Chapter 14: Back To School

Everleigh's Point of View

I had finally moved on with that bet! Hell, I want to seek vengeance with that cheater!

Maganda ang gising ko ngayong umaga kaysa nung mga nakaraang araw dahil hindi pa din ako makamove-on pero ngayon, finally nakamove-on na ako dun sa pustahan at sa kanya. I'd never wanted to say his name ever again dahil maaalala ko na naman ang ginawa niya sa'kin.

"Good morning, self!" Bati ko sa aking sarili.

Kinuha ko ang towel at pumasok sa banyo. I take a bath and a shower and toothbrush my teeth before I open the door and walk outside the comfort room. Pumunta ako sa walk-in-closet ko at binuksan iyon at kinuha ang croptop jacket ko at jeans. Then ang sandals ko and isinuot iyon pagkatapos kong iblowdry ang buhok ko.

Pagkatapos kong isuot ang lahat ay iniayos ko muna ang nasa loob ng sling bag ko at lumabas ng kwarto pagkatapos.

Bumaba ako ng hagdan at pumunta sa kusina. Naabutan ko dun si daddy, mommy, at si... Amirah. Hindi ko pa din siya nakakausap magmula nung araw na nasigawan ko siya ng hindi ko sinasadya. Gusto kong humingi ng tawad sa kanya kaya umupo muna ako bago nagsalita para kay Amirah.

"I'm sorry about what happened days ago, Amirah." Sinsero kong tawad sa kanya. Sana maramdaman niya iyon.

Pero imbes na magsalita siya ay yumuko lang siya at nagpatuloy kumain ng hindi tumitingin sa'kin. Bumuntong-hininga na lang ako, pati si mommy.

"Amirah, nanghingi na ng tawad ang Ate mo. Wag mo namang lamunin ng galit ang sarili mo. Patawarin mo ang Ate mo dahil hindi naman niya iyon sinasadya." Mommy tries to convince Amirah but she was quiet kaya wala akong nagawa kundi kumain na lang.

Pagkatapos kong kumain ay pumunta ako sa sala, hoping Amirah was there but bigo ako dahil wala na siya at paniguradong naglakad na siya papunta sa school. I let out a deep sigh. I wish we were gonna be okay. I'm sorry Amirah.

Saktong paglabas ko ng bahay ay siya namang paglapit sa'kin ni Zaire habang nakangiti kaya ngumiti din ako sa kanya.

"Hello, Zaire." Bati ko sa kanya.

"Hello, Leigh. Kamusta ang pagmomove-on?" Sabi niya habang natatawa kaya napasimangot ako sa kanya.

"I'd finally moved-on. Thanks to you and sa pagkulong ko sa kwarto ko. I was hoping that I moved-on for the best of me." Sabi ko.

"Taray, ah. May pa english-english pang nalalaman." Natatawa niyang sabi kaya napatawa na lang din ako.

"So, tara na?" Sabi ko kaya tumango siya at sabay kaming naglakad.

"Akala ko ba may motor ka?" Takang tanong ko sa kanya.

"Ah, oo meron akong motor pero hindi ko muna gagamitin ngayon araw dahil gusto kitang makasama habang maglalakad." Nakangiting sabi niya.

"Ah, okay. May pangalan ba ang motor mo?" Tanong ko kaya tumango siya at nagsalita.

"Wynter," sagot niya.

"Nice name you've made." Sabi ko kaya napangiti siya.

"Ikaw?" Tanong niya sa'kin.

"Ah, wala. Hindi din naman kasi ako marunong magmotor eh." Sabi ko kaya napatango siya.

"Uhmm, napansin ko lang, bakit hindi ka nakauniform?" Takang tanong niya habang sinusuri ang isinuot ko.

"Wala lang, gusto ko lang. Bakit, may problema ba?" Mataray kong tugon.

"Woah, nag-iba ka na talaga pati na din sa pananamit mo at tumaray ka. Hinala ko, hindi ka na babalik sa dati." Bigla na lang lumungkot ang boses niya pagkasabi nita nun kaya tinapik ko siya ng mahina sa baliakt niya at nagsalita.

"Hindi na talaga ako babalik sa dati dahil ako yung naaapi dati at madali akong masaktan. I am softhearted back then but now hindi na talaga. It's for the better na tuluyan na akong nagbago." Nakangiting sabi ko kaya mas lalo siyang lumungkot.

"Pero hindi pa din magbabago yung pagmamahal ko sa'yo bilang magkakaibigan at sa pamilya ko. Promise yan." Sabi ko kaya napangiti siya.

"Promise, bess ha?" Naroon ang galak sa kanyang boses.

"Oo, cross my heart hope to die." Ikrinoss ko pa ang daliri ko sa dibdib para ipakita sa kanya na totoo talaga ang ipinangako ko sa kanya.

"Oh, dali na. Bilisan na natin baka malate tayo pagdating natin sa school. Pero makikita mo... siya dun." Mahinang aniya, tinutukoy 'yong manloloko na yun.

"Don't worry, diba sabi ko naman sayo na nakamove-on na ako kaya wala ng problema sa'kin yon." Sabi ko kaya tumango siya at binilisan namin ang paglalakad patungo sa school.

Pagdating namin dun ay nakita ko siya na nakatingin din sa'kin pero hindi ko siya pinansin at nagpatuloy sa paglalakad kasabay si Zaire. Pero bago pa kami makalagpas sa kanila ay may humigit sa braso ko kaya galit ko iyong tinignan. SIYA lang naman pala, ibang klase! Anong karapatan niyang hawakan ako ng ganun ganun lang? Akala naman niya kakalimutan ko yung pustahan na 'yon at paano niya ako nasaktan ng dahil dun. Nagsisisi ako kung bakit ko pa siya nagustuhan, eh sasaktan din naman pala niya ako sa huli.

"What?" Mataray kong tugon.

"Can we talk?" Pakiusap niya kaya I rolled my eyes on him at nagsalita.

"Wala akong oras para lang makipag-usap sayo. Your just wasting my time here. May klase pa kaya bitiwan mo ang braso ko kundi masasampal talaga kita." Banta ko sa kanya.

"Please, kahit ngayon lang." Pagpipilit niya kaya wala akong nagawa kundi galit siyang tinignan at galit na tumango.

"Una na ako Leigh." Sabi ni Zaire kaya tumango ako kasabay din ang paglakad papalayo nung kaibigan ng taong ito sa harap ko papunta kay Zaire. Ang isa ay kumausap kay Zaire, ang isa naman ay bored silang tinignan pero nung nakasalubong niya si... Amirah ay pumunta siya dun kay Amirah, tumingin naman ako kay Amirah na ngayo'y nakangiti na habang papalapit ang isa sa kaibigan ng manloloko.

"Pwede bang wag dito? Dun tayo sa dating tambayan natin." Sabi niya kaya napairap ako at galit na tumango. Marami akong memories dun kasama siya at isa na dun ang alaala nung sinaktan niya ako sa pustahan. Pero sabi ko nga, nakamove-on na ako kaya wala na lang yun sa'kin.

Pagdating namin dun ay huminto ako at siya----dahil walang kami----sa paglalakad  at tinignan niya ako at ngumiti sa'kin kaya galit ko siyang tinignan.

"Oh? Ano nang sasabihin mo? Nagsasayang ka lang ng oras sa'kin eh. Class hours na ngayon kaya dapat hindi na tayo mag-uusap pa." Galit kong sabi.

"Uhh, first of all. Sorry for what I had done to you Leigh. Sana mapatawad mo ako kahit maghihintay pa ako." Sabi niya kaya nagpakawala ako ng sarkastikong tawa.

"Ang magpatawad ay wala yan sa bokabularyo ko at kung maghihintay ka sa pagpatawad ko sayo, make sure hindi mo na uulitin dahil hindi yan mangyayari kahit magmakaawa ka pa dyan." Sabi ko kaya tumingin ako sa kanya at nakita ko siyang natigilan sa sinabi ko.

"But you said you like me? I like you so much, Leigh." He said, hopeful.

"You like me and I like you but that doesn't mean I still like you until now... it's all before. Now do you get it?" Mataray kong sabi kaya natigilan na naman siya. Natamaan yata sa sinabi ko. Akala naman niya papalagpasin ko yung ginawa niya sa'kin before.

"I'm not like before but the new girl you just hurt just because of a bet." Sabi ko.

He stared at my face for a long time kaya tuloy napairap na naman ako.

"I'm the girl you knew by just staring at my face but if you look the whole me, I am different and now to seek vengeance of what you did to me before." Sabi ko kaya nagulat siya sa huling sinabi ko.

"Oh? Gulat ka ba?" Natatawa kong tanong, an evil one.

"If you'll excuse me balik na ako sa room. Babye. Hahaha!" My face plastered an evil laugh. That's what you call Everleigh's savage style!

Pagdating ko sa room ay nagtuturo na si Prof. Hojilla. Tumingin sa'kin si Prof. at nagugulat niya akong tinignan, she look shock because ngayon lang ako bumalik sa klase. I was absent for 1 whole week kaya hindi na ako magtataka sa reaksyon niya. Nakarekober na din siya at nagsalita.

"Oh, Ms. Carter. Bakit late ka ng dating? Absent ka na nga nung mga nakaraang araw at ngayon pumasok ka pero late ng dating. Ano bang plano mo sa buhay?" Mataray niyang tanong sa'kin. Oh, right hindi naman pala kami nagkakabati nito. Duhh!

"May pinagkakaabalahan lang po, Prof." Kahit naiinis na ako sa kanya at gusto ko na siyang sagut-sagotin ay pinilit kong kumalma at gumalang sa kanya. May respeto pa din ako sa kanya nohh dahil matanda siya at ako bata pa.

"Hmmm. You may take your seat now or else I will put a record on your attendance." Banta niya kaya pumasok na ako at umupo sa dating upuan ko, katabi yung manloloko.

Habang nakikinig ako sa mga idinidiscuss ni Prof ay pumasok ang manloloko kaya napatigil si Prof. at hinarap ang manloloko. Why do I keep saying, manloloko? Oh, well I'm right naman, niloko naman pala niya ako dati kaya hindi na dapat ako magtaka.

"Oh, ikaw Mr. Parker, bakit late ka ng dating?" Nagtatakang tanong ni Prof.

"Ah, may dinaanan lang po Prof." Sagot niya at tumingin sa'kin kaya napairap na naman ako.

"Ah, okay you may take your seat now." Sabi ni Prof kaya tumango ang manloloko at lumakad papalapit sa'kin at umupo sa tabi ko.

Hindi ko siya pinansin at patuloy lang ako sa pakikinig kay Prof.

***

~Dismissed~

At sa wakas ay natapos na din ang klase dahil hindi ko na kaya pang magtagal dito dahil merong manloloko ang nakatingin sa'kin! Urgghhh! Nabwibwisit yung araw ko!

Iniligpit ko ang nasa loob ng slingbag ko bago ako tumayo at lumapit kay Zaire na ngayo'y katatapos lang sa pagligpit ng gamit niya.

"Zaire, let's go. Lunch tayo ng sabay." Sabi ko kaya tumango siya.

Lumabas na kami ng room at naglakad. Habang naglalakad kami may biglang naalala ako, yung sa kanina.

"Zaire..." tawag ko sa kanya.

"Hmmm?" Tumingin siya sa'kin at tumugon.

"Nakita ko kasi kanina na sumabay sayo yung kaibigan NIYA at parang nagkakamabutihan kayo. Hmmm, I smell like something fishy." Binigyan ko siya ng nakakalokong ngiti kaya pinaghahampas niya ako at namumula ang kaniyang pisnging tinignan niya ako.

"Uy! Namumula siya! Hahaha!" Nang-aasar kong sabi kaya pinaghahampas na naman niya ako.

"Hindi kaya! Tara na nga!" Sabi niya habang hindi pa rin ako tumitigil sa panunukso sa kanya kaya mas lalong pumula ang pisngi niya.

Mukha kasing may something sila Zaire at yung isang kaibigan NIYA...

Speaking of NIYA, nagpaplano na ako para sa paghihiganti ko para sa kanya. Sigurado akong mahihirapan siya nito. Hahaha...

___________________________________________________________________________________

Edited: July 26, 2021