“Okay ka lang?” umupo sa tabi ko si Harvey.

Tumango ako kahit hindi ko alam kung okay nga lang ba talaga ako.

“Sure ka? Parang hindi naman.” aniya.

Nagpakawala ako ng buntong hininga. After all, he's my twin. Why not sabihin nalang ang totoo diba?

“No, i'm not.”

“Sorry...”

Napakunot naman ang noo ko. “For?”

“For hiding the truth. Alam kong alam mong nasa hideout ako kahapon.”

And now that he mention it parang bigla akong naintriga.

“Ano ba talagang ginagawa mo dun?”

“Marami kasi akong nalaman.”

Napataas ang kilay ko. “Tulad nang?”

“Kalaban natin ang pamilya ni Liareen. I mean, si Liareen lang mismo dahil wala na ang magulang nito.”

Natahimik ako dun. Matagal ko nang alam ang tungkol diyan. Isa rin yan sa tinago sakin ni Harvey.

“...Liareen is the one who killed mom.”

Natulos ako saking kinauupuan.

“W-what?!” napakuyom ang kamao ko.

Siya ang dahilan kung bakit nawala ang mommy ko?

“Pero bakit hindi mo sakin sinabi?!” galit kong bulyaw.

“I'm sorry...” napayuko siya.

“What's your plan?” kiming tanong ko.

“I don't know. Nasa panig nila si Nathaniel.”

Napapikit ako. Matalik na magkaibigan si mommy at si tita Chesca how dare that man na sumanib sakanila?!

“Ang kapal.” natawa ako.

Sa lahat nang lalaki bakit siya pa? Pagtapos niya akong lokohin harap harapan ito pa? Ito pa ang isusukli nila sakin?

“Pero alam kong hawak lang siya sa leeg ngayon ni Thompson.” natahimik ako dun.

Ayoko na lang magsalita. Masiyado nang masakit. Ayokong atakihin ngayon dahil masiyado ko na silang napeperwisyo.

“Then makipaglaro tayo sakanila. I mean, kay liareen.” sabi ko.

That bitch.

“How?”

“Isama natin sa barkada.”

Nalaglag ang panga ng aking kapatid.

Tumayo na ako at lumapit saking closet para magayos dahil may check up ako ngayong araw at wala akong balak pumasok. Iriready ko muna ang sarili ko sa pakikipagplastikan.

Ito ang gusto mo diba? Ako na ang mangunguna pero asahan mong di ka magtatagumpay. Kinuha ko ang lighter at sinunog ang larawan ni Liareen at Nathaniel na mayroon ako.