Math ||47||
Μελ (6 αναπάντητες)
..................................................................................
Mel's pov
1 εβδομάδα μετά
Δεν αντέχω άλλο...
Γιατί πρέπει να βασανίζομαι έτσι?
Κοίταξα το ρολόι και είδα πως η ώρα ήταν 12 : 17 μμ. Μάζεψα τα γόνατα στο στήθος μου και έστρεψα ξανά τα μάτια μου στο βιβλίο των μαθηματικών.
Ήθελα να αρχίσω να κλαίω και να κοπανιέμαι στο πάτωμα. Καλά να πάθεις ηλιθια, να *μούντζα *, μου ήθελες και θετική κατεύθυνση...
Εστρεψα το κεφάλι μου προς τον τοίχο και άρχισα να λέω από μέσα μου το θεώρημα.
Αλλά κάπου στη μέση κόλλησα. Τι σκατά? Αφού το ξέρω!
ΔΟΎΛΕΨΕ ΑΝΌΗΤΕ ΕΓΚΕΦΑΛΕ!
Ορκίζομαι πριν 2 λεπτά το είπα μια χαρά! Το.. το ξέρω! Αλλά δε μπορώ να το πω!
Άνοιξα γρήγορα το βιβλίο στη σελίδα με τη θεωρία.
ΝΑ ΟΡΊΣΤΕ! ΑΥΤΌ! ΤΟ ΉΞΕΡΑ! ΕΔΏ ΤΟ ΕΊΧΑ!
Ένιωσα τα μάτια μου να υγραίνονται. Η κούραση όλης της ημέρας με είχε καταβάλει και το μυαλό μου δε συγκεντρωνόταν με τίποτα. Ήταν σχεδόν αδύνατο!
Άρχισα να το ξαναμελετάω.
Εδώ και μέρες διαβάζω για το αυριανό διαγώνισμα. Είναι η μόνη μου ασχολία πέρα από το να αποφεύγω τις κλήσεις της "μητέρας" μου και να σκέφτομαι γιατί ο Μαξ αποφεύγει τις δικές μου.
Είναι το πιο σημαντικό διαγώνισμα από όλα. Ο καθηγητής θα με κόψει αν δεν γράψω καλά, ασχέτως αν οι επιδόσεις μου στο τετράμηνο είναι άριστες.
Έκλεισα τα μάτια μου και προσπάθησα να συγκεντρωθώ. Πήρα δύο βαθιές ανάσες και έπειτα τα ξανάνοιξα.
Ανακάθισα στην καρέκλα μου και έπιασα το βιβλίο στα χέρια μου. Ας προχωρήσω σε μια άσκηση.
Μουρμουρίζοντας, διάβασα τον τίτλο του προβλήματος και έσκισα ένα κομμάτι χαρτί απ το τετράδιο μου.
Δεδομένα. Ζητούμενα. Επίλυση.
Ξεκίνησα να λύνω την άσκηση προσπαθώντας να κάνω όλους τους υπολογισμούς χωρίς να χρησιμοποιήσω κομπιουτεράκι.
Μετά από πέντε λεπτά, άφησα κάτω το στυλό μου και γύρισα στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου για να δω τις απαντήσεις.
Α) λάθος
Β) λάθος
Γ) λάθος
Τι σκατά!?
Άρχισα να επαληθεύω τις πράξεις μου από την αρχή.
Τι ηλίθια που είμαι.., σκέφτηκα αφού συνειδητοποίησα πως είχα κάνει λάθος μια απλή πράξη πολλαπλασιασμού.
Αναστέναξα ανακουφισμένη, που είχα βρει το λάθος μου, και άρχισα να λύνω ξανά την άσκηση, με τα καινούρια αποτελέσματα.
Ναι ρε Μελ.. Ναι ρε Μελ! Το χει-
Α) λάθος
Β) λάθος
Γ) λάθος
ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΈΚΑΝΑ ΛΑΘΟΣ ΤΏΡΑ!?!?
Κοίταγα το πρόβλημα για 10 λεπτά, ενώ παράλληλα ξαναέλυσα όλες τις πράξεις μου από την αρχή.
Όλα μου φαίνονταν σωστά!
Σήκωσα εκνευρισμένη το κεφάλι μου και κοίταξα την ώρα για άλλη μια φορά.
1 : 01 μμ
Σηκώθηκα εκνευρισμένη όρθια και πέταξα με φόρα το βιβλίο στο κρεβάτι μου.
Η ιδανική λύση θα ήταν να πετάξω την καρέκλα από το παράθυρο, αλλά υπήρχε κίνδυνος να ξυπνήσω τα αγόρια.
Ήθελα απλά να αρχίσω να κλαίω.
Πέρασα τα δάκτυλα μου μέσα από τα μαλλιά μου και έκλεισα σφικτά τα μάτια μου.
Δύο ξαφνικά χτυπήματα ακούστηκαν και μου πήρε λίγα δευτερόλεπτα να καταλάβω πως ήταν από το παράθυρο και όχι από την κλειδωμένη μου πόρτα.
Πετάχτηκα από τη θέση μου.
Τα επιβλητικά πράσινα μάτια του ξεχώριζαν μέσα στο απύθμενο σκοτάδι που επικρατούσε έξω.
Κόμπλαρα στην αρχή, αλλά γρήγορα επανήλθα και έτρεξα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα να ανοίξω το παράθυρο.
Μ : Βλέπω έχεις προβλήματα διαχείρισης θυμού μικρή.., είπε κοιτώντας το πεταμένο βιβλίο στο κρεβάτι
Εγώ : Γειά και σε εσένα.., είπα άκεφα και το μάζεψα
Ανοιγόκλεισα τα μάτια μου κάνα δυό φορές ώστε να μην προλάβει να τα δει.
Εγώ : Π-πως κι από εδώ..? Ρώτησα και του γύρισα την πλάτη μου
Άρχισα να στοιβάζω όλα τα βιβλία και τα τετράδια που ήταν διασκορπισμένα έξω. Το βλέμμα μου έπεσε πάνω στο μουτζουρομένο χαρτί τετραδιου, όπου είχα προσπαθήσει να λύσω το πρόβλημα.
Το άρπαξα άγρια και αφού το έσκισα στα δύο το τσαλάκωσα με όλη μου την δύναμη και το πέταξα στο καλάθι.
Τα μάτια μου έτσουξαν.
Όχι όχι τώρα...
Μ : Είδα το φως ανοιχτό και είπα να περάσω.., είπε χαλαρά και έκανε δύο βήματα προς το μέρος μου
Με την πλάτη μου ακόμα γυρισμένη, συνέχισα να μαζεύω το γραφείο μου. Τα χέρια μου τρέμανε από την υπερβολική προσπάθεια που κατέβαλα να μην αφήσω τον εαυτό μου να ρεζιλευτεί ξανά μπροστά του.
Εγώ : Μάλιστ-τα.. Ελεγ-γα να διαβάσω λίγο τώρα και να πάω για ύπνο.., είπα
Μπορούσα σχεδόν να τον δω να συνοφρυώνεται.
Μ : Δεν είναι λίγο αργά για να διαβάζεις? Ρώτησε
Ένιωθα την επιβλητική παρουσία του ακριβώς από πίσω μου.
Εγώ : Δεν είναι λίγο αργά για επισκ-κέψεις? Αντιμίλησα και ένιωσα τις δυνάμεις μου να στερεύουν
Τώρα πλέον ένιωθα το στήθος του έναντι της πλάτης μου.
Μ : Πες μου τι έχεις..., είπε ή μάλλον απαίτησε
Ανοιγόκλεισα ξανά τα μάτια μου.
Αναστέναξα. Σταμάτησα ότι έκανα και γύρισα προς το μέρος του. Αυτές οι μικρές αποστάσεις με κόμπλαραν.
Εγώ : Έχω ένα σημαντικό διαγώνισμα αύριο.. Κ-και παρόλο που έχω διαβάσει δεν θυμάμ-μαι τίποτα είναι λες κ-και λες και..., άρχισα να λέω αλλά γρήγορα σταμάτησα πριν αφήσω κατά λάθος τον εαυτό μου να παρασυρθεί
Το βλέμμα του ήταν άκεφο, μονότονο.
Μ : Μαθηματικά? Ρώτησε κοιτάζοντας το βιβλίο
Εγνεψα καταφατικά.
Άρπαξε το βιβλίο και το τετράδιο που είχα πάνω στο γραφείο και κάθισε στο κρεβάτι.
Τον κοίταξα μπερδεμένη.
Μ : Κάθισε, είπε χωρίς να με κοιτάει και έριξε το βλέμμα του στις σημειώσεις μου
Δεν είπα τίποτα, απλά έκανα ότι μου είπε.
Έκοψε ένα χαρτί από το τετράδιο και στη συνέχεια το έκοψε σε 6 κομμάτια. Έπειτα με τον στυλό τα αρίθμησε και τα συγκέντρωσε όλα μαζί.
Μ : Έχεις 6 θεωρήματα. Τα πρώτα 3 είναι σχετικά εύκολα, το ίδιο ισχύει και για το 5, απλά πρέπει να θυμάσαι μερικές λέξεις κλειδιά.., είπε και μου έδωσε τα χαρτάκια
Τον κοίταξα έκπληκτη.
Μου έριξε μια λοξή ματιά και τα χείλη του σχημάτισαν ένα στραβό χαμόγελο βλέποντας την έκφραση μου.
Μ : "Ουάου Μαξ ξέρεις μαθηματικά".., μουρμούρισε μιμούμενος τη φωνή μου και αμέσως κοκκίνισα
Το βλέμμα του σοβάρεψε ξανά.
Μ : Γράψε τα θεωρήματα στα χαρτιά, είπε και αυτό έκανα
Κάθισα στο γραφείο και προσπάθησα να τα θυμηθώ και να τα γράψω. Κάτω κάτω είχε σημειώσει κάποιες λέξεις κλειδιά, οι οποίες με βοήθησαν αρκετά. Όση ώρα δούλευα, εκείνος είχε στα χέρια του το βιβλίο, και αντίστοιχα το τετράδιο, και σημείωνε.
Διάβασα το κάθε χαρτάκι τουλάχιστον από τρεις φορές προτού του τα δώσω.
Εγώ : Τα έγραψα.., είπα και του τα έτεινα
Πήρε το βλέμμα του από εκεί που διάβαζε και κράτησε τις σημειώσεις στα χέρια του.
Όση ώρα τις κοιτούσε, εγώ είχα στυλώσει τα μάτια μου πάνω του.
Το πρόσωπο του ήταν σοβαρό και τα φρύδια του ζάρωναν στην προσπάθεια του να διαβάσει τα χαρτιά. Το φως που έριχνε η λάμπα του γραφείου, έκανε τις γωνίες του προσώπου του να φαίνονται σχεδόν ακονισμένες.
Άλλαζε τα φύλλα το ένα μετά το άλλο και δεν μπορούσα να μην παρατηρήσω τα χέρια του. Τα δάκτυλα του ήταν μακριά και περιποιημένα, ενώ κάθε φλέβα έκανε την εντυπωσιακή της είσοδο με κάθε του κίνηση, από τις αρθρώσεις μέχρι εκεί που ξεκίναγε η κοντομάνικη, άσπρη μπλούζα του.
Το βλέμμα μου πήγε στα τατουάζ του. Στο μαύρο μελάνι που κάλυπτε μια τεράστια επιφάνεια του αριστερού του χεριού.
Και ξαφνικά μπορούσα να νιώσω τα χείλια του στα δικά μου.
Εγώ : Γιατί δεν απάντησες στις κλήσεις μου..? Ρώτησα ανεπαίσθητα
Δε φάνηκε να ταράζεται.
Μ : Δουλειές.., είπε απλά
Χαμήλωσα το κεφάλι μου.
Κοίταξε και το τελευταίο θεώρημα και μου έκανε νόημα να έρθω δίπλα του.
Σηκώθηκα διστακτικά από την καρέκλα και κάθισα στη γωνία του κρεβατιού. Μου έριξε ένα επιδοκιμαστικό βλέμμα, σαν να μου έλεγε "δε δαγκώνω", και σύρθηκα μέχρι δίπλα του.
Ωχ θεέ μου θα είναι όλα λάθος..
Όταν είδε πως δεν είχα σκοπό να πλησιάσω περισσότερο, γλίστρησε κοντά μου. Τόσο ώστε οι ώμοι μας να ακουμπούν ελαφρά.
Είχα την εντύπωση πως το έκανε επίτηδες. Του άρεσε να με βλέπει να τρέμω σαν ψάρι.
Μ : Βλέπεις εδώ? Ρώτησε και μου έδειξε με το δάκτυλο του
Έγνεψα.
Έσκυψε προσεκτικά κοντά στο αυτί μου. Η ζεστή του ανάσα χτύπησε τον λαιμό μου και η θερμοκρασία άρχισε να ανεβαίνει κατακόρυφα.
Τα χείλη του άγγιξαν ελαφρά το λοβό μου.
Μ : Λείπει ένα κόμμα..
Πετάχτηκα από δίπλα του και τον χτύπησα στο μπράτσο όσο εκείνος χασκογέλαγε.
Εγώ : Είσαι.. είσαι...
Μ : Υπέροχος Μαξ που με βοηθάς και σε ευχαριστώ πολύ πολύ.., συνέχισε την πρόταση μου και ρόλαρα τα μάτια μου
Εγώ : Δ-δε θα έλεγα αυτό.., είπα και ξανακάθισα δίπλα του
Μ : Θα το σκεφτόσουν όμως.., είπε παιχνιδιάρικα
Έπιασε το τετράδιο απ το κρεβάτι και γύρισε μερικές σελίδες.
Μ : Το πρόβλημα σου ήταν λάθος γιατί αντέγραψες λάθος την άσκηση.., είπε και κοπάνησα το κεφάλι μου
Πόσο πιο ηλιθια?
Έχεις τον παίδαρο στο κρεβάτι σου και κάνετε μαθηματικά, αλήθεια θες να σου απαντήσω?
Και ξαφνικά η εικόνα των δύο μας δίπλα δίπλα πάνω στο κρεβάτι, πετάχτηκε στο μυαλό μου.
{...}
Είχε περάσει κάτι παραπάνω από μια ώρα και με βοηθούσε να λύσω κάθε άσκηση στην οποία είχα δυσκολία.
Παρ όλη την κούραση και τη νύστα, μπορώ να πω πως κατάλαβα περισσότερα σε μια νύχτα μαζί του, από ότι κατάλαβα σε ένα έτος με τον καθηγητή των μαθηματικων.
Η φωνή του ήταν καθησυχιστική. Μου εξηγούσε τα πάντα, ό,τι βλακώδες απορία κι αν είχα, και ούτε μια φορά δε με έκανε να νιώσω χαζή.
Ξέρεις πως τα πράγματα είναι σοβαρά, όταν απολαμβάνεις ακόμα και το μάθημα μαζί του..
Εγώ : Θα πατώσω.., σκέφτηκα δυνατά όταν πλέον είχαμε τελειώσει όλες τις ασκήσεις και μάζεψα όλα τα πράγματα από το κρεβάτι
Σηκώθηκα όρθια και τα μετέφερα στο γραφείο. Άκουσα το κρεβάτι να τρίζει και ύστερα ένα επιφώνημα, όταν τέντωσε την πιασμένη του μέση.
Η ώρα ήταν πλέον 2 : 37μμ
Εγώ : Ευχαριστώ πολύ.., είπα και γύρισα προς το μέρος του
Εκείνος είχε ήδη σηκωθεί όρθιος και τέντωνε το πιασμένο του κορμί.
Η μπλούζα του σηκώθηκε ελαφρά καθώς σήκωνε τα χέρια του. Το βλέμμα μου περιπλανήθηκε στο χώρο.
Μ : Παρακαλώ.. Καλύτερα να κοιμηθείς όμως τώρα, φαίνεσαι υπερβολικά κουρασμένη.., είπε και τα μάτια του συνάντησαν τα δικά μου
Έγνεψα καταφατικά.
Χωρίς να πει αντίο, γύρισε προς την άλλη κατεύθυνση και ετοιμάστηκε να φύγει από το παράθυρο.
Εγώ : Μαξ! Πρόφερα το όνομα του και σταμάτησε, δε μπορείς να με απ-ποφεύγεις για πάντα ξέρεις.., είπα, κάποια στιγμή θα πρέπει να μιλήσουμε.. Και για τον Νίκο και για την συμμορία..
Του πήρε λίγα δευτερόλεπτα.
Μ : Μελ.. Είναι πολλά για να τα διαχειριστείς όλ-
Εγώ : Δεν έχεις ιδέα τι μπορώ να διαχειριστώ.., τον διέκοψα, και μου έχεις υποσχεθεί κάποιες εξηγήσεις.. Και θα μου τις δώσεις.
Δε θα τον άφηνα να τη γλιτώσει αυτή τη φορά. Αργά ή γρήγορα έπρεπε να μου μιλήσει.
Έκλεισε τα μάτια του και πήρε μια βαθιά ανάσα. Ύστερα τα άνοιξε.
Προς μεγάλη μου έκπληξη δεν διαφώνησε, ούτε εκνευρίστηκε.
Έκανε δύο βήματα προς το μέρος μου και έκλεισε το πρόσωπο μου μέσα στις παλάμες του.
Μ : Είσαι το πείσμα το ίδιο Μελίνα..
Ο τρόπος που πρόφερε κάθε φορά ολόκληρο το όνομα μου με έκανε να νιώθω όμορφα.
Εγώ : Ευχαριστώ, το ξέρω.., είπα και χαμογέλασα σαν χαζό
Χάιδεψε τρυφερά με τους αντίχειρες του τα ζυγωματικά μου και στη συνέχεια ένωσε τα μέτωπα μας.
Μ : Θα σου εξηγήσω, υποχώρησε, αλλά πρώτα πήγαινε για ύπνο γιατί τα μάτια σου είναι κόκκινα..
Ξεκόλλησε τα κούτελα μας και έφερε το πρόσωπο μου κοντά στα χείλη του. Έπειτα έσκυψε και με δύο απαλές κινήσεις, έδωσε ένα απαλό φιλί στην κορυφή του μετώπου μου.
Το πρόσωπο μου πρέπει να είχε γίνει σαν μια μεγάλη ζουμερή ντομάτα.
Τα χέρια του γλίστρησαν από το πρόσωπο μου και ρίχνοντας μου ένα τελευταίο βλέμμα άνοιξε το παράθυρο και έφυγε.
Δάγκωσα δυνατά το κάτω χείλος μου και σωριάστηκα στο κρεβάτι.
..................................................................................
Hi bbys 💎
Γειά σας μικρά μου πονιιιι
Η αρχή του κεφαλαίου είναι κυριολεκτικά εγώ κάθε φορά που γράφω διαγώνισμα ή εξετάσεις ή τεστ ή γενικά τα πάντα.
Προσπάθησα να κάνω το παρτ λιγουλάκι ρομαντικό δεν ξέρω αν το πέτυχα τελείως αλλά θα προσπαθήσω περισσότερο I promise.
Ελπίζω να σας άρεσε και το επόμενο θα έρθει αρκετά σύντομα 💛
Λοιπόν πάμε σε κάτι πιο σοβαρό : λιγουρεύομαι πατάτες τηγανιτές και απλά θα σκότωνα να έχω αυτή τη στιγμή
Αχ πεινάω
Αλλά υποτίθεται κάνω διατροφή. Αλλά πεινάω. Αλλά έρχεται το καλοκαίρι. Αλλά πεινάω. Αλλά αν φάω όλα αυτά που θέλω θα γίνω βαρέλι.
ΑΛΛΆ ΠΕΙΝΑΩΩΩΩΩ
πφφ η ζωή είναι δύσκολη.
Εν τω μεταξύ μιας και λέμε για ανθυγιεινά πράγματα ΕΓΏ ΤΕΛΕΊΩΣΑ ΜΕ ΤΑ ΑΓΌΡΙΑ.
Ελεηνά γουρούνια. Νοιάζονται μόνο για τον εαυτό τους. Για την πάρτη τους.
Έχω ψυχολογικά μην δίνεται σημασία.
Αυτά από εμένα μικρά μου πόνι 🌞
Επίσης κάτι τελευταίο. Θέλω να βγάλω κάποιον στην ιστορία ομοφυλόφιλο και θέλω να μου πείτε ποιος ή ποια πιστεύετε πως θα είναι (για να δω αν θα το περιμένετε ή όχι, για συγγραφικούς λόγους) :
Bb bbys 💎
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top