Τ : Και όχι μόνο.., είπε και χαμογέλασε
..................................................................................

Max pov

Η πόρτα δεν άνοιγε με τίποτα. Το χερούλι είχε φρακάρει και όσες φορές κι αν είχα προσπαθήσει να τη ρίξω δεν έλεγε να πέσει.

Εγώ : ΜΕΛ? Φώναξα όσο πιο δυνατά μπορούσα ώστε να με ακούσει

Δεν πήρα καμία απάντηση.

Ο καπνός είχε αρχίσει να με ζαλίζει και τα μάτια μου έτσουζαν.

Με τα χέρια μου έπιασα το κάτω μέρος της μπλούζας μου και βάζοντας ελάχιστη δύναμη έσκισα ένα μεγάλο κομμάτι. Καλύπτοντας τη μύτη και το στόμα μου με το ταλαιπωριμενο ύφασμα, έδεσα το κομμάτι της μπλούζας γύρω απ το κεφάλι μου.

Έκανα δύο βήματα πίσω και, παίρνοντας αρκετή φόρα, σήκωσα το δεξί μου πόδι και κλώτσησα με δύναμη την άκρη της πόρτας, στοχεύοντας τους σκουριασμένους μεντεσέδες.

Τίποτα.

Έκανα ξανά μερικά βήματα πίσω και πήρα μια ανάσα, προτού ξανακλωτσήσω με ακόμα περισσότερη δύναμη την πόρτα.

Ένας οξυς πόνος διαπέρασε ολόκληρο το πόδι μου, αλλά δε σταμάτησα εκεί.

Με ανακούφιση είδα πως οι μεντεσέδες είχαν υποχωρήσει ελάχιστα και είχαν γύρει στο πλάι.

Κούνησα στον αέρα το δεξί μου πόδι, σάμπως έτσι θα έδιωχνα τον πόνο και πήρα, για μια τελευταία φορά, φόρα.

Σήκωσα αποφασιστικά το πόδι μου και με όση δύναμη είχα, στόχευσα το κέντρο της πόρτας, και κλώτσησα.

Ενας εκκωφαντικός τσιριχτός ήχος ακούστηκε καθώς η πόρτα ξεκόλλησε και ύστερα προσγειώθηκε στο δάπεδο με ένα τεράστιο "μπαμ".

Οι φλόγες δεν άργησαν να την τυλίξουν.

3 μήνες πριν

Mel's pov

Εγώ : ΤΙΙΙΙΙΙΙΙ? ΚΙ ΕΓΏ ΓΙΑΤΊ ΤΟ ΜΑΘΑΊΝΩ ΤΏΡΑ?

Μ : Σοοοουυςςς! Μου είπε αφού μας είχα κάνει σχεδόν ρεζίλι σε όλο το μαγαζί

Εγώ : Ουψ.., είπα και ήπια μια γουλιά απ το σμούθι μου

Μ : Πριν μια εβδομάδα την γνώρισα στο φροντιστήριο και χθες βγήκαμε για πρώτη φορά, δεν πάμε και για γάμο! Είπε για να με καθησυχάσει

Τον κοίταξα με τα μάτια μου ορθάνοιχτα.

Εγώ : Μίλτο ακούς τι λες? Μέχρι χθες άκουγες σχέση και έτρεχες και τώρα βγήκες ραντεβού! Ρα-ντε-βού! Είπα έκπληκτη

Μ : Έχω ξαναβγεί ραντεβού ξέρεις.., είπε και καλά προσβεβλημένος, και κάνεις δεν μίλησε για σχέση! Οι απόψεις μου παραμένουν ίδιες..

Αυτόματα το φρύδι μου υψώθηκε.

Εγώ : Το χαμούρεμα στις τουαλέτες δεν είναι ραντεβού, πρώτον! Και δεύτερον για εξήγησε μου τις απόψεις σου.. Για να καταλάβω δηλαδή..

Άφησε τον καφέ του στο τραπέζι και σκέφτηκε για μια στιγμή.

Μ : Πιστεύω... πως οι σχέσεις είναι καταπιεστικές.. Τουλάχιστον τώρα, σε αυτή την ηλικία! Αυτή θα έπρεπε να είναι περίοδος της ζωής μας όπου εξερευνούμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας!

Εγώ : Ξέρεις... Και μια σχέση έχει εξερεύνηση αν το σκεφτείς.. Υπάρχουν πολλά πράγματα που μαθαίνεις για τον εαυτό σου μέσα σε αυτή, αλλά και για τον άλλο.. Όρια, πως να διαχειρίζεσαι καταστάσεις και πολλά άλλα.., είπα και τον είδα να σκέφτεται

Μ : Εμ ναι.. Εδώ έχεις ένα δίκιο.. Αλλά και πάλι.., είπε μπερδεμένος

Γέλασα με τη φάτσα του.

Δεν πρέπει να τον καίω τόσο πολύ άλλη φορά..

Εγώ : Ακόμα δε μου είπες όμως.. Πως την λένε?

Ρόλαρε τα μάτια του και αμέσως μετά χαμογέλασε.

Μ : Κατερίνα...

{...}

Πριν από περίπου δέκα λεπτά φύγαμε με τον Μίλτο από την καφετέρια αφού είχε φροντιστήριο λέει και βιαζόταν μην αργήσει.

Σαββατιάτικα. Φροντιστήριο. Και βιαζόταν για να μην αργήσει. Ο Μίλτος.

Και μόνο από αυτό καταλαβαίνουμε τι επιρροή έχουμε εμείς οι γυναίκες στους άντρες.

Ή τα στήθια μας εν πάση περιπτώσει.

Ήμουν στο δρόμο για το σπίτι μου, όταν χτύπησε το τηλέφωνο.

(ΚΛΑΣΣΙΚΉ ΠΡΟΤΑΣΗ - ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΣΕ ΆΣΚΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΚΟΥ ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΟΣ "όταν"!

Παιδιά άκυρο, αλλά έχω να πάω πολύ καιρό σχολείο και αυτή η εφαρμογή είναι το μόνο πράγμα που με βοηθάει να μην ξεχάσω γράμματα.)

Έβγαλα το κινητό από τη φόρμα μου και το απάντησα.

Εγώ : Παρακαλώ? Είπα καθώς διέσχιζα τον δρόμο

Μ : Πολλές ευγένειες ακούω.., άκουσα τη φωνή του μέσα απ το ακουστικό και αυτόματα χαμογέλασα

Εγώ : Κάποιοι από εμάς έχουν τρόπους..

Μ : Με λες αξεστο? Είπε και σχεδόν μπορούσα να τον δω να πιάνει την καρδιά του πληγωμένος

Εγώ : Όχι βέβαια.., είπα και γέλασα

Μ : Τι θα έλεγες να έρθεις μετά από εδώ να σου δείξω τους καλούς μου τρόπους.., είπε και κοντοστάθηκα για μια στιγμή

Εγώ : Ε-εε

Τον άκουσα να γελάει.

Μ : Μπορείς να πάρεις ξανά το χρώμα σου μικρή, πλάκα κάνω!

Ήμουν πλέον ένα στενό κάτω απ το σπίτι μου.

Μ : Απλά θέλω να σου μιλήσω για κάτι. Είναι σοβαρό.., είπε και το χαμόγελο μου χάθηκε

Εγώ : Έγινε κάτι? Ρώτησα ανήσυχη

Μ : Τίποτα καινούριο.. Θα σου εξηγήσω όταν σε δω.. Μπορείς τελικά?

Εγώ : Ναι, σε πόση ώρα?

Έφτασα έξω απ την εξώπορτα και έψαξα για τα κλειδιά μου στην άλλη τσέπη της φόρμας.

Μ : Σε πόση ώρα μπορείς?

Άνοιξα την πόρτα του σπιτιού και ξαναέβαλα τα κλειδιά στην τσέπη μου.

Εγώ : Και τώρα, αν θες..., είπα και έκλεισα την πόρτα πίσω μου

Μ : Έλα σε δέκα λεπτά

? : Μελίνα?

Γύρισα το κεφάλι μου προς τη κουζίνα και έμεινα έκπληκτη.

Εγώ : Τι κάνεις εσύ εδώ? Ρώτησα έξαλλη

? : Δεν απαντούσες στις κλήσεις μου Μελίνα και κάπως έπρεπε να σε βρω! Είπε αυστηρά

Εγώ : Ίσως θα έπρεπε να έχεις πάρει το μήνυμα μέχρι τώρα πως, για να μην σου απαντάω, μάλλον δεν θέλω να σε βλέπω!

Μπορούσα να καταλάβω από το βλέμμα της πως τα λόγια μου την πλήγωναν.

Μ : Μελ...? Όλα καλά? Ακούστηκε η φωνή του Μαξ απ το ακουστικό

Εγώ : Ναι, τα λέμε σε λίγο.., είπα κοφτά και του το έκλεισα

? : Μελινάκι, άκουσε με σε παρακ-

Εγώ : Σου είπα να μην με λες έτσι, και πως μπήκες εδώ μέσα? Ρώτησα νιώθοντας το αίμα μου να σιγοβράζει

? : Θα σου πω, αν κάτσεις να με ακούσεις για δύο λεπτά! Είπε και με παρακάλεσε με το βλέμμα της

Τα μεγάλα της ματιά με κοίταζαν γεμάτα οίκτο και κάπου μέσα τους μου θύμισαν τα δικά μου. Στο κάτω κάτω από εκείνη τα είχα πάρει.

Εγώ : Έχεις δύο λεπτά, αλλά μετά φεύγω από εδώ! Είπα και σταύρωσα τα χέρια στο στήθος μου

Κ : Ευχαριστώ! Κάθισε.., μου είπε και μου έδειξε το τραπέζι της κουζίνας

Την κοίταξα ειρωνικά.

Εγώ : Να σαι καλά..

Κάθισα σε μια από τις καρέκλες και περίμενα ώσπου να κάτσει κι εκείνη και να ξεκινήσει.

Κ : Ο Αντρέας μου έδωσε τα κλειδιά του σπιτιού.., είπε και ξεφύσιξα εκνευρισμένη, του είπα πως ήταν επείγον να σου μιλήσω.. Με προειδοποιησε πως θα είχες αυτή την αντίδραση.. Η αλήθεια είναι πως κι εγώ την περίμενα.. Μου αξίζει για να είμαστε ειλικρινείς..

Έγνεψα θετικά.

Εγυρε το κεφάλι της στο πλάι και με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω, σφίγγοντας τα χείλη της μεταξύ τους.

Έβγαλε ένα πικρό γελάκι.

Τα χέρια μου άρχισαν να τρέμουν. Ίσως από τον θυμό, ίσως από την έκπληξη, την προσπάθεια μου να μην ξεσπάσω σε κλάματα (?), όπως κάθε φορά μου θυμωνα και δε μπορούσα να ελέγξω τον εαυτό μου.

Εγώ : Τι είναι τόσο αστείο? Ρώτησα

Με κοίταξε και χαμογέλασε κουρασμένα.

Κ : Σκέφτομαι.. Τι μπορείς να πεις στην κόρη σου, μετά από δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια απουσίας? Τι θα μπορούσες πιθανότατα να πεις? Πως θα μπορούσες να ξεκινήσεις..?

Τα μάτια της άρχισαν να γυαλίζουν. Το ίδιο και τα δικά μου.

Ήθελα να της πω πολλά πράγματα εκείνη τη στιγμή.

Ίσως εκείνη να μην ήξερε τι να μου πει ή πως να μου μιλήσει, αλλά εγώ ήξερα. Τα κρατούσα πολλά χρόνια μέσα μου. Τα είχα προβάρει στο μυαλό μου ξανά και ξανά μέσα στα χρόνια, σκεπτόμενη πως, αν την συναντήσω ξανά, έστω και τυχαία, θα εξαπέλυα πάνω της όλα αυτά που ένιωθα.

Ένιωθα την ανάγκη να χτυπήσω το χέρι μου στο τραπέζι και να υψωσω τον τόνο της φωνής μου, καθώς της λέω πόσο απαίσια μητέρα είναι. Ήθελα να αρχίσω να φωνάζω στο πρόσωπο της πως δεν ήθελα να την ξαναδώ μπροστά μου, πως έφτανε ότι έκανε και από τη χρονιά που αποφάσισε πως δεν ήθελε πλέον να είναι μάνα, αποφάσισα κι εγώ πως δεν θέλω να έχω μια.

Χρειαζόμουν να της ονομάσω μια λίστα με καταστάσεις από τότε που έφυγε μέχρι τώρα, που την χρειάστηκα, αλλά εκείνη δεν ήταν εδώ. Ήθελα να την κάνω να νιώσει άσχημα για όλα αυτά που έκανε και όλο το κενό που έφερε στη ζωή μου όταν μια μέρα αποφάσισε πως δεν μας ήθελε.

Ήθελα να την αφήσω να με πάρει αγκαλιά, όπως την τελευταία φορά που τη θυμάμαι και να μου πει πως ποτέ δεν έφυγε και πως όλο αυτό ήταν ένα όνειρο.

Πως τίποτα από όλα αυτά δεν συνέβη.

Πως ήταν εδώ για την πρώτη μέρα μου στο σχολείο. Πως ήταν μαζί μου όταν έπεσε το πρώτο μου δόντι. Πως είδε περήφανη την πρώτη παράσταση μπαλέτου μου. Πως ήταν εκεί για να με συμβουλέψει, όταν τα παιδιά στο γυμνάσιο με κορόιδευαν για την εμφάνιση μου. Πως ήρθε και με πήρε εκείνη τη νύχτα της τρίτης γυμνασίου και πήγαμε μαζί στην αστυνομία.

Αλλά κανένα από αυτά δεν συνέβη.

Γιατί σε όλες αυτές τις αναμνήσεις, εκείνη δεν βρίσκεται πουθενά.

Γιατί ο μπαμπάς μου ήταν αυτός που με πήγε με το περιπολικό την πρώτη μέρα στο σχολείο, επειδή ήθελα να κάνω εντύπωση στους καινούριους συμμαθητές μου. Γιατί ο Αντρέας ήταν αυτός που έδωσε λεφτά απ το χαρτζιλίκι του για να παριστάνει την νεράιδα των δοντιών, όταν βγήκε τον πρώτο μου δόντι. Γιατί ο μπαμπάς μου ήταν εκείνος που με εμψύχωνε κάθε φορά που κάποιος που έριχνε το ηθικό. Γιατί ο Αντρέας ήταν εκείνος που ήρθε και με πήρε εκείνη τη νύχτα, και με πήγε στο τμήμα όπου εφημέρευε ο μπαμπάς μου.

Παρόλα αυτά όμως δεν μίλησα. Ήξερα πως αν άνοιγα το στόμα μου, ακόμα κι για να φωνάξω, θα κατέληγα να κλαίω.

Κ : Συγγνώμη.. για όλα όσα όλα έκανα.., είπε και γύρισε να με κοιτάξει με δακρυσμένα μάτια, συγγνώμη που έφυγα... Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μετάνιωσα που σας άφησα.. Ήθελα να γυρίσω πίσω από την πρώτη μέρα, αλλά πίστευα πως θα ήσασταν όλοι πολύ καλύτερα χωρίς εμένα.. Αλήθεια το πίστευα..

Τα μάτια μου έτσουξαν απότομα και σκούπισα γρήγορα ένα δάκρυ πριν προλάβει να κυλίσει.

Εγώ : Ποιο παιδί είναι καλύτερα χωρίς τη μάνα του? Είπα και η φωνή μου ράγισε

Το στόμα της άνοιξε ενστικτωδώς δίχως να βγάλει αχνά όμως. Μάλλον δεν είχε τι να πει.

Έκλεισε τα μάτια της και πήρε μια βαθιά ανάσα.

Κ : Εγώ με τον πατέρα σου δεν είχαμε έναν ευτυχισμένο γάμο Μελίνα.., είπε και ένα δάκρυ κύλισε στο μάγουλο της, ο Δημήτρης ήταν μια χαρά δηλαδή, δεν είχα ποτέ κανένα παράπονο από εκείνον.. Απλά.. Δεν υπήρχε σπίθα.. Καταλαβαίνεις? Ρώτησε

Δεν κουνήθηκα.

Κ : Με τον μπαμπά σου γνωριστήκαμε με προξενιό.. Στην αρχή της σχέσης μας ήταν όλα υπέροχα, εγώ ήμουν νέα και εκείνος ένας πολύ γοητευτικός άντρας.. Δεν είχαμε πολλά κοινά βέβαια, αλλά υποθέτω αυτό ήταν που το έκανε ενδιαφέρον.., έγλυψε τα χείλη της, πριν το καταλάβω ήρθε ο γάμος και έπειτα εσείς..

Σκούπισα και το δεύτερο δάκρυ που πήγε να κάνει την εμφάνιση του.

Κ : Εσύ και ο Αντρέας ήσασταν το μόνο πράγμα που με κρατούσε ακόμα εδώ.. Όσο κράτησε αυτό τέλος πάντων..

Τα μάτια μου ανοιγόκλειναν ασταμάτητα σε μια προσπάθεια να αποτρέψω καινούρια δάκρυα να έρθουν στην επιφάνεια.

Δεν πρόλαβε να συνεχίσει τον δραματικό της μονόλογο αφού το κουδούνι της πόρτας χτύπησε.

Τα βλέμματα μας διασταυρώθηκαν, και το ύφος της άλλαξε απότομα όταν αντίκρισε τα βουρκωμένα μου μάτια.

Σηκώθηκα αμέσως από την καρέκλα χωρίς να της δώσω την ευκαιρία να πει τίποτα.

Το κουδούνι ξαναχτύπησε, αυτή τη φορά δύο φορές και, σκουπίζοντας γρήγορα τα μάτια μου, έτρεξα προς την εξώπορτα.

Όταν άνοιξα την πόρτα, το πρώτο πράγμα που αντίκρισα ήταν ένας έξαλλος Μαξ.

Μ : Μελ! Είσαι καλά? Σε παίρνω εδώ και είκοσι λεπτά! Γιατί δε το σηκώνεις γαμωτο!? Τι έγινε? έπεσαν βροχή οι ερωτήσεις του

Εγώ : Εε-εγώ.. Συγγ-γνώμη δεν το άκουσα.., είπα συγχισμένη και έβαλα τα δάκτυλα στους κροτάφους μου

Μ : Συνέβη κάτι? Ρώτησε ανήσυχος

Το μυαλό μου κόλλησε. Ξαφνικά το στόμα μου δεν μπορούσε να βγάλει λέξεις.

Απλά έσυρα τα χέρια μου μέχρι το πρόσωπο μου και το κάλυψα με τις παλάμες μου.

Εγνεψα γρήγορα καταφατικά.

Ένιωθα τον λαιμό μου πρισμένο και το στόμα μου στεγνό. Πάλευα με νύχια και δόντια να μην καταρεύσω μπροστά του και αρχίσω να σπαράζω στο κλάμα.

Δεν άργησε πολύ να με πάρει στην αγκαλιά του.

Χωρίς να βγάλω τα χέρια μου απ το πρόσωπο μου, πίεσε με το ένα του χέρι το κεφάλι μου στο στήθος του και με το άλλο κράτησε γερά τη μέση μου.

Μ : Ανάσες Μελ.. Ανάσες.., ψιθύρισε στο αυτί μου και άρχισα κουτσά κουτσά να αναπνέω ξανά κανονικά

Κ : Μελίνα? Ακούστηκε η φωνή της Κάτιας απ την κουζίνα, ποιος είσαι εσύ?

..................................................................................

HI bbys 💎

Τι κάνετε μωρά μου???

Κάπου εδώ θέλω να αφιερώσω μια παραγραφουλά για να πω...

ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΛΛΆ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΈΝΗ ΜΟΥ ΚΑΤΕΡΊΝΑ (@Queen_katerinio_) ! ΝΑ ΤΑ ΕΚΑΤΟΣΤΗΣΕΙΣ ΜΙΚΡΌ ΜΟΥ ΠΟΝΙ ❤️❤️ ΝΑ ΕΊΣΑΙ ΠΆΝΤΑ ΚΑΛΆ ΚΑΙ ΠΟΤΈ ΠΟΤΈ ΠΟΤΈ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ ΤΗ ΦΑΝΤΑΣΊΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΧΙΟΎΜΟΡ ΣΟΥ

Love u girl και το παρτ εννοείται είναι αφιερωμένο σε εσένα

Εν τω μεταξύ εδώ που είμαι για τα τελευταία μπάνια δεν έχει ίντερνετ και τους σέρνω όλους κάθε βράδυ σε ένα καφενείο για να πιάσω

και μου λέει σήμερα ο μπαμπάς μου ας μην πάμε δεν έχω κέφια...

ΔΕΝ ΕΊΣΑΙ ΚΑΛΆ ΤΟΥ ΛΈΩ ΈΧΩ ΔΟΥΛΈΨΕΙ ΣΑΝ ΤΟ ΣΚΥΛΊ ΌΛΗ ΜΕΡΑ ΝΑ ΈΧΩ ΈΤΟΙΜΟ ΚΕΦΆΛΑΙΟ ΓΙΑ ΣΉΜΕΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΈΒΕΙ!

και κάπως έτσι εσυρα τη θεία μου και τώρα είμαστε εδωωω 😊

Αυτά από εμένα μικρά μου πόνι ❤️

ΧΆΝΩ ΊΝΤΕΡΝΕΤ

ΣΥΓΓΝΏΜΗ ΓΙΑ ΤΥΧΌΝ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΚΆ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΊΝΩ ΝΑ ΤΑ ΔΙΟΡΘΏΣΩ!!

Bb bbys 💎