Αυτά σίγουρα δεν είναι πράσινα..
..................................................................................

Εγώ : Εε ευχαριστ-τώ.., τραύλισα και πήρα το τετράδιο από τα χέρια του

Μου χαμογέλασε και τα δόντια του έκαναν αυτό το "ντιν" που βλέπουμε στις διαφημίσεις και ύστερα λάμπουν.

Ή έτσι μου φάνηκε δηλαδή...

? : Τίποτα.. Αν και εγώ θα έπρεπε να σε ευχαριστήσω, είπε και έβγαλε ένα πνικτό γελάκι

Τον κοίταξα παραξενεμένη.

Εγώ : Για ποιο λόγο?

? : Γιατί αυτό ήταν ότι πιο διασκεδαστικό έχω δει στο μάθημα της Λογοτεχνίας.., είπε χαμογελώντας και κοκκίνισα απευθείας

Εγώ : Παρακαλώ τότε.., είπα ντροπαλά και για πρώτη φορά ευχαρίστησα το στοματάκι μου που δεν τραύλισε

Α : ΜΩΡΉ ΤΙ ΒΛΑΚΕΊΕΣ ΈΛΕΓΕΣ ΣΤΟ ΜΆΘΗΜΑ ΕΊΧΑ ΚΑΤΟΥΡΗΘ- ωχχ σορυυυ!

Πήγε να μπει πάλι μέσα στην τάξη όμως εκείνη τη στιγμή βγήκε ο Μίλτος με αποτέλεσμα να συγκρουστούν.

Μ : Πας καλά ρε!? Της φώναξε και εκείνη τον χτύπησε στο στήθος

? : Ωπ μαλάκα τι κάνεις? Είπε το αγόρι στον Μίλτο και κάνανε μια από αυτές διασώσεις ζωής "χάιμλιγκ" ή κάτι τέτοιο

Ουψ γράψτε λάθος αγκαλιά ήταν.

Μ : Καλά ρε Νίκο εσύ..? Είπε

Ν(ίκος) : Όλα γκούντ..

[και όχι "γκούντα" που διόρθωσε 6 φορές ο κορέκτορας]

Μ : Μελ γνώρισες τον Νίκο? Νίκο από εδώ η Μελίνα.., είπε και μου χαμογέλασε πονηρά

Ν : Ναι γνωριστήκαμε.., είπε χαμογελώντας

Α : Μελ πάμε λίγο στο μπάνιο..? Ρώτησε με νόημα

Εγώ : Εμ.. Ναι! Χ-χάρηκα.., είπα και η Άννα με έπιασε από το μπράτσο σέρνοντας με προς τις τουαλέτες

Πριν στρίψουμε στον διάδρομο έριξα μια τελευταία ματιά πίσω μας βλέποντας τα αγόρια να μιλάνε χαζογελώντας. Με την άκρη του ματιού μου είδα κάτι μαύρο ζωγραφισμένο στον καρπό του Νίκου.

Μα καλά όλοι οι ωραίοι έχουν τατουάζ!?

{...}

Μετά από μια ωραιότατη εξωνυχιστική ανάκριση για το πως ακριβώς ανέπνευσα τον ίδιο αέρα με τον Νίκο, επιτέλους έφτασα σπιτάκι μου.

Άνοιξα τη πόρτα και μπήκα βιαστικά μέσα πετώντας τη τσάντα μου στο πάτωμα και κάνοντας τον Σούπερ Μαν μέχρι τον καναπέ.

Εγώ : ΑΝΤΡΈΑΑΑΑΑΑ !

*καμία απάντηση*

ΛΈΤΕ ΝΑ ΠΈΘΑΝΕ!?

Εγώ : ΑΝΤΡΈΑ!? ΚΑΠΟΎΤ....?

*γιοκ*

Εγώ : ΑΧ ΕΠΙΤ-

Α : Με φώναξες?

Εγώ : Μου χαλάς τα όνειρα.., ξεφύσιξα απογοητευμένη

Έβγαλε το ένα ακουστικό από το αυτί.

Α : Τι? Ρώτησε

Εγώ : Τίποτα, λέω έχει κάτι να φάμε ή θα χωθώ στη κουζίνα πάλι..? Είπα και σηκώθηκα από τον καναπέ έτοιμη να πιάσω καμία ομελέτα

Ολόκληρο το σώμα μου έκανε "κρακ κρακ κρακ" με κάθε μου κίνηση. Ή αγύμναστη είμαι ή ρομπότ.

Α : Ο μπαμπάς είπε να παραγγείλουμε, είπε και με κοίταξε απολογητικά

Τα μάτια μου γούρλωσαν αμέσως.

Εγώ : Πλάκα κάνεις..?

Κούνησε αρνητικά το κεφάλι του.

Εγώ : Ο μπαμπάς!? Είπε ο μπαμπάς, ο δικός μας ο μπαμπάς, να παραγγείλουμε με δική του πρωτοβουλία απ' έξω? Ρώτησα σοκαρισμένη

Ο μπαμπάς μου δουλεύει πάντα πολλές ώρες, σε σημείο η παρουσία του μέσα στο σπίτι να μην είναι αισθητή, έτσι συνήθως λέει σε εμένα να μαγειρέψω κάτι. Οι φορές που παραγγέλνουμε απ' έξω είναι μετρημένες στα δάχτυλα.

Α : Δε ξέρω αλλά νομίζω προσπαθεί να σε καλοπιάσει.., είπε σκεπτόμενος

Εγώ : Εμένα? Γιατί..!? Ρώτησα περίεργη

Έβαλε το ακουστικό πίσω στο αυτί του και μου έδειξε ένα κίτρινο χαρτάκι πάνω στο τραπέζι. Ύστερα ανέβηκε στο δωμάτιο του.

Πλησίασα τη τραπεζαρία και σήκωσα το χαρτάκι.

"Πήρε τηλέφωνο η κ. Ζωή, αρχίζεις τα ιδιαίτερα μια εβδομάδα νωρίτερα. Πρώτο μάθημα σήμερα 8 μμ.

Φιλάκια μπαμπάς"

Πφφφφ...

Καλά λοιπόν, αφού θα φάω που θα φάω στη μάπα 3 ώρες Αρχαίων, ας φάω και μια πίτσα.

ΣΠΈΣΙΑΛ.

{...}

ό λυόμενος
του λυομένου
τω λυομένω
τόν λυόμ-

ΞΈΡΕΤΕ ΚΆΤΙ? ΝΑΙ, ΚΑΤΑΛΑΒΑΊΝΩ ΑΚΡΙΒΏΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΟΥ ΧΡΗΣΙΜΕΎΣΕΙ ΑΥΤΌ ΣΤΗ ΖΩΉ ΜΟΥ. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΆ.

Τι φάση με τον κόσμο μας!? Η παιδεία πάει κατά διαόλου. Σε λίγο θα μας διδάσκουν "Πως να εκπαιδεύσετε το δράκο σας" ως βασικό μάθημα.

Δηλαδή ΠΟΙΟΣ ΧΈΖΕΤΑΙ αν δε μπορώ να αναγνωρίσω την έγκλιση του ρήματος "πεπεεικυῖαι"!?

Πάντως ΌΧΙ ΕΓΏ.
Άι σιχτίρ συγχύστηκα βραδιάτικα..

Και μιας και είπα βραδιάτικα ξέρετε τι ώρα είναι? Μαντέψτε.. Όχι μαντέψτε.. 9? Οοοχι. 10? Λάααθος. 11? ΝΤΙΝ ΝΤΙΝ ΝΤΙΝ!

11 ώρα το βράδυ και γυρνάω μόνη μου σπίτι μέσα από τα σκοτεινά σοκάκια της οδού του φόνου. Τώρα θα αναρωτιέστε "τι σκατά λέει βραδιάτικα αυτή!?" αλλά έτσι το αποκαλούνε ρε παιδιά δε φταίω εγώ!

Έστριψα αριστερά του δρόμου και βρέθηκα να περπατάω σε έναν θεοσκότεινο δρόμο χωρίς πάρα μόνο 2 αναμμένες λάμπες.

Αν δε κάνω λάθος κάπου εδώ βρίσκεται και εκείνη η αποθήκη...

Όση ώρα περπατούσα δεν είχα συνειδητοποιήσει πως δεν βρισκόμουν μόνη μου, ώσπου άκουσα γέλια να ξεσπούν μόλις μερικά μέτρα πιο πίσω μου. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπά πιο γρήγορα. Το βήμα μου επιτάχυνε καθώς οι φωνές πλησίαζαν.

Ήταν αρκετοί, πάνω από δύο.

Προσπαθούσα να διατηρήσω τη ψυχραιμία μου παίρνοντας βαθιές ανάσες, ώσπου άκουσα μια φωνή να μιλάει απευθυνόμενη σε εμένα.

? : Τι έγινε γλύκα, δε μας μιλάς..? μίλησε κάποιος από αυτούς και ξέσπασαν γέλια

Το αίμα πάγωσε στις φλέβες μου, όμως δεν έκανα καμία κίνηση για να δείξω πως τους άκουσα.

? : Μη με αγνοείς εμένα κοριτσάκι.., ακούστηκε πάλι η ίδια φωνή αλλά αυτή τη φορά πιο απειλητική και κοντινή από πριν

Επιτάχυνα το βήμα μου.

? : Όταν σου μιλάνε..., γρύλισε και ένιωσα ένα χέρι να γαρπώνει το μπράτσο μου, θα ακούς! απαίτησε

Με γύρισε απότομα προς το μέρος του και έβαλα τα δυνατά μου να μην ουρλιάξω.

Προς μεγάλη μου έκπληξη ο άντρας πίσω μου δεν φαινόταν πιο μεγάλος από εικοσιπέντε χρόνων.

? : Συνεννοηθήκαμε? μου απεύθυνε ξανά τον λόγο

Εξαιτίας της μειωμένης απόστασης, μπορούσα πλέον να εισπνεύσω την δυνατή μυρωδιά του αλκοόλ που έσκαγε στο πρόσωπο μου με κάθε του ανάσα.

Έγνεψα έντρομη.

Το ένστικτο μου μου έλεγε να φωνάξω, να πατήσω μια τσιρίδα να με ακούσουν έως το πέμπτο τετράγωνο από εδώ, αλλά η λογική μου αντιμαχόταν. Ήταν τρεις, θα μπορούσαν να μου κλείσουν το στόμα πολύ πιο εύκολα και γρήγορα από όσο θα έπαιρνε σε κάποιον να έρθει μέχρι εδώ.

? : Δεν έχεις στόμα μικρή..? ρώτησε περιφρονητικά

Εγώ : -

?? : Πολύ κράτησε αυτή η μάζωξη, δεν νομίζετε? μίλησε ξαφνικά κάποιος άλλος

Κάπου έχω ξανακούσει αυτή τη φωνή...

ΌΧΙ ΌΧΙ ΌΧΙ ΌΧΙ ΌΧΙ.

Τα μάτια και των τριών στράφηκαν ευθείς στο άτομο πίσω μου και ο τύπος που με κρατούσε άφησε ελεύθερο το χέρι μου.

? : Ψάχνεις για καβγά ρε πούστη..? του γρύλισε απειλητικά

Γύρισα διστακτικά το σώμα μου προς το άτομο πίσω μου και για μια ακόμη φορά, αναγνώρισα εκείνο το αγόρι που έπεσα πάνω στο σχολείο και που με έσωσε στο πάρτυ. Μπορεί γύρω να επικρατούσε σκοτάδι, μα δεν ήταν δύσκολο να ξεχωρίσω τα καταπράσινα χαρακτηριστικά του μάτια.

?? : Αν δε κάνω λάθος, εσύ είσαι στην περιοχή μου.., αντιμίλησε, και μάλιστα τύφλα ενοχλώντας μικρά κοριτσάκια...

Ποια περιοχή καλέ, πείτε μου κι εμένα!?

Πλησίασαν ταυτόχρονα ο ένας τον άλλον και εγώ τραβήχτηκα διακριτικά στην άκρη, για να μη βρεθώ ανάμεσα τους.

Τους χώριζε λιγότερο από ένα μέτρο.

? : Και τι θα κάνεις για αυτό..? ρώτησε με τσαμπουκά

Το αγόρι χαμογέλασε αυτάρεσκα και έσκυψε πιο κοντά στον τύπο, λέγοντας του κάτι τόσο σιγανά που δεν μπόρεσα να το ακούσω.

?? : Τώρα άντε στο διάολο.., του γρύλισε επιθετικά και τα μάτια του σκούριναν απότομα

Συνεχίζοντας να διατηρεί οπτική επαφή με το αγόρι, ο τρομακτικός τύπος άρχισε να πισωπατεί οπισθοχορώντας, ώσπου εκείνος και οι φίλοι του εξαφανίστηκαν από το στενό.

Εκείνος είχε μείνει στάσιμος στη μέση του δρόμου, με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος του και το βλέμμα του κολλημένο στο σημείο όπου μόλις είχαν εξαφανιστεί οι τρομακτικοί τύποι.

Αυτό συνεχίστηκε για λίγα δευτερόλεπτα ακόμα ώσπου δεν άντεξα άλλο.

Εγώ : Π-ποιοι ήταν αυτ-τοί..? ρώτησα με όλο το θάρρος που είχα

Εγώ : Να μη σε νοιάζει, είπε κοφτά και γύρισε να με κοιτάξει για πρώτη φορά, ούτε να ξαναπλησιάσεις αυτόν τον δρόμο, συνεννοηθήκαμε?

Έγνεψα γρήγορα καταφατικά.

Ξαφνικά άρχισε να περπατάει προς το μέρος μου και η καρδιά μου έχασε έναν χτύπο, όμως τελευταία στιγμή με προσπέρασε. Συνέχισε να περπατάει προς την άλλη κατεύθυνση κι εγώ έμεινα να τον κοιτάω καθώς βάδιζε.

Πρέπει να το παραδεχτώ όμως, πέρα από την όλη τρομακτική φάση έχει πολύ ωραίο...

Γκγμγκγμ.. Τ-τρόπο να περπ-πατάει.

Εγώ : Περιμένεις ειδική πρόσκληση? φώναξε για να τον ακούσω και σταμάτησε για να με κοιτάξει

Έδειξα τον εαυτό μου και ξεφύσιξε νευριασμένα.

? : Βλέπεις κανέναν άλλο στον δρόμο? Ελα γαμω έχω και δουλειές.., είπε ή μάλλον γρύλισε

Χωρίς να περιμένει συνέχισε να περπατάει.

Σχεδόν άρχισα να τρέχω για να τον φτάσω, αφού είχαμε ήδη μεγάλη απόσταση και το γεγονός πως κάθε βήμα του ήταν τρία δικά μου δε βοήθαγε ιδιαίτερα.

Έφτασα από πίσω του και τον ακολούθαγα σιωπηλά. Αλλά για μισό...

Εγώ : Π-που με π-πας..? ρώτησα σιγανά

? : Σπίτι σου.., είπε χωρίς καν να γυρίσει να με κοιτάξει

Εγώ : Μ-μα δεν ξέρεις π-που μένω.., τραύλισα

ΚΑΙ ΟΎΤΕ ΘΈΛΩ ΝΑ ΜΆΘΕΙΣ!

? : Μέχρι το παρακάτω στενό θα πάμε.., είπε εκνευρισμένος, απλά θέλω να βεβαιωθώ πως δε θα γυρίσουν να σε βιάσουν..

Το τελευταίο το είπε χαμηλόφωνα μα αρκετά δυνατά ώστε να πάθω κρίση.

{...}

Περπατάγαμε μέσα στην απόλυτη σιωπή επί δύο λεπτά και κόντευα να τρελαθώ.

Ίσως αν έλεγα κάτι για να ανοίξω συζήτηση..

Εγώ : Το κ-κορίτσι σου δε νομίζεις πως θα ενοχληθεί λίγο άμα μάθει πως συν-νοδεύεις ξένες κοπέλες σπ-πίτι τους?

Μπράβο Μελ. Μπράβο. Όχι συγχαρητήρια.

Μετά από πολύ ώρα επιτέλους τον είδα να βγάζει αυτή τη τρομακτική φάτσα από τη μούρη του και άρχισε να γελάει μόνος του.

? : Το κορίτσι μου?

Εγώ : Εμ.. Ναι..

? : Δεν έχω κορίτσι μικρή.. Αν και παραδέχομαι πως ήταν ένας έξυπνος τρόπος να ρωτήσεις.., είπε πονηρά

Γούρλωσα απευθείας τα μάτια μου.

Εγώ : Εγ-γώ.. Δ-δεν ρωτ-τησα για αυτό που νομίζεις.. Ρώτησα γιατί δ-δεν είναι σωστ-τό.., τραύλισα προσπαθώντας να αποτρέψω τον εαυτό μου από το να γίνει ρεζίλι ΠΆΛΙ

? : Καλά μαϊμουδακι ηρέμησε.. Δεν είσαι η πρώτη ούτε η τελευταία.., είπε υπεροπτικά

Ψώνιο.. Συγγνώμη δηλαδή επειδή είναι 1,90, μελαχρινός, με γωνίες, πλάτες, ώμους, κοιλιακούς, σεξι τατουάζ και ματάρες τόσο όμορφες που θες να βάλεις τα κλάματα αυτό τι σημαίνει πως κάθε γυναίκα πεθαίνει για πάρτη του ?!

Εντάξει κάντε πως δεν το διαβάσατε αυτό.

ΕΠΊΣΗΣ ΤΙ ΦΆΣΗ ΜΕ ΤΟ "ΜΑΙΜΟΥΔΆΚΙ"?

Εγώ : Αυτ-τή στο πάρτυ.., είπα τελικά

Έβγαλε ένα πνικτό γελάκι και ύστερα ρόλαρε τα μάτια του.

? : Αν και δεν έχεις δικαίωμα να ρωτάς μικρή.. Όχι.., απάντησε μονολεκτικά

Άρα δεν έχει κορίτσι.. Μάλιστα. Καλό για τα κορόιδα που περιμένουν στη σειρά.. Και μιας και αναφέρθηκε το πάρτυ έχω ακόμα μια απορία.

Εγώ : Να σε ρ-ρωτήσω και κ-κάτι ακόμα..? Τραύλισα σιγανά

? : Τελείωνε.., απάντησε χωρίς να ρίξει ούτε μια ματιά προς το μέρος μου

Εγώ : Εκείνη τη νύχτα στο π-πάρτυ.. Γ-γιατί με βοήθ-θησες..?

Ξεφύσιξε κουρασμένα.

? : Υποθέτω πως είχα πιει λίγο παραπάνω. Μόνο τότε με πιάνουν οι καλοσύνες μου.., είπε χωρίς συναίσθημα στη φωνή του

Λίγες στιγμές αργότερα είχαμε φτάσει ένα στενό πάνω από το σπίτι μου, όταν σταμάτησε απότομα.

? : Υποθέτω μπορείς να συνεχίσεις μόνη σου.., είπε και έγνεψα καταφατικά

Εκείνος απλά κούνησε το κεφάλι του και έκανε μεταβολή για να φύγει, όταν η φωνή μου τον σταμάτησε.

? : Ευχαριστ-τώ! είπα ντροπαλά, με λένε Μελίνα π-παρεμπιπτόντως..

Γύρισε ελαφρά το κεφάλι του στο πλάι.

? : Χάρηκα υποθέτω..

Εγώ : Δ-δεν θα μου πεις το όνομα σου.? ρώτησα με αγωνία

? : Δεν υπάρχει λόγος μαϊμουδάκι.. Δε πρόκειται να συναντηθούμε ξανά.., είπε και χαμογέλασε

Εγώ : Που το ξέρεις..? Ρώτησα και ΧΕΛ ΓΕΑ ΔΕΝ ΤΡΑΥΛΙΣΑ

Αναστέναξε ξανά κουρασμένα.

? : Αν είναι έτσι.. Τότε την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε, σου υπόσχομαι να μάθεις..

Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια του πριν χαθεί στο σκοτεινό σοκάκι.
........................................................................

HI babes <3

Τι μου κάνετε μωρά μου?

Εγώ έχω αϋπνίες όπως βλέπετε....

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο και συγγνώμη για όποια ορθογραφικά τυχόν δείτε, αλλά το ανέβασα κατευθείαν μόλις το ολοκλήρωσα :/

Την επόμενη εβδομάδα αρχίζουν τα σχολεία 😖

ΘΈΛΩ ΚΙ ΆΛΛΟ ΥΠΝΟΟΟ.

Αλλά υπομονή γιατί σε λιγότερο από ένα μήνα τελειώνει και αυτό το βάσανο και έρχεται το ΚΑΛΟΚΑΊΡΙΙΙΙ

Καληνύχτα μικρά μου πόνι 😴

Bb babes <3