ΚΎΡΙΕ ΑΡΚΟΥΔΊΝΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ
..................................................................................

ΠΡΟΣΟΧΉ : Το κεφάλαιο περιέχει κλισέ σκηνές ΔΙΑΒΆΣΤΕ ΜΕ ΔΙΚΉ ΣΑΣ ΕΥΘΎΝΗ ⚠️

ΥΓ. Πλύντε τα χέρια σας έλεος

Mel's pov

? : ΑΜΆΡΤΗΣΕ ΜΑΖΊ ΜΟΥ ΚΙ ΈΛΑ! ΈΛΑ ΈΛΑ ΈΛΑ ΈΛΑ! ΈΛΑ ΝΑ ΜΕ ΤΡΕΛΑΑΑΑΑΝΕΙΣ -

Κ(αθηγήτρια) : ΚΑΘΊΣΤΕ ΚΆΤΩ ΡΕ ΚΑΤΣΙΚΑΝΘΡΩΠΟΙ! ΛΑΖΆΡΟΥ ΠΑΙΔΊ ΜΟΥ ΒΆΛΕ ΤΗ ΜΠΛΟΎΖΑ Σ - π-πας γυμναστήριο αγόρι μου?

Έβαλα την κουκούλα μου και κάθισα όσο πιο μαζεμένα μπορούσα στην καρέκλα.

Α : Μελίνα..! άκουσα αμυδρά τη φωνή της Άννας και έβγαλα τα αυτιά μου έξω από την κουκούλα

Εγώ : Ε!? φώναξα

Α : ΣΉΚΩ!

Εγώ : ΓΙΑΤΊ!?

Α : Αν φύγουμε τώρα δε θα το καταλάβει κανείς.., φώναξε πιο δυνατά παρόλο που ήταν δίπλα μου για να ακουστεί

Εγώ : Φρουρούν τη πόρτα ρε πως θα φύγουμε?! Ρώτησα και της έδειξα τον Μίλτο και τα άλλα δύο αγόρια που είχαν κλείσει την έξοδο

Α : Πρέπει να προσπαθήσουμε! Δε μπορούμε να τα παρατησουμε τώρα!

Εγώ : Άννα εγώ.. Εγ-γώ.. ΔΕ ΜΠΟΡΏ!

Κάποιος πέταξε μια καρέκλα από πάνω μας και εκείνη προσγειώθηκε στο ακριβώς πίσω θρανίο.

Πέσαμε και οι δύο κάτω από το θρανίο.

Εγώ : ΆΝΝΑ ΦΟΒΆΜΑΙ!

Α : ΜΕΛΊΝΑ ΚΟΊΤΑΞΕ ΜΕ! έπιασε με τις παλάμες της το πρόσωπο μου και με έβαλε να την κοιτάξω, ΈΧΩ ΤΡΊΑ ΑΡΚΟΎΔΙΑ, ΈΝΑ ΕΠΕΙΣΌΔΙΟ CRIMINAL MINDS ΣΤΗ ΜΈΣΗ ΚΑΙ ΈΝΑ ΤΑΨΊ ΠΑΣΤΊΤΣΙΟ ΠΟΥ ΜΕ ΠΕΡΙΜΈΝΟΥΝ ΣΤΟ ΣΠΊΤΙ ΓΙΑ ΑΥΤΌ ΠΆΡΕ ΤΑ ΠΌΔΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΆΜΕ!

Κινητοποιημένη από τον λόγο της έγνεψα καταφατικά και ετοιμάστηκα.

Α : Πιάσε μου τη τσάντα του Μίλτου! Πρόσταξε και τεντώθηκα ώστε να τη φτάσω

Της την έδωσα γρήγορα γρήγορα.

Α : Ωραία.. Με το 3! Είπε και γάρπωσε τη τσάντα καλύτερα, 1... 2... ΤΡΊΑ! ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΌΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΣ!!!

Με μια κίνηση πέταξε τη τσάντα στα μούτρα του Πάνου και εκείνος έπεσε κάτω.

Μ : Η ΤΣΆΝΤΑ ΜΟΥ!

Αρχίσαμε να τρέχουμε προς τη πόρτα σαν σίφουνες, αλήθεια σας λέω έπρεπε να ήσασταν από μια μεριά να το βλέπατε ήμασταν εκπληκτικές.

Με μια επιδέξια κίνηση η Άννα προσπέρασε τον Νίκο και βγήκε έξω από την τάξη. Μπορούσα να ακούσω τις τσιρίδες της.

Ν : Επ! Που νομίζεις ότι πας? Είπε και έκανε να με πιάσει αλλά του ξέφυγα

Εγώ : ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ! του είπα και με μια κίνηση - ΣΧΕΔΌΝ τούμπα να τα λέμε και αυτά - έσκυψα και πέρασα κάτω από τα πόδια του καταφέρνοντας να βγω έξω

Ν : Ει! Αυτό ήταν αδικία! είπε λαχανιασμένος

Εγώ : Έτσι λένε οι χαμένοι.., του είπα κοροϊδευτικά και μου έδωσε το χέρι του για να σηκωθώ απ το πάτωμα

Η φασαρία της τάξης αντιχούσε δυνατά στους διαδρόμους κι έτσι τρέξαμε να κλείσουμε τη πόρτα.

Ν : Έχεις καλές κινήσεις πάντως.. Μπράβο δε στο χα.., είπε παιχνιδιάρικα και γύρισε να με κοιτάξει

Το στραβό του χαμόγελο μου προκαλούσε ένα ελαφρύ γαργαλητό στο στομάχι. Όχι σαν τις πεταλούδες όμως. Kάτι σαν αυτό που σε πιάνει όταν κάθεσαι στο θρανίο και ο καθηγητής πετάει ένα "βγάλτε μια κόλα χαρτί" και είτε έχεις διαβάσει είτε όχι παθαίνεις ένα μίνι εγκεφαλικό.

Τέτοιου τύπου.

Εγώ : Εε ν-ναι.., είπα κάπως πιο αποθαρρυμένη από πριν

Για μια στιγμή σταμάτησε και έδειξε να σκέφτεται κάτι, και έπειτα δάγκωσε διστακτικά τα χείλη του.

Ωχ όχι....

Τι?

ΜΗ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ!

Ε?

ΣΥΜΒΑΊΝΕΙ. ΑΜΠΟΡΝΤ ΑΜΠΟΡΝΤ -

Ν : Θυμάσαι εκείνη τη βόλτα που λέγαμε..?

ΛΑ ΠΟΥΤΑ ΜΙΕΡΔΑ

Στερέωσε το ένα του χέρι στην κάσα της πόρτας κοντά στο κεφάλι μου.

ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ

ΖΟΥΜΠΙ!

ΤΙ "ΖΟΥΜΠΙ" ΚΑΙ "ΖΟΥΜΠΙ" ΜΑΡΗ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΣΕ ΓΛΕΝΤΉΣΕΙ ΠΆΝΩ ΣΤΗ ΠΟΡΤΑ!?

Εγώ : Ναι...., είπα και του χάρισα ένα από τα πιο αμήχανα χαμόγελα μου

Ν : Τι κάνεις απόψε λοιπόν..?

Το χαμόγελο του ήταν πλατύ και φαινόταν αληθινό. Από τη μια μπορούσα να πω πως το έβρισκα γλυκό.

Από την άλλη...

Εγώ : Έχω ένα ραντεβού με το κρεβάτι μου.., αστειεύτηκα

... όλο αυτό...

Ν : Λοιπόοον ελπίζω να μην έχει πρόβλημα αν σε κλέψω για ένα βράδυ..?

... το φλερτ...

Εγώ : Μπαα...

... μου φαινόταν λάθος.

Το χαμόγελο του πλάτυνε.

Ν : Tότε θα περάσω στις 6 : 30 ..., είπε και πριν προλάβω να αντιδράσω έσκυψε και με φίλησε

στο μάγουλο.

..................................................................................

HI bbys 💎

Ορίστε το φιλί που περιμένατε -

ΜΗ ΒΑΡΆΤΕ ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΆ

πωωωω

Στη συνέχεια, με μία τελείως άνετη κίνηση λες και μόλις δεν είχε παραβιάσει μια από τις 13 εντολές, "Ού φιλήσεις κανέναν εταίρο ονόματι Μελίνα" έκανε κίνηση και ΈΦΥΓΕ.

Δ-

*η Ευτυχία κατεβαίνει γρήγορα από τη καρέκλα του σκηνοθέτη και πλησιάζει τη Μελίνα ΤΗΡΏΝΤΑΣ ΠΆΝΤΑ ΤΗΝ ΑΠΌΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΔΎΟ ΜΈΤΡΩΝ.

Ε : Τι λες μωρή ηλίθια? Γιατί αυτοσχεδιάζεις πάλι?

Μ : Χιούμορ λέγεται ρε Ευτυχία αμάν πια..!

Ε : Δε μπορώ να σε πλησιάσω να σου δώσω και κανένα χαστούκι! Συνέχισε με τις ατάκες που σου έδωσα ρε, ο κόσμος ήρθε εδώ για ρομάντζο όχι για κωμωδία.

Μ(αξ) : Ναι, κορίτσια καλά τα λέτε τόση ώρα, μήπως να συνεχίσουμε όμως γιατί έχουμε στη μέση κι ένα φ-

Ε : ΣΣΣΣΣΣ ΜΗ ΚΑΝΕΙΣ ΣΠΟΙΛ ΡΕ ΑΧΡΗΣΤΕ

Η Ευτυχία επιστρέφει στη καρέκλα.

Ε : Καιιιιιι ACTION! *

Κάθισα να τον παρατηρίσω λίγο έτσι καθώς έφευγε. Ήταν μυώδης μπορώ να πω, ίσως ο πιο μυώδης από την παρέα του Μίλτου. Παρατήρησα τα μαλλιά του και πως παρέμεναν προσκολλημένα στο κεφάλι του όσο περπατούσε, μπορούσα να φανταστώ πόσες ώρες είχε περάσει μπροστά στον καθρέφτη με το τζελ στο χέρι. Ήταν από αυτούς τους τύπους που κάθε κορίτσι θα ήθελε να βγεί ραντεβού. Τα είχε όλα.

Σώμα *τσεκ*

Σγουρό μαλλί *τσεκ*

Τατουάζ (μούι ιμπορτάντε) *τσεκ*

Ψώνιο *check*

Σίχαμα *check*

Οχιομαξ *check*

Ελεηνός υποκριτής μαζοχιστής σαδιστής εκπρόσωπος και αντιπρόσωπος *check*

Σταματάς ποτέ να μιλάς?

Μιλάω εκ μέρους όλων νομίζω όταν σε ΔΙΑΤΆΖΩ να μη ΤΟΛΜΉΣΕΙΣ ούτε καν να ΣΚΕΦΤΕΙΣ να βγεις με αυτό το τέρας.

Πολύ αργά! ΘΑ ΒΓΩ ΚΑΙ ΘΑ ΜΟΥ ΑΡΈΣΕΙ!

Με τον Μαξ θα σου άρεσε περισσότερο!

Ψέμα.

Ότι πεις...

{...}

Εγώ : Να βάλω φούστα..? Ή μήπως το τζιν...? Ξέρεις αυτό το μαύρο που μου κάνει ωραίο κωλο..

Άνοιξα για 5η συνεχόμενη φορά τη ντουλάπα μου μπας και εμφανιστεί τίποτα ως δια μαγείας.

Έχω να πάω για ψώνια μια ολόκληρη εβδομάδα και νομίζω θα τρελαθώ.

Α : Τίποτα να μη βάλεις! Να φορέσεις τις πιτζάμες σου και να κάτσεις σπιτάκι σου!

Εγώ : Όχι κι εσυυυ..., είπα ξεφυσώντας αγανακτησμένα

Πέταξα το ψηλόμεσο μαύρο τζιν πάνω στο κρεβάτι και από πάνω του μια πράσινη στενή μπλούζα, η οποία άφηνε ακάλυπτους τους ώμους μου.

Η Άννα πάντα έλεγε πως φώτιζε τα μάτια μου, αλλά σπάνια τη φόραγα γιατί ήταν υπερβολικά καλή για το σχολείο, και δε βγαίνω και πολύ έξω οπότε..

Γύρισα βιαστικά στη μίνι συρταριέρα πάνω στο κομοδίνο, μέσα στην οποία κρατούσα όλα μου τα κοσμήματα, ενώ η Άννα μονολογούσε ακατάπαυστα.

Αφού έβγαλα βιαστικά ένα ζευγάρι ασημένιους μεσαίους κρίκους, σκέφτηκα μήπως έχω ακόμα εκείνα τα ασορτί βραχιόλια που είχα πάρει από το ίδιο κατάστημα.

Αμέσως, με την άκρη του ματιού μου, έπιασα ένα μικρό λαμπήρισμα πάνω στο καρπό μου, αποτέλεσμα του φωτός που εισερχόταν μέσα στο δωμάτιο και της αντανάκλασης του με το βραχιόλι που είχα ήδη στο χέρι μου.

Και τότε τα λόγια της Άννας εισακούστηκαν.

Α : - βρε κορίτσι μου αφού και οι δύο ξέρουμε πως δε θέλεις να βγεις μαζί του, γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου? Θες πραγματικά το πρώτο σου ραντεβού να είναι με κάποιον που δε σου αρέσει καν!? ΑΣ ΜΗ ΜΙΛΉΣΩ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΏΤΟ ΦΙΛΊ!

*πεταρίζει δήθεν αθώα τις βλεφαρίδες της όσο σκέφτεται τον Μαξ να τη βάζει κάτω και ν-*

Ηλίθιο βραχιόλι. Ηλίθιο ραντεβού. Ηλίθιε Μαξ.

Εγώ : Καταρχάς ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ ΜΊΛΗΣΕ ΓΙΑ ΠΡΏΤΟ ΦΙΛΙ ΑΥΤΆ ΕΊΝΑΙ ΠΡΆΓΜΑΤΑ ΣΟΥ ΣΑΤΑΝΆ! Και κατά δεύτερον ο Νίκος είναι μια χαρά παιδί και δε καταλαβαίνω γιατί κάνουμε αυτή την κουβέντα ξανά.. Είναι πολύ καλό άτομο και μου φέρεται με σεβασμό αντίθετα με οποιοδήποτε άλλο αγόρι έχω συναναστραφεί! Θα πάω στο ραντεβού πάει και τελείωσε. ΚΑΙ ΜΗ ΤΟΛΜΉΣΕΙ ΠΆΛΙ ΚΑΜΊΑ ΑΠ ΤΙΣ ΔΎΟ ΣΑΣ ΝΑ ΜΟΥ ΞΑΝΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΟΝ ΜΑΞ ΓΙΑΤΊ ΔΕ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΈΡΕΙ ΚΑΘΌΛΟΥ ΚΑΙ ΉΤΑΝ ΠΟΛΎ ΑΠΛΆ ΜΌΝΟ ΈΝΑ ΜΙΚΡΌ ΚΌΛΛΗΜΑ ΠΟΥ ΤΏΡΑ ΠΙΑ ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ! είπα με μια ανάσα

Α : Εε Μελ...

Εγώ : ΤΙ?

Α : Εγώ ποτέ δεν ανέφερα τον Μαξ.., είπε και μπορούσα σχεδόν να δω το υποχθόνιο χαμόγελο της να απλώνεται στα χείλη της

Εγώ : Πρέπει να κλείσω.., είπα απότομα και χωρίς να της δώσω την ευκαιρία να μιλήσει έκλεισα γρήγορα το τηλέφωνο

Α : Τι- Μα-

Πέταξα το κινητό στην άλλη άκρη του κρεβατιού και έριξα άλλη μια ματιά στο σύνολο που είχα διαλέξει. Πήρα προσεκτικά τη στοίβα με τα ρούχα και μαζί με πετσέτες και εσώρουχα πήγα στο μπάνιο ώστε να κάνω ένα καυτό ντουζ πριν ετοιμαστώ.

Άνοιξα το μικρό ραδιόφωνο που είχα πάντα μαζί μου όταν έκανα μπάνιο και έβαλα τη μουσική στη διαπασών. Έτσι κι αλλιώς κανένας δεν ήταν σπίτι και κανένας δε θα γυρνούσε κι ολας μέχρι το βράδυ. Ως συνήθως...

Η μουσική αντιχούσε δυνατά όση ώρα έβγαζα τα ρούχα μου και εγώ έμεινα να κουνιέμαι άτσαλα προσπαθώντας να λύσω τη πλεξούδα που είχα κάνει το πρωί.

Έπιασα τα μαλλιά μου ένα ψηλό κότσο ώστε να μη βραχούν όση ώρα κάνω ντουζ και συνέχισα να τραγουδάω παράφωνα στο ρυθμό της μουσικής.

Κι όταν πια έμεινα τελείως ακάλυπτη με τίποτα άλλο παρά μόνο τις κάλτσες και το βραχιόλι πάνω στο δέρμα μου, ένιωσα διαφορετικά.

Ένιωσα εκείνο το συναίσθημα που σε κατακλίζει όταν ένα δυνατό τραγούδι μπαίνει και ξαφνικά η αυτοπεποίθηση σου ανεβαίνει σε άλλο επίπεδο. Όταν η ένταση γύρω σου ξαφνικά ανεβαίνει και αρχίζεις να χορεύεις, ενώ φαντάζεσαι πως πρωταγωνιστείς σε κάποιο βίντεο κλιπ ή πως ζεις κάπου αλλού, και η ζωή σου δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια κλισέ ιστορία του wattpad, αλλά σε πιο μιούζικαλ.

Αυτό το συναίσθημα που νιώθεις όταν κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη και ξαφνικά βλέπεις κάθε τι που πριν θα έλεγες ατέλεια ως κάτι ασήμαντο.

Για να μη τα πολυλογώ..

ΑΥΤΌ ΤΟ ΣΥΝΑΊΣΘΗΜΑ ΌΤΑΝ ΜΠΑΊΝΕΙ ΈΝΑ ΤΡΑΓΟΎΔΙ ΤΗΣ ΡΙΑΝΝΑ ΚΑΙ ΝΙΩΘΕΙΣ ΚΑΙ ΓΑΜΩ ΤΙΣ ΓΚΟΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΔΕ ΧΡΕΙΆΖΕΣΑΙ ΚΑΝΈΝΑΝ ΆΛΛΟΝ ΚΑΙ ΘΕΣ ΝΑ ΓΥΡΊΣΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΠΡΏΗΝ ΣΟΥ ΝΑ ΠΆΝΕ ΝΑ ΓΑΜΗΘΟΥΝΕ ΑΛΛΆ ΜΕΤΆ ΘΥΜΆΣΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΡΏΗΝ!

Και έτσι απλά, όπως έβγαλα την πρώτη κάλτσα, και έπειτα τη δεύτερη, και τις πέταξα στο πάτωμα, τόσο απλά έβγαλα για πρώτη φορά εκείνο το βραχιόλι απ το χέρι μου.

Με απαλές κινήσεις, το ακούμπησα πάνω στον νιπτήρα και έπειτα μπήκα απευθείας στο ντουζ. Ήξερα πως είχα αρκετό χρόνο στη διάθεση μου όποτε δε βιάστηκα. Ίσως κάθισα και 20 λεπτά κάτω από το ντουζ απλά και μόνο απολαμβάνοντας την αίσθηση του καυτού νερού πάνω στο δέρμα μου και αυξάνοντας τη θερμοκρασία λίγο - λίγο κάθε φορά ώστε να δω μέχρι που αντέχει το σώμα μου.

Όταν πια τελείωσα, ντύθηκα με τα ρούχα που είχα επιλέξει πιο πριν και κάθισα δέκα λεπτά μπροστά από τον καθρέφτη προσπαθώντας να αποφασίσω τι θα έκανα με τα μαλλιά μου.

Τελικά αποφάσισα να τα κάνω ολανδικές, που είχα πολύυυ καιρό να δοκιμάσω.

Ίσως μου βγήκαν λίγο πιο μέσυ από το κανονικό αλλά μας κάνει, σωστά?

ΚΟΊΤΑ ΕΔΏ ΤΟ ΣΟΥΡΓΕΛΟ ΠΟΥ ΚΆΘΕΤΑΙ ΚΑΙ ΦΤΙΆΧΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΕΕΡΑΣ ΑΥΤΉ ΤΗ ΛΕΕΕΕΡΡΡΑΑΑΑ-

Προσπάθησα να δυναμώσω κι άλλο τη μουσική, ώστε να μην ακούω τους παραλογισμούς της Ζουμπι, αλλά η ένταση ήταν ήδη στο φουλ.

Δε καταλαβαίνω γιατί όλοι έχουν τόσο μεγάλο πρόβλημα με τον Νίκο. Είναι καλό παιδί. ΤΕΛΕΊΑ. Άσε που είναι φίλος του Μιλτου! Θα με άφηνε ποτέ ο κολλητούλης μου με κάποιον χλεχλέ? Όχι βέβαια.

Έπιασα τη μάσκαρα μου από το ντουλάπι του μπάνιου κα-

ποπο σκονηη

Φασίνα παιδιά δε τη γλιτώνω τη γενική το Σαββατοκύριακο...

Έβαλα λίγο από τη μάσκαρα πάνω στις βλεφαρίδες μου και ύστερα με πολύ λίγο κονσίλερ κάλυψα τους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια μου.

Ταντάαααα

Φτου σου κοπέλα μου!

Φτου σου γυναικάρα μου!

Φτου σου-

Τελεία.

Μμμ κρυάδες...

Αφού μάζεψα τα πράγματα μου επέστρεψα και πάλι στο δωμάτιο μου, όπου έβαλα τις μπότες μου.

Σηκώθηκα διστακτικά και κοίταξα το είδωλο μου στον καθρέφτη. Έκανα δύο - τρεις σβούρες γύρω από τον εαυτό μου και άρχισα να σκέφτομαι ποτέ ήταν η τελευταία φορά που είχα φτιαχτεί έτσι.

Ίσως τα Χριστούγεννα - σκέφτηκα αλλά αμέσως σταμάτησα.

Άρπαξα το κινητό μου και τα κλειδιά και τα έβαλα στην τσέπη μου.

Και πάνω στη στιγμή ακούστηκε ένα κορνάρισμα απέξω από το σπίτι.

Έτρεξα μέχρι το παράθυρο να κοιτάξω και ναιπ, ένα μπλε σκούρο αμάξι, μη ρωτήσετε μάρκα, όπως μου είχε πει.

Αφού έλεγξα ότι τα πήρα όλα, έκλεισα γρήγορα τη ντουλάπα μου και ετοιμάστηκα ψυχολογικά να κατέβω κάτω.

Είχα μόλις φτάσει στην κορυφή της σκάλας όταν σταμάτησα. Έκανα πέντε βήματα πίσω σταματώντας στην πόρτα του μπάνιου, που έστεκε ορθάνοιχτη μπροστά μου.

Το ασημένιο κόσμημα βρισκόταν ακόμα παρατημένο πάνω στον νιπτήρα. Όσο πιο πολύ το κοιτούσα τόσο μεγάλωνε η επιθυμία να το πάρω στα χέρια μου. Αλλά δε μπορούσα να το κάνω αυτό. Ήταν σαν να παραδεχομουν την ήττα μου. Μια μεγάλη ήττα μπροστά σε ένα τόσο μικρό παιχνίδι. Σαν να έλεγα πως δε μπορούσα χωρίς εκείνον, σαν να έλεγα πως μετά απο τόσο καιρό ήμουν ακόμα κολλημένη με κάποιον που ποτέ δε μου έριξε ούτε μια ματιά.

Ήθελα να πάω σε αυτό το ραντεβού, ήθελα να σταματήσω επιτέλους να τον σκέφτομαι, ήθελα να μη τον ξαναδώ ποτέ.

Γιατί δε σε χρειάζομαι Μαξ.

Άλλο ένα κορνάρισμα ακούστηκε.

Σπύρο's pov

Εγώ : Τρία.., είπα στον περιπτερά και του έδειξα τις στοίβες από τσιγάρα που βρισκόταν πίσω του

Έβαλα τα τσιγάρα στο τσαντάκι μου και κατευθύνθηκα προς το μηχανάκι.

Εγώ : παιδί για τα θελήματα έχω γίνει... αντε γαμηθείτε όλοι σας... μαλάκες όλοι μέσα σε αυτό το σπίτι.., μουρμούριζα καθώς περπατούσα

Σταμάτησα στην άκρη του πεζοδρομίου ώστε να δω αν ερχόταν κάποιο όχημα, όταν το μάτι μου έπεσε πάνω σε κάποιον.

Πέρασα γρήγορα απέναντι και προσπάθησα να κρυφτώ ανάμεσα στους περαστικούς μη τυχόν και με δει.

Γαμώ την κοινωνία μου μέσα, δε γίνεται να περάσει μέρα χωρίς να δω μια απ τις κωλόφατσες τους?

Δεν ήξερα όνομα ουτε είχαμε καμία προηγούμενη κόντρα, αλλά θυμόμουν τη φάτσα του. Ήταν καινούριος και ήταν σίγουρα των Golden. Θυμήθηκα που στη τελευταία πορεία ήταν όλη την ώρα πίσω από τον καριόλη τον Ματ, σαν σκυλάκι.

Θυμάμαι που ο Μαξ πήγε να του ανοίξει το κεφάλι εκείνη την ημέρα, έτσι απλά, χωρίς να έχει προηγηθεί τίποτα. Φάνηκε πως είχε πολλά νεύρα όμως.

Κοίταξα επίμονα τριγύρω μήπως έβλεπα πουθενά κάποιον άλλο από τη συμμορία, αλλά δεν είδα κανέναν. Τι στο πούτσο?

Και τότε μέσα από το μαγαζί, σαν να μην είμαι ήδη αρκετά γκαντέμης, εμφανίστηκε αυτή.

Από το κακό στο χειρότερο. Τουλάχιστον δεν έχουμε να ανησυχούμε για εκείνη πλέον...

Η απόφαση που πήρα, να σηκωθώ και να φύγω, αφήνοντας την κατασκοπεία, κλονίστηκε μέσα σε μια στιγμή, όταν ξαφνικά εκείνη γύρισε και κάθισε στο τραπέζι του.

Εγώ : Γαμώ τη πουτάνα μου..., είπα δυνατά και αμέσως έκανα μεταβολή και έφυγα

Έβγαλα το κινητό από το τσαντάκι μου τόσο γρήγορα που παραλίγο να μου φύγουν όλα τα τσιγάρα κάτω. Πήγα στις κλήσεις και βρήκα το όνομα του στις πρώτες.

Γαμώτο Μαξ τι σκατά έκανες....

Mel's pov

Εγώ : Συγγνώμη κι εσύ τι έκανες..? Τον ρώτησα όταν σταμάτησα πια να γελάω

Ν : Τι να έκανα? Κρύφτηκα κάτω από το τραπέζι και τα έριξα στην αδελφή μου.., είπε και γέλασε

Ήπια άλλη μια γουλιά από τον χυμό μου.

Μπορώ να πω πως πέρναγα ωραία μαζί του, κάναμε πλάκα και ήταν πολύ εύκολος στο να του μιλήσεις. Κάναμε πολλές ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Ήταν μια ωραία βόλτα... απλά... να ... με έναν φίλο.

Πραγματικά περνούσα καλά, όμως δεν ένιωθα ερωτευμένη, ή τσιμπιμένη.

Μία τέτοια έξοδο έχω κάνει με τον Μιλτο πολλές φορές, και αυτό μου φαίνεται παρόμοιο.

Εγώ : Τι άλλο κάνεις στον ελεύθερο σου χρόνο? Εκτός από το μποξ, τον ρώτησα

Ν : Είναι λίγο περίπλοκο.., είπε και ήπιε λίγο από τον καφέ του

Εγώ : Τι, είσαι σε καμία μαφία..? Αστειεύτηκα

Ν : Υποθέτω μπορείς να το πεις και έτσι.., είπε και σταύρωσε τα χέρια του στο στήθος παίρνοντας μια σοβαρή έκφραση

Επικράτησε σιωπή για λίγο.

Ν : Είμαι μέλος σε μια μεγάλη συμμορία, ξέρεις.. Πορείες, ναρκωτικά και τέτοια...

Εκείνη τη στιγμή, σχεδόν ένιωσα την καρδιά μου να σταματάει.

Όχι. Όχι. Όχι. Όχι.. Όχι..? Όχι!

Τα μάτια του με κάρφωναν επίμονα, λες και έψαχναν να βρουν κάποιο σημάδι αμηχανίας πάνω μου. Το βλέμμα του ξαφνικά είχε γίνει πολύ σοβαρό.

Η γλώσσα μου είχε σκαλώσει.

Η σιωπή κράτησε για μερικά δευτερόλεπτα, ώσπου εκείνος ξέσπασε σε γέλια.

Ν : Έπρεπε να δεις τη φάτσα σου.., είπε και συνέχισε να χτυπιέται

Κάπου μες την αμηχανία, το πρόσωπο μου έσπασε λίγο και άρχισα να γελάω κι εγώ.

Πρέπει πραγματικά να ηρεμήσω λίγο.. Αρχίζω και γίνομαι παρανοϊκή.

Ν : Πάω στην τουαλέτα, είπε και σηκώθηκε όρθιος, επιτρέφω σε μισό λεπτό..

Έγνεψα καταφατικά.

Αχ θεέ μου είμαι τόσο χαζή...

Και τότε ήταν που με χτύπησε σαν τρένο. Το χαμόγελο σβήστηκε αμέσως από το πρόσωπο μου.

Εγώ : Ποτέ δε σε έχω ρωτήσει για το τατού σου! πέταξα και γύρισε να με κοιτάξει

Σήκωσε το μανίκι του τόσο ώστε να φαίνεται το ζωγραφισμένο χέρι του.

Ν : Γαμάτο? Ρώτησε και χάιδεψε το δέρμα του

Εγώ : Τελείως.. Πως και φίδι? Ρώτησα δήθεν άνετη

Ν : Μου φάνηκε κουλ.., είπε και μου έριξε ένα τελευταίο χαμόγελο πριν φύγει για το μπάνιο

Μόλις βεβαιώθηκα πως έφυγε, άφησα την τρεμάμενη ανάσα που κράταγα τόση ώρα να βγει.

Είχε δίκιο. Ήταν όντως κουλ. Αλλά εκτός από κουλ ήταν και πολύ συνηθισμένο. Το ίδιο ακριβώς είχα δει σε πολύ κόσμο.

Όπως στον Ματ, στους τύπους έξω από την αποθήκη, σε εκείνους στο μπαρ... Στον Τεό!

Μ : Σήκω..., ακούστηκε μια γνώριμη φωνή και ένιωσα ολόκληρο το σώμα μου να τσιτώνεται

Η καυτή του ανάσα χτύπησε το λοβό του αυτιού μου και δε μπόρεσα να συγκρατήσω το πρώτο τρέμουλο.

Εγώ : Τι κ-κάνεις εδώ? Ρώτησα με όσο πιο σταθερή φωνή μπορούσα

Μ : Νομίζω σου ξεκαθάρισα πως δε θέλω να κάνεις παρέα μαζί του.., είπε αγνοώντας πλήρος την ερώτηση μου

Γύρισα εκνευρισμένη για τον κοιτάξω. Δε ξέρω τι ήταν χειρότερο, πως μου έλεγε ξανά τι να κάνω ή πως χαιρόμουν που τον άκουγα παρόλα αυτά?

Εγώ : Και π-ποιος είσαι εσύ που θα μου το απ-παγορεύσεις? Ο μπαμπάς μου? Αλλά ξέχασα είναι ευαίσθητο θ-θέμα αυτό για εσένα..

Καταραμένο τραύλισμα.

Έσκυψε ξανά δίπλα στο αυτί μου.

Μ : Μελ.., είτε θα έρθεις με τον εύκολο, είτε με τον δύσκολο τρόπο..., ψιθύρισε

Ήξερα πολύ καλά πως δε το είχε σε τίποτα να με πάρει σηκωτή, οπότε αποφάσισα να μη φέρω αντίρρηση.

Σηκώθηκα όρθια και χωρίς να χάσει λεπτό έβαλε τη κουκούλα του και άρχισε να περπατάει. Πήγαινε τόσο γρήγορα που χρειάστηκε να τρέξω για να τον προλάβω.

Εγώ : Τι θα πω στο παιδί τώρα, μου λες? Συγγνώμη ήρθε και με πήρε με τη βία κάποιος!?

Μ : Με τη βία? Δε σε βλέπω να υποφέρεις και πολύ.., είπε πριν περάσουμε τον δρόμο

Εξακολουθούσα να τρέχω ώστε να τον προλάβω.

Εγώ : Δεν το απολαμβάνω και ιδιαίτερα.., μουρμούρισα

Το απολαμβάνω εγώ σκασε.

Εγώ : Και πως ήξερες που είμαι? Βασικά για ποιο λόγο να έρθεις?

Μ : Πολύ μιλάς.., είπε και στρίψαμε σε ένα στενάκι

Εγώ : ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ ΈΝΑ ΛΕΠΤΌ ΝΑ ΜΙΛΉΣΟΥΜΕ? φώναξα

Ούτε που γύρισε να μη κοιτάξει, απλά συνέχισε να περπατάει σαν να μη με άκουσε.

Μ : Προχώρα..

Και τότε έγινε το μεγάλο μπαμ. Σταμάτησα να περπατάω. Μέσα στο σοκάκι πλέον τα μόνα βήματα που ακούγονταν ήταν τα δικά του.

Εγώ : Ξέρεις κάτι? Όχι ευχαριστώ! Είπα και σταμάτησε κι εκείνος, δε ξέρω αν νιώθεις υποχρεωμένος ή κάτι και έρχεσαι να με "σώσεις" όλη την ώρα αλλά σε διαβεβαιώ πως μπορείς να με παρατήσεις τώρα...

Γύρισε προς το μέρος μου.

Μ : Μελ σταμ-

Εγώ : Όχι εσύ σταμάτα! του φώναξα, Δεν ξέρω γιατί ΕΓΏ είμαι αυτή που τρέχει όλη την ώρα από πίσω σου ενώ ΕΣΥ είσαι αυτός που κάνει τις μαλακίες..., γούρλωσε τα μάτια του στο άκουσμα των λέξεων μου

Λογικό, μάλλον ήταν η πρώτη φορά που έβρισα μπροστά του.

Εγω : Εδώ και 5 λεπτά τρέχω από πίσω σου για λόγους που δεν ξέρω ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΛΕΣ ΚΙ ΟΛΑΣ! Δεν είναι δική μου ευθύνη αν είσαι διπολικός και ξεχνάς να παίρνεις τα χάπια σου! Και να σου πω και κάτι άλλο? Δεν είναι δικό μου φταίξιμο που ο μπαμπάς μου είναι αστυνομικός! φώναξα

Έκανε τρία βήματα προς το μέρος μου παίρνοντας αυτή την έκφραση που πάντα με τρομάζει. Όμως δε σταμάτησα εκεί.

Κρατούσα όλο το θυμό μέσα μου από την τελευταία φορά που τον είδα και τώρα ήμουν, κάτι παραπάνω από, έτοιμη να τον βάλω προς τα έξω.

Εγω : Δεν είναι δικό μου λάθος που δεν έχεις τα κότσια να το αντιμετωπίσεις!

Πήγε να πει κάτι αλλά δεν τον άφησα.

Εγώ : Έχεις ιδέα πόσο πολύ με πλήγωσε αυτό που είπες? Πόσο έκλαψα εκείνο το βράδυ αλλά πολύ που σε νοιάζει, σωστά..?

Πλέον δεν κρατιόμουν πίσω.

Εγώ : Γιατί να νοιαστείς για μια καριόλα και μάλιστα κόρη μπάτσου έτσι δεν είναι? Έτσι δε με αποκάλεσες?

Τα μάτια του πέταγαν σπίθες και σε άλλη περίπτωση θα ειχα βγάλει το σκασμό, αλλά τώρα ένιωθα όλα τα συναισθήματα που κολύμπαγαν μέσα μου, να με πνίγουν.

Τα μάτια μου άρχισαν αν τσούζουν.

Εγώ : Αλλά δε με ενδιαφέρει πια Μαξ... Άμα δεν έχεις τα αρχίδια να διαχειριστείς ποια είμαι ή με ποιους συγκενεύω είναι δικό σου πρόβλημα και φρόντισε να το λύσεις πριν την επόμενη φορά που θα έρθεις να με σύρεις από κάποιο ραντεβού... Δεν είναι δική μου δουλειά να σε κάνω να νιώσεις άντρας...

Το πρόσωπο του είχε γίνει κατακόκκινο πλέον.

Εγώ : Δεν μπορώ να σε κάνω κάτι που δεν είσαι...

Δάγκωσα τόσο δυνατά το χείλος μου για να μην κλάψω, που νόμιζα πως σκίστηκε.

Τα μάτια του είχαν πάρει αυτή τη παγωμένη απόχρωση που έπαιρναν κάθε φορά που ήθελε να δείρει κάποιον. Είχα δει τη θυμωμένη του έκφραση πολλές φορές, αλλά τώρα ήταν πιο τρομακτική από πότε.

Και οι δύο παίρναμε βαθειές ανάσες εκείνη τη στιγμή, εγώ για να μην κλάψω και εκείνος για να μη με σκοτώσει υποθέτω.

Όλα έγιναν γρήγορα.

Πήρε μια βαθιά ανάσα και με τρεις γρήγορους διασκελισμούς είχε φτάσει μπροστά μου. Το δεξί του χέρι σηκώθηκε στον αέρα και έκλεισα τα μάτια μου περιμένοντας να δεχτώ κάποιο χαστούκι ή μπουνιά.

Και πράγματι, το χτύπημα ήρθε. Αλλά όχι από το χέρι του.

Έχοντας τα βλέφαρά μου κλειστά δε θα μπορούσα ποτέ να προετοιμαστώ για την επίθεση που έκαναν τα χείλη του στα δικά μου.

Ήρθαν με τόση φορά που δίχασαν τα δικά μου στη μέση, ανοίγοντας σχεδόν βίαια το στόμα μου.

Ολόκληρο το σώμα μου πήγε να καταρρεύσει, και αυτό θα γινόταν αν το αριστερό του χέρι δε με κράταγε τόσο σφικτά, ώστε ανεμοστρόβηλος σε θα με έπαιρνε μακριά του.

Αλλά τη μεγαλύτερη καταστροφή έκανε εκείνο το δεξί, που αφού πρώτα χάιδεψε το δέρμα μου από το μάγουλο μέχρι την αρχή του σβέρκου μου, έμεινε να σπρώχνει τα χείλη μου πάνω στα δικά του ακόμα κι αν δεν υπήρχε κενό ανάμεσα τους, ακόμα κι αν ήταν τόσο καλά σφραγισμένα που το οξυγόνο δεν έβρισκε διαφυγή.

Δεν είχα ξαναφιλήσει ποτέ κάποιο αγόρι και ούτε ήξερα πως έπρεπε να γίνεται, αλλά απλά και μόνο νιώθωντας το δέρμα του στο δικό μου, είχα την αίσθηση πως γινόταν σωστά.

Με τη γλώσσα του χάιδεψε απαλά την οδοντοστοιχία μου και ανατρίχιασα παντού.

Εσυρα τα χέρια μου από τα πλευρά μου μέχρι το στήθος του αγγίζοντας τα πάντα στο διάβα μου. Από χαμηλά στην κοιλιά του ως τον θώρακα.

Ένιωθα το στήθος του να πάλλεται σαν τρελό και συνειδητοποίησα πως και το δικό μου έκανε το ίδιο.

Το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ είναι πως, αν στη ζωή μου θα εμπλέκονταν αναρχικοί, δεν ήθελα κανέναν άλλο, μόνο αυτόν.

.............................................................................

Hi bbys 💎

ΑΝΤΕ ΓΕΙΆ ΜΠΙΤΖΙΖΖΖ

ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΤΕ ΤΕΛΕΊΩΣΑ ΤΟ ΚΕΦΆΛΑΙΟ *έλα έλα να σας βλέπω *

ΚΑΙ ΌΧΙ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΆ

Ήρθε επιτέλους το κεφάλαιο ξέρω άργησα αλλαααα έγιναν πολλάαα και τώρα που είμαστε σε καραντίνα έχω άπλετο χρόνο οπότε ταντααα ✨

Λοιπόν μπορώ να πω πως για πρώτη φορά μου άρεσε αυτό που έγραψα *ξέρω σοκινγκ* αλλά μου πήρε πολύυυ καιρό να γράψω αυτό το κεφάλαιο και είναι 4.000 λέξεις οπότε αναγκαστικά μου αρέσει.

Επίσης πως τα περνάτε στην καραντίνα? Τι κάνετε? ΠΩΣ ΠΆΕΙ Η ΖΩΉ?

Θα ανεβάσω κανένα παρτ σε αυτή τη βλακεια το "Sassy βίος" που έχω να γράψω κάτι μήνες, όσοι θέλετε διαβάστε το να μιλήσουμε λίγο να πούμε τα νέα μας, να δώσουμε καμία ιδέα ο ένας στον άλλον.. Κλπ

Όσοι δε θα το κάνετε μη σκατε ούτε κι εγώ θα το έκανα!

Αυτά από εμένα θα τα πούμε σύντομα ❤️

Bb bbys 💎