Το να διαβάζεις την σκέψη των άλλων ανθρώπων δεν είναι σαν να βλέπεις λέξεις σε μια οθόνη, εικόνες σε ένα ολόγραμμα. Υπάρχει ένα ακαθόριστο...βάρος πάνω από κάθε μικρή σκέψη. Μπορείς να δεις για μια στιγμή μέσα από τα μάτια του άλλου, κατευθείαν από το προσωπικό παράθυρο των εμπειριών του. Και τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Ότι μπορείς για μια αστραπιαία, άπιαστη στιγμή να νοιώσεις το βάρος της ζωής του, κάθε μικρή ώθηση που τον οδήγησε σε αυτή τη σκέψη, αυτήν την απόφαση, αυτή τη στιγμή. Δεν ισχυρίζομαι πως μπορώ να δω στο παρελθόν των ανθρώπων, αλλά όπως ο καθένας για τον εαυτό του νοιώθει την παρουσία ξεχασμένων αναμνήσεων που διαμόρφωσαν αυτό που είναι έτσι κι εγώ μπορώ να το νοιώσω αυτό για τους άλλους όταν κρυφοκοιτάζω απρόσκλητος από το παράθυρο.

-Ρόμον Ρέζερ, Διαλογισμοί