rijden. Het enige wat goed was in mijn leven was Carter mijn beste vriend.